Diagnose
Gangreen is meestal een zogenaamde klinische diagnose. Dit betekent dat artsen de diagnose kunnen stellen na een gedetailleerde inspectie en fysiek onderzoek. In de meeste gevallen een gangreen is zelfs een blikdiagnose, wat betekent dat er slechts een korte blik nodig is om een vermoedelijke diagnose te stellen. Bovendien een uitstrijkje van de gangreen wordt meestal ingenomen en microbiologisch onderzocht bacteriën.
Bijbehorende symptomen
Begeleidende symptomen van gangreen zijn voornamelijk pijn en stinkende, bedorven geur. Uitwendig verschijnt een gangreen als zwart-groenachtig verkleurd, gekrompen en pijnlijk. Een gangreen kan zowel droog als vochtig zijn. Nat gangreen heeft ook een zeer stinkende, bedorven, weerzinwekkende geur, wat duidt op een infectie met bacteriën en heeft de neiging zich snel te verspreiden.
Pijn komt voornamelijk voor in gangreen van de interne organen en bij plotseling optredend zuurstoftekort. Bovendien kan een bleke verkleuring van de respectieve ledematen en een koude huid optreden. Emotionele stoornissen en spierzwakte worden ook vaak waargenomen.
De laatste symptomen komen vooral voor bij diabetici en rokers en zijn meestal al lang aanwezig en worden daarom nauwelijks opgemerkt. Of en hoeveel pijn treedt op tijdens gangreen hangt voornamelijk af van hoe plotseling het optreedt. Gangreen van de interne organen gaat meestal altijd gepaard met sterke, krampachtige pijn.
Als deze pijn plotseling stopt, is het mogelijk dat het orgel is gebarsten en moet zo snel mogelijk een eerste hulp worden bezocht. Gangreen van de huid, veroorzaakt door een plotseling zuurstoftekort, gaat gepaard met zeer hevige pijn en wordt om deze reden meestal niet over het hoofd gezien. Diabetici kunnen ook op de lange termijn kleine schade oplopen zenuwen, wat de pijn sterk kan verminderen of zelfs volledig kan voorkomen en kan leiden tot het over het hoofd zien van gangreen.
Behandeling
Gangreen moet zo snel mogelijk worden behandeld. Hoe eerder een gangreen wordt gedetecteerd, hoe beter het resultaat van de therapie. Een van de redenen hiervoor is de immigratie van bacteriën, wat kan worden voorkomen door een snelle therapie.
De arts maakt als onderdeel van het onderzoek een uitstrijkje om te testen of en zo ja welke bacteriën aanwezig zijn. Aangezien een dergelijk microbiologisch resultaat gewoonlijk ongeveer twee dagen duurt, wordt eerder een breed effectieve antibioticumtherapie gestart als een bacteriële infectie wordt vermoed. Indien mogelijk wordt ook een zogenaamde “necrectomie” uitgevoerd.
Tijdens deze procedure wordt het dode weefsel operatief verwijderd. Als dit niet mogelijk is omdat de infectie zich al te ver heeft verspreid of omdat de oorzaak van het gangreen (bv. Verminderd bloed flow) kan niet worden behandeld, amputatie kan nodig zijn. In zeldzame gevallen kan de infectie zich in de bloedbaan verspreiden, waardoor intramurale behandeling noodzakelijk is.
