De medische professie spreekt van een ontsteking van het bot (osteitis) als er een infectie is, die in zeer veel gevallen wordt veroorzaakt door kwaadaardige micro-organismen. Operaties of zelfs open fracturen (breuken) verhogen het risico op bot ontsteking In veel gevallen is alleen radicale chirurgie de enige behandelingsoptie wanneer de patiënt lijdt aan osteitis.
Wat is osteitis?
Onder een osteitis of bot ontstekingbeschrijft de medische professie een speciale infectie die vooral het bot aantast. Bij osteitis kunnen de kanalen van Havers of Volkmann worden aangetast. Als de kanalen van de Havers worden aangetast, vindt de infectie plaats in de lengterichting van de toevoerleidingen van het bot. zenuwen en capillairen lopen door deze kanalen. Als de ziekteverwekker aanwezig is in de kanalen van Volkmann, is het een infectie in de dwarsrichting van de botstructuren. In veel gevallen treedt osteitis echter op in combinatie met een ontsteking van de beenmerg Vanwege het feit dat osteitis en beenmerg ontsteking (osteomyelitis) vergelijkbare klinische beelden hebben, gebruiken artsen vaak de termen ostitis, osteitis en osteomyelitis als synoniemen.
Oorzaken
Osteitis treedt op als gevolg van een infectie. Slechts zelden verspreiden infectiehaarden die al in het lichaam zijn opgelaaid, zich tot op het bot. In de meeste gevallen ontwikkelt osteitis zich in de setting van een open breuk. De pathogenen invoeren via de open wond, het bot infecteren en ontstekingen veroorzaken. Zelfs een operatie verhoogt het risico op osteitis. Als kiemen - vanwege niet-steriele instrumenten - in de wond terechtkomen en direct op het bot. Soms virussen en schimmels kunnen de veroorzakers zijn van botontsteking; in bijna alle gevallen bacteriën zijn verantwoordelijk voor osteitis. streptokokken spelen met name een belangrijke rol. Bacterie die optreden in de loop van een nosocomiale infectie kan ook osteitis veroorzaken. Dit zijn voornamelijk klassieke infecties die voorkomen in verpleeghuizen en ziekenhuizen. Deze zijn overwegend multiresistent kiemen, die niet kan worden bestreden antibiotica. Soms het pathogenen omvatten ook stammen van Staphylococcus aureus die stam is de hoofdoorzaak van osteitis.
Symptomen, klachten en tekenen
Klassieke symptomen zijn onder meer roodheid en zwelling van het getroffen gebied. De patiënt klaagt over bot pijn, heeft een verhoogde lichaamstemperatuur of lijdt aan koorts In veel gevallen zijn de getroffenen vermoeid, meldt u pijn in de ledematen en ook in de gewrichten, en - in het latere verloop van de ziekte - kunnen ook botbreuken optreden. Als osteitis niet of onvoldoende wordt behandeld, pus kan weglekken.
Diagnose en verloop van de ziekte
Osteitis manifesteert zich door vijf klassieke symptomen van ontsteking. Die komen samen voor. Dit zijn roodheid, hitte, pijn, zwelling en functionele beperkingen. Indien open wonden of fistels zijn aanwezig, pus vorming kan worden waargenomen. De arts herkent osteitis al aan de bloed tellen. In bloed tests detecteert de arts niet alleen een sterke ontstekingsreactie, maar ook een significant verhoogd aantal leukocyten. Magnetische resonantie imaging geeft informatie over of er al botveranderingen hebben plaatsgevonden. Soms hebben necrotische processen plaatsgevonden. Dit betekent dat de botsubstantie aan het afsterven is. Als osteitis aanwezig is, kan alleen radicale chirurgie succesvol zijn. Hoewel deze risicovol zijn, kunnen ze niet worden uitgesteld of voorkomen. Afhankelijk van de mate van osteitis kan blijvende schade of invaliditeit optreden.
Complicaties
In de meeste gevallen resulteert osteitis in een zeer ernstige zwelling van het aangetaste deel van het lichaam. In dit geval lijden patiënten meestal aan zeer ernstige pijn na de botten breken en ook van beperkte beweging. Het is mogelijk dat de getroffen persoon dan in zijn of haar dagelijkse leven afhankelijk is van de hulp van andere mensen. Osteitis leidt ook tot een high koorts en algemene 피로 bij de patiënt. Er is ook een duidelijke afname van de inspanningstolerantie en pijn in de extremiteiten en gewrichten De kwaliteit van leven van de patiënt wordt over het algemeen significant verminderd door osteitis. Complicaties treden meestal op als de behandeling niet wordt uitgevoerd. De ontsteking kan zich ook verspreiden naar andere delen van het lichaam en mogelijk zelfs naar buiten doordringen. In het ergste geval kan het ook leiden naar bloed vergiftiging, die fataal kan zijn voor de getroffen persoon. Osteitis wordt meestal behandeld door chirurgische ingrepen en met behulp van antibiotica In de regel is het verloop van de ziekte positief zonder complicaties. Osteitis heeft meestal ook geen invloed op de levensverwachting van de getroffen persoon.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Een arts moet worden geraadpleegd als bot of gewrichtspijn treedt op. Osteitis manifesteert zich door ongemak rond de botten dat wordt snel ernstiger en verspreidt zich naarmate de ziekte vordert. Als de bovenstaande symptomen optreden, moet de huisarts worden geraadpleegd. Hij kan een diagnose stellen aan de hand van een scintigrafie en informeer de patiënt over de volgende stappen. Mensen die al lijden aan een ziekte van de botten lopen bijzonder risico. Ouderen en patiënten met genetische aanleg, zoals misvormingen, lopen ook een verhoogd risico op de ziekte. Evenzo lijden mensen aan botkanker of die niet kunnen bewegen vanwege een reeds bestaande voorwaarde hebben een verhoogd risico op complicaties en moeten onmiddellijk hun huisarts raadplegen als ze het opmerken bot pijn of gewrichtsdisfunctie beschreven. Osteitis wordt behandeld als een intramurale patiënt in een gespecialiseerde kliniek. De patiënt moet na de operatie regelmatig worden gecontroleerd en bovendien de arts raadplegen als zich ongebruikelijke symptomen voordoen.
Behandeling en therapie
Omdat osteitis een bacteriële infectie is, antibiotica moet worden voorgeschreven. In veel gevallen is orale medicatie niet voldoende; vaak worden infusiemedicijnen voorgeschreven, maar deze ook niet leiden tot het gewenste succes. Om deze reden moet de arts - in bijna alle gevallen - het aangetaste gebied van het bot opereren en wegsnijden. Daarbij concentreert de arts zich op het ontstoken of reeds necrotische deel van het bot. Als stabiliserend maatregelen in de vorm van schroeven of nagels werden geplaatst als resultaat van breuk behandeling, moet de arts die instrumenten verwijderen. echter, de breuk site moet nog worden hersteld; Hiervoor worden nieuwe of andere instrumenten gebruikt. Tijdens de operatie vinden ook desinfecterende spoelingen plaats. Dit is om het pathogenen helemaal. Met antibiotica doordrenkte kettingen of tamponades blijven daarna in de operatiewond. Verder wordt er een drain ingebracht zodat de etterende afscheidingen kunnen worden afgevoerd. De arts kan de operatiewond soms open laten als er een risico bestaat dat hij nog een operatie moet uitvoeren. Dit komt doordat de operatie niet altijd het gewenste succes en genezing van de osteitis oplevert. Om deze reden kan een tweede operatie nodig zijn. Zelfs als het genezingsproces al heeft plaatsgevonden en het vermoeden bestaat dat er nog steeds ontstekingshaarden zijn, kan een tweede operatie worden uitgevoerd. Omdat de ingrepen stofverlies hebben veroorzaakt, moet dit weer worden gecompenseerd. De patiënt moet dus werken aan het herstel van zijn mobiliteit. Bij afwezigheid van revalidatie of onvoldoende revalidatie kan een handicap soms de mobiliteit beïnvloeden.
Vooruitzichten en prognose
De prognose van osteitis is afhankelijk van verschillende factoren. Deze omvatten de leeftijd van de getroffen persoon, het type ontsteking en welk type triggering bacteriën is betrokken. Evenzo is het sterkte van de immuunsysteem speelt een belangrijke rol. De vooruitzichten voor osteitis zijn positief indien acuut osteomyelitis is aanwezig. Zelfs in het geval van botontsteking kan genezing in de meeste gevallen worden bereikt zonder blijvende beperkingen. De basisvoorwaarde is echter een vroege diagnose en een passende deskundige behandeling. Bij chronische osteitis is de prognose minder gunstig. Chronische osteitis treft voornamelijk volwassen patiënten. Daarentegen worden de genezingsvooruitzichten voor kinderen als gunstiger beschouwd. Bij kinderen zijn echter soms groeistoornissen te verwachten als de groeischijven zijn aangetast door de ontsteking. Bij kinderen zijn de groeischijven bijvoorbeeld nog samengesteld uit kraakbeen. De kraakbeen vormt permanent nieuwe botstof voor groei. Als dit proces echter wordt verstoord, bestaat het risico van korte gestalte Afhankelijk van de locatie van de inflammatoire focus kunnen armen of benen worden ingekort. Het is niet ongebruikelijk dat het chronische beloop van osteitis meerdere jaren aanhoudt. Bovendien is herhaling mogelijk. Een terugval kan zelfs jaren na de behandeling optreden. Het onder controle houden van de ontsteking door chirurgische ingrepen heeft meestal een positief effect op het beloop.
het voorkomen
Osteitis kan slechts in beperkte mate door de getroffen persoon worden voorkomen; het ziekenhuis moet er eerder - in het kader van hygiëne - voor zorgen dat osteitis wordt voorkomen. Als osteitis wordt vermoed, moet onmiddellijk een arts worden geraadpleegd.
Nazorg
Bij osteitis is de maatregelen van de nazorg zijn meestal significant beperkt. Om deze reden moet de getroffen persoon heel vroeg bij deze ziekte een arts raadplegen om verdere complicaties of verder ongemak bij de getroffen persoon te voorkomen, wat de kwaliteit van leven van de patiënt negatief kan beïnvloeden. Een vroege diagnose heeft meestal altijd een zeer positief effect op het verdere verloop van de ziekte. In de meeste gevallen vereist osteitis een nieuwe chirurgische ingreep. Na deze operatie moet de getroffen persoon het rustig aan doen en rusten, en moet bedrust in acht worden genomen. De wond moet bijzonder goed worden beschermd om verdere infectie en ander ongemak te voorkomen. Regelmatige controles zijn ook erg belangrijk nadat de getroffen persoon is ontslagen. Osteitis vermindert in de regel de levensverwachting van de patiënt niet als het op tijd wordt herkend en behandeld. Verder maatregelen van nazorg zijn meestal niet beschikbaar voor de getroffen persoon en zijn in dit geval niet nodig. Over het algemeen dient echter een hoge standaard van hygiëne in acht te worden genomen.
Wat u zelf kunt doen
Zodra de diagnose osteitis is bevestigd, moet de getroffen patiënt de voorgeschreven medicijnen (antibiotica) op betrouwbare wijze innemen of hebben toegediend volgens de instructies van de arts. De arts moet mogelijk opereren om dit te voorkomen bloedvergiftiging Ondanks alle therapeutische maatregelen kunnen er nog meer ontstekingshaarden in het lichaam actief zijn. Daarom is het raadzaam dat de patiënt aanvullende maatregelen neemt tegen de ontstekingen. Orthomoleculaire geneeskunde raadt aan om het mineraal in te nemen zink en vitaminen C en E voor ontstekingen, terwijl fytotherapeuten kruidengeneesmiddelen zouden adviseren, zoals echinacea, kamille or linde bloeit. Een natuurgeneeskundige arts kan hier specifieke aanbevelingen doen. Als de ontstoken plekken nog steeds opgezwollen zijn, moeten ze worden gekoeld. Hiervoor zijn koelkussens of zogenaamde Coolpads, die in de apotheek verkrijgbaar zijn, geschikt. Ze moeten in het vriesvak van de koelkast worden bewaard en, indien nodig, met een handdoek worden omwikkeld en aangebracht. Het koelkussen mag in geen geval rechtstreeks op de huid, aangezien dit kan resulteren in koud brandwonden Het is in deze tijd belangrijk om de patiënt te versterken immuunsysteem Dit omvat een gezonde dieet rijk aan vitaminen en mineralen evenals regelmatige slaap. Tegelijkertijd moet de patiënt afzien van toegeeflijke toxines zoals nicotine, koffie en alcohol Dagelijkse lichaamsbeweging in de frisse lucht ondersteunt ook de immuunsysteem.
