Necrotiserende fasciitis is aanwezig wanneer er een bacteriële infectie is van de huid, onderhuids weefsel en spieren. De meest voorkomende pathogenen zijn groep A streptokokken, stafylokokkenof clostridia. Het aangetaste weefsel moet volledig worden verwijderd om het leven van de patiënt niet in gevaar te brengen.
Wat is necrotiserende fasciitis?
Fasciitis is een necrotiserende fascia-ziekte. Het is een ontsteking in fasciaal weefsel waarin cellen vergaan. De ontstekingsziekte is ook bekend als necrotiserende fasciitis. De incidentie is naar verluidt maximaal één geval per 100,000 inwoners. De ontsteking is bacterieel van oorsprong en vertoont een bliksemachtige snelle progressie. De huid en onderhuids weefsel worden aangetast, met betrokkenheid van de fasciae. Om deze reden wordt de ziekte geclassificeerd als een bacteriële infectie van de weke delen. Een van de belangrijkste risicofactoren zijn circulatiestoornissen, zoals kan gebeuren in de context van stofwisselingsziekten op een hoger niveau. Afhankelijk van de soort van de bacteriële ziekteverwekker, worden twee subgroepen van nacrotiserende fasciitis onderscheiden. Deze subgroepen worden type I en type II van de ziekte genoemd en kunnen verschillende beloop vertonen. Bij immuundeficiënte patiënten is het verloop van de infectie over het algemeen ernstiger. Als het bacteriën betrokken komen in de bloedbaan van deze patiënten, het risico van bloedvergiftiging of septisch schokken is hoog. In een vervolg kan necrotiserende fasciitis uitgroeien tot een levensbedreigende aandoening voorwaarde voor immuundeficiënte patiënten.
Oorzaken
Mensen met een circulatiestoornissen in perifere schepen worden meestal aangetast door necrotiserende fasciitis. Lymfedrainage aandoeningen en immunodeficiency bevorderen ook de ontwikkeling van de ziekte. Metabole patiënten, vooral diabetici, lopen een bijzonder risico. In de regel wordt de infectie veroorzaakt door huid verwondingen of abcessen van de huid, die geven bacteriën toegang tot de subcutis. Intramusculair injecties zoals therapeutische injecties voor suikerziekte of therapeutische chirurgische procedures kunnen ook de poorten naar de onderhuid openen bacteriën groep A streptokokken worden als de belangrijkste beschouwd pathogenen van necrotiserende fasciitis. Staphylococci of clostridia kunnen theoretisch ook de infectie veroorzaken, maar zijn zelden betrokken in de klinische praktijk. Soms is de infectie ook een gemengde infectie:
- Necrotiserende fasciitis type 1 komt bijvoorbeeld overeen met een gemengde aërobe-anaërobe infectie en treedt voornamelijk op na chirurgische ingrepen. * Necrotiserende fasciitis type 2 wordt veroorzaakt door groep A streptokokken, waardoor het de meest voorkomende vorm van infectie is.
- Een bijzondere vorm van necrotiserende fasciitis is die van Fournier gangreen in de lies- en genitale regio, wat vooral mannen treft. Pasgeborenen met omfalitis zijn vatbaarder voor necrotiserende fasciitis van de navelstreek.
Symptomen, klachten en tekenen
Patiënten met necrotiserende fasciitis lijden aan het begin van de infectie aan tamelijk niet-specifieke symptomen. De eerste symptomen zijn voornamelijk lokaal pijn en min of meer hoog koorts In het begin gaan deze symptomen vaak gepaard met rillingen, 피로 en soortgelijke tekenen van infectie. Binnen de eerste week zwellen de gebieden langzaam op onder ontstekingsprocessen. Gewoonlijk is de huid boven de besmettelijke focus blauwachtig rood verkleurd en wordt deze in de loop van de cursus blauwgrijs. Vanwege de ontstekingsprocessen in de onderhuid raakt de bovenste oververhit en werpt hij vaak confluente blaren. De blisters bevatten een lichte tot donkerrode vloeistof met een stroperige consistentie. In een vergevorderd stadium necrotiseert het aangetaste weefsel. De necrose kan meer of minder uitgebreid zijn en treft gewoonlijk niet alleen het zachte weefsel maar ook de zenuwen en spieren. Pijn is vanaf dit punt meestal niet meer aanwezig als de gevoelige zenuwen in het gebied sterven beetje bij beetje af. In de meeste gevallen is dat van de patiënt koorts stijgt nog steeds tijdens deze processen. Wanneer de pathogenen betrokken bereiken de bloedbaan, immunologisch gezonde patiënten ervaren een tijdelijke bacteriëmie, die wordt gecompenseerd door de immuunsysteem Bij immuungecompromitteerde patiënten kan de bacteriëmie aanhouden en resulteren in bloedvergiftiging.
