Tendinitis in de voet

Definitie

Ontsteking van pezen in de voet is een ontsteking van de pezen die de verbinding maken botten van de voet met de bijbehorende spieren. Er moet een onderscheid worden gemaakt tussen een ontsteking van de pezen (tendinitis) en ontsteking van de pees schede (tendovaginitis). In tegenstelling tot tendosynovaginitis wordt peesontsteking in de voet vaak veroorzaakt door degeneratieve ziekten. Ongevallen of permanente belasting van de pezen kan ook leiden tot ontsteking van de pezen.

Oorzaken van peesontsteking in de voet

Ontsteking van pezen is vaak een symptoom van systemische ziekten. Reumatische aandoeningen zijn vaak de oorzaak van peesontsteking. Herhaalde belasting van de pees kan deze op de lange termijn ook beschadigen.

Extreme atleten (marathon hardlopers enz.) lopen een bijzonder risico op het ontwikkelen van tendinitis. Zelfs als er botbreuken of verwondingen aan de pezen in het voetgebied achterblijven, kan er peesontsteking optreden. Ten slotte moet altijd een bacteriële infectie van de pees als oorzaak worden beschouwd.

Symptomen van tendinitis in de voet

Het belangrijkste symptoom van tendinitis is ernstig pijn. Meestal de pijn wordt beschreven als steken. De pijn treedt vooral op wanneer de spieren die met de pezen zijn verbonden, worden bewogen.

Er is meestal een sterke drukpijn in het getroffen gebied. In zeer uitgesproken gevallen kan het gebeuren dat bepaalde voetbewegingen niet met pure spierkracht kunnen worden beheerst omdat de pees te sterk geïrriteerd is. Naast de pijn kunnen er ook andere symptomen optreden die aanwijzingen geven voor de onderliggende oorzaak van de peesontsteking.

Als de pees is geïnfecteerd, symptomen zoals koorts, evenals ernstige zwelling en roodheid van de voet kunnen meestal worden gedetecteerd. Als een ontsteking van de pees niet wordt behandeld, maar genegeerd, kan er een peesruptuur optreden. Het scheuren van een pees leidt tot plotselinge pijn en een volledig functieverlies van een spierdeel.

Dit zijn de meest voorkomende peesontstekingen van de voet

achillespees Ontsteking is een typische hardloperziekte, aangezien de achillespees grotendeels verantwoordelijk is voor de functie van de kuitspier. Vooral lopend sporten zoals jogging en atletiek, maar ook voetbal, handbal, basketbal, rugby, dwz lopend sporten met snelle richtingsveranderingen, bevorderen de ontwikkeling van Achillespeesontsteking. Achillespeesontsteking manifesteert zich meestal als pijn in het onderste deel van de kuit.

Vaak kan er een verharding worden vastgesteld. Ook de mobiliteit in de enkel gezamenlijke kan worden beperkt. De reden hiervoor is meestal een overbelasting van de achillespees, maar trauma of een infectie met bacteriën kan ook tot een dergelijke ontsteking leiden.

De therapie van achillespees ontsteking bestaat voornamelijk uit het sparen van de getroffenen been. Sport moet worden stopgezet totdat de patiënt symptoomvrij is. Pijnstillers en ontstekingsremmende medicijnen kunnen ook worden gebruikt.

Bovendien koelen de getroffenen been helpt vaak in acute gevallen. Tijdens het genezingsproces moeten de kuitspieren regelmatig worden gestrekt en fysiotherapie en stabilisatieoefeningen voor de enkel zijn ook nuttig. Het is belangrijk om de achillespeesontsteking consequent te behandelen en voldoende pauze te nemen zodat de ziekte niet chronisch wordt.

De peroneale pezen behoren tot de musculus peroneus longus en brevis, de lange en korte fibula-spier. Deze spieren worden bij elke stap gebruikt om de positie van de voet te regelen. Vooral wanneer lopend vaak kunnen de pezen geïrriteerd en overbelast raken, wat op de lange termijn leidt tot ontsteking van de peroneale pezen.

De pezen lopen achter de buitenkant enkel en daar contact hebben met het bot, daarom verschijnen daar meestal eerst tekenen van overbelasting. Meestal wordt de ontsteking gevoeld door pijn en zwelling aan de buitenkant van de enkel. Deze symptomen zijn meer uitgesproken onder stress dan in rust.

Risicofactoren voor het ontstaan ​​van de ontsteking zijn vooral een slechte houding in de enkel, zoals naar buiten buigen bij het lopen. Echter, te zwaar en een hoge loopbelasting kunnen ook triggerende factoren zijn. Bij het diagnosticeren peroneale peesontstekingis de anamnese de belangrijkste factor.

De arts kan vragen stellen over typische symptomen en triggers. Verdere diagnostiek zoals röntgenfoto's en MRI worden uitgevoerd om andere oorzaken van de klachten uit te sluiten. De beste manier om te behandelen peroneale peesontsteking is een pauze nemen van lichaamsbeweging en fysiotherapie ondergaan.Pijnstillers en ontstekingsremmende medicijnen kunnen ook in de loop van de tijd worden ingenomen.

De posterieure tibialis-spier is een spier die behoort tot de diepe flexorgroep in de onderste been. Het trekt langs de binnenste enkel en hecht zich aan de voetzool. Zijn functie bestaat in wezen uit de zogenaamde flexie van de voet (het topje van de voet laten zakken) en de binnenrand optillen.

Bij het lopen is de M. tibialis posterior ook verantwoordelijk voor de juiste stand van de voet bij elke stap. Herhaalde overbelasting kan ervoor zorgen dat de pees ontstoken raakt, meestal op hoge leeftijd. Te zwaar en hoge bloeddruk zijn ook vaak verantwoordelijk voor het ontstaan ​​van de ziekte.

Vrouwen worden significant vaker getroffen dan mannen. De diagnose peesontsteking wordt gesteld op basis van die van de patiënt medische geschiedenis en fysiek onderzoek evenals met beeldvormingsprocedures. In het bijzonder kan de pees worden beoordeeld met behulp van MRI en ultrageluid, zodat degeneratieve (stressgerelateerde) veranderingen gemakkelijk kunnen worden gedetecteerd.

Zoals bij veel andere peesontstekingen bestaat de therapie uit stressreductie. Bovendien moet het genezingsproces specifiek worden gecontroleerd, bijvoorbeeld door middel van fysiotherapie. Pijnstillers en ontstekingsremmende medicijnen kunnen soms ook effectief zijn bij pijn en andere klachten.

Afhankelijk van de fase van de ontsteking (acuut of chronisch) is een koude- of warmtetoepassing nuttiger. De plantaire pees bevindt zich onder de voetzool en loopt vanaf de hielbeen tot aan de tenen. Het zorgt er dus voor dat de tenen buigen en speelt een essentiële rol om de voet bij elke stap stevig op zijn plaats te houden.

Vaak getroffen zijn atleten die bijzonder enthousiast zijn over hardlopen. Dit leidt tot overbelasting van de plantaire pees, waardoor ontstekingen kunnen ontstaan. In zeldzame gevallen kunnen trauma's met bloeding of bacteriële infecties ook de plantaire peesontsteking veroorzaken.

Omdat de klachten voornamelijk voorkomen in de vorm van belastingsafhankelijke pijn, is een sportpauze essentieel voor de behandeling. In de meeste gevallen moet men rekening houden met een pauze van enkele maanden. Bovendien kunnen koude toepassingen evenals ontstekingsremmende en pijnstillende middelen worden gebruikt in de eerste fase van de ontsteking.

Op deze manier nemen de klachten af ​​en wordt tegelijkertijd de ontsteking bestreden. Na enkele weken kan gestart worden met een voorzichtige opbouwtraining. Een volledige belasting is echter pas na enkele maanden weer mogelijk.

Om een ​​chronificatie van de plantaire peesontsteking te voorkomen, moet deze verplichte pauze kost wat kost in acht worden genomen. Andere therapeutische opties zoals laser en schokken golftherapie wordt meestal alleen gebruikt als de ontsteking niet verdwijnt na weken of maanden met conventionele behandeling. De spier tibialis anterior (voorste scheenbeenspier) behoort tot de zogenaamde teenheffers.

De pees strekt zich uit tot aan de grote teen. Door zijn controle over de grote teen speelt de spier een belangrijke rol bij de afrolbeweging en het gecontroleerd landen van de voet bij elke stap. In de meeste gevallen is de oorzaak van de ontsteking een overbelasting van de spier en de pees. In dit geval zullen een sportpauze en immobilisatie van de voet helpen. Pijnstillers kunnen ook worden ingenomen.