Maag- poliepen vertegenwoordigen uitsteeksels van de maag slijmvlies en worden ook goedaardige tumoren of gezwellen genoemd. Samen met intestinaal poliepenMaagpoliepen zijn de meest voorkomende neoplasmata van de slijmvliezen van het maagdarmkanaal (maagdarmkanaal). Met name mensen die de leeftijd van 60 zijn gepasseerd, hebben vaker last van maag poliepen.
Wat zijn maagpoliepen?
Maag pijn is het meest opvallende symptoom van maagpoliepen. Een maagpoliep is een goedaardig (goedaardig) neoplasma van de maag voering die zich manifesteert als een uitsteeksel van het slijmvlies in het lumen van de maag. In meer dan 90 procent van de gevallen zijn maagpoliepen adenomen die zijn ontstaan uit adenomateus (kliervormend) weefsel en een verhoogd risico op degeneratie (vorming van kanker cellen). Aanvankelijk veroorzaken maagpoliepen meestal geen symptomen. Pas in een vergevorderd stadium en vanaf een grootte van ongeveer 1 cm kunnen klachten zoals een vol gevoel, verlies van eetlust net zoals pijn in de bovenbuik optreden. In sommige gevallen kunnen maagpoliepen leiden naar hematemesis (braken bloed) of teerachtige ontlasting (zwarte ontlasting). Maagpoliepen worden ook gedifferentieerd in neoplastische en niet-neoplastische typen. Terwijl neoplastische maagpoliepen voortkomen uit nieuw gevormd weefsel (20 procent van de gevallen) en, net als adenomen, een verhoogd risico op degeneratie hebben, vormen zich niet-neoplastische poliepen uit glandulaire cysten en verschijnen ze vaak als gelokaliseerde clusters (meervoudige maagpoliepen).
Oorzaken
De onderliggende oorzaken van de ontwikkeling van maagpoliepen zijn nog niet opgehelderd. Wat bekend is, is dat mensen op oudere leeftijd meer risico lopen. Het vermoeden bestaat dat voedingsgewoonten zoals vetrijk en vezelarm zijn dieet net zoals nicotine en alcohol consumptie spelen een rol. Omdat in veel gevallen een familiaire clustering van maagpoliepen kan worden opgespoord, vooral bij genetische polyposesyndromen zoals het Gardner-syndroom, het Peutz-Jeghers-syndroom of juveniele polyposis, worden ook genetische factoren besproken. Bovendien kunnen infecties met Helicobacter pylori bacteriën worden beschouwd als gunstige factoren die maag kunnen veroorzaken zweer or gastritis (ontstekingsziekte van de maag slijmvlies) als oorzaken van maagpoliepen. Bijvoorbeeld, gastritis resulteert in regressie van maagslijmvliesweefsel, waarvan wordt aangenomen dat dit wordt gecompenseerd door verhoogde poliepvorming. Bovendien is aangetoond dat een verminderde productie van maagsap het risico op manifestatie van maagpoliepen verhoogt.
Symptomen, klachten en tekenen
Maagpoliepen vertonen in de overgrote meerderheid van de gevallen geen symptomen. Kleine poliepen worden meestal niet opgemerkt. Symptomen treden dienovereenkomstig alleen op bij grotere poliepen en de mogelijk bijbehorende symptomen. De symptomen van grotere poliepen omvatten daarentegen meerdere klachten. Ze worden geïntensiveerd als gastritis ontwikkelt zich ook, wat vaker voorkomt bij mensen met maagpoliepen. De symptomen zijn onder meer pijn in de bovenbuik van verschillende intensiteit. Evenzo waarneembaar maag pijn treedt op, die kan variëren van een licht gevoel van druk tot een sterk stekend gevoel. In de loop hiervan is er vaak een vol gevoel in de maag en verlies van eetlust Er kan schijnbaar ongegrond zijn misselijkheid, en af en toe walgen patiënten van het eten van vlees. Als er bloedingen optreden als gevolg van de poliepen, geven patiënten dit soms over bloed Dit is echter zeldzaam. De meeste maagpoliepen beschadigen de maag niet zo erg. Daarom wordt in de meeste gevallen braken bloed is een symptoom van een gedegenereerde maagpoliep of ander maagletsel. Door bloeding kan er ook occult zijn bloed in de ontlasting Bij maagpoliepen kan ook gewichtsverlies optreden - ondanks dat er helemaal geen symptomen worden opgemerkt.
Diagnose en verloop
Onverklaarbaar ongemak in de bovenbuik geeft een eerste indicatie van de mogelijke aanwezigheid van maagpoliepen. De diagnose wordt bevestigd door gastroscopie (gastroscopie), waarmee de voorwaarde van het inwendige van de maag en de maag slijmvlies kan worden onderzocht en een biopsie (verwijdering van weefsel) uit het maagslijmvlies kan worden uitgevoerd. Een daaropvolgende histologische (fijn weefsel) analyse van het weefselmonster maakt het mogelijk uitspraken te doen over de maligniteit of goedaardigheid van het verwijderde weefsel en bepaalt de verdere therapeutische procedure. Maagpoliepen hebben een goede prognose wanneer therapie wordt vroeg gestart, maar moet consequent worden gecontroleerd tijdens vervolgbezoeken na succesvolle afronding van de therapie vanwege hun hoge recidiefpercentage.
Complicaties
Door de maagpoliepen ervaart de patiënt verschillende ongemakken en beperkingen in het dagelijks leven. Meestal gaat het om pijn in de buik- en maagregio's. De kwaliteit van leven van de patiënt wordt aanzienlijk verminderd door deze pijn, en het is niet ongebruikelijk om een verlies van eetlust Het verlies van eetlust kan ook leiden naar ondervoeding en ondergewicht, die beide een zeer negatief effect hebben op de patiënt volksgezondheid Evenzo is er een gevoel van volheid en verder ook braken van bloed. De veerkracht van de aangedane persoon neemt significant af door de maagpoliepen en het is niet ongebruikelijk dat door de pijn psychische klachten optreden. Het is niet ongebruikelijk dat patiënten prikkelbaar zijn en zich onwel voelen. Maagpoliepen kunnen relatief gemakkelijk worden opgespoord door gastroscopie, zodat deze klacht direct kan worden behandeld. De maagpoliepen kunnen daarbij worden verwijderd. Bovendien zijn de getroffenen afhankelijk van het nemen van verschillende medicijnen. Verdere complicaties treden meestal niet op zolang de maagpoliepen zich niet hebben ontwikkeld kanker In dit proces wordt de levensverwachting van de patiënt meestal niet verlaagd.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Bij veel patiënten veroorzaken maagpoliepen geen symptomen of dagelijkse stoornissen. Dit bemoeilijkt de signalen die wijzen op de noodzaak om een arts te raadplegen. Als er grote poliepen aanwezig zijn of als het aantal aanwezige maagpoliepen toeneemt, zijn er duidelijke symptomen die door een arts moeten worden beoordeeld. Pijn in de bovenbuik is een bewijs van een onregelmatigheid die moet worden onderzocht en behandeld. Pijnstillers mogen niet worden ingenomen zonder een arts te raadplegen, omdat er verschillende complicaties kunnen optreden. Als de bestaande symptomen meerdere dagen aanhouden of in intensiteit toenemen, is een bezoek aan de dokter noodzakelijk. In het geval van misselijkheidbraken of een vol gevoel, moet een arts worden geraadpleegd. Als er bloed wordt overgegeven of bloed in de ontlasting, is onmiddellijke actie vereist. Een bezoek aan de dokter is noodzakelijk om de oorzaak vast te stellen. Zonder medische hulp kan ernstig maagletsel optreden, wat levensbedreigende gevolgen kan hebben. Als er geen eetlust is of een ongewenste afname van het lichaamsgewicht, moet ook een arts worden geraadpleegd. Als de getroffen persoon plotseling walgt van voedsel dat voorheen lekker was, moet dit worden begrepen als een waarschuwingsteken van het organisme. Algemene aandoeningen of onregelmatigheden van de spijsverteringskanaal moeten aan een arts worden voorgelegd zodra ze enkele dagen aanhouden.
