Definitie
laparoscopie is de observatie van de buikholte met behulp van een videocamera. De videocamera wordt door een klein gaatje in de buikholte ingebracht, meestal wordt het gaatje onder de navel gemaakt om de organen van de buik en ook het bekken (vooral het vrouwelijk bekken bij gynaecologie) te kunnen bekijken. laparoscopie wordt niet alleen gebruikt in de gynaecologie, maar ook bij chirurgische ingrepen, omdat het operatiegebied en daarmee de kans op infectie zeer klein kan worden gehouden. Dus, laparoscopie kan worden gebruikt voor chirurgische doeleinden, dus als behandelingsmogelijkheid, maar is ook van cruciaal belang voor diagnostiek.
Procedure
Een laparoscopie vereist altijd enige ervaring van de arts en dient zorgvuldig te worden onderzocht op voor- en nadelen. Er zijn ook bepaalde voorwaarden waaraan moet worden voldaan tijdens een laparoscopie. Enerzijds mag een patiënt geen nieuwe littekens in de buik of het bovenbekkengebied hebben, en anderzijds mogen er niet te veel oudere littekens zijn.
Omdat koolstofdioxide (CO2) tijdens laparoscopie in de buikholte moet worden gepompt en dit alleen wordt geëlimineerd door ademhalingis het belangrijk dat de patiënt goed tot voldoende heeft long functie. Patiënten met ernstige astma of chronische obstructieve longziekte worden daarom vaak uitgesloten voor laparoscopische chirurgie. Patiënten met beperkte hart- functie kunnen ook vaak geen laparoscopische chirurgie meer ondergaan omdat de kans op onverwachte complicaties door CO2 in de buikholte te groot is.
Om een laparoscopie uit te voeren, moet de patiënt onder worden verplaatst narcose. Alleen dan kan de arts 3-4 hechtingen aanbrengen in het gebied van de buikwand, afhankelijk van het orgaan dat wordt gediagnosticeerd / behandeld. De eerste steek bevindt zich meestal direct onder de navel.
Dit heeft optische voordelen, omdat het litteken in dit gebied nauwelijks wordt opgemerkt en de positie voor de laparoscoop het beste is. De laparoscoop is een kleine camera, die ook een kleine lamp of lichtbron heeft om het te onderzoeken gebied helderder te maken. De laparoscoop (een speciale endoscoop) wordt ingebracht door het gat onder de navel en van hieruit de organen van de buikholte, dwz de darm, lever, galblaas enzovoort, kunnen worden onderzocht.
Afhankelijk van welke organen moeten worden onderzocht, moet de patiënt anders worden gepositioneerd. Bij onderzoek van de buikholte ligt de patiënt plat op zijn rug. Bij onderzoek van de vrouwelijke voortplantingsorganen ligt de patiënte ook op haar rug, maar ligt haar bekken omhoog zodat het bekken zich op het hoogste punt bevindt.
Hierdoor glijden alle buikorganen naar de borst en de vrouwelijke geslachtsdelen zijn veel beter en ook gemakkelijker toegankelijk en zichtbaar. Wanneer de laparoscoop door de buikwand in de buikholte wordt ingebracht, worden de andere noodzakelijke instrumenten (pincet, schaar ...) ook in de buikholte ingebracht via 2-3 extra gaten in de buikwand. Om een beter zicht te krijgen op het te opereren of te bekijken gebied wordt de buikholte opgepompt met kooldioxide (CO2).
Hiervoor wordt een kleine incisie gemaakt in de buikwand, waardoor vervolgens een zogenaamde speciale insufflatiecanule (Veres canule insert) wordt ingebracht. Deze insufflatiecanule is een soort minibuisje waar de CO2 doorheen wordt gepompt en dat vervolgens wordt vervangen door een zogenaamde trocar (ook wel een soort buisje) waar vervolgens de videocamera doorheen wordt gestoken. Afhankelijk van de buikomtrek en de lengte van de patiënt kan tot wel 7l Co2 in de buikholte worden gepompt.
Hierdoor wordt de buik enorm opgeblazen, waardoor de buik gedurende de hele operatie gespannen blijft, net als bij een zwangerschap in de afgelopen maand. Het voordeel hiervan is dat het gezichtsveld veel groter is en daardoor veel gemakkelijker te hanteren. Bovendien kan de CO2 worden opgenomen door het omringende weefsel en vervolgens zonder complicaties of allergische reacties via de longen worden uitgeademd, aangezien CO2 een natuurlijke stof in ons lichaam is waarmee het lichaam al bekend is. zogenaamde liftsysteem wordt gebruikt, waarbij de buikwand wordt opgetild zonder CO2 om de operatiekamer te vergroten.
De ziekenhuisopname na een laparoscopie is al aanzienlijk verkort in vergelijking met ingrepen met een open buik. Zeer korte tijd na de procedure kan de patiënt opstaan en de dagelijkse activiteiten hervatten. Het is zelfs mogelijk om poliklinisch een laparoscopie uit te voeren.
In dit geval is het echter belangrijk om rekening te houden met de nawerkingen van anesthesie. Na zo'n operatie kunt u niet meer actief deelnemen aan het verkeer, u dient dus door iemand opgehaald te worden of een taxi te nemen. Openbaar vervoer kan ook worden gebruikt, maar wordt als een minder goede optie beschouwd.
De bediening van zware machines moet ook op zijn vroegst de dag na de operatie worden hervat. Meestal moet u het echter na een laparoscopie rustig aan doen en bent u nog enkele dagen met ziekteverlof. Bij poliklinische ingrepen dient men thuis toch voldoende zorg te dragen, de eerste dagen geen zware dingen op te tillen en aandacht te besteden aan de genezing van de kleine wondjes op de buik.
De wonden worden de eerste dagen regelmatig gecontroleerd door de huisarts om voor een goed genezingsproces te zorgen en bij ontstekingen vroegtijdig te kunnen handelen. Wanneer een laparoscopie aangewezen is, hangt volledig af van de diagnose of uit te voeren operatie. Zoals eerder vermeld, wordt laparoscopie in de gynaecologie vaak gebruikt om een diagnose te stellen die niet kan worden gesteld door externe palpatie of ultrageluid.
Laparoscopie wordt vaak gebruikt om de doorgankelijkheid van de eileiders (tuba uterina), bijvoorbeeld in het geval van een onvervulde wens om kinderen te krijgen. In dit geval wordt een kleurstof, meestal een zogenaamd contrastmiddel, in de baarmoeder. Met behulp van een videocamera kan de migratie van de kleurstof uit de baarmoeder door de eileiders Kan worden waargenomen.
Indien de eileiders zijn continu, dit is te zien aan het vloeiende kleurverloop; zo niet, dan is ergens een stop van het kleurverloop te zien. Naast de diagnose van de eileiders stellen gynaecologen ook een diagnose endometriose of cysten met laparoscopie. Naast diagnostiek wordt laparoscopie ook in de gynaecologie gebruikt voor behandeling.
Enerzijds in een buitenbaarmoederlijke zwangerschap waarbij de bevruchte eicel implanteert in de eileider in plaats van in de baarmoeder, het kan worden verwijderd, en aan de andere kant kunnen de eileiders ook worden doorgesneden. Een geplande bezuiniging leidt tot sterilisatie van de vrouw, wat betekent dat ze daarna geen kinderen meer kan krijgen. Opgemerkt moet worden dat zelfs sterilisatie leidt niet tot honderd procent zekerheid en in zeldzame gevallen zwangerschap kan ondanks sterilisatie optreden.
Naast deze ingrijpende behandelmethode kan een arts ook weefselmonsters nemen, bijvoorbeeld uit de baarmoeder, om vast te stellen of er een tumor aanwezig is en of deze goedaardig of kwaadaardig is. Laparoscopie is niet alleen erg populair in de gynaecologie. Laparoscopie wordt ook steeds vaker toegepast bij algemene chirurgie.
Laparoscopie behoort in veel gevallen zelfs tot de zogenaamde gouden standaard, waardoor laparoscopie de eerste en beste optie is. Enerzijds wordt laparoscopie gebruikt als hulpmiddel bij het stellen van een diagnose. Er kunnen bijvoorbeeld biopsieën, dwz weefselcoupes, worden genomen om te bepalen of er een tumortumor aanwezig is.
Laparoscopie wordt dus gebruikt voor onduidelijke bevindingen, maar het is ook de voorkeursmethode voor veel operaties. Laparoscopie is bijvoorbeeld de gouden standaard geworden voor blindedarmoperatie, het verwijderen van de bijlage bijlage bijlage. Laparoscopie is ook de methode bij uitstek voor het verwijderen van de galblaas (cholecystectomie), delen van de lever (gedeeltelijke leverresectie) of delen van de darm (bv. iliocecale resectie, sigmoïde resectie, rectale resectie…).
Bovendien kunnen verklevingen optreden in verschillende delen van het maagdarmkanaal (maagdarmkanaal of kortweg GIT). Dit betekent dat afzonderlijke delen van de darm aan elkaar kleven en zo de doorgang van voedsel door de darm aanzienlijk moeilijker of onmogelijk maken. Deze verklevingen kunnen vervolgens worden verwijderd door laparoscopie, een procedure die in de geneeskunde bekend staat als adhesiolyse.
Het verwijderen van de milt (splenectomie) of de nier (nefrectomie) kan ook laparoscopisch worden uitgevoerd.Bovendien worden zogenaamde hernia's, dwz uitsteeksels van de darm door de buikwand als gevolg van overmatige druk vanuit de buikholte, behandeld met behulp van laparoscopie, waarbij op het juiste moment een net wordt ingebracht. punt zodat de darm weer in de buikholte kan liggen en niet door de buikwand kan steken. Er zijn twee verschillende technieken, TAAP (TransAbdominal PrePeritoneal) en TEP (Total ExtraPeritoneal). De maag kan ook laparoscopisch worden verwijderd, waarbij vaak alleen delen van de maag worden verwijderd en niet de hele maag.
Indicaties hier zijn bijvoorbeeld patiënten met een voedselverslaving die hun gewicht niet kunnen verminderen zonder een gedeeltelijke verwijdering van de maag. Laparoscopie kan ook worden gebruikt als een therapeutische optie in gevallen van reflux ziekte. Daarnaast wordt laparoscopie gebruikt om over dit gebied rond een open (geperforeerde) maag zweer (maagzweer) bij een patiënt met een open (geperforeerde) maagzweer.
Naast algemene chirurgie en gynaecologie wordt laparoscopie ook gebruikt in de urologie. Hier wordt laparoscopie gebruikt om de prostaat, bijvoorbeeld omdat dit tot grote problemen kan leiden, zoals urine-incontinentie, constante drang om te plassen of kanker, vooral bij oudere patiënten. Zoals eerder vermeld, worden ook de nieren verwijderd door middel van laparoscopie. tevens de urineleider, die van de nieren naar de blaas, kan worden rechtgetrokken door middel van laparoscopie bij eventuele knelpunten of oneffenheden, deze procedure wordt ureteroplastie genoemd. Laparoscopie wordt over het algemeen steeds vaker gebruikt, omdat de optische resultaten na de operatie meestal veel aantrekkelijker zijn en het risico op infectie en de tijd die in het ziekenhuis wordt doorgebracht kunnen worden verminderd.
Alle artikelen in deze serie:
