Overgevoeligheid voor lawaai (medische term: hyperacusis) is een zeer onaangename akoestische aandoening waarbij getroffen personen geluiden van normale volume zo luid en moeilijk te verdragen. Hieronder zal de aandoening in meer detail worden beschreven, evenals mogelijke oorzaken en therapeutische benaderingen.
Wat is overgevoeligheid voor lawaai?
Lawaai en spanning zijn meestal de triggers voor overgevoeligheid voor lawaai. Hyperacusis is een Latijns woord dat bestaat uit de woorddelen "hyper" (over) en "akuo" (hoor ik). Mensen die aan hyperacusis lijden, ervaren geluiden met normale of, in extreme gevallen, zelfs zachte geluidsniveaus als zeer luid. Dit verwijst voornamelijk naar volume niveaus tussen 50-80 db. Je neemt de volume als zeer onaangenaam en in veel gevallen reageer je ook fysiek, bijvoorbeeld door je gezicht te verdraaien of te huiveren - en dit wordt duidelijker naarmate het volume hoger is dan je tolerantieniveau. Dan symptomen zoals hart- hartkloppingen of zweten komen ook vaak voor. De overgevoeligheid is niet beperkt tot individuele geluiden, maar lawaai zoals verkeersgeluiden of muziek van het naburige appartement wordt over de hele linie als onaangenaam ervaren. De aangetaste oren kunnen achtergrondgeluiden zoals verkeerslawaai of de stofzuiger van de buren niet meer blokkeren; de belasting voor de getroffenen is enorm.
Oorzaken
Aan hyperacusis is helaas nog te weinig onderzoek gedaan om echt betrouwbare uitspraken te kunnen doen over de oorzaken. Er wordt echter opgemerkt dat hyperacusis vaak optreedt in combinatie met of vertraagd tot a tinnitus Hyperacusis komt vaak voor in combinatie met andere lichamelijke en psychische aandoeningen - bijvoorbeeld in combinatie met een traumatisch middel hersenen letsel, migraine, epilepsie, een Lyme infectie of multiple sclerose, of zelfs in combinatie met Depressie, PTSD (posttraumatisch spanning stoornis) of manie Soms wordt hyperacusis ook wel 'rekrutering' genoemd, wat voorkomt bij slechthorende mensen van wie haar cellen in het binnenoor zijn beschadigd en verwijst naar overgevoeligheid voor harde geluiden. Zodra geluiden de gehoordrempel bereiken, wordt de toename van het volumeniveau vanaf dat punt veel sneller waargenomen dan bij niet-slechthorende mensen; In medisch correcte zin wordt echter alleen over hyperacusis gesproken als de gehoorgrens normaal wordt uitgedrukt.
Symptomen, klachten en tekenen
Personen met hyperacusis ervaren alledaagse geluiden als bijzonder luid. Normale geluiden zoals voetstappen of kloppen worden als zeer onaangenaam en soms ervaren leiden op lichamelijke reacties. Overgevoeligheid voor geluiden kan gepaard gaan met andere symptomen, zoals een snelle hartslag, hoge bloeddruk of zweten. Veel patiënten zijn snel prikkelbaar, gespannen en lijden aan innerlijke rusteloosheid. Vooral in stressvolle levensfasen en situaties, paniekaanvallen en een sterk gevoel van onbehagen komen vaker voor. Als gevolg hiervan trekken de getroffenen zich vaak terug uit het sociale leven, en dat kan leiden bij depressieve stemmingen en andere psychische klachten. De symptomen treden meestal geleidelijk op en worden niet altijd direct opgemerkt door de getroffenen of worden toegeschreven aan gevoeligheid voor geluid. In jeugd, ruisgevoeligheid komt zelden voor. Soms verdwijnen de symptomen na enige tijd vanzelf. Ze kunnen echter maanden, jaren of zelfs het hele leven van de getroffen persoon aanhouden. Chronische overgevoeligheid voor geluid komt meestal voor in combinatie met andere psychische klachten en neemt toe in intensiteit naarmate het voortschrijdt. Als de overgevoeligheid voor geluid is gebaseerd op tinnitus, oorsuizen en andere symptomen worden vaak toegevoegd.
Diagnose en verloop
Omdat geluiden met een volume dat door de gemiddelde bevolking als normaal of stil wordt ervaren, ernstige problemen veroorzaken bij de getroffen personen, is het grootste gevaar hierbij voorwaarde niet meer actief kunnen deelnemen aan het dagelijks leven. Luide partijen worden gezien als ondraaglijke martelingen; feestelijke gelegenheden, waarbij het geluidsniveau meestal stijgt met het toenemen alcohol consumptie, worden bewust vermeden. Er bestaat een risico op inkapseling, wat uiteraard toeneemt wanneer patiënten niet meer de straat op durven te gaan of te werken vanwege alledaags lawaai, bijvoorbeeld van het verkeer. Dit gedrag kan worden versterkt door leren om de rustgevende stilte thuis als basistoestand te ervaren en de alledaagse geluiden van de buitenwereld als een onaangename toestand. Terugtrekking in de eigen vier muren leidt tot sociaal isolement van de getroffen persoon. De diagnose hyperacusis wordt gesteld door de arts na uitgebreide gehoortesten en onderzoek van het oor, neus- en keel.
