Alveoli (luchtzakjes) zijn belangrijke componenten van de longen. Ze zijn verantwoordelijk voor de uitwisseling van gassen tussen de bloed en de buitenwereld. De longblaasjes zorgen voor de aanzuiging van frisse lucht ademhaling en het verwijderen van carbon kooldioxide geproduceerd door ademhaling. Als de longblaasjes zijn beschadigd, ademhaling wordt enorm beperkt. Er zijn momenteel geen curatieve behandelingsmogelijkheden voor beschadiging van de longblaasjes; met de juiste therapieën kan een zekere kwaliteit van leven worden gehandhaafd.
Wat zijn longblaasjes?
Schematisch diagram met de anatomie en structuur van de longen en bronchiën. Klik om te vergroten. De longblaasjes zijn centrale componenten van de longen. Ze bevinden zich aan het einde van de bronchiën of bronchiolen. Ze zijn verantwoordelijk voor de vlotte uitwisseling van gassen tussen het lichaam en de omgeving. Mensen hebben ongeveer 300 miljoen longblaasjes. De longblaasjes worden goed beschermd door de bronchiën voor hen, dus ze worden meestal niet aangetast, zelfs niet door ernstige infecties. Als de longblaasjes echter enorm worden beschadigd of gedood als gevolg van ernstige blootstelling aan verontreinigende stoffen, kan de ademhalingsfunctie niet worden gehandhaafd. Eenmaal vernietigd, doen longblaasjes dat niet groeien rug, noch kan hun functie worden overgenomen door andere longblaasjes. Ziekten die het gevolg zijn van vernietiging van de longblaasjes kunnen dus niet curatief worden behandeld.
Anatomie en structuur
De structuur van de long lijkt op een boom. De luchtpijp (de romp) komt uit in de longen. Daar vertakt de buis zich in ontelbare takken, de bronchiën. Aan de bronchiën zijn zeer fijne takken, de bronchiolen, bevestigd. Aan de bronchiolen zijn kleine bladachtige verlengstukken, de longblaasjes, bevestigd. Gasuitwisseling vindt plaats in de longblaasjes. Er zijn in totaal ongeveer 300 miljoen longblaasjes in beide longen. Elke alveolus heeft een diameter van ongeveer 0.2 millimeter. Uitgespreid resulteert dit in een totale oppervlakte van bijna 100 vierkante meter. Ter vergelijking: de huid heeft een oppervlakte van ongeveer 2 vierkante meter. De longblaasjes zijn omgeven door een netwerk van haar-dun bloed schepen. Tussen de bloed schepen en op de longblaasjes zit er een doorlatende laag van huid, met behulp waarvan gasuitwisseling plaatsvindt. De huid laag is in beide richtingen doorlatend, zodat enerzijds verse lucht uit de alveole kan worden afgegeven in de bloedvat Aan de andere kant neemt de alveolus muffe lucht op en geeft deze naar buiten af. De longblaasjes zijn van binnen hol. In de holle ruimtes kunnen ze de verse lucht en de gebruikte lucht voor korte tijd opslaan. Individuele longblaasjes zijn van elkaar gescheiden door een membraan.
Functie en taken
De centrale taak van de longblaasjes is het zorgen voor de uitwisseling van gassen tussen het lichaam en de omgeving die plaatsvindt tijdens de ademhaling. Tijdens de ademhaling nemen de longen eerst frisse lucht uit de omgeving op. De lucht wordt via de luchtpijp, bronchiën en bronchiën naar de longblaasjes getransporteerd. Daar slaan de longblaasjes de ademlucht op in een holte en geven deze vervolgens via een dun laagje huid af in de bloedvat dat eromheen. Gasuitwisseling werkt op een vergelijkbare manier andersom: de bloedvat transporteert de gebruikte afvoerlucht naar de longblaasjes. Daar, het schadelijke carbon dioxide diffundeert uit het bloed in de holte van de longblaasjes. Daar wordt het kort opgeslagen en vervolgens bij de volgende ademhaling in de omgeving uitgestoten.
Ziekten en kwalen
Pulmonale longblaasjes veroorzaken gewoonlijk geen ongemak. Zelfs tijdens een ernstige koud, bronchitis or astmaworden de longblaasjes goed beschermd door de bronchiën en bronchiën. Alleen bij chronische beschadiging van de bronchiën kunnen ook de longblaasjes worden beschadigd; normaal ademhaling is dan niet meer mogelijk. Door te ademen komen er tal van schadelijke stoffen in de longen. Onder normaal spanningkunnen de longen de verontreinigende stoffen gemakkelijk verwijderen met behulp van de bronchiën en longblaasjes. Als de belasting echter blijvend te groot is, zwellen de slijmvliezen van de bronchiën aanvankelijk op. Om het slijm te kunnen verwijderen, hoest de persoon en verdrijft het slijm (sputum). Als de spanning voortduurt, de slijmproductie en dus de vernauwing van de luchtwegen vordert verder en kan niet worden teruggedraaid, zelfs als de blootstelling aan verontreinigende stoffen stopt. Zoals COPD (chronische obstructieve longziekte) vordert, worden de longblaasjes beschadigd.De schade manifesteert zich door de volledige vernietiging van de longblaasjes. Er worden zogenaamde emfyseembellen gevormd. De emfyseembellen worden opgeblazen en nemen veel ruimte in de longen in zonder enig doel te dienen. Long capaciteit neemt af en de patiënt lijdt aan toenemende kortademigheid. In het ergste geval kan de patiënt door de kortademigheid niet meer deelnemen aan het dagelijks leven en is hij relatief immobiel. De meest voorkomende oorzaak van COPD is zwaar roken Rokers zullen zich vrijwel zeker ontwikkelen COPD vroeger of later.
