In de loop van elektrotherapiewordt elektrische stroom gebruikt voor therapeutische doeleinden. Hier de toegepaste stroom sterkte, frequentie en pulsbreedte zijn afhankelijk van de onderliggende symptomen. In de meeste gevallen, elektrotherapie vertegenwoordigt een begeleidende maatregel voor de therapie van de onderliggende ziekte.
Wat is elektrotherapie?
Elektrotherapie is een therapeutische toepassing van elektrische stroom in de algemene geneeskunde en fysiotherapie​ De fysiotherapeutische of medische toepassing van elektrische stroom wordt elektrotherapie genoemd en is in het algemeen gericht op pijn verlichting, verbetering van verstoorde gewrichts- en spierfuncties, en optimalisatie van bloed circulatie en dus de trofische (toevoer en metabolische) toestand van het behandelde weefsel. Afhankelijk van de specifieke ziekte of individuele symptomen worden verschillende frequenties (galvanische, lage, gemiddelde, hoogfrequente stroom) therapeutisch gebruikt in verschillende delen van het lichaam. De meest gebruikte methoden zijn galvanotherapie, waarbij gelijkstroom wordt gebruikt, laagfrequente stimulatiestroom therapie en hoogfrequente kortegolftherapie. In het bijzonder wordt elektrotherapie gebruikt voor pijn syndromen van het bewegingsapparaat, slijtage-gerelateerde spinale veranderingen, spierspanning en spanningen, verzwakte of verlamde spieren, en incontinentie als gevolg van aantasting van de blaas or bekkenbodem spieren.
Functie, effect en doelen
Door middel van elektrische prikkels is elektrotherapie bedoeld om zenuwreacties op gang te brengen die daaraan bijdragen pijn verlichting en verbetering van bloed doorstroming en functionaliteit van verstoorde spiergebieden. Het werkingsmechanisme hangt af van de specifieke gekozen elektrotherapiemethode, die op zijn beurt weer correleert met de onderliggende symptomatologie of ziekte. Het basisprincipe is echter de geleidbaarheid van het menselijk organisme, die wordt geleverd door de bloed en lymfestelsel, cerebrospinale vloeistof, urine, evenals organen en spieren. In de regel dienen accu's of batterijen als stroombronnen. In het kader van galvanische elektrotherapie met gelijkstroom (0 Hz) wordt verlichting van pijnsymptomen bereikt door de positieve en negatieve ionen (elektrisch geladen deeltjes) die in dezelfde richting door het lichaam bewegen. De gelijkstroom wordt overgebracht op het organisme door plaatelektroden of hydro-elektrische deel- of volledige baden (Stangerbad). Transcutane elektrische zenuwstimulatie (TENS) is een medische elektrotherapie. Het doel hiervan therapie is het beïnvloeden van zenuwbanen die dienen om pijn op een zodanige manier te geleiden dat pijn wordt overgedragen op de hersenen wordt verminderd of voorkomen. Klik om te vergroten. Bovendien is er een stimulatie van de doorbloeding en het metabolisme (vooral celgroei en -deling) in het behandelde gebied, wat de genezing ondersteunt. Elektrotherapie met laagfrequente stimulatiestroom (1 tot 1000 Hz) wordt gebruikt om spier- en zenuwvezels te stimuleren, waardoor de spieren eerst samentrekken en daarna ontspannen. Deze vorm van therapie wordt met name gebruikt voor gedeeltelijk verlamde of verzwakte spieren (spieratrofie) om hun functie te waarborgen en verdere verzwakking te voorkomen, waarbij verschillende lage frequenties worden gebruikt, afhankelijk van het stadium van de ziekte. Transcutane elektrische zenuwstimulatie (Afgekort TENS) is een bijzondere vorm van behandeling van musculoskeletale pijn bij zenuwpijn of tumorpijn wanneer de oorzaak van de symptomen niet kan worden weggenomen. Hier kan de getroffen persoon zelfstandig de stroomsterkte, frequentie (tot 200 Hz) en pulsbreedte (tot 0.5 s) regelen, die via elektroden over de pijnlijke gebieden in het organisme worden geleid. Middenfrequente interferentie of wisselstroom (1000 tot 100,000 Hz) wordt gebruikt om pijn te verlichten en / of spieractiviteit te stimuleren. De verhoogde doorbloeding maakt ook de spieren losser en vermindert zwelling (vooral oedeem). Hoogfrequente of kortegolftherapie (boven 100,000 Hz) veroorzaakt opwarming van dieper gelokaliseerd weefsel, dat ook een pijnstillende en circulatie-versterkend effect. Deze vorm van elektrotherapie wordt voornamelijk gebruikt bij stoornissen van het bewegingsapparaat en het bewegingsapparaat luchtwegen (chronisch bronchitis).
Risico's en gevaren
Risico's, bijwerkingen of gevaren zijn het gevolg van onjuist gebruik van elektrotherapie. Een te hoge dosering kan bijvoorbeeld leiden naar huid zowel schade als verstoord bloed circulatie en gevoeligheid en hartritmestoornissen​ Vooral laagfrequente stimulatie-stroomtherapie kan leiden naar brandwonden in de gebieden waar contact wordt gemaakt met de huid via elektroden, daarom moet bijvoorbeeld een vochtige spons worden gebruikt om de huid te beschermen. Hoogfrequente elektrotherapie in de baarmoederregio is ook gecontra-indiceerd in de aanwezigheid van zwangerschap, aangezien er een verhoogd risico is op foetale of embryonale misvormingen (zogenaamd teratogeen of vruchtbaarheidsschadelijk effect). Bovendien mag elektrotherapie niet worden toegepast als aandoeningen zoals hartritmestoornissen, acuut ontsteking, trombose (bloedstolsels), open huid gebieden, arteriosclerose of andere arteriële circulatiestoornissen zijn detecteerbaar. Bovendien is elektrotherapie uitgesloten in het geval van metalen in het lichaam van de getroffen persoon (bijv. Gewrichtsprothesen zoals knie-endoprothesen) en pacemakers. Bovendien kunnen maligniteiten (kwaadaardig tumor ziekten), hemofilie (is gestegen bloedingsneiging) en koortsachtige ziekteverlopen zijn contra-indicaties. Voor mensen die bang zijn voor elektriciteit, moet ook een alternatief voor elektrotherapie worden overwogen.
