Gezichtsverlamming of gezichtszenuw verlamming is de verlamming van de 7e hersenzenuw (nervus facialis), waardoor de gezichtsspieren bewegen. De verlamming manifesteert zich meestal aan één kant van het gezicht en wordt meestal gekenmerkt door een hangende hoek van de mond en een gebrek aan gezichtsuitdrukking. Behandeling van gezichtszenuw verlamming is gebaseerd op de oorzaak.
Wat is gezichtsverlamming?
Gezichtsparese, of gezichtsverlamming, is een volledige of gedeeltelijke verlamming of verzwakking van de gezichtszenuw zodat de gezichtsspieren kan niet meer voldoende bewegen. Er wordt onderscheid gemaakt tussen centrale en perifere aangezichtsverlamming. Centrale aangezichtsverlamming wordt veroorzaakt door schade aan de plaats van oorsprong van de zenuw, namelijk de hersenen Perifere aangezichtsverlamming treedt op als gevolg van directe schade aan de zenuw. Vaak is de oorzaak van de verlamming echter onbekend, in welk geval het idiopathische aangezichtsverlamming wordt genoemd, wat betekent: zonder een aanwijsbare oorzaak. Idiopathische verlamming wordt ook wel de verlamming van Bell genoemd, naar de Engelse arts Charles Bell.
Oorzaken
De meest voorkomende gezichtsverlamming is idiopathisch, wat betekent dat in de meeste gevallen de oorzaak van de aangezichtsverlamming onbekend is. Perifere verlamming, wanneer de schade direct aan de zenuw is toegebracht, kan verschillende triggers hebben. Ontsteking is vaak aanwezig, zoals otitis media or zoster oticus, een herpes infectie van het oor. Verwondingen zoals breuken aan de schedel bot kan ook de zenuwfunctie beïnvloeden. Evenzo tumoren in het oor die op de aangezichtszenuw drukken als ze groeien kan verantwoordelijk zijn voor randapparatuur verlamming van de aangezichtszenuw Centraal verlamming van de aangezichtszenuw wordt veroorzaakt door schade aan de hersenen waar de zenuw vandaan komt. De aangezichtszenuw blijft intact en is zelf niet beschadigd, hij kan gewoon geen informatie meer van en naar de hersenen Veelvoorkomende oorzaken van centraal verlamming van de aangezichtszenuw zijn beroerte or hersentumor. in beroertehet gebied van oorsprong van de aangezichtszenuw is beschadigd door bloeding of ondervoeding; in hersentumordrukt de groeiende tumor op het gebied waardoor functies worden verstoord en aangezichtszenuwverlamming optreedt.
Symptomen, klachten en tekenen
Omdat de aangezichtszenuw de mimische spieren voedt, resulteert falen in karakteristieke, hemifaciale veranderingen in gezichtsuitdrukking. Bij milde aangezichtszenuwverlamming zijn de symptomen slechts discreet; asymmetrische veranderingen worden meer uitgesproken bij ernstigere verlamming. Perifere en centrale aangezichtszenuwparese kunnen qua symptomen van elkaar worden onderscheiden. Zowel centrale als perifere parese gaan aan de aangedane zijde vergezeld van een hangende hoek van de mond en onvolledig of opgeheven ooglid sluiting. Dingen als fluiten, glimlachen of drinken worden moeilijk tot onmogelijk. De term 'schorsfenomeen' wordt gebruikt om het feit te beschrijven dat de typische opwaartse rotatie van de oogbal zichtbaar wordt wanneer u probeert de oogbal te sluiten. ooglid Bij perifere, in tegenstelling tot centrale verlamming, kunnen patiënten bovendien niet fronsen op de aangedane zijde. Omdat de aangezichtszenuw ook verantwoordelijk is voor een deel van de smaak sensaties op onze tongkunnen smaakstoornissen optreden als gevolg van beschadiging. Een ander symptoom is een verminderd speeksel en traanafscheiding. In combinatie met incompleet ooglid sluiting, dit brengt het risico van hoornvliesbeschadiging met zich mee uitdroging van het oog. Sommige patiënten klagen ook over overgevoeligheid voor lawaai met pijn aan de aangedane zijde achter het oor.
Diagnose en verloop
Het typische symptoom van verlamming van de aangezichtszenuw is eenzijdige slappe gezichtsspieren Een hoek van de mond hangt af, één oog kan niet volledig worden gesloten en fronsen is niet mogelijk. De hele gezichtsuitdrukking ziet er enigszins verschoven uit. Als er verlamming van de centrale aangezichtszenuw aanwezig is, kunnen er ook andere symptomen aanwezig zijn. De speekselvloed wordt minder en aangezien de zenuw ook de tong, kan het vermogen om smaak (zie smaakstoornis). Evenzo kan de vorming van traanvocht worden verminderd en wordt het oog aan de aangedane zijde droog. Uitspraak lijdt ook aan verlamming van de aangezichtszenuw, zoals de lip en tong spieren kunnen niet goed articuleren, wat betekent dat de geluiden niet meer correct kunnen worden gevormd. De arts ziet de eerste indicatie van aangezichtszenuwverlamming al door de duidelijke tekenen van verlamming. Nadere inlichtingen wordt verstrekt door de patiënt medische geschiedenis en verschillende tests, a bloed test om infecties uit te sluiten, röntgenfoto's van de schedeleen elektromyografie voor het meten van de geleidbaarheid van de zenuwen of een onderzoek naar cerebrospinale vloeistof (CSF) (vloeistofafname uit de wervelkolom). Deze onderzoeken zullen eerst de oorzaak vinden en vervolgens de juiste behandeling voor aangezichtszenuwverlamming.
