Definitie
Lever insufficiëntie is een beperking van de metabolische functies van de lever. Lever insufficiëntie is dus vrijwel het gevolg of voorwaarde van vele ziekten of orgaanschade die de metabolische functie van de lever. Vanuit dit perspectief is het moeilijk om strikt te scheiden Leverfalen door leverfalen. Leverfalen vertegenwoordigt de maximale manifestatie en dus de meest ernstige voorwaarde of Leverfalen. Leverfalen komt heel vaak voor in de context van chronische leveraandoeningen zoals alcoholische levercirrose of chronische virale aandoeningen hepatitis, maar het kan ook een uiting zijn van acute of toxische schade aan de lever.
Oorzaken
Structurele schade aan de hepatocyten (cellen van de lever) of verstoord bloed circulatie in de lever leidt tot leverfalen. De oorzaken kunnen heel verschillend zijn. De meest voorkomende oorzaak van chronische leverschade in Duitsland is alcoholmisbruik.
Chronisch alcoholgebruik leidt tot alcohol levercirrose via verschillende tussenstadia. In dit stadium is de schade aan de lever onomkeerbaar en resulteert dit in leverfalen dat niet ongedaan kan worden gemaakt. Naast alcohol-toxische leverschade, leverschade veroorzaakt door virale hepatitis moet ook worden vermeld.
Vooral de hepatitis virussen B, C en D leiden tot chronische of acute virale hepatitis via verschillende transmissieroutes, wat gepaard kan gaan met licht tot ernstig leverfalen. In het ergste geval kan virale hepatitis ook leiden tot levercirrose met onomkeerbaar leverfalen. Andere oorzaken van leverfalen zijn andere ontstekingsziekten zoals PBC (voornamelijk goedkope cirrose), PSC (voornamelijk scleroserende cirrose), auto-immuunhepatitis en parasitaire ziekten (leishmaniasis, bilharzia, malaria).
Onder de giftige oorzaken, de niet-alcoholische leververvetting ziekten en verschillende gifstoffen, zoals het gif van de knolbladschimmel, maar ook medicijnen zoals methotrexaat, amiodaron en paracetamol moet worden vermeld. Een aantal verschillende stofwisselingsziekten kunnen ook de oorzaak zijn van leverfalen en worden regelmatig geassocieerd met leverfalen als ze niet worden behandeld, soms zelfs worden behandeld. Last but not least, ziekten van het vasculaire systeem zoals Cirrose Cardiaque, Budd-Chiari-syndroom en Osler's ziekte kan worden genoemd als oorzaken van leverfalen.
- Ziekte van Wilson (koperstapelingsziekte)
- Hemochromatose (ijzerstapelingsziekte)
- Alfa-1-antitrypsinedeficiëntie
- Glycogeenstapelingsziekten en
- De taaislijmziekte. Dit klinische beeld is echter zeer zeldzaam.
Leverfalen leidt tot niet-specifieke symptomen zoals vermoeidheid of bovenlichaam pijn in de buik. Diffuse jeuk en geelzucht (huid- en sclerale icterus) kan voorkomen.
De oorzaak van de jeuk is nog niet volledig opgehelderd. De afzetting van metabolische producten van bilirubine (een uitsplitsingsproduct van de bloed) in de huid en sclerae veroorzaakt vergeling. Bij onderliggende levercirrose, de typische tekenen van leverhuid zoals palmair en plantair erytheem (huiduitslag op de palm of handrug), spin naevi (fijne vasculaire tekeningen) of caput medusae (uitzetting van aders in het gebied van de navel) zijn duidelijk.
Deze hepatische symptomen zijn echter niet verplicht voor leverfalen. Leverinsufficiëntie leidt tot een beperking van belangrijke metabolische functies van de lever. Het leidt tot een stollingsstoornis in de zin van een verhoogde bloedingsneiging, aangezien er minder stollingsfactoren in de lever worden geproduceerd.
Daarnaast is er een albumine tekort, wat leidt tot oedeem en ascites. Verder verhoogde druk (portale hypertensie) in de lever ader (poortader) kan leiden tot de vorming van slokdarmvarices (uitzetting van aders in de slokdarm) en soms tot levensbedreigende bloeding en zelfs volumetekort schokken. Dergelijke portale hypertensie is bijvoorbeeld het gevolg van levercirrose dat bestaat al jaren.
Bovendien leidt leverinsufficiëntie tot een onevenredigheid van testosteron oestrogeen, zodat bij mannen, gynaecomastie (feminisering) en verlies van secundair haar in de zin van een kale buik en borst kan voorkomen. Deze veranderingen zijn het gevolg van een vermindering van de hormooneffecten van testosteron. Bij vrouwen leidt deze onbalans tot amenorroe (afwezigheid van menstruatie).
Beide geslachten worden aangetast door een libido- en potentiestoornis. Bij leverfalen voert de lever geen belangrijke taken meer uit, zoals het ontgiften van ammoniak, waardoor dit stofwisselingsproduct in toenemende mate in het lichaam wordt afgezet. In de context van een hepatische encefalopathie kan dit leiden tot verstoringen van het bewustzijn tot coma. Dit leidt tot verschillende beperkingen van het bewustzijn, trillen van de hand (tremor) en in het ergste geval tot coma. Een andere complicatie van leverfalen is het hepatorenale syndroom, dat leidt tot acuut nierfalen met een afname van de uitscheiding van urine. Het mechanisme dat verantwoordelijk is voor de ontwikkeling ervan is nog niet volledig begrepen.
Alle artikelen in deze serie:
