Trichomonas vaginalis behoort tot de protozoa-familie en is de veroorzaker van trichomoniasis Vrouwen en mannen kunnen besmet raken met trichomonas door onbeschermde geslachtsgemeenschap.
Wat is trichomonas vaginalis?
Trichomonas vaginalis is een parasiet. Dit betekent dat het kleine organisme mensen als gastheren gebruikt, zich ermee voedt en ze koloniseert voor reproductieve doeleinden. Trichomonas vaginalis is een zogenaamde endoparasiet omdat het in het organisme van zijn gastheer voorkomt. De ziekteverwekker leeft anaëroob. Dit betekent dat er geen zuurstof-vrije omgeving voor zijn groei. Trichomonas vaginalis behoort tot de protozoa. Protozoa zijn verschillende eencellige, eukaryote organismen die stoffen nodig hebben die door andere organismen zijn gebouwd voor hun metabolisme. Binnen de protozoa zijn er verschillende subgroepen. Trichomonas vaginalis behoort tot de groep flagellaten. Flagellaten hebben flagellen waarmee ze zich kunnen verplaatsen. Andere vertegenwoordigers van de flagellaatgroep zijn onder meer Giardia lamblia, Leishmania en trypanosomen.
Voorkomen, verspreiding en kenmerken
Trichomonas vaginalis wordt wereldwijd gedistribueerd. Samen met Toxoplasma gondii, de veroorzaker van toxoplasmose, en Giardia lamblia, Trichomonas vaginalis is een van de drie meest voorkomende pathogene protozoa in Centraal-Europa. De oppervlakken van de slijmvliezen in het urogenitale kanaal zijn de belangrijkste habitat van de protozoa. Er zijn geen stadia die de ziekteverwekker buiten de mens inneemt. Er zijn dus geen beperkende factoren zoals temperatuur of vochtigheid in de verspreiding. Overdracht vindt direct plaats tijdens geslachtsgemeenschap van persoon tot persoon. Volgens schattingen van de WHO is tot 50 procent van de seksueel actieve bevolking in sommige landen besmet met Trichomonas vaginalis, afhankelijk van de levensstandaard en hygiënische omstandigheden. Binnen het urogenitale kanaal, trichomonaden voeden met inwoner bacteriën en celafval (detritus). De optimale pH voor Trichomonas vaginalis ligt tussen 5.4 en 6.0, een omgeving die in het vaginale kanaal wordt aangetroffen door de aanwezigheid van melkzuur bacteriën Trichomonas vaginalis voelt zich hier dus bijzonder thuis. De protozoa tolereren echter niet uitdroging Ze kunnen echter tot 24 uur in de kraan overleven water Overdracht via baden wateraan de andere kant is dit niet mogelijk vanwege de lage osmotische waarde. In zwemmen zwembaden, de toegenomen chloor toevoeging doodt de pathogenen binnen een zeer korte tijd.
Ziekten en klachten
Trichomonas vaginalis is de veroorzaker van trichomonose. Dit is wereldwijd de meest voorkomende SOA en, in tegenstelling tot veel andere seksueel overdraagbare aandoeningen, komt ook veel voor in Midden-Europa. De wereldwijde incidentie ligt tussen de 19 en 47 procent. Elk jaar komen er wereldwijd ongeveer 170 miljoen nieuwe gevallen bij. In Europa zijn ongeveer 11 miljoen nieuwe gevallen van trichomoniasis komen elk jaar voor. Mannen zijn net zo vaak besmet als vrouwen. Bij vrouwen manifesteert de ziekte zich voornamelijk vanaf de puberteit tot menopauze De piek van de ziekte ligt tussen de 20 en 30 jaar. Dit komt door de toegenomen seksuele activiteit op deze leeftijd. Risicogroepen zijn zowel prostituees als mensen met meerdere seksuele partners. Volgens schattingen is tot 20 procent van de seksueel actieve bevolking in Europa besmet met Trichomonas vaginalis. De infecties worden bevorderd door een veranderde omgeving in de vagina. Deze veranderingen kunnen bijvoorbeeld worden veroorzaakt door zwangerschap, de anticonceptiepil of antibioticum administratie In het geval van een trichomonade-infectie bij vrouwen, de vagina en de hals worden in het bijzonder getroffen. Naarmate de ziekte vordert, ervaart 75 tot 90 procent van de patiënten ook een besmetting met de urinebuis De urinewegen blaas en baarmoeder, aan de andere kant, worden zelden beïnvloed. Bij mannen is de trichomonaden zijn voornamelijk te vinden onder de voorhuid, in de prostaat of in de urinebuis Na een incubatietijd van ongeveer 10 dagen ervaren vrouwen een sterke drang om te plassen, brandend tijdens het plassen en ernstige jeuk in het genitale gebied. Sommige patiënten hebben er last van pijn tijdens het plassen of bloeden na geslachtsgemeenschap als gevolg van slijmvliesirritatie. De vulva van de vrouw is erg rood en pijnlijk. Een groenachtig gele, stinkende afscheiding is ook typerend voor een infectie met Trichomonas vaginalis. De typische aardbei hals komt voor in slechts twee procent van alle gevallen. Dit wordt gekenmerkt door talrijke puntige, bloederige laesies. Als Nee therapie wordt gegeven tijdens deze acute fase, ontwikkelt de ziekte zich meestal tot een chronische fase. Hier zijn de symptomen van de acute fase nog aanwezig, maar zo zwak dat ze nauwelijks opgemerkt worden. Bij mannen verloopt de infectie vaak volledig zonder symptomen. In zeldzame gevallen kan een Urineweginfectie of ontsteking van de prostaat ontwikkelt. Omdat mannen vaak geen symptomen vertonen, treden ze vaak op als drager omdat ze zich niet bewust zijn van hun ziekte. Terwijl trichomoniasis is geen levensbedreigende ziekte, maar kan gepaard gaan met ernstige complicaties. Het kan bijvoorbeeld scheuren van de placenta gedurende zwangerschap. Het risico van voortijdige geboorte neemt ook toe met trichomonade-infectie. Bovendien lijkt er een verband te bestaan tussen eierstokkanker en trichomoniasis. In zeer zeldzame gevallen kan fulminante trichomoniasis leiden tot onvruchtbaarheid. Als trichomoniasis wordt vermoed, zal de arts een uitstrijkje uitvoeren en dit onder de microscoop onderzoeken. Als infectie met Trichomonas vaginalis wordt bevestigd, de antibioticum metronidazol is het therapeutische middel bij uitstek.
