Psychologische pijntherapie | Pijntherapie

Psychologische pijntherapie

Psychotherapie en gedragstherapie spelen een belangrijke rol bij de behandeling van chronische pijn. Psychologische patronen dragen aanzienlijk bij aan de chronificatie van pijn, waardoor een vicieuze cirkel ontstaat waaruit het moeilijk is om uit te breken. In principe, pijn wordt altijd emotioneel geëvalueerd in de hersenen.

Dit gebeurt in de limbisch systeem, een speciaal onderdeel van de hersenen. Daar wordt beslist of de patiënt positieve coping-strategieën heeft bij het omgaan met zijn pijn of dat hij op een nogal pessimistische, depressieve of agressieve manier op zijn pijn reageert. De houding van de patiënt ten opzichte van zijn pijn speelt daarom een ​​grote rol.

Psychologische fixatie op de pijn en depressieve stemming dragen ertoe bij dat de pijn sterker wordt waargenomen en langzamer of helemaal niet verdwijnt. Daarnaast ontstaat vaak angst voor hernieuwde of toegenomen pijn, wat leidt tot vermijdingsgedrag en onbewuste spierspanning. Dit leidt tot krampen en een slechte houding, wat de ontwikkeling van nieuwe en verergering van bestaande pijn bevordert.

Het is daarom, zeker bij chronische pijn, van belang om vroegtijdig tegenmaatregelen te nemen door het pijnverlichtende gedrag van de patiënt te laten zien. Dit bevat ontspanning technieken zoals progressieve spierontspanning, autogene training of hypnose. In progressieve spier ontspanningworden de verschillende spierdelen van het lichaam bewust na elkaar aangespannen en vervolgens bewust weer ontspannen.

Dit moet ertoe leiden dat de patiënt een betere lichaamswaarneming krijgt en actief kan ontspannen. Verhardingen en spanningen in de spieren kan zo permanent worden losgelaten, waardoor pijn wordt verminderd. Deze procedure is ook geschikt voor stressvermindering en heeft vooral een positieve invloed op pijn in de rug.

Gedetailleerde informatie over dit onderwerp vindt u op Progressieve spierontspanning Autogene training dient ook om de lichaamsperceptie te verbeteren. De patiënt leert zichzelf en zijn perceptie te beïnvloeden, wat zou moeten leiden tot een algemeen ontspanning. Net als bij progressieve spierontspanning, spanningen in het bewegingsapparaat kan worden ontlast, maar ook de functie van orgaansystemen kan worden beïnvloed.