Parkinson, of PD, is een voorheen ongeneeslijke ziekte van de hersenen Typische tekenen zijn een zichtbare en ernstige verslechtering van mobiliteit en motoriek. Bovendien een sterke tremor is merkbaar. Parkinson is een veel voorkomende neuronale ziekte en treedt meestal op tussen de 55 en 65 jaar.
Wat is de ziekte van Parkinson?
Parkinson of de ziekte van Parkinson is een ziekte van de centrale zenuwstelsel Het gaat vooral om verstoringen van onvrijwillige en vrijwillige bewegingen. Bovendien treedt een aanhoudend verlies van zenuwcellen op in de hersenen Vooral de zwarte materie in de hersenen (zogenaamde basale ganglia) zijn gedegradeerd. Ze zijn verantwoordelijk voor de bewegingen en de beheersing van motorische vaardigheden. Ze produceren ook de hormonen noradrenaline en epinefrine, evenals de neurotransmitter dopamine. Als resultaat, Parkinson leidt tot een uitgesproken gebrek aan beweging of zelfs immobiliteit. Door het ontbreken van dopamine tremor typisch voor Parkinson ontwikkelt. Evenzo treedt spanning of stijfheid van de spieren op.
Oorzaken
Tot op heden worden de oorzaken van de ziekte van Parkinson niet goed begrepen. Deze onverklaarde oorzaken worden idiopathisch genoemd Parkinson-syndroom in de geneeskunde. Alleen de trigger is tot nu toe bekend. Dus het gebrek aan dopamine (opnieuw veroorzaakt door de dood van zenuwcellen) leidt uiteindelijk indirect tot het begin van de ziekte. Waarom de zenuwcellen beginnen af te sterven, is nog niet opgehelderd door medisch onderzoek. Toch zijn er al oorzaken bekend voor de ziekte van Parkinson. Enerzijds spelen genetische of erfelijke oorzaken een rol. In dit geval komt de ziekte van Parkinson vaak al voor tot op de leeftijd van 40 jaar. Andere oorzaken zijn omgevingsinvloeden, zoals vergiftiging, mangaan en carbon monoxide (geproduceerd door roken Andere ziekten (stofwisselingsstoornissen, hersentumors, trauma) kunnen ook als oorzaak worden beschouwd. Bovendien wordt vermoed dat sommige medicijnen de ziekte van Parkinson veroorzaken. Waaronder bloed drukverlagend drugs en neuroleptica.
Symptomen, klachten en tekenen
De eerste symptomen van de ziekte kunnen lang vóór de typische symptomen optreden, zonder dat er een vermoeden bestaat dat ze verband houden met Parkinson. Deze vroeg optredende stoornissen omvatten bijvoorbeeld een afname van het vermogen om geur, spier en gewrichtspijnvertraging van routinematige activiteiten in het dagelijks leven, visuele stoornissen, 피로, lusteloosheid, of Depressie Omdat deze symptomen echter ook aan andere ziekten kunnen worden toegeschreven, zijn ze moeilijk in verband te brengen met de ziekte van Parkinson. Pas in het verdere verloop, wanneer de typische klachten ontstaan, kan men achteraf zien dat er al aanwijzingen waren voor de ziekte. De belangrijkste symptomen treden verraderlijk op en komen in het begin vaak slechts op de helft van het lichaam voor. Bewegingen vertragen en verminderen. Dit kan in de late stadia toenemen om immobiliteit te voltooien. Gezichtsuitdrukkingen lijken ook bevroren. De treden worden kleiner; typisch zijn de struikelstappen van de patiënt. De spieren worden stijf (rigor). In rust beginnen ze vaak te beven (tremor Het hele lichaam wordt na verloop van tijd onstabiel en rechtop staan wordt moeilijk. Getroffen personen blijven meestal licht voorovergebogen en kunnen alleen schuifelend lopen. Kenmerkend is de moeilijkheid om een beweging op gang te brengen, waardoor er meerdere pogingen nodig zijn om op te staan of te gaan lopen. Andere symptomen kunnen zijn blaas zwakte,constipatie en verhoogde speekselvloed.
Diagnose en verloop van de ziekte
Het beloop van de ziekte van Parkinson is relatief traag. Desalniettemin kan het verloop van geval tot geval verschillen. Wel of niet therapie of behandeling wordt gegeven is ook cruciaal. Met goede medische behandeling kan de kwaliteit van leven en levensverwachting bij Parkinson aanzienlijk worden verhoogd. De verdere prognose van de ziekte hangt af van het gevorderde stadium van de ziekte. Een volledige genezing van Parkinson is nog niet mogelijk. Met de juiste behandeling kan mentale en motorische achteruitgang worden vertraagd of vertraagd tot meer dan twintig jaar. Toch is de dood bij Parkinson helaas onvermijdelijk. Getroffen individuen sterven het vaakst als gevolg van de ziekte van longontsteking of andere luchtweginfecties.
Complicaties
De ziekte van Parkinson hoeft niet altijd gepaard te gaan met ernstige complicaties, dus met professionaliteit therapieis een leven zonder zorg voor een langere periode best mogelijk. In sommige gevallen lijden de getroffen personen echter aan ernstige gevolgen. Drie tot vier Parkinsonpatiënten lijden tijdens de ziekte aan dysfagie. Deze kunnen op hun beurt leiden tot ondervoeding Bovendien bestaat het risico dat bacteriën zal bij inslikken de luchtpijp binnendringen en veroorzaken longontsteking in het verdere verloop van de ziekte. Dit is een van de meest voorkomende doodsoorzaken bij de ziekte van Parkinson. Een andere ernstige complicatie is een akinetische crisis. In de geneeskunde is dit het moment waarop de parkinsonpatiënt abrupt volledig niet meer kan bewegen. In dergelijke gevallen is onmiddellijke ziekenhuisopname van de patiënt vereist. In de regel manifesteert de akinetische crisis zich slechts zelden. Het treft voornamelijk patiënten in een laat stadium. De complicatie wordt meestal veroorzaakt door andere ziekten, zoals uitgesproken febriele infecties of chirurgische ingrepen. Soms is de onderbreking van de medicamenteuze behandeling van Parkinson de reden voor de ernstige gevolgen. Tijdens de akinetische crisis lijdt de patiënt aan ernstige spierstijfheid (rigor) en kan hij niet praten of slikken. Omdat hij ook geen vocht meer opneemt, wordt zijn lichaam snel bedreigd uitdroging Andere veel voorkomende effecten van PD zijn onder meer diffuse rug pijn, joint en spierpijn, slaapstoornissen, en Depressie.
Wanneer moet je naar een dokter?
Als de typische vroege symptomen van de ziekte van Parkinson optreden en niet binnen een tot twee weken verdwijnen, moet een arts worden geraadpleegd. Symptomen zoals ongebruikelijke trillingen, stijfheid van de ledematen of plotselinge bewegingsstoornissen duiden bijvoorbeeld op de zenuwziