In dit formulier is het zwangerschap is nog intact. Dit betekent dat het cervicale kanaal (cervicaal kanaal) inclusief de hals is volledig gesloten en de foetus leeft nog steeds (hart- geluiden aanwezig). Een bedreiging hierbij is vaginale bloeding, die onder bepaalde omstandigheden zelfs gepaard kan gaan met contracties.
Dit kan ook leiden tot een blauwe plek achter de placenta, die dan te zien is in de ultrageluid. Therapiemogelijkheden: De therapie bestaat hier uit bedrust, lichamelijke rust en eventueel het toedienen van magnesium tablets om het proces te stoppen. Als contracties gelijktijdig optreden (zie: Geboorte), krijgt de zwangere vrouw vanaf de 22e week van de zwangerschap tocolytica (voorbehoedsmiddelen) zwangerschap.
Als corpus luteum insufficiëntie de oorzaak is van bloedingen, worden gestagens voorgeschreven tot de 14e week van zwangerschap. De voorwaarde van de foetus moet regelmatig worden gecontroleerd door ultrageluid en meting van zwangerschapshormoon (hCG). Als het bloeden stopt, is de prognose voor het verdere verloop van de zwangerschap zeer goed.
In dit stadium is een miskraam kan bij ongeveer 50% van de vrouwen worden voorkomen. In dit stadium / indicatie is het miskraam is al niet meer te stoppen. Deze toestand wordt bepaald door de open baarmoederhals (baarmoederhalskanaal begaanbaar voor één vinger!
), die meestal gepaard gaat met ernstige pijn (contracties en lagere pijn in de rug) en bloeden. Het verlies van vruchtwater kan ook een waarschuwingsteken zijn. In deze vorm is het mogelijk dat er geen tekenen van leven bij het kind zijn (tekenen van foetale vitaliteit).
Therapie-opties: Zie: Therapie bij miskraam Dit is meestal een teken van een begin abortus (zie hierboven), die voortijdig tot stilstand is gekomen. Per definitie zijn alle abortussen (miskraam) tot de 24e week van de zwangerschap worden als onvolledig beschouwd, aangezien de placenta kan tegen die tijd zelden volledig worden verdreven vanwege zijn onvolwassenheid. Tijdens deze onvolledige uitdrijving van het “zwangerschapsmateriaal”, resten, vaak de placenta (placenta), blijf terug in de baarmoeder, waardoor aanhoudende vaginale bloedingen ontstaan.
Dit materiaal kan vervolgens worden gedetecteerd tijdens de gynaecologisch onderzoek. Therapie-opties: sinds dit voorwaarde kan gemakkelijk leiden tot een oplopende infectie en mogelijk zelfs tot de ontwikkeling van kankerweefsel (kwaadaardige degeneratie), een schrapen (curettage) moet binnenkort worden uitgevoerd. Dit moet worden gevolgd door bloeden.
Een andere mogelijkheid is de toediening van het 'contractiehormoon' oxytocine, die ook fysiologisch wordt vrijgegeven door de moeder hersenen tijdens elke samentrekking en triggert samentrekkingen van de baarmoeder, zodat het resterende materiaal kan worden verdreven. Dit gebeurt meestal ook als gevolg van een beginnende miskraam. Hier wordt de volledige en synchrone verwijdering van het gehele zwangerschapsmateriaal (embryo-/ foetus, placenta en eierhuiden) plaatsvindt.
Therapie-opties: Als het bloeden vanzelf stopt en de 24e week van de zwangerschap wordt overschreden, is schrapen hier niet nodig. Als dit echter moet worden uitgevoerd, kan een buitenbaarmoederlijke zwangerschap (S. Complicaties bij zwangerschap) moeten van tevoren worden uitgesloten, anders kunnen complicaties optreden bij deze tekenen van miskraam. In deze speciale vorm van de tekenen van een miskraam is de vrucht afgestorven zonder te worden verdreven uit de baarmoeder.
De zwangerschap lijkt volledig intact te zijn: er is geen bloeding of weeën, het baarmoederkanaal en de hals zijn volledig gesloten. De doorslaggevende factor hierbij is het ontbreken van echografisch bewijs van foetale vitale functies zoals hart- actie en kinderbewegingen. Andere tekenen van zwangerschap, zoals baarmoedergroei, misselijkheid en gevoelige borsten zijn ook meestal afwezig.
Een zeldzame complicatie van deze vorm van abortus is de dood-foetus syndroom. Hier blijft de dode foetus in de moeder baarmoeder gedurende enkele weken na de 12e week van de zwangerschap. Dit voorwaarde kan ervoor zorgen dat tromboplastisch materiaal in de bloedbaan van de moeder terechtkomt, wat kan leiden tot levensbedreigende intravasculaire stolling.
Behandelingsopties: De therapie is een zogenaamde afzuiging curettage tot de 12e week van de zwangerschap. Dit wordt voorafgegaan door een prostaglandine-injectie (hormoontype) om de hals voor chirurgie door het los te maken en te verzachten, waardoor het risico op letsel wordt geminimaliseerd. Na de 12e week van de zwangerschap, een infuus van oxytocine en prostaglandines wordt toegediend om weeën op te wekken. Ook hier is echter een post-curettage wordt achteraf uitgevoerd.
Een zeldzame ondersoort van de ingetogen abortus is de abortus cervicalis, waarbij een met littekens bedekte baarmoederhals de uitdrijving van de vrucht voorkomt. Een miskraam leidt tot een koortsachtige infectie (voornamelijk ziekteverwekkers streptokokken, stafylokokken en Clostridium perfringens). In het beste geval (ongecompliceerd beloop) alleen de baarmoeder slijmvlies wordt beïnvloed.
De infectie kan zich echter ook verspreiden naar de gehele baarmoeder, inclusief de adnexen (eileiders, eierstokken). Als de infectie zich zelfs uitbreidt naar de bekkenorganen en buikvlies en bacteriële endotoxinen (toxinen) worden weggespoeld in de bloedbaan van de moeder, dit is de septische vorm. Dit gaat gepaard met bloed vergiftiging en kan door giftige stoffen tot de dood leiden schokken met verspreide intravasculaire coagulatie.
Tekenen van een miskraam worden hier getoond in de vorm van high koorts boven 39 ° C, rillingen en etterende vaginale afscheiding en vruchtwater. Enorme druk pijn in het gebied van de baarmoeder is ook een van de symptomen. Therapie-opties: als therapie, antibiotica worden eerst toegediend, gevolgd door een schrapen na de koorts is afgenomen.
In ernstige gevallen kan a heparine therapie en mogelijk de volledige verwijdering van het brandpunt van de ontsteking (baarmoeder) moet worden uitgevoerd om een gevaarlijke stollingsstoornis te voorkomen. Dit is de misvorming van een bevruchte eicel, waarbij er geen of alleen misvormde embryonale delen in de holte zijn vruchtzak. Deze plant is zelden groter dan enkele centimeters, wat ook leidt tot een groeiachterstand van de baarmoeder.
Bovendien zijn typische zwangerschapsklachten of tekenen van zwangerschap zeer zeldzaam, maar spotting kan voorkomen. Deze abnormale ontwikkeling overwint zelden de eerste weken van de zwangerschap en is de hoofdoorzaak van spontane abortussen in de eerste 2 maanden van de zwangerschap. Genetische defecten, vergiftiging en gebrek aan zuurstoftoevoer naar de vrucht worden als oorzaken besproken.
Therapiemogelijkheden: De behandeling is schrapen en na het overschrijden van de 12e week van de zwangerschap is een geboorte-initiatie met postcurettage noodzakelijk (zie: Therapiemiskraam). Met deze symptomen komen miskramen herhaaldelijk (per definitie minstens 3 keer) voor bij de vrouw. In de helft van de getroffen gevallen kan geen oorzaak worden gevonden.
Als er echter een oorzaak wordt ontdekt, ontstaan er miskramen vroege zwangerschap zijn vaak genetische (chromosomale veranderingen) of ontwikkelingsstoornissen van de baarmoeder. In de late zwangerschap worden anatomische en functionele stoornissen van de vrouwelijke voortplantingsorganen vaker als oorzaak gevonden. Geschat wordt dat ongeveer 1% van alle stellen die kinderen willen krijgen, hier last van heeft.
Alle artikelen in deze serie:
