Introductie
De index vinger (lat. Index) is de tweede vinger van onze hand. Aan elke hand is er een index vinger tussen duim en middelvinger. Zijn skelet bestaat uit drie botten, de zogenaamde vingerkootjes.
Anatomie
In de volgorde van vingertop aan de vingerbasis is er een bovenste, een middelste en een onderste falanx. De onderste falanx (proximale falanx) is verbonden met het tweede metacarpale bot door pezen, wat de wijsvinger zowel stabiliteit als bewegingsvrijheid geeft. De botten zijn omgeven door pezen, vetweefsel en huid die essentieel zijn voor beweging. De huid van de wijsvinger is volledig bedekt aan de zijkant van de handpalm en aan de zijkant van de handrug met uitzondering van de vingertop sectie door de mediane zenuw (middenarm zenuwen) met gevoelige vezels die belangrijk zijn voor zintuiglijke waarneming. De vingertop aan de zijkant van de handrug wordt gevoelig geleverd door de radiale zenuw (spaak zenuw).
Pezen en ligamenten
talrijk pezen einde bij de wijsvinger, die erg belangrijk zijn voor zijn motorische functie, maar ook voor zijn stabiliteit. De meeste pezen zijn afkomstig van spieren die hun oorsprong vinden in de elleboog of onderarm, eroverheen rennen en tenslotte hechten aan het bot van de wijsvinger. Als deze spieren samentrekken, leidt dit tot bepaalde vingerbewegingen zoals buigen, stretching, spreiden en optrekken.
De pezen die verantwoordelijk zijn voor stretching de vinger is bevestigd aan de knokkels van de vingers aan de zijkant van de handrug. Er zijn twee spieren verantwoordelijk voor deze beweging, de wijsvingerextensor (Musculus extensor indicis) en de algemene vingerextensor (Musculus extensor digitorum communis). De pezen van de spieren die verantwoordelijk zijn voor de flexie, zijn bevestigd aan de knokkels van de vingers aan de zijkant van de handpalm.
Ook hier zijn er twee spieren die voornamelijk verantwoordelijk zijn voor beweging. De ene is de oppervlakkige (Musculus flexor digitorum superficialis), de andere de diepe vingerbuiger (Musculus flexor digitorum profundus). De buigpezen worden versterkt door een ringvormig ligament (Ligamentum anulare). Het ringband maakt deel uit van de pees schede waarin de pezen zijn ingebed en wat hun glijvermogen garandeert. Het Ligamentum anulare voorkomt dat de pezen tijdens het buigen als een boogvormige pees uit het bot steken, omdat de motorische functie en de functie van de wijsvinger anders enorm beperkt zouden zijn.
Paresthesie (gevoelloosheid)
Een gevoelloze vinger kan vele oorzaken hebben. Meestal is het het gevolg van storingen in de bloed circulatie of in de levering van zenuwen, vooral als de bijbehorende zenuw bekneld is. Dit kan gepaard gaan met tintelingen, een koude wijsvinger en steken pijn.
Deze worden samengevat als paresthesieën of paresthesieën. Elk van deze manifestaties kan voor de getroffenen als zeer stressvol worden ervaren, wat slechts een van de redenen is waarom een medische opheldering van de symptomen, vooral als ze vaak voorkomen, raadzaam is. De gevoelloosheid is bij ons allemaal zeker bekend als in slaap vallen vingers.
Als het gevoel tijdelijk is en verdwijnt wanneer de wijsvinger wordt bewogen, zit er meestal geen ernstige ziekte achter. Een veel voorkomende ziekte die leidt tot pijn en gevoel in het gebied van de wijsvinger is de carpaal tunnel syndroom. Dit houdt een vernauwing van de mediane zenuw.
Meestal is het probleem, vooral het pijn, komt vaker voor tijdens de nacht. Motorische storingen kunnen gepaard gaan met geavanceerde carpaal tunnel syndroom. Dit uit zich onder meer in een vermindering van de kracht van de hand.
Het sluiten van de vuist is slechts in beperkte mate mogelijk. Therapeutisch, cortisone kan worden geïnjecteerd in de buurt van de zenuw. Veel getroffen personen worden echter pas door een kleine operatie van hun lijden verlost.
Tijdens deze procedure wordt een ligament gespleten in het gebied van de kromming van de hand waaronder de zenuw loopt en dat gedeeltelijk verantwoordelijk is voor de vernauwing ervan. Naast een verminderde zenuwoverdracht door vernauwing en druk op de zenuw, een verstoorde bloed flow kan ook gevoelloosheid veroorzaken in het gebied van de wijsvinger. Men moet vooral voorzichtig zijn als de klachten slechts aan één kant van het lichaam voorkomen en gepaard gaan met andere sensorische stoornissen aan dezelfde kant.
Als er naast de gevoelloze vingers ook gevoelloosheid optreedt in het gebied van dezelfde kant van het gezicht, de arm of been, evenals een vermindering van de kracht, die zich manifesteert als een hangende hoek van de mond, zwakke arm of zwak been, dit kunnen indicaties zijn van a beroerte. Snelle actie is essentieel om te overleven. In geval van twijfel dient de spoedarts bij het minste vermoeden van een beroerte.
Niet alleen een verstoring van de zenuwen in het gebied van de hand kan leiden tot gevoelloosheid in de vingers en vooral in het gebied van de wijsvinger. Als er een vernauwing en beknelling is van de zenuwen bij de uitgang in het gebied van de cervicale wervelkolom, bijvoorbeeld door een hernia in de cervicale wervelkolom kan dit ook tot hetzelfde probleem leiden. Men moet sensaties serieus nemen die plotseling verschijnen en niet meer verdwijnen of die gedurende een langere periode aanhouden en mogelijk erger worden. Bijkomende pijn- of verlammingsverschijnselen moeten ook door een arts worden opgehelderd. De therapie is afhankelijk van de uitlokkende oorzaak, voor zover deze kan worden vastgesteld.
