Spierverlamming: oorzaken, symptomen en behandeling

Lichaamsbeweging wordt veroorzaakt door doelbewuste of onvrijwillige samentrekking en daaropvolgende ontspanning van spiervezels. Als de functie van individu zenuwen of het geheel zenuwstelsel wordt in dit proces verstoord door ziekte of beschadiging, kunnen de impulsen om spieractiviteit op gang te brengen niet meer goed worden overgedragen. Dit kan leiden tot een disfunctie van individuele spieren, met als gevolg dat de aangedane ledematen of lichaamsdelen niet meer of slechts beperkt kunnen worden bewogen. In deze gevallen wordt de term spierverlamming gebruikt.

Wat is spierverlamming?

De oorzaken van verlamming zijn legio. De belangrijkste oorzaken zijn echter zenuwontsteking, spierontsteking, infecties en ongevallen. In principe kan onderscheid worden gemaakt tussen vrijwillige en onvrijwillige bewegingen van het spierstelsel. De bewegingen worden bestuurd door verschillende niveaus van de centrale zenuwstelsel​ Vrijwillige bewegingen omvatten bijvoorbeeld het bewust en doelbewust vastgrijpen van een voorwerp of het optillen van een voet om trappen te beklimmen. Onvrijwillige bewegingen gebeuren daarentegen incidenteel en automatisch en zorgen daar bijvoorbeeld voor evenwicht wordt gehandhaafd tijdens vrijwillige bewegingen. Als de spieractiviteit wordt aangetast als gevolg van schade, kan het resultaat variëren van lichte en tijdelijke verlamming van individuele spieren tot massaal en permanent falen en verlamming van grote delen van het bewegingsapparaat. Bijvoorbeeld plotselinge verlamming na mechanische schade (bijv. Ongeval of herniated disc) kunnen spontaan verdwijnen of goed worden behandeld met de juiste therapie​ Er zijn echter ook chronische of aangeboren zenuw- en spieraandoeningen die niet kunnen worden genezen en mogelijk wel leiden progressieve verlamming (bijv. polyneuropathieën of spierdystrofieën).

Oorzaken

Spierverlamming kan worden veroorzaakt door verschillende factoren.

  • Mechanische schade: Als een ongeval een persoon beschadigt of zelfs kapot maakt zenuwen of spiervezels, kan verlamming het gevolg zijn. Ook in het geval van een herniated disc, er is een mechanische aandoening, die kan leiden op stoornissen in de loop van de beweging.
  • Vaatziekte: Kleine herseninfarcten of hersenbloedingen door beroertes kunnen grotere delen van zenuwcellen in de hersenen sterven. Dit kan zich uiten door plotselinge spierzwakte tot tijdelijke of permanente verlamming van één kant van het gezicht en lichaam.
  • Bacteriële en virale infecties: met een simpele tekenbeet, gevaarlijk pathogenen zoals Borrelia kan worden overgedragen en veroorzaakt ontsteking en verlamming van het zenuwstelsel. Verder virussen kan het zenuwstelsel aantasten en spierverlamming veroorzaken, zoals poliovirussen bij polio.
  • Vergiftiging: Bepaalde neurotoxinen kunnen ook de impulsoverdracht tussen zenuwen en spieren. Deze gifstoffen komen in de natuur voor, bijvoorbeeld als batrachotoxine in de verschrikkelijke pijlgifkikker of zo botulinumtoxine in bedorven ingeblikt voedsel.
  • Alcohol afhankelijkheid: 'Langdurig hoog alcoholgebruik kan leiden tot door toxine veroorzaakte schade aan zenuwen en spieren en daarmee gepaard gaande verlamming.
  • Andere oorzaken: psychologische factoren of migraine kunnen bijvoorbeeld ook verlammingsverschijnselen veroorzaken.

Symptomen, klachten en tekenen

Spierverlamming komt vaak voor in de armen en benen (parese), maar kan bijvoorbeeld ook individuele skeletspieren aantasten gezichtsspieren, zeker interne organen of vasculaire spieren. Tekenen van spierverlamming kunnen plotseling en zonder duidelijke oorzaak of verraderlijk, progressief of ook in episodes optreden. Een beginnende verlamming wordt vaak aangekondigd of gaat gepaard met tintelingen, gevoelloosheid of waarnemingsstoornissen in de aangetaste delen van het lichaam.

