Otorinolaryngologie, als een tak van de geneeskunde, houdt zich bezig met ziekten van het oor, neus- en keel. Het omvat in dit verband de preventie, opsporing, behandeling en opvolging van ziekten van het oor, neus-, mond en hoger luchtwegen Behandelingsmethoden omvatten chirurgische, microchirurgische en medicinale procedures.
Wat is otolaryngologie?
Otolaryngology behandelt ziekten van het oor, neus- en keel. In dit verband omvat het de preventie, detectie, behandeling en follow-up van ziekten van het oor, neus, mond en hoger luchtwegen Otorinolaryngologie (KNO) is een gespecialiseerde tak van de geneeskunde die zich bezighoudt met de diagnose en behandeling van ziekten, verwondingen, misvormingen en disfuncties van de oren, mondholtekeelholte, luchtpijp, strottehoofd, bovenste luchtwegen en slokdarm. In het Engels wordt de afkorting ENT gebruikt, wat "oren neus en keel" betekent. In de internationale medische gemeenschap staat de term ORL voor Oto-Rhino-Laryngology. KNO-geneeskunde past voornamelijk de methoden van de wetenschappelijke geneeskunde toe. Er worden echter ook natuurlijke geneeswijzen gebruikt. De opleiding tot specialist KNO-KNO neemt vijf jaar in beslag. Na het behalen van de medische school is twee jaar basisopleiding vereist, gevolgd door drie jaar gespecialiseerde opleiding op het gebied van KNO-arts. De Duitse Vereniging voor Otorinolaryngologie, Hoofd en Nek Chirurgie zorgt ervoor dat de hoge wetenschappelijke normen van de KNO-arts worden gehandhaafd. Dit is de vereniging van overwegend wetenschappelijk actieve KNO-artsen. In het bestuur van deze vereniging zit ook een lid van de Duitse beroepsvereniging van KNO-artsen. Deze beroepsvereniging bestaat op haar beurt uit een vereniging van KNO-artsen die praktisch actief zijn en een eigen praktijk hebben. Het dient om de rechten van freelance KNO-artsen jegens de volksgezondheid verzekeringsfondsen en de Vereniging van Wettelijke Ziektekostenverzekeraars.
Behandelingen en therapieën
In het kader van KNO, verschillende ziekten, verwondingen, misvormingen of tumoren van de oren, neus, sinussen, mondholte, keelholte, evenals functionele stoornissen van de zintuigen in dit gebied worden onderzocht en behandeld. Functionele aandoeningen omvatten gehoor, stem, spraak- en taalstoornissen Otolaryngologie is onderverdeeld in verschillende anatomische blokken zoals oren, bovenste luchtwegen, onderste luchtwegen en mondholte Het anatomische blok van de oren omvat dus de oorschelpen, oorlellen, gehoorgang, middenoor en binnenoor. Verder behoren ook centrale gehoorgangen en gehoorcentra tot dit blok. Een breed scala aan besmettelijke en niet-infectieziekten worden in de oren behandeld. Voorbeelden zijn onder meer middenoor infecties kinderziekten zoals de bof, algemeen ontsteking van het oor, tinnitusgehoorstoornissen, gehoorverlies of doofheid. Misvormingen en tumoren in het oorgebied maken ook deel uit van het behandelingsspectrum van de KNO-geneeskunde. De bovenste luchtwegen bestaan uit de neus, neusbijholten, nasopharynx, pharynx en pharyngeale amandelen. Specifieke ziekten op dit gebied zijn onder meer sinusitiskeelinfecties, amandelontsteking en vele andere infecties. De onderste luchtwegen zijn samengesteld uit de strottehoofd en luchtpijp. Een bekende ziekte in dit gebied is larynx kanker De mondholte wordt samen met de tong, speekselklieren en palatine amandelen. Ontsteking van de mond en keel kan vele oorzaken hebben. Infectieuze processen veroorzaakt door bacteriën, schimmels of virussen maar ook bijtende of giftige stoffen of te warm voedsel spelen vaak een rol. Vaak is het KNO-gebied echter niet het beginpunt van een ziekte, maar wordt het aangetast als onderdeel van een ander onderliggend gebied volksgezondheid wanorde. Om deze reden is er interdisciplinaire samenwerking tussen KNO en andere medische specialismen. Er zijn vooral overlappingen met de specialismen kindergeneeskunde, pediatrische chirurgie, allergologie, dermatologie, neurologie, Mondziekten en Kaakchirurgie, kaakchirurgie en interne geneeskunde met de nadruk op pneumologie.
Diagnose- en onderzoeksmethoden
Otolaryngologie is een complex specialisme dat zich moet bezighouden met de diagnose en behandeling van veel verschillende ziekten.Daarom worden verschillende onderzoeksmethoden gebruikt, afhankelijk van de ziekte. In het geval van mild en vaak voorkomend infectieziekten van de bovenste luchtwegen, vaak alleen een medische geschiedenis is nodig om de oorzaak van de ziekte te bepalen. Dit komt doordat veel infecties in bepaalde seizoenen vaker voorkomen en via de luchtwegen worden overgedragen. Als een chronische ziekte van de bovenste en onderste luchtwegen aanwezig is, moeten intensievere onderzoeken worden uitgevoerd. Laboratoriumtests worden bijvoorbeeld uitgevoerd op wattenstaafjes uit het slijmvlies van de mond, tong of keel. Hier mogelijk pathogenen worden gedetecteerd. Voor een meer gedetailleerd onderzoek van de neus en sinussen wordt vaak een zogenaamde rhinoscopie uitgevoerd. Dit is een neus endoscopie waarin een kleine camera met een lichtbron aan een kabel in de neus wordt gestoken en beelden geeft van de neusholtes en de uitlaten van de sinussen. Bij een posterieure rhinoscopie wordt een spiegel door de mondholte en keelholte in de achterste neusholtes geleid om reflecties uit te voeren. Anterieure rhinoscopie gebruikt een trechter met een koplamp om de voorste neusholtes te verlichten. De luchtdoorlatendheid van de neus kan worden getest met een neusfunctietest. Het oor kan ook worden onderzocht met een koplamp die aan een trechter is bevestigd. Voor intensievere onderzoeken wordt een oormicroscoop gebruikt. Een gehoortest wordt gebruikt om het gehoorvermogen te testen. De strottehoofd kunnen bijvoorbeeld met een stroboscoop worden onderzocht. Dit maakt de trillingen van de stembanden zichtbaar. Andere onderzoeksmethoden zijn onder meer neuro-onderzoek, zoals experimenteel nystagmus provocaties of functioneel onderzoek van het cervicale wervelsysteem. Bij vermoeden van allergieën worden onder meer niet-specifieke en allergeen-gemedieerde provocatietesten gebruikt. Slaaplaboratoria zijn beschikbaar voor onderzoek naar slaap apneu In de context van oor-, neus- en keelgeneeskunde, beeldvormende procedures zoals Röntgenstraal examens, ultrageluid, MRI of CT worden ook gebruikt. Vaak is interdisciplinaire samenwerking met artsen van andere specialismen nodig om een diagnose te stellen.
