Trillende wijsvinger
Onvrijwillige spiertrekkingen kunnen over het hele lichaam voorkomen, maar vaker in de armen en benen, inclusief de index vinger en gezicht. Ze beginnen meestal plotseling en kunnen van verschillende intensiteit en duur zijn. Sommige schokken zijn ritmisch in hun duur, andere zijn onregelmatig.
In de regel zijn spontaan optredende, incidentele schokken, die snel verdwijnen, niet pathologisch. Als het vinger spiertrekkingen komen vaker voor en ook in andere delen van het lichaam moet een bezoek aan een arts worden overwogen, aangezien zenuwen en spieren moeten worden uitgesloten, ook al is dit zeer zeldzaam. De getroffenen voelen meestal nee pijn tijdens de spiertrekkingen.
Als ze echter vaker of gedurende een langere periode voorkomen, bestaat er een risico op spiermassa krampen, wat als zeer pijnlijk kan worden ervaren. Sommige mensen hebben er last van vinger spiertrekkingen, ook in het gebied van de wijsvinger in stresssituaties, vooral als ze erg nerveus zijn. Afhankelijk van de ernst kan dit de situatie nog verergeren, omdat gerichte bewegingen soms nauwelijks mogelijk zijn.
Zoals eerder vermeld, de spiertrekkingen kan ook worden veroorzaakt door neurologische aandoeningen, die niet mogen worden genegeerd als ze vaak voorkomen. Spiertrekkingen, zelfs aan de wijsvinger, treden bijvoorbeeld op in de context van epilepsie, amyotrofische laterale sclerose (ALS) of multiple sclerose. Mensen die er last van hebben Tourette syndroom hebben spiertrekkingen over hun hele lichaam.
Diabetes mellitus leidt tot de vernietiging van kleine schepen dat aanbod zenuwen. Het ondervoorraad zenuwen vergaan. Dit kan zich ook uiten in spiertrekkingen die gepaard gaan met een gevoel van gevoelloosheid en tintelingen in de wijsvinger.
A tremor is een ritmisch, repetitief spiertrekkingen Het wordt vaak gezien als tremor. Parkinsonpatiënten hebben er permanent last van.
Bij sommige patiënten tremor treedt ook op als een onafhankelijk klinisch beeld zonder enige andere onderliggende ziekte. Deze veelal erfelijke vorm wordt genoemd essentiële tremor. Ernstigere ziekten kunnen met behulp van verschillende meetmethoden door de arts worden onderzocht en in het beste geval worden uitgesloten.
De zenuwen kunnen worden onderzocht met elektroneurografie, de spieren met elektromyografie. Bij beide methoden wordt de zenuw of spier elektrisch gestimuleerd via een kleine elektrode en wordt de ‘respons’ geregistreerd. De bijbehorende afbeelding kan vervolgens worden geëvalueerd.
Als er een vermoeden bestaat dat de spiertrekkingen worden veroorzaakt door een storing in de omgeving van de hersenen, zoals het geval zou zijn met epilepsie, electroencephalography (EEG) kan informatie verschaffen. Het EEG maakt gebruik van elektroden die extern op de huid worden aangebracht om op te nemen hersenen werkzaamheid. De therapie hangt af van de oorzaak van het probleem.
Pijn in de wijsvinger
De meest voorkomende redenen voor pijn in de wijsvinger zijn ontstekingsprocessen en slijtage van kraakbeen en bot, dwz degeneratie (zie: ontsteking van de vinger). Een veel voorkomende ontsteking in het vingergebied is tendosynovitis. De peesmantels bedekken de pezen.
De vloeistof die ze bevatten, maakt de pezen gladder en dus minder wrijving. De getroffenen klagen over sterke, trekkende steken pijn in de aangedane wijsvinger. De vinger is ook vaak rood, gezwollen en pijnlijk onder druk.