Complicaties

Afhankelijk van het type en de ernst van de verlamming kunnen er ernstige complicaties optreden die een secundaire behandeling vereisen. Zo gaat verlamming van de onderste ledematen vaak gepaard met een gebrek aan blaas en darmcontrole bij de aangedane persoon, waarvoor hulp nodig is. Perceptuele stoornissen in verlamde ledematen kunnen ervoor zorgen dat verwondingen of infecties onopgemerkt blijven en verergeren. Een van de meest ernstige complicaties die kunnen optreden als gevolg van verlamming zijn aandoeningen van de ademhalings- en slikreflex, zoals die kunnen optreden bij gevorderde ALS of zelfs paraplegie​ Getroffen personen kunnen in dergelijke extreme gevallen alleen extern worden geventileerd en gevoed.

Wanneer moet je naar de dokter gaan?

Mechanische verwondingen zoals kneuzingen, snijwonden of verstuikingen kunnen tijdelijke spierverlamming veroorzaken. Deze zouden meestal vanzelf moeten verdwijnen als de verwonding afneemt en een doktersbezoek niet absoluut noodzakelijk is. Bij twijfel dient bij onduidelijke verlammingsverschijnselen echter altijd een arts te worden geraadpleegd. Zo kan spontaan optredende spierverlamming het eerste teken zijn van een ernstige ziekte. Vooral als er andere afwijkingen in de cardiovasculair systeemspraak of een verminderd bewustzijn, is er dringend behoefte aan opheldering door een arts. Als de borden zelfs naar een beroertemoet in ieder geval de spoedarts worden ingelicht. Zelfs als verlammingsverschijnselen slechts tijdelijk, maar herhaaldelijk optreden, wordt overleg met een arts aanbevolen.

Diagnose

Om een ​​betrouwbare diagnose te stellen, worden getroffen personen meestal eerst grondig ondervraagd over symptomen, beloop, familiegeschiedenis en acute symptomen. Dit wordt gevolgd door een lichamelijk en neurologisch onderzoek, waarbij de bewegingsbeperking die optreedt, wordt beoordeeld. Vaak een begeleidend bloed test wordt ook uitgevoerd. Afhankelijk van de bevindingen kunnen verdere beeldvormende onderzoeksmethoden nodig zijn, zoals een computertomografie of MRI van het getroffen gebied. Invasieve onderzoeksmethoden zoals een hersenvochtonderzoek, spier biopsie of speciale genetische tests kunnen ook ter verduidelijking worden gebruikt. De resultaten leidden vervolgens tot de diagnose van spierverlamming en de classificatie ervan in verschillende ernstige vormen van parese (verlies van sterkte of gedeeltelijke verlamming), plegia of verlamming (volledige verlamming).

Behandeling en therapie

Analoog aan de verschillende oorzaken van spierverlamming, zijn er ook veel verschillende behandelingen en therapeutische benaderingen. Afhankelijk van het type verlamming worden deze gericht ingezet. Milde en slechts gedeeltelijke spierverlamming met een mechanische oorzaak genezen vaak vanzelf. Afhankelijk van de ernst kan een kleine ingreep nodig zijn om de doorgesneden zenuw- en spierverbindingen te herstellen. In geval van spierzwakte en verlamming door a beroerte, vervolgbehandeling met gericht fysiotherapie wordt verstrekt om de verlamde helft van het lichaam te versterken en te stimuleren. Elke begeleidende verlamming van de gezichtsspieren verdwijnt vaak vanzelf na enkele weken. Bacteriële of virale infecties worden daarentegen meestal behandeld met een geschikt middel antibioticum. In het geval van LymeZo moet een combinatie van actieve ingrediënten gedurende meerdere weken op vaste tijdstippen worden ingenomen. De relatief lange behandelingsduur is nodig omdat de bacteriën alleen reageren op de antibioticum effect van de medicatie tijdens hun delingsfasen. Als de behandeling te vroeg wordt stopgezet, kan er een terugval optreden. In het geval van tumoren, chirurgie, bestraling of chemotherapie kan leiden tot succesvolle genezing. De behandeling van neurologische aandoeningen is veel moeilijker, omdat de verlamming vaak progressief en onomkeerbaar is. Hier kunnen vaak alleen de bijbehorende symptomen worden behandeld en kan een progressie van de ziekte zoveel mogelijk worden vertraagd.

Vooruitzichten en prognose

De prognose en het vooruitzicht van volledig herstel moeten bij spierverlamming vanwege de vele oorzaken op een gedifferentieerde manier worden bekeken. Aldus kan een groot deel van de verlammingen vanzelf achteruitgaan, en met succes worden behandeld door middel van passende maatregelen therapie, of permanent manifesteren. Voorwaarde hiervoor is het tijdig raadplegen van een ter zake kundige arts in geval van twijfel, die de gepaste voorschrijft. therapie in overleg met de getroffen persoon. Patiënten met spierverlamming bevinden zich ofwel acuut ofwel permanent in een moeilijke fase, aangezien de kwaliteit van leven meer of minder kan worden aangetast, afhankelijk van de mate van bewegingsbeperking. In ernstige gevallen kan spierverlamming bijvoorbeeld leiden tot immobiliteit of zelfs permanente arbeidsongeschiktheid, waardoor patiënten worden geconfronteerd met extra psychologische problemen die ook secundaire ziekten kunnen veroorzaken, zoals Depressie of psychosomatische klachten. In individuele gevallen kan de prognose alleen in overleg met de behandelende arts worden vastgesteld. Helaas komt het bij het voortschrijden van de ziekte vaak voor dat de symptomen van verlamming of alleen de secundaire ziekten alleen symptomatisch kunnen worden verlicht en een verdere verergering van de symptomen alleen kan worden vertraagd. Bij ernstige manifestaties, vooral bij neurologisch geïnduceerde verlamming, is palliatieve geneeskunde vaak de enige optie die overblijft om het lijden van de patiënt te verlichten en zijn of haar kwaliteit van leven zoveel mogelijk te ondersteunen in de context van een ernstig beperkte levensverwachting.

het voorkomen

Vooral in het geval van kanker of neurologische of psychologische factoren die spierverlamming bevorderen, is preventie moeilijk. Wat over het algemeen aan te raden is, is een gezonde levensstijl met voldoende beweging, alcohol en andere genotmiddelen met mate, en een gezond dieet​ Preventieve onderzoeken aangeboden door volksgezondheid verzekeringsmaatschappijen, waaronder vaak een bloed test, moet worden gebruikt. Op deze manier verandert de samenstelling van bloed of urine kan vaak in een vroeg stadium worden gediagnosticeerd en behandeld. In het dagelijks leven en tijdens sporttraining moet ervoor worden gezorgd dat bewegingen zorgvuldig worden uitgevoerd en op een manier die ongevallen voorkomt, om mechanische schade aan het bewegingsapparaat te voorkomen. Een bijzonder hoge mate van hygiëne kan helpen bij verlamming door bacteriële infecties. Regelmatig en grondig handen wassen voorkomt bijvoorbeeld vaak de verspreiding van bacteriën en virussen​ Om infectie met Borrelia te voorkomen, moet geschikte beschermende kleding worden gedragen tijdens een verblijf in de natuur, vooral in risicogebieden, en moet in het algemeen achteraf een tekencontrole worden uitgevoerd.

Nazorg

In de meeste gevallen van spierverlamming heeft de patiënt slechts zeer weinig en ook zeer beperkte nazorg maatregelen tot zijn of haar beschikking. In dit geval is de getroffen persoon primair afhankelijk van een snelle en vooral een zeer vroege diagnose om de symptomen te verlichten en te beperken. Hoe eerder een arts wordt geraadpleegd, hoe beter het verloop van de ziekte gewoonlijk is. Getroffen personen moeten daarom idealiter bij de eerste tekenen en symptomen een arts raadplegen. De meeste getroffenen zijn afhankelijk van verschillende oefeningen en maatregelen of fysiotherapie of fysiotherapie. Deze oefeningen kunnen ook bij de patiënt thuis worden herhaald om de symptomen blijvend te verlichten. Over het algemeen moet de getroffen persoon zware lichamelijke inspanning of stressvolle activiteiten vermijden om het lichaam niet onnodig te belasten. Zorg en ondersteuning door de eigen familie is ook erg belangrijk om de symptomen te beperken en ook om psychische klachten te voorkomen. Zorg er bij het innemen van medicatie altijd voor dat de juiste dosering wordt ingenomen en dat deze regelmatig wordt ingenomen. Bij onduidelijkheid of bijwerkingen dient een arts te worden geraadpleegd.

Wat u zelf kunt doen

Bij twijfel of bezorgdheid dient altijd een arts te worden geraadpleegd bij spierverlamming. Hoewel de behandeling in sommige gevallen lang kan duren, is het belangrijk om de therapie voort te zetten om de kans op een succesvolle behandeling te vergroten. In het geval van een slechte prognose voor progressieve ziekte van neurologische aard, mag de moed niet verloren gaan. Hoewel er nog geen oorzaak-eliminerende therapie beschikbaar is voor deze verlammingsverschijnselen, levert wetenschappelijk onderzoek op deze gebieden voortdurend nieuwe behandelmethoden op en bovenal ondersteunend. maatregelen die de kwaliteit van leven aanzienlijk verbeteren. Bijvoorbeeld, fysiotherapie, massages en ergotherapie maatregelen helpen om de spieren te trainen, te voorkomen pijn en de mobiliteit in de getroffen gebieden bevorderen. Deelname aan zelfhulpgroepen of psychologische begeleiding kan ook bijdragen aan een groter welzijn en acceptatie en acceptatie van de veranderde situatie bij de getroffen individuen.