Complicaties
Door de overgevoeligheid voor lawaai zijn er aanzienlijke beperkingen in het dagelijks leven en wordt de kwaliteit van leven van de patiënt sterk verminderd. Niet alleen de psychologische perceptie, maar ook de fysieke functie wordt door de ziekte beïnvloed. In de meeste gevallen, hoge bloeddruk en hart- hartkloppingen treden op. In het ergste geval kan dit ook leiden tot de dood als de hart- problemen worden niet goed behandeld. De getroffen persoon lijkt vaak gespannen, agressief en prikkelbaar. Als gevolg hiervan is normale deelname aan het actieve leven niet meer mogelijk. Er treden ook slaapstoornissen op die een negatief effect kunnen hebben op het concentratievermogen van de patiënt. In stressvolle situaties, paniekaanvallen of zweten kan voorkomen. Het is niet ongebruikelijk dat de sociale contacten van de patiënt worden beperkt door de overgevoeligheid voor geluid, en de getroffen persoon trekt zich terug. Dit kan leiden tot Depressie en andere psychische klachten. Een causale behandeling van geluidsovergevoeligheid is niet mogelijk. Echter, hoorzitting AIDS kan worden gebruikt om de geluiden te minimaliseren en zo de symptomen te verlichten. In sommige gevallen is het voorwaarde verdwijnt na verloop van tijd vanzelf. Vaak moet de patiënt echter zijn of haar hele leven doorbrengen met de geluidsovergevoeligheid.
Wanneer moet je naar een dokter?
Een bezoek aan de dokter is noodzakelijk zodra alledaagse omgevingsgeluiden als storend worden ervaren. Ongeacht de intensiteit van de stoornis of gevoeligheid, moet een bezoek aan de arts worden gebracht om de oorzaak op te helderen. Ook bij kleine klachten dienen de percepties aan een arts te worden gemeld, daar achter kunnen ernstige ziektes schuilgaan. Als de overgevoeligheid voor geluid toeneemt, is een bezoek aan de dokter zo snel mogelijk noodzakelijk. Als er ook geluiden in de oren zijn of als de getroffen persoon een tijdelijk gevoel van opmerkt gevoelloosheid in het oormoet een arts worden geraadpleegd. Als u een fluitend of piepend geluid in het oor hoort, moet onmiddellijk een arts worden geraadpleegd. Als de getroffen persoon klaagt over een stemmingswissel, innerlijke rusteloosheid of prikkelbaarheid vanwege de overgevoeligheid voor lawaai, is een arts nodig. Als er gedragsveranderingen optreden, spanning niveaus stijgen, of sociale terugtrekking plaatsvindt, moet een arts worden geraadpleegd. Als de dagelijkse verantwoordelijkheden op het werk of in het privéleven niet meer kunnen worden vervuld, moet een arts worden geraadpleegd. In het geval van hoofdpijn, slaapstoornissen, gebrek aan concentratie en aandacht, overleg met een arts is noodzakelijk. Een verhoogde lichaamstemperatuur, zweten, onvast lopen, en duizeligheid moet worden onderzocht en behandeld door een arts. Als duizeligheid, misselijkheid or braken optreden, is een doktersbezoek vereist. Als verlies van evenwicht, pijn of er treedt een gevoel van druk in de oren op, overleg met een arts is noodzakelijk.
Behandeling en therapie
Bij de behandeling van hyperacusis is het helaas ook niet mogelijk om aan een veilige medische basis te werken. Er zijn echter verschillende therapieën die patiënten hebben geholpen. De therapie benaderingen zijn dan ook zeer verschillend en individueel. In milde gevallen is het soms voldoende om het oor van lawaai te “verlichten”, zodat het weer kan wennen aan een normale beoordeling van geluidsniveaus. In andere gevallen wordt de behandeling uitgevoerd met behulp van zogenaamde "noisers", die doen denken aan horen AIDS en zorgen voor een geleidelijk toenemend constant achtergrondgeluid. Op deze manier moet het oor leren omgevingsgeluiden weer succesvol te blokkeren. In gevallen waarin hyperacusis optreedt in combinatie met een andere ziekte, maakt succesvolle behandeling van die ziekte vaak een einde aan hyperacusis.
