Introductie
In het algemeen kan worden gesteld dat een bestaande discrepantie tussen factoren die het slijmvlies beschadigen (bijv maagzuur) en degenen die het beschermen (slijmlaag) kunnen leiden tot chronische gastritis.
Soorten gastritis
In principe zijn er 3 verschillende soorten chronische gastritis:
- Type A gastritis
- Type B gastritis
- Type C gastritis
De sectie toont de maag slijmvlies vergroot. De slijmvliesdefecten zijn duidelijk zichtbaar als rode vlekken in het slijmvlies, omdat de gebieden lokaal zijn toegenomen bloed bloedsomloop en in sommige gevallen bloeding in het slijmvliesweefsel van de maag. Naarmate de ziekte vordert, maag er kunnen ook zweren ontstaan, die de maagwand kunnen binnendringen. Met name bij de chronische vorm van gastritis zijn er zichtbare veranderingen in het slijmvlies van de maag.
Oorzaken
Deze vorm is een auto-immuunziekte die van het lichaam is antilichamen zijn gericht tegen de cellen (die maagzuur produceren) van de maagwand en vernietigen deze. In sommige gevallen is het antilichamen zijn ook gericht tegen de intrinsieke factor die door de pariëtale cellen wordt geproduceerd. Deze stof is later nodig om vitamine B-12 door het slijmvlies van de dunne darm, dus een gebrek aan intrinsieke factor leidt automatisch tot een tekort aan vitamine B12.
Deze gastritis treft voornamelijk het slijmvlies van de maag en wordt daarom ook wel “corpus gastritis” genoemd. In totaal is gastritis type A verantwoordelijk voor ongeveer 5% van alle chronische gastritis en wordt het overmatig vaak geassocieerd met andere auto-immuunziekten zoals reumatoïde aandoeningen. artritis (reumatiek) en systemisch lupus erythematosus. In reumatoïde artritis, autoantilichamen worden gevormd tegen het gewricht slijmvlies.
Bij type A gastritis worden de slijmvliescellen in de loop van de ziekte in toenemende mate vernietigd, zodat op een gegeven moment niet meer maagzuur kan worden geproduceerd. Dit voorwaarde heet dan Achylia gastrica of Achlorhydrie (afwezigheid van maagsap). Deze vorm van gastritis wordt voor 90% veroorzaakt door de bacterie Helicobacter pylori.
In de overige gevallen zeldzamer bacteriën en virussen kan leiden tot deze chronische gastritis. De kolonisatie van de maagslijmvlies door de Helicobacter pylorus bacterie (kiem) is zeer wijdverbreid en het aantal gekoloniseerde mensen neemt gestaag toe met de leeftijd, zodat aangenomen wordt dat de kiem bij bijna 60% van de mensen ouder dan 60 in het maagslijmvlies wordt aangetroffen. Dit betekent niet, echter dat iedereen ziek wordt met iner ontsteking van het maagslijmvlies.
Vaak blijft de kiem onopgemerkt juist omdat er geen symptomen zijn. De bacterie bezit het enzym (actief eiwit) urease, dat kan splitsen ureum in ammoniak en (kooldioxide (CO2). De zo verkregen basische ammoniak neutraliseert het zoutzuur en beschermt zo de bacterie tegen afbraak door maagzuur, waardoor zijn overleving in de zure omgeving wordt verzekerd.
De ontsteking treft vooral het maagantrum en wordt daarom ook wel “antrale gastritis” genoemd. Type B - gastritis is de meest voorkomende chronische gastritis met 85% van de gevallen. De oorzaken van gastritis type C zijn chemisch-toxische factoren.
Pijnstillers zoals acetylsalicylzuur (ASS, Aspirine ®) en NSAID's, zoals Voltaren of Ibuprofen, die de bloed microcirculatie in de maag slijmvlies, veroorzaken vaak dit type gastritis, vooral bij chronisch pijnlijke patiënten die dagelijks afhankelijk zijn van deze medicijnen. Alcohol op lange termijn en nicotine afhankelijkheid (abusus) leidt ook vaak tot deze vorm van gastritis. In sommige gevallen, gal zuur reflux van het twaalfvingerige darm kan de oorzaak zijn van de ontsteking.
Deze vorm is met 10% de op een na meest voorkomende oorzaak van chronische gastritis en treft met name de maagfundus. Veel stress is een van de belangrijkste risicofactoren voor chronische gastritis, in dat geval hebben we het over gastritis type C. Onder stress functioneert het lichaam op volle snelheid, de bijnieren geven de "alarmboodschappers" adrenaline en noradrenaline evenals het stresshormoon cortisol. Cortisol heeft op zijn beurt een stimulerende werking op het maagslijmvlies, waardoor specifieke cellen (hoofdcellen) meer maagzuur produceren. Overmatige zuurproductie kan de evenwicht van maagsapcomponenten die agressief zijn voor het slijmvlies (maagzuur) en beschermend voor het slijmvlies (neutraliserend beschermend slijm), zodat factoren die agressief zijn voor het slijmvlies de overhand hebben en het slijmvlies op lange termijn of permanent beschadigen en ontstekingen veroorzaken.
Alle artikelen in deze serie:
