Lymfadenitis mesenterialis is een ziekte die in de meeste gevallen bij kinderen voorkomt. De ziekte wordt ook wel aangeduid met de synoniemen van de ziekte van Maßhoff en lymfadenitis mesenterica. Het belangrijkste symptoom van de ziekte is gezwollen en ontstoken weefselvocht knooppunten. De zogenaamde mesenteriale weefselvocht knooppunten worden voornamelijk beïnvloed.
Wat is mesenteriale lymfadenitis?
Kortom, lymfadenitis mesenterialis vertegenwoordigt zwelling van de weefselvocht knooppunten. Zwelling van de lymfeklieren treedt meestal op als gevolg van verschillende infecties. Het zogenaamde illeum is ontstoken. In de meeste gevallen zijn patiënten in jeugd ontwikkelen lymfadenitis mesenterialis. Vaak geen behandeling maatregelen zijn noodzakelijk, aangezien lymfadenitis mesenterialis meestal zonder geneest therapie De technische term lymfadenitis staat voor inflammatoir voorwaarde het beïnvloeden van de lymfeklieren In de meeste gevallen is dit een gevolg van infecties. Met de ontsteking, reageert de lymfeklier op verschillende soorten pathogenen Er zijn echter andere mogelijke triggers die lymfadenitis mesenterialis kunnen veroorzaken. Mogelijke oorzaken zijn onder meer stofwisselingsstoornissen, bepaalde soorten kanker, en verschillende medicijnen die de lymfeklieren zwellen.
Oorzaken
Lymfadenitis mesenterialis wordt direct veroorzaakt door ontsteking in het gebied van het illeum. Infecties met verschillende pathogenen zijn meestal de oorzaak. Mogelijk kiemen die niet-specifieke lymfadenitis mesenterialis kunnen veroorzaken zijn bijvoorbeeld adenovirussen, de cytomegalovirus of de zogenaamde Epstein-Barr virus Veel minder vaak zijn specifieke rotavirussen verantwoordelijk voor de ontwikkeling van lymfadenitis mesenterialis. Als het een specifieke vorm van lymfadenitis mesenterialis is, is de pathogenen Yersinia enterocolitica en Yersinia pseudotuberculosis zijn ook mogelijke triggers.
Symptomen, klachten en tekenen
Verschillende klachten en ziekteverschijnselen treden op in de setting van lymfadenitis mesenterialis. Deze verschillen vaak enigszins van patiënt tot patiënt en variëren ook in ernst. Kortom, mesenteriale lymfadenitis vertoont bepaalde overeenkomsten met appendicitis Om deze reden is de synonieme term 'pseudoappendicitis' ontstaan, die soms wordt gebruikt om lymfadenitis mesenterialis te beschrijven. Typische symptomen zijn onder meer koorts evenals druk pijn in het gebied van de onderbuik aan de rechterkant. Bovendien worden in sommige gevallen ook andere lymfeklieren in andere delen van het lichaam beïnvloed door de zwelling. Zelfs de amandelen zwellen soms op als onderdeel van lymfadenitis mesenterialis. Veel symptomen van mesenteriale lymfadenitis zijn vergelijkbaar met die van appendicitis, zodat dit laatste ook moet worden verduidelijkt in het differentiële diagnose Speciale rectale onderzoeken kunnen daar relatief duidelijk op wijzen appendicitis, hoewel lymfadenitis mesenterialis daadwerkelijk aanwezig is. Er wordt bijvoorbeeld een typisch rectaal temperatuurverschil gevonden. Vooral in de niet-specifieke vorm van de ziekte zijn de amandelen vaak betrokken.
Diagnose en verloop van de ziekte
Er zijn verschillende opties beschikbaar voor de diagnose van mesenteriale lymfadenitis. Het gebruik ervan is gebaseerd op overweging van de individuele symptomen. Ten eerste een grondige medische geschiedenis is belangrijk, dat de behandelende arts samen met de getroffen patiënt uitvoert. Aangezien de meeste getroffen personen kinderen zijn, zijn de ouders of voogden meestal afwezig. Na het patiëntgesprek vinden verschillende klinische onderzoeken plaats, waarover de arts beslist. De verantwoordelijke ziekteverwekkers worden met de ontlasting uitgescheiden en kunnen op deze manier theoretisch worden opgespoord. In werkelijkheid is deze detectie echter zelden succesvol. Diagnose van lymfadenitis mesenterialis is ook mogelijk via de verhoogde antilichaamtiters. Met behulp van echografische onderzoeken met hoge resolutie kunnen de zwellingen van de lymfeklieren worden gevisualiseerd. Ultrageluid Onderzoek van de buik onthult ook gezwollen lymfeklieren. Bovendien wordt een karakteristiek temperatuurverschil gevormd in het rectale gebied differentiële diagnose, mesenteriale lymfadenitis moet primair worden onderscheiden van De ziekte van Crohn en blindedarmontsteking of ontsteking van de bijlage.
Complicaties
In de meeste gevallen resulteert lymfadenitis mesenterialis in een vrij hoge koorts Getroffen personen lijden ook aan symptomen die relatief lijken op invloed Verder is er ook pijn in de buikstreek, voornamelijk in de vorm van druk pijn De kwaliteit van leven van de patiënt wordt door deze pijn aanzienlijk verminderd. Evenzo kan appendicitis optreden, die meestal ook gepaard gaat met hevige pijn. Patiënten hebben er ook last van 피로 en uitputting. Lymfadenitis mesenterialis vermindert ook aanzienlijk en beperkt het vermogen van de getroffen persoon om ermee om te gaan spanning In de meeste gevallen heeft mesenteriale lymfadenitis geen directe behandeling nodig als dat niet het geval is leiden voor verdere symptomen of klachten. Alleen in ernstige gevallen is medisch ingrijpen noodzakelijk. Lijders kunnen ook nemen antibiotica om de symptomen te verlichten. Verdere complicaties treden meestal niet op. Bij een succesvolle behandeling verdwijnen de symptomen meestal volledig.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Mensen die last hebben van koorts of een algemeen gevoel van ziekte moet een arts raadplegen. Als er drukpijn in de buikstreek is, duidt dit op een onregelmatigheid die moet worden onderzocht en behandeld. De meeste patiënten ervaren onregelmatigheden in de gehele buikstreek. Als er sprake is van zwelling, vergrote lymfen en amandelen, wordt overleg met een arts geadviseerd. Als er een beklemmend gevoel in de keel, slikproblemen of problemen met voedselinname zijn, is er een voorwaarde dat moet worden onderzocht en behandeld. Ontstekingen in het lichaam, klachten van de appendix of de spijsverteringskanaal evenals een afname van de gebruikelijke prestaties zijn tekenen van een volksgezondheid bijzondere waardevermindering. Een bezoek aan de huisarts is noodzakelijk zodat onderzoek naar de oorzaak kan plaatsvinden. Als de klachten gedurende langere tijd aanhouden of in intensiteit toenemen, dient een arts te worden geraadpleegd. In geval van zweten, verlies van eetlust, misselijkheid en brakenheeft de getroffen persoon medische zorg nodig. Een toename van de polsslag, storingen in hart- ritme- of slaapstoornissen zijn eveneens indicaties die opgevolgd dienen te worden. Als er een algemeen gevoel van malaise, interne zwakte of prikkelbaarheid is, is een bezoek aan de dokter vereist. Als de getroffen persoon niet meer op de gebruikelijke manier sport kan uitoefenen of als er problemen zijn bij het vervullen van alledaagse verplichtingen, is opheldering van de klachten aan te raden.
Behandeling en therapie
Kortom, lymfadenitis mesenterialis is een ziekte die meestal zelflimiterend is. Om deze reden therapeutisch maatregelen zijn vrijwel niet nodig. Interventie is alleen vereist in zeldzame uitzonderlijke gevallen. Een mogelijke complicatie in de context van lymfadenitis mesenterialis is bijvoorbeeld de zogenaamde invaginatie. In sommige gevallen is chirurgische ingreep noodzakelijk. Patiënten kunnen worden voorgeschreven antibiotica om mesenteriale lymfadenitis te behandelen. Dit is vooral het geval als de ziekte vertraagd is of als de patiënt immunosuppressief is. Zelfs als het therapeutisch is maatregelen worden niet gebruikt, fysieke rust voor patiënten is nuttig voor het beloop van lymfadenitis mesenterialis.