Behandeling en therapie
Maagpoliepen worden gedifferentieerd in adenomateuze en niet-adenomateuze typen, afhankelijk van de histologische bevindingen. Niet-adenomateuze maagpoliepen worden meestal alleen gebiopteerd en niet weggenomen. Adenomateuze maagpoliepen (adenomen) worden geclassificeerd als precancereus en volgen in veel gevallen de ontwikkelingssequentie van adenoom-carcinoom. Vanwege dit verhoogde risico op degeneratie worden adenomateuze maagpoliepen volledig minimaal invasief geablateerd tijdens endoscopische mucosale resectie of polypectomie. Terwijl bij een polypectomie de individuele poliep wordt losgemaakt van het maagslijmvlies en verwijderd door middel van een strik of clips die rond zijn basis zijn gelust, wordt bij een mucosale resectie het gehele aangrenzende mucosale gebied verwijderd. Dit laatste wordt meestal uitgevoerd in aanwezigheid van schadelijk bloedarmoede (vitamine B12 bloedarmoede) of grotere, brede maagpoliepen om mogelijke verspreiding van weefselcellen die kunnen degenereren tot carcinoomcellen te voorkomen. Als er grotere tumoren aanwezig zijn, kan een volledige wandexcisie (open of laparoscopische verwijdering van de maagwand) of gedeeltelijke resectie (gedeeltelijke verwijdering) van de maag nodig zijn. Omdat maagpoliepen een relatief hoog recidiefpercentage hebben (recidief), is regelmatige endoscopische follow-up noodzakelijk om mogelijke lokale recidieven vroegtijdig op te sporen en, indien nodig, de maagpolie opnieuw te resecteren.
Vooruitzicht en prognose
Over het algemeen hebben maagpoliepen een gunstige prognose: als de diagnose snel wordt gesteld en de behandeling zonder uitstel wordt gegeven, wordt de patiënt meestal ontslagen uit therapie binnen korte tijd als symptoomvrij. In de loop van het leven kunnen maagpoliepen op elk moment terugkeren. Als behandeling maatregelen snel worden genomen, is de prognose in deze gevallen ook gunstig. De uitdaging is een vroege diagnose. Maagpoliepen blijven vaak lange tijd onopgemerkt omdat ze, vooral in de vroege stadia, geen symptomen veroorzaken. Een verbetering op de lange termijn wordt bereikt zodra er een verandering in levensstijl plaatsvindt. De dieet moet worden geoptimaliseerd en er moet worden afgezien van het gebruik van schadelijke stoffen. Dit draagt aanzienlijk bij aan een algemene verbetering volksgezondheid evenals het voorkomen van maagpoliepen. Met name patiënten die al maagpoliepen hebben ontwikkeld, moeten aandacht besteden aan het optimaliseren van hun dieet naarmate de ziekte vordert. Als het beloop van de ziekte ongunstig is, kunnen maagpoliepen dat wel leiden tot de ontwikkeling van carcinomen. In deze gevallen is de prognose aanzienlijk slechter. Indien onbehandeld, zal de getroffen persoon voortijdig overlijden. Het is daarom van bijzonder belang om bij de eerste tekenen van onregelmatigheid een arts te raadplegen. Daarnaast dienen volwassenen regelmatig deel te nemen aan de preventieve onderzoeken die worden aangeboden ter opsporing van volksgezondheid bijzondere waardeverminderingen.
het voorkomen
Omdat de oorzaken van de ontwikkeling van maagpoliepen nog niet volledig zijn opgehelderd, nee maatregelen bestaan om de ziekte direct te voorkomen. Wel bekend risicofactoren moet worden geminimaliseerd. Gastritis kan bijvoorbeeld worden voorkomen door een gezond dieet (vermijden van overmatige nicotine, alcohol en koffie consumptie). Bovendien moeten mensen ouder dan 50 jaar regelmatig worden gecontroleerd op maagpoliepen.
Follow-up
Zodra maagpoliepen volledig zijn verwijderd, wordt follow-up van poliepen aanbevolen op basis van het individuele risico van de patiënt (bijkomende ziekten, diverticulose, familiegeschiedenis, histologisch onderzoek). Als bijvoorbeeld kleine, niet-neoplastische poliepen werden verwijderd, een follow-up colonoscopie wordt aanbevolen met tussenpozen van tien jaar; als drie tot tien poliepen zijn verwijderd, moet na drie jaar een vervolgonderzoek worden uitgevoerd. Als er meer dan tien poliepen zijn verwijderd, sluit u deze Grensverkeer wordt aanvankelijk elke twee tot zes maanden uitgevoerd, gevolgd door colonoscopie met tussenpozen van drie tot vijf jaar. Het doel van de vervolgonderzoeken is om hernieuwde groei zo vroeg mogelijk op te sporen en vervolgens dienovereenkomstig te behandelen. Als symptomen zoals veranderingen in stoelgang, bloed in de ontlastingpijn of gewichtsverlies optreden tussen poliepcontroles, moet onmiddellijk een arts worden geraadpleegd. Normaal gesproken wordt de patiënt, nadat de poliepen zijn verwijderd, door de behandelende arts geïnformeerd over de maatregelen of therapieën die zijn uitgevoerd of welke therapieën nog steeds nodig lijken. Verdere controles en vervolgonderzoeken kunnen dan ook worden geregeld bij een gevestigd arts in de buurt van de woonplaats van de patiënt. Daarnaast bestaat er bij een vervolgonderzoek de mogelijkheid om met eventuele problemen of vragen contact op te nemen met een speciale specialist.
Hier is wat u zelf kunt doen
Maagpoliepen moeten meestal worden verwijderd tijdens een gastroscopie of door een operatie. Zelfbehandeling met vrij verkrijgbare medicijnen wordt niet aanbevolen, omdat poliepen groter kunnen worden of zelfs kwaadaardig kunnen worden. Om herhaling te voorkomen, moet een vezelrijk dieet met een hoog plantaardig gehalte worden benadrukt. Verwerkte vleesproducten en gezouten of sterk gezouten voedingsmiddelen kunnen onder bepaalde omstandigheden het maagslijmvlies beschadigen en de ontwikkeling van maagpoliepen bevorderen. Als de maagpoliepen gepaard gaan met chronische gastritismoeten zeer vette en zeer suikerhoudende voedingsmiddelen ook worden vermeden. Meerdere kleine maaltijden zijn gemakkelijker voor de maag te verwerken dan drie grote, en er mag ook niet gegeten worden koud of te heet. Natuurlijke geneeskrachtige planten zoals kurkuma, oregano en tijm hebben een spijsverteringseffect en kunnen zout en hete kruiden erin vervangen koken Idealiter begint de spijsvertering in de mond: voedsel dat voldoende lang is en zorgvuldig wordt gekauwd, belast de maag veel minder dan grote stukken die haastig worden ingeslikt. maagpatiënten verdragen koolzuurhoudende dranken vaak slecht, theebereidingen uit kamille, kaasjeskruid en citroenmelissekalmeert daarentegen een geïrriteerde maagwand. Overmatig alcohol consumptie en nicotine moet indien mogelijk volledig worden vermeden. Regelmatige controles zorgen ervoor dat poliepen die uit nieuw groeien zo snel mogelijk kunnen worden opgespoord en verwijderd.
