kwik vergiftiging is vergiftiging met kwik. Er kan onderscheid worden gemaakt tussen acuut en chronisch kwikvergiftiging.
Wat is kwikvergiftiging?
kwik intoxicatie is ook bekend als mercurialisme. Het wordt veroorzaakt door directe inname van grotere hoeveelheden kwik of door langdurige opname van kleinere hoeveelheden kwik. Kwik is een van de giftige stoffen zware metalen Mogelijke symptomen variëren van hoofdpijn, misselijkheid en duizeligheid slecht zien of lopen. kwikvergiftiging wordt behandeld met een tegengif. Cutler-protocollen worden gebruikt in de alternatieve geneeskunde.
Oorzaken
Acute kwikvergiftigingen zijn bijna altijd het gevolg van een ongeval. Thuis, acuut op korte termijn kwikvergiftiging kan het gevolg zijn van kapotte koortsthermometers of spaarlampen. Studies tonen echter aan dat kortdurende blootstelling geen probleem is. Fatale acute kwikvergiftigingen zijn zeer zeldzaam. In totaal zijn er wereldwijd slechts tien acute vergiftigingen die dodelijk zijn geëindigd. Dit waren altijd bedrijfsongevallen in de industrie of onderzoek. Kwik is bijzonder giftig in organische verbindingen (bijvoorbeeld als dimethylkwik). Chronische vergiftigingen met kwik komen echter veel vaker voor. De belangrijkste oorzaak hiervan is de inname van voedsel dat is verontreinigd met kwik. Een voorbeeld van een dergelijke chronische intoxicatie is de ziekte van Minamata. De ziekte is vernoemd naar de Japanse stad Minamata, waar duizenden mensen zijn terechtgekomen chronisch ziek vanwege de consumptie van besmet zeewier en vis. Amalgaam, een stof die in de tandheelkunde wordt gebruikt voor vullingen, wordt ook verdacht van chronische kwikvergiftiging. Andere mogelijke oorzaken van chronische kwikvergiftiging zijn onder meer de opname van de giftige stof op het werk of thuis.
Symptomen, klachten en tekenen
De vroege symptomen van acute vergiftiging zijn misselijkheid, duizeligheid en hoofdpijn. Droog mond is ook typisch. Een inname van 150 tot 300 milligram is fataal. Lang na inname van het kwik, nier or lever er treedt schade op. Chronische kwikvergiftigingen veroorzaken vaak niet-specifieke symptomen. Kwik wordt afgezet in de tandstelsel, spinal cord, interne organen, zenuwbanen, en hersenen Het wordt in de urine aangetroffen, bloed, ontlasting en zelfs moedermelk Getroffen individuen lijden aanvankelijk alleen aan 피로 en hoofdpijn en pijnlijke ledematen. Later, verlamming, wankel lopen, psychose en, in ernstige gevallen, zelfs coma ontwikkelen. Indien onbehandeld, is de ziekte dodelijk. Bij zwangere vrouwen bereikt de giftige stof het ongeboren kind via de navelstreng Getroffen kinderen worden geboren met verschillende handicaps.
Diagnose en verloop van de ziekte
Als chronische kwikvergiftiging wordt vermoed, zijn er verschillende diagnostische procedures beschikbaar. Met behulp van de DMPS-mobilisatietest kan kwik in de urine worden opgespoord. DMPS vormt een water-oplosbaar complex met kwik. De depots van zware metalen in de organen moeten in het kader van deze test worden gemobiliseerd en naar uitscheiding worden gebracht. Het kwik concentratie in de urine is onderhevig aan dagelijkse schommelingen en variaties. Daarom wordt ter bepaling gedurende 24 uur urine verzameld. De kauwgom test wordt gebruikt om het kwikgehalte in te bepalen speeksel In deze test is een suiker-vrij kauwgom moet tien minuten worden gekauwd. De speeksel die tijdens het kauwen ontstaat, wordt verzameld en vervolgens in het laboratorium onderzocht. De exacte blootstelling aan kwik kan met deze test echter niet worden vastgesteld. De test geeft eerder aan of kwik oplost uit bestaande amalgaamvullingen. Kwik kan ook worden gedetecteerd in de bloed met behulp van verschillende laboratoriumtechnieken. Het kwikgehalte in de bloed neigt te wijzen op recente blootstelling. Bovendien wordt kwik ook opgenomen in de haar wortel. Het kwikgehalte in de haar is ook een goede maatstaf voor langere blootstelling in het verleden.
Complicaties
Kwikvergiftiging veroorzaakt aanvankelijk gingivitis, loskomen van tanden, diarree en nier ontsteking Deze symptomen ontwikkelen zich tot ernstige complicaties naarmate de ziekte voortschrijdt. Typisch voor een chronisch beloop is schade aan de zenuwstelsel, die kunnen worden geassocieerd met spiertrekkingen, stemmingswisselingen, toestanden van agitatie en angst, en spraak- of visusstoornissen. Persoonlijkheid verandert en concentratie stoornissen kunnen ook voorkomen. Over het algemeen beschadigt het zware metaal het hele organisme. Naast de zenuwstelsel interne organen, maagdarmkanaal en huid worden vaak ziek. Mogelijke late effecten zijn onherstelbaar nier en lever schade evenals permanente oor-, oog- en nasofaryngeale aandoeningen. Als kwikvergiftiging vroegtijdig wordt ontdekt en behandeld, kunnen deze ernstige complicaties worden vermeden. Behandelmethoden brengen echter ook risico's met zich mee. Antidota zoals dimercaptobarnsteenzuur en dimercaptopropaansulfonzuur worden bijvoorbeeld meestal gebruikt - beide geassocieerd met bijwerkingen zoals duizeligheid, misselijkheid en braken, koorts en rillingen Acetylcysteïne en andere drugs kan ook bijwerkingen veroorzaken en interacties Intraveneuze behandeling zelf kan leiden op infecties op de injectieplaats. Zelden oedeem of trombose vormen, die op hun beurt weer gepaard gaan met complicaties. Herhaling van kwikvergiftiging kan optreden na behandeling.
Wanneer moet je naar een dokter?
Kwikvergiftiging moet altijd door een arts worden behandeld. Alleen een vroege diagnose en behandeling kunnen verdere complicaties en, in het ergste geval, de dood voorkomen. Zelfgenezing komt hierbij niet voor voorwaarde, dus kwikvergiftiging moet altijd door een arts worden behandeld. Een arts moet worden geraadpleegd als de getroffen persoon een verhoogde hoeveelheid kwik heeft ingeslikt. Dit leidt tot een zeer droge mond en verder tot ernstig 피로 Verlamming of ernstig hoofdpijn kan ook wijzen op kwikvergiftiging en moet door een arts worden onderzocht. Tijdens dit proces kan de getroffen persoon ook in een coma of vertonen ernstig psychose Als deze symptomen optreden na accidentele inname, moet het ziekenhuis onmiddellijk worden bezocht of moet de spoedarts worden geïnformeerd. Meestal kan kwikvergiftiging relatief goed worden behandeld als de behandeling vroeg wordt gestart.
Behandeling en therapie
Kwikvergiftiging wordt behandeld met een tegengif. Hiervoor worden zogenaamde complexvormers gebruikt. Dit zijn stoffen die met kwik een metaalcomplex vormen. Deze kwik-tegengifcomplexen kunnen door de nieren gemakkelijker uit het bloed worden gefilterd. Stoffen zoals dimercaptopropaansulfonzuur (DMPS) of dimercaptobarnsteenzuur (DMSA) worden gebruikt. Als de intoxicatie werd veroorzaakt door de inname van organische kwikvergiftiging zoals methylkwik, wordt acetylcysteïne (NAC) toegediend. In het verleden, mineralen werden ook gebruikt voor kwik eliminatie Studies hebben echter aangetoond dat het effect niet voldoende is. In de alternatieve geneeskunde wordt het zogenaamde Cutler-protocol gebruikt. Het protocol maakt ook gebruik van DMSA of DMPS. In aanvulling op, alfa-liponzuur (ALA) wordt gebruikt.
het voorkomen
Om kwikvergiftiging te voorkomen, moet u voorzichtig zijn bij het hanteren van het giftige zware metaal. De Indoor Air Hygiene Commission van het Duitse federale milieuagentschap heeft richtwaarden voor de binnenlucht voor kwik opgesteld. Richtsnoerwaarde II regelt de concentratie kwik waarboven onmiddellijk actie moet worden ondernomen. Voor richtwaarde II wordt snelle actie aanbevolen. Technisch en constructief maatregelen kan nodig zijn om de concentratie te verlagen. Als koorts thermometers, barometers, bloeddruk monitoren of spaarlampen breken in gesloten ruimtes, de lucht kan vervuild zijn met kwikdampen. De getroffen ruimte moet onmiddellijk goed worden geventileerd. Voldoende ventilatie kan enkele weken nodig zijn. Zichtbare kwikbolletjes moeten zorgvuldig met een pipet worden opgezogen en in een container onder worden bewaard water tot verwijdering. Als kwikbolletjes in ontoegankelijke scheuren of hoeken zijn gekomen, moeten deze worden gefixeerd met kwikabsorberende middelen. Omdat kwikdamp zwaarder is dan lucht, zinkt het. Baby's en kinderen die vaak op de vloer spelen, lopen daarom een bijzonder risico en mogen niet spelen in met kwik verontreinigde ruimtes. Kwik mag in geen geval worden opgezogen. Het metaal en de giftige dampen worden hierdoor over een groot gebied verspreid.
Nazorg
Na kwikvergiftiging is het vooral belangrijk om de instructies van de arts op te volgen. Effectief huismiddeltjes zijn niet beschikbaar voor genezing. Daarom is consistent gebruik van voorgeschreven medicijnen van cruciaal belang voor een snel en langdurig behandelingssucces. Bovendien kunnen patiënten de bijbehorende symptomen van kwikvergiftiging bestrijden. Bijvoorbeeld in het geval van ernstige jeuk, crèmes en zalven bevattende histamine, die zonder recept verkrijgbaar zijn in apotheken, kan helpen. Wie de jeuk er niet mee onder controle krijgt, kan met speciale katoenen handschoenen dat met name bij de Nach het voorkomen huid is opengekrast. Dit komt doordat krabben verwondingen veroorzaakt aan de huid, die vervolgens kan leiden op andere ziekten, waaronder in het bijzonder secundaire ontstekingen. Veel patiënten klagen over tandvleesproblemen in de nasleep van kwikvergiftiging. In dit geval is het raadzaam om de tandarts te raadplegen als er concrete symptomen optreden. Maar zelfs zonder acute symptomen, moeten getroffen patiënten opletten mondhygiëne na kwikvergiftiging. Antibacterieel mond spoelingen, tandzijde en, indien nodig, interdentale ragers voor de interdentale ruimtes effectief kunnen tegengaan ontsteking van het tandvlees Ten slotte is het belangrijk om de bron van kwikvergiftiging te identificeren. Tenzij de bron van vergiftiging kan worden geëlimineerd, moeten andere mensen worden gewaarschuwd om verdere gevallen van vergiftiging te voorkomen.
Hier is wat u zelf kunt doen
Vermoedelijk heeft de behandelende arts al chelatietherapie of iets anders voorgeschreven eliminatie therapie om het kwik te verwijderen. De patiënt kan echter zelf ook enkele aanvullende dingen doen om giftige metaalresten uit zijn lichaam te verwijderen. Denk hierbij aan saunasessies, stoombaden en bezwete sporten, want gifstoffen worden met zweet uitgescheiden. Water-rijke voedingsmiddelen zoals fruit, tomaten of asperge hebben ook een ontgiftende werking. De ontgifting Het proces moet verder worden ondersteund door de getroffen persoon door geen andere gifstoffen in te nemen. Deze omvatten voornamelijk alcohol en nicotine, maar ook auto-uitlaatgassen, fijnstof en andere luchtverontreinigende stoffen. Als deze ontgifting maatregelen zijn niet genoeg, veel artsen bevelen het zogenaamde "Cutler Protocol" aan als alternatief. Het is echter controversieel en erg duur. Het is mogelijk dat kwikvergiftiging de mond heeft beschadigd slijmvlies van de getroffen persoon. Daarom is een nauwgezette mond- en tandverzorging essentieel. Tandartsen geven hierbij aanbevelingen en assistentie. Als kwikvergiftiging verder gevorderd is, worden de fysieke gevolgen symptomatisch behandeld. De patiënt kan deze behandelingen ondersteunen met een gezonde levensstijl. Vermijden cachexia, hij moet genoeg eten, ook al is het moeilijk. Hetzelfde geldt voor een gereguleerd slaap-waakritme. Er moet naar worden gestreefd, zelfs als de patiënt lijdt slaapstoornissen Vaste rusttijden zijn hier handig, en het is essentieel om je eraan te houden.