Vaker echter de pols is aangetast (zie: Polspijn). Ook hier zijn de oorzaken divers. Naast een ontsteking veroorzaakt door kiemenVooral bacteriënkunnen aanhoudende dezelfde bewegingen, vergezeld van verhoogde wrijving van een peesplaats op het bot, ook leiden tot pijnlijke tendosynovitis.
Dergelijke bewegingen worden uitgevoerd tijdens lang computerwerk en tijdens verschillende sporten, zoals vloergymnastiek, klimmen en tennis. Ook musici die gitaar, viool of piano spelen, hebben vaak last van bovengenoemde symptomen. De beste therapie is om de vinger te immobiliseren in een gips spalk zodat de reeds geïrriteerde pees wordt beschermd tegen overmatige beweging.
Koelen met ijs geeft vaak verlichting. Het wordt aanbevolen om ontstekingsremmend te gebruiken pijnstillers zoals aspirine, ibuprofen or diclofenac Over de duur en hoeveelheid van de medicatie dient een arts te worden geraadpleegd, vooral omdat de bovengenoemde medicijnen zelf vaak maagdarmklachten veroorzaken en bij langdurig gebruik extra maag bescherming moet worden genomen.
Niet alleen een ontsteking van de pees schede leidt tot pijn in de wijsvinger, maar ook ontsteking van de gewrichten. Er zijn er drie op de wijsvinger. Een ontsteking van de gewrichten heet artritis.
Aan de vinger gewrichten het komt heel vaak voor in verband met een reumatisch genese. De typische tekenen van reumatoïde artritis zijn ochtend stijfheid. Dit betekent dat de vingers na het ontwaken pas na meer dan 30 minuten volledig mobiel zijn, zwelling van de gewrichten komt voor in meer dan 2 vingergewrichten en de gewrichten aan beide zijden van het lichaam worden symmetrisch beïnvloed door de symptomen.
De getroffenen hebben last van pijn, die vooral optreedt tijdens beweging. Door de constante ontsteking is er in de loop van de jaren het risico dat de knokkels rond de aangetaste gewrichten worden aangevallen, vernietigd en vervormd. Om de ontsteking te remmen, a cortisone, een zogenaamd glucocorticoïde, wordt vaak op voorschrift van de arts gebruikt.
De medicijnen die worden genoemd in het geval van tendosynovitis kunnen verlichting bieden bij de pijn. Een extra medicijn om de maag moet hier ook worden overwogen. Fysiotherapie speelt ook een belangrijke rol bij het zo lang mogelijk behouden van gewrichtsmobiliteit.
Talrijke, nieuwere medicijnen kunnen ontstekingscellen en boodschappersubstanties blokkeren en zo de oorzaak van het probleem aanpakken. Er moet echter altijd een arts worden geraadpleegd voor een nauwkeurigere therapieplanning. De laatste, belangrijkste oorzaak van pijnlijke wijsvingers is gewrichtsslijtage, beter bekend als artrose.
De meest getroffen gewrichten zijn de middelste en eindgewrichten van de vingers, inclusief de wijsvinger, en de duim zadelgewricht. De basis voor gewrichtsdegeneratie is de eerdere schade aan de kraakbeen. Deze wordt gescheurd en opgeruwd en kan zijn functie als glijlager en beschermlaag in het voeggebied niet meer vervullen.
De botten tegen elkaar aan wrijven en hierop reageren met verhoogde botvorming, wat na verloop van tijd kan leiden tot een pijnlijke verstijving van het aangetaste (vinger) gewricht. De verhoogde wrijving irriteert de binnenhuid van het gewricht, die grotendeels verantwoordelijk is voor de productie van gewrichtswater. Dit resulteert in zwelling van de aangetaste vingergewrichten.
De pijn wordt behandeld met de bovengenoemde medicatie. Overbelasting van de aangetaste gewrichten moet worden vermeden. In het kader van een ergotherapiekan gewrichtsvriendelijk werken worden aangeleerd.