Complicaties
De complicaties die te verwachten zijn bij verlamming van de aangezichtszenuw (aangezichtsverlamming) zijn afhankelijk van de oorzaak van de verlamming. Otitis media (midden oorontsteking) is vaak de trigger voor aangezichtsverlamming. De ontsteking, die wordt veroorzaakt door bacteriën, kan gepaard gaan met ernstige pijn en een aantal andere complicaties. Vanwege de nabijheid van de aangezichtszenuw tot het oor, bestaat het risico dat de infectie zich verspreidt en de aangezichtszenuw permanent beschadigt als de infectie ernstig is. Verlamming van de aangezichtszenuw kan echter ook het gevolg zijn van Lyme De bacterie die de infectie veroorzaakt, Borrelia Burgdorferi, wordt overgedragen door teken. De ziekte verloopt in fasen. Aanvankelijk de zogenaamde migrerende roodheid (erythema migrans) en niet-specifieke symptomen zoals hoofdpijn en pijn in de ledematen, gevoel van zwakte en koorts verschijnen. In de volgende fase kan verlamming optreden langs de injectieplaats of gezichtsverlamming in combinatie met zwelling van de weefselvocht knooppunten. Lyme kan ook permanente schade aan de aangezichtszenuw veroorzaken. In ernstige gevallen zijn gezichtsuitdrukkingen blijvend aangetast, kan het gezicht er krom uitzien en kunnen de oog- en mondhoeken hangen. Af en toe de trigger van gordelroos herpes zoster-virus, tast het oor en de gehoorgang aan. Het virus kan zich dan verspreiden naar de aangezichtszenuw en tijdelijke verlamming veroorzaken. Blijvende schade aan de zenuw is in deze gevallen zeldzaam. De infectie is echter meestal buitengewoon pijnlijk.
Wanneer moet je naar een dokter?
Als er tekenen van gezichtsverlamming worden opgemerkt, moet een arts worden geraadpleegd. In de meeste gevallen zijn de klachten gebaseerd op een ernstige ziekte, die beslist moet worden opgehelderd. Alleen een arts kan bepalen of de voorwaarde is gezichtsverlamming. Een bezoek aan de dokter is uiterlijk noodzakelijk als zich complicaties voordoen. Als bijvoorbeeld een ontsteking zich ontwikkelt, moet dit onmiddellijk worden opgehelderd en indien nodig worden behandeld. Medisch advies is ook vereist als symptomen van Lyme verschijnen. Borden zoals hoofdpijn en pijn in de ledematen, koorts en de typische zwervende roodheid geeft aan dat de gezichtsverlamming is gebaseerd op een besmettelijke ziekte dat moet worden behandeld. Personen die lijden aan gezichtsmisvormingen als gevolg van gezichtsverlamming die te laat is behandeld, dient een specialist te raadplegen. Degenen die risico lopen - inclusief mensen die onlangs een herpes infectie in het oor, midden oorontsteking, of een tumor in het oor - zou moeten praten onmiddellijk naar hun huisarts als ze de bovengenoemde waarschuwingssignalen ervaren. Patiënten met overeenkomstige klachten na a beroerte of hersentumor kunt u het beste de verantwoordelijke arts raadplegen. Medische behandeling is vereist in geval van gezichtsverlamming.
Behandeling en therapie
Ongeveer 70 procent van de gezichtszenuwverlamming die optreedt, geneest volledig. De behandeling is altijd gebaseerd op de huidige oorzaak. Als de verlamming van de aangezichtszenuw wordt veroorzaakt door een bacteriële infectie, antibiotica worden meestal gegeven. In het geval van virale ontsteking (veroorzaakt door virussen), zogenaamde virostatica, die voorkomen dat het virus zich vermenigvuldigt. Als de aangezichtszenuw is beschadigd door een verwonding, kan een operatie de functie van de zenuw herstellen. Daarnaast zijn begeleidende bewegingsoefeningen nodig om de gezichtsspieren te trainen. Ergotherapeuten of fysiotherapeuten zijn hiervoor verantwoordelijk. Als het gezichtsverlamming wordt veroorzaakt door een pathologisch proces in de hersenen, is intramurale behandeling onvermijdelijk. De droogheid van het oog die optreedt bij gezichtsverlamming kan worden verlicht met een zalf of kunstmatige tranen. Het is raadzaam om het oog 's nachts met een verband te sluiten om uitdroging te voorkomen. Als de verlamming van de aangezichtszenuw idiopathisch is, richt de behandeling zich op het verlichten van de symptomen, en cortisone wordt toegediend als ondersteunende maatregel.