Vooruitzichten en prognose
De prognose van lymfadenitis mesenterialis is meestal gunstig. De administratie of drugs doodt de ziekteverwekkers in het organisme en verwijdert ze vervolgens. Binnen een paar dagen of weken zijn de symptomen verlicht totdat uiteindelijk herstel optreedt. In een groot aantal gevallen neemt de zwelling van de lymfe ook zonder therapeutische behandeling af. Een noodzakelijke voorwaarde hiervoor is een fundamenteel stabiel immuunsysteem van de getroffen persoon. Met een gezonde levensstijl kan de eigen afweer van het lichaam op eigen kracht een voldoende genezingsproces op gang brengen. Desalniettemin wordt met medische behandeling het algehele proces versneld. Met de juiste ondersteuning kan het eigen afweersysteem van het lichaam zich sneller verdedigen tegen de ziekteverwekkers en zo een beter beloop van de ziekte bewerkstelligen. Complicaties kunnen optreden bij mensen met een onvolgroeide of zeer verzwakte immuunsysteem Indien onbehandeld, is een toename van de symptomen te verwachten. Intern sterkte neemt af en de kwaliteit van leven wordt aanzienlijk verminderd. Zelfs met medische zorg wordt het genezingsproces bij deze patiënten verlengd. Als er bovendien een intolerantie is voor het voorgeschreven medicijn, neemt een verdere toename in volksgezondheid onregelmatigheden zijn te verwachten. Niettemin kan lymfadenitis mesenterialis worden genezen ondanks complicaties en tegenslagen. In zeldzame gevallen wordt chirurgische ingreep als laatste redmiddel uitgevoerd.
het voorkomen
Lymfadenitis mesenterialis wordt meestal veroorzaakt door bepaalde soorten pathogenen die infectie van het organisme veroorzaken. Als gevolg hiervan ontstaan de zwellingen op de lymfeklieren. Lymfadenitis mesenterialis kan dus alleen worden voorkomen voor zover er preventieve maatregelen bestaan voor de overeenkomstige ziektetriggers. Lymfadenitis mesenterialis is zelflimiterend en behoeft niet in alle gevallen behandeling. Om complicaties te voorkomen, wordt aanbevolen om tijdig een arts te raadplegen om het beloop van de ziekte bij voornamelijk kindpatiënten te volgen.
Nazorg
Lymfadenitis mesenterialis is een ziekte die in veel gevallen zonder complicaties geneest. Niettemin is een consistente follow-up noodzakelijk om herhaling van de ziekte te voorkomen of superinfectie Met bacteriën De nazorg staat onder toezicht van de behandelende arts. Vooral patiënten met ernstige of chronische bijkomende ziekten, zwangere vrouwen, mensen met een zwak immuunsysteem, senioren en jonge kinderen dienen de nazorginstructies van hun arts op te volgen. Dan kan voor een groot deel volledige remissie zonder terugval worden gerealiseerd. Een gezonde en bewuste levensstijl is essentieel. Dit omvat vooral het niet te vroeg belasten van het lichaam door inspanning. Sport mag alleen worden beoefend na overleg met de arts om de cardiovasculair systeem te vroeg te veel belast. De immuunsysteem heeft ook wat tijd nodig om duurzaam te regenereren van de verzwakking. Het drinken van voldoende vocht helpt om het te stabiliseren circulatie en compenseren voor vochtverlies door zweten in geval van koorts. Overmatige blootstelling aan koud moet tijdens de follow-upperiode worden vermeden. Koude voeten zijn in deze context even ongunstig als tocht. Voldoende slaap helpt ook het lichaam te regenereren. In deze context blijft de levensverwachting van de persoon met deze ziekte meestal ook ongewijzigd als deze op de juiste manier wordt behandeld.
Wat u zelf kunt doen
Lymfadenitis mesenterialis geneest meestal vanzelf en vereist daarom geen grote begeleidende maatregelen. Patiënten hoeven alleen te letten op ongebruikelijke symptomen en eventuele bijwerkingen of medicijnen interacties Als tijdens het herstel lichamelijke klachten zoals allergieën of maagdarmklachten optreden, dient de arts hiervan op de hoogte te worden gesteld. Als intussusceptie wordt vermoed, moet het ziekenhuis onmiddellijk worden bezocht. Om intensivering van het uitsteeksel te voorkomen, mag er geen stoelgang zijn totdat medische opheldering is verkregen. Na een chirurgische ingreep, zoals ook gebeurt onder de indruk van blindedarmontsteking, zijn rust en bedrust van toepassing. De patiënt mag na een paar dagen het ziekenhuis verlaten en dient onder meer lichamelijke inspanning en consumptie ervan te vermijden laxeermiddel of irriterend voedsel. De consumptie van alcoholische dranken evenals cafeïne en nicotine moet ook worden verkleind, zodat de operatiewond zonder complicaties kan genezen. Patiënten met lymfadenitis mesenterialis dienen na enkele dagen opnieuw hun huisarts te raadplegen. Bij de overgrote meerderheid van de patiënten geneest de ziekte van de lymfeklieren zonder verdere complicaties of langdurig volksgezondheid gevolgen.