Diagnose en verloop van de ziekte
Luchtzakken in de spierfascia kunnen worden gedocumenteerd door CT bij de diagnose van necrotiserende fasciitis. Bij vermoeden vindt microbiologische diagnose plaats met prik van de blaren of biopsieën. Diagnostisch gezien geeft het preparaat van een gram doorslaggevende indicaties. Microbiële kweek is een standaard diagnostische test. Een vroege diagnose heeft een positief effect op de prognose. Vanwege de snelle progressie is de mortaliteit hoog met 20 tot 50 procent als de diagnose wordt uitgesteld, vooral voor type II. De prognose is vooral ongunstig als de romp erbij betrokken is.
Complicaties
Bij deze ziekte lijden getroffen personen aan een bacteriële infectie. In de meeste gevallen betekent dit echter chirurgische verwijdering van al het geïnfecteerde weefsel, zodat complicaties meestal worden vermeden. Bij deze ziekte lijden patiënten aan een high koorts en verder ook van 피로 en uitputting. Pijn in de ledematen en hoofdpijn kan ook optreden en de kwaliteit van leven van de patiënt aanzienlijk verminderen. Er is ook zwelling van de huid en de huid zelf wordt meestal bruinachtig. Bovendien vormen zich blaren op de huid. Als de ziekte niet wordt behandeld, de zenuwen sterven en verlamming of andere gevoeligheidsstoornissen optreden. Dit zenuwschade is meestal niet omkeerbaar en kan niet worden hersteld. In ernstige gevallen kan de ziekte ook leiden naar bloed vergiftiging en overlijden van de getroffen persoon. In de regel wordt de ziekte zonder complicaties behandeld. Met de hulp van antibioticakunnen de meeste symptomen relatief goed worden beperkt. Bij een vroege diagnose is er een volledig positief verloop van de ziekte en geen vermindering van de levensverwachting van de patiënt.
Wanneer moet je naar een dokter?
Symptomen zoals rillingen, koorts en 피로 altijd medische evaluatie vereisen. Als huidveranderingen worden toegevoegd aan deze klachten, kan er onderliggende necrotiserende fasciitis zijn, die onmiddellijk moet worden gediagnosticeerd en behandeld. Risicogroepen zijn onder meer mensen die eraan lijden circulatiestoornissen, immunodeficiency or lymfedrainage aandoeningen. Diabetici en patiënten met abcessen, huidletsels of bacteriële infecties lopen ook risico en zouden de beschreven symptomen snel moeten verhelderen. Als de klachten optreden in verband met therapie injectiesmoet de verantwoordelijke arts worden geïnformeerd. Uiterlijk indien zichtbaar moet een arts worden geraadpleegd necrose treedt op, evenals bijbehorende pijn in de ledematen of tekenen van bloed vergiftiging. Getroffen personen kunnen hun huisarts of een dermatoloog raadplegen. Afhankelijk van het type en de ernst van necrotiserende fasciitis kunnen vervolgens andere specialisten bij de behandeling worden betrokken. Gevorderde ziekte moet worden behandeld als een intramurale patiënt, met chirurgische verwijdering van de necrose Vanwege het hoge risico op infectie, elke chirurgische ingreep wonden moet ook worden gecontroleerd en verzorgd door specialisten.
Behandeling en therapie
De behandeling van necrotiserende fasciitis is chirurgisch. Alle aangetaste zachte weefsels moeten zo snel mogelijk radicaal worden verwijderd. Als er te weinig weefsel wordt verwijderd, verspreidt fasciitis zich in een hoog tempo en resulteert dit in veel weefselverlies of zelfs de dood. De ziekteverwekkers die de infectie veroorzaken, zijn extreem agressief, dus nee kiemen moet tijdens de operatie in het weefsel worden gelaten. In de meeste gevallen wordt chirurgische ingreep gecombineerd met medicijnen therapie. Deze therapie bestaat uit drie keer per dag administratie of clindamycine, die vaak wordt gegeven in combinatie met penicilline Veel van de ziekteverwekkers zijn antibioticum resistent. Daarom puur antibioticum behandeling is meestal niet effectief. Wanneer alle chirurgische en medicamenteuze maatregelen uitgeput zijn en er geen verbetering is opgetreden, moet het aangedane ledemaat worden geamputeerd om het leven van de patiënt te redden.
Vooruitzichten en prognose
Onmiddellijke chirurgische ingreep therapie is een grote voorstander van de prognose van patiënten. Factoren zoals gevorderde leeftijd van getroffen individuen, vrouwelijk geslacht en bijkomende ziekten zoals suikerziekte mellitus heeft ook invloed op de prognose. Het is ook aangetoond dat necrotiserende fasciitis van de romp van het lichaam geassocieerd is met een significant slechtere vooruitzichten voor de getroffenen. amputatie zowel snelheid als mortaliteit kunnen worden genoemd voor necrotiserende fasciitis, vooral na injectietherapie. Kennis van al deze verschillende prognostische condities zou daarom al de basis moeten zijn voor de snelle beslissing van de arts op het moment van ziekenhuisopname. Na chirurgische therapie, intensieve medische complexe therapie evenals antibioticum administratie staan op de voorgrond voor getroffen patiënten. Als gevolg van een operatie kunnen patiënten grote hoeveelheden intraveneuze vloeistoffen nodig hebben. Therapie onder hoge druk zuurstof kamer wordt ook achteraf aanbevolen. In hoeverre dit nuttig is, is echter niet vastgesteld. Indien giftig schokken syndroom ontwikkelt zich in de loop van de ziekte, immunoglobuline wordt toegediend. Het totale sterftecijfer is gemiddeld 30%. Bij oudere patiënten, evenals in het gezelschap van andere medische aandoeningen en wanneer de ziekte vergevorderd is, is de prognose slechter. Vertraging in diagnose en behandeling, evenals onvoldoende verwijdering uit dood weefsel, verslechtert de prognose.
het voorkomen
Omdat arm circulatie en immunodeficiency worden beschouwd risicofactoren voor necrotiserende fasciitis, immuunversterkend en circulatie-verbetering maatregelen kan ruim worden geïnterpreteerd als preventieve maatregelen.
Follow-up
Na operatieve verwijdering van necrotiserende fasciitis is intensieve opvolging van het weefsel erg belangrijk. Met regelmatige tussenpozen genomen weefselmonsters wordt gebruikt om te bepalen of er nog bacteriën kunnen worden gedetecteerd. Getroffen patiënten worden ook voorgeschreven antibiotica Een probleem is echter dat veel bacteriën die necrotiserende fasciitis veroorzaken, resistent zijn tegen conventionele bacteriën antibiotica Het risico bestaat dat zich nieuwe zweren vormen en snel groter worden. Om deze reden worden in de eerste dagen na de operatie verschillende preparaten toegediend en onderzocht om te zien of mogelijke bacteriën worden aangevallen. Als een geschikt antibioticum wordt gevonden, wordt de patiënt geïnstrueerd om het preparaat gedurende enkele weken te gebruiken. Dit is de enige manier om het risico op herhaling van necrotiserende fasciitis te verkleinen. Als de ziekte al organen of ledematen heeft aangetast, kan verdere chirurgie en therapie nodig zijn om de late effecten van de ziekte te behandelen. Patiënten met suikerziekte mellitus vormen een risicogroep. Omdat diabetes de incidentie van wonden, patiënten met diabetes mellitus intensieve zorg nodig hebben. Een regelmatig onderzoek door een diabetoloog zou bijvoorbeeld de mogelijkheid van zelfs kleine hoeveelheden moeten uitsluiten wonden vormen. Dit om de mogelijkheid uit te sluiten dat bacteriën zich in het weefsel nestelen en necrotiserende fasciitis veroorzaken.
Dit is wat u zelf kunt doen
Necrotiserende fasciitis is levensbedreigend en getroffen personen mogen nooit proberen de aandoening zelf te behandelen. Dit betekent echter niet dat patiënten het risico niet kunnen helpen verminderen en de gevolgen van de progressie van de ziekte kunnen verzachten. Hoe eerder fasciitis als zodanig wordt herkend, hoe groter de kans daarop amputatie Kan vermeden worden. Leden van risicogroepen, waaronder in het bijzonder diabetici en mensen met immuundeficiënties, moeten daarom zelfs kleine alledaagse verwondingen nauwlettend in de gaten houden en de symptomen van fasciitis herkennen. Iedereen die aan diabetes lijdt en kort na een lichte verwonding plotseling koorts krijgt peeling een aardappel moet dit niet afdoen als het begin van een koud, maar moet uit voorzorg een arts raadplegen. Patiënten met een hoog risico moeten ook hun risico op letsel verminderen. Kleine snijwonden of schaafwonden zijn niet altijd te vermijden. De kans op voorkomen kan echter worden verkleind. In het bijzonder moeten altijd beschermende handschoenen worden gedragen bij het tuinieren of bij het uitvoeren van handmatige taken. Als er toch een blessure optreedt, moet de wond onmiddellijk worden gereinigd en gedesinfecteerd. Een optimale eerste behandeling van de wond kan het risico op infectie en dus ook fasciitis verminderen. Diabetici kunnen ook hun helpen versterken immuunsysteem En verbeteren bloed stroom naar de ledematen door gezond te eten dieet en regelmatig sporten. Dit vermindert ook het risico op fasciitis.