Vooruitzichten en prognose
De oorzaak van fasciale parese (aangezichtsverlamming) bepaalt de prognose. De ernst van de ziekte en de individuele symptomen en de leeftijd van de getroffen patiënt zijn ook van invloed op het verloop van de ziekte. Over het algemeen moet worden aangenomen dat de kans op een volledige genezing afneemt naarmate de leeftijd toeneemt. Vooral in het geval van idiopathische gezichtsverlamming is de kans op genezing redelijk groot. Als het therapie correct wordt uitgevoerd, nemen de symptomen aanzienlijk af bij 90 procent van de getroffenen. Bovendien kan na ongeveer vier maanden een volledige genezing worden waargenomen bij meer dan tweederde van deze patiënten. Afhankelijk van de ernst van de zevende hersenzenuwbeschadiging kan volledige genezing echter enkele jaren duren, hoewel dergelijke langdurige therapieën zeldzaam zijn. Als het echter een perifere of centrale aangezichtsverlamming is, ziet de prognose er slecht uit. Uiteraard is ook in dit geval de omvang van de schade doorslaggevend. Bij een volledige verlamming, een te late behandeling of zelfs een verkeerde medicatie is de prognose eerder negatief. In veel gevallen vindt onvolledige regeneratie plaats, wat defectgenezing wordt genoemd. Achteraf gezien kunnen patiënten er nog steeds last van hebben spiertrekkingen, verhoogde spanning in de gezichtsspier of oncontroleerbare tranenvloed. Het kan echter denkbaar zijn om de vernietigde zenuwvezels tijdens een operatie te herstellen.
het voorkomen
Directe preventie van aangezichtszenuwverlamming is niet mogelijk omdat dit meestal voorkomt met een onbekende oorzaak. Als een oorzakelijk voorwaarde aanwezig is, wordt onmiddellijke behandeling aanbevolen om beschadiging van de zenuw te voorkomen en mogelijk gezichtszenuwverlamming te voorkomen.
Follow-up
In de meeste gevallen van aangezichtszenuwverlamming zijn er geen speciale nazorgopties beschikbaar voor de getroffen personen. Ze zijn voornamelijk afhankelijk van de juiste behandeling van de voorwaarde om verdere complicaties te voorkomen. De focus ligt op het identificeren en behandelen van de oorzaak van aangezichtszenuwverlamming om verdere verspreiding naar het hele lichaam te voorkomen. Hoe eerder de ziekte wordt ontdekt, hoe beter het verloop van de ziekte. In de meeste gevallen wordt aangezichtszenuwverlamming behandeld met behulp van medicatie. Getroffenen moeten letten op de juiste dosering en ook op regelmatige inname, waarbij het bij kinderen vooral de ouders zijn die de inname moeten controleren. Bij bijwerkingen of onduidelijkheden dient een arts te worden geraadpleegd. Bovendien kunnen sommige klachten van gezichtsverlamming worden behandeld met behulp van fysiotherapie Veel van de oefeningen hiervan fysiotherapie kan ook bij de patiënt thuis worden uitgevoerd om de beweging van de spieren te herstellen. Gewoonlijk wordt de levensverwachting van de getroffen persoon niet beperkt door verlamming van de aangezichtszenuw. Contact met andere patiënten met deze aandoening is ook vaak nuttig.
Wat u zelf kunt doen
Naast medische behandeling zijn er enkele zelfhulpopties beschikbaar voor de getroffenen. Bij therapieën waarvoor een vergoeding wordt gevraagd, is het raadzaam deze vooraf met de volksgezondheid verzekeringsbedrijf. Waaronder lymfedrainage, acupunctuur, fysiotherapie en het zien van een osteopaat. Van homeopathie, de bolletjes Aconitum C9 en bijtende C5 is effectief gebleken. Nemen vitamine B zou ook verlichting bieden, maar dit is niet statistisch bewezen. Hetzelfde geldt voor behandeling met lichte buien. Gezichtsgymnastiek en gezichtsuitdrukkingsoefeningen kunnen op elk moment door uzelf worden uitgevoerd. Niet alleen het belasten, maar ook het ontspannen van de spieren is belangrijk. Autogene training en ontspannende gezichtsmassages hebben ook een positief effect op de mentale toestand van de getroffen persoon. Patiënten dienen eenvoudige maar effectieve oefeningen in hun dagelijkse routine te integreren. Grimassen, zoals het verhogen van beide wenkbrauwen en de mondhoeken of het vormen van een kussende mond, zijn net zo nuttig als het tegen elkaar drukken van de lippen en ogen en dan weer terug, waarbij ze de wangen of een ballon nabootsen en opblazen. Alle gezichtsuitdrukkingen van het boze oog tot uitingen van grote vreugde zijn nuttig.