Vooruitzichten en prognose
Als de overgevoeligheid voor geluid wordt veroorzaakt door een emotioneel probleem, is de kans op herstel groot cognitieve trainingkan perceptie worden getraind en de sterkte van de beïnvloedende factoren kunnen worden gereguleerd. In veel gevallen is de getroffen persoon geconditioneerd aan bepaalde gebieden vanwege een leren ervaring. Dit kan worden gewijzigd of gewist in een therapie door specifieke oefeningen. Bij een psychische stoornis wordt de overgevoeligheid voor geluid meestal niet specifiek behandeld. In het geval van Depressietrauma of angst, de uitlokkende oorzaak wordt eerder in samenwerking met de patiënt onderzocht en uitgewerkt. De kans op herstel neemt toe zodra de patiënt actief meewerkt en geïnteresseerd is in het veranderen van zijn of haar leefomstandigheden. Als de patiënt besluit om geen therapeutische of medische hulp te zoeken, is het meestal moeilijk om verlichting van de symptomen te krijgen. Als organische aandoeningen kunnen worden uitgesloten, bestaat de mogelijkheid van onafhankelijke genezing. Als de patiënt voldoende ervaring heeft, kan hij zeker tot een minimalisering van de klachten komen. Indien de overgevoeligheid voor geluid het gevolg is van een infectie of andere ziekte, kan verbetering van de klachten worden bereikt door gebruik van een gehoorapparaat of door het toedienen van verzachtende medicatie. Permanent herstel treedt op zodra het onderliggende is voorwaarde bij de hand wordt gediagnosticeerd en behandeld.
het voorkomen
Ook over preventie is niet veel bekend. Maatregelen vergelijkbaar met die voor de preventie van tinnitus moet mogelijk worden ingenomen. In het algemeen zal verbeterde voorlichting over het fenomeen hyperacusis ook resulteren in een snellere diagnose en behandeling van de ziekte. Zodoende kunnen getroffen personen beter worden begrepen in plaats van alleen als overgevoelig te worden bestempeld, en zullen ze dan zelf weten dat ze met succes kunnen worden behandeld voor hyperacusis.
Follow-up
Nazorg is niet altijd nodig bij intermitterende overgevoeligheid voor lawaai. Het kan te wijten zijn aan zenuwen en kan optreden als gevolg van stress. Indien nodig kan verhuizing raadzaam zijn als de getroffen persoon in een drukke en lawaaierige omgeving woont. Het geluidsniveau in sommige wijken kan aanzienlijk zijn. Als de overgevoeligheid voor lawaai echter het gevolg is van een gehoorprobleem of het gevolg is van een hoge gevoeligheid, moet mogelijk een andere aanpak worden gevolgd. Hoogsensitieve mensen hebben maar beperkte mogelijkheden om hun geluidsovergevoeligheid uit te schakelen. Ze moeten daarom hun leven zo stressvrij mogelijk maken. Voor gehoorproblemen die worden veroorzaakt door de overgevoeligheid, zijn akoestici of KNO-artsen de contactpersonen. Hyperacusis als gevolg van tinnitus kan ook worden verbeterd als onderdeel van klinische behandeling. Als hyperacusis optreedt als gevolg van tinnitus of een traumatische ervaring zoals een bomontploffing, ontspanning therapieën of auditieve training kunnen helpen om een normale relatie met de algemene luidheid te herstellen. Hyperacusis kan optreden als gevolg van uitputtingsyndroom of burn-out, evenals als resultaat van [[Posttraumatic_Stress_Disorder (PTSD) | posttraumatisch stresssyndroom of blastrauma. Voor de laatste twee vormen stressverlichting en traumazorg de voorhoede van elke nazorginterventie. Voor de eerste twee voorwaarden is de nazorg uitgebreider. Het kan lang duren en levensveranderingen vereisen. Nazorg wordt meestal verleend door de huisarts na een acute klinische behandeling. Psychotherapeutische ondersteuning voor alle getroffen personen kan raadzaam zijn.
Wat u zelf kunt doen
Vanwege het relatief hoge lijden en de beperking in sociale situaties, dient de huisarts zo vroeg mogelijk te worden geraadpleegd om de verdere behandeling te verduidelijken. Daarnaast kan de huisarts de getroffen persoon indien nodig doorverwijzen naar specialisten. Zo kan de KNO-arts via zijn otoscoop de aandoening in het oor detecteren of schade aan het oorgebied als oorzaak van de aandoening uitsluiten. De neuroloog daarentegen kan de aandoening diagnosticeren door de bloed tellen of door middel van MRI. Als de aandoening psychologische oorzaken heeft, psychotherapie en / of medicatie moet worden gebruikt om de stoornis psychologisch aan te pakken, zodat de basis van de overgevoeligheid voor geluid wordt weggenomen. Als bijvoorbeeld angst de oorzaak is van de stoornis, kan de psycholoog helpen om de oorzaak van de angst te bestrijden en de betrokkene te helpen meer moed en zelfvertrouwen te herwinnen. meditatie, de getroffen persoon kan ook zichzelf helpen, zodat door ontspanning hij leert weer rustiger te worden en zijn nervositeit te verminderen. Begeleidende muziek kan nuttig zijn voor de betrokken persoon tijdens zijn meditatie oefeningen om in de juiste stemming te komen. Hier moet de muziek ontspannend zijn en een rustig en stabiel ritme volgen, zodat hij volledig in de muziek kan opgaan.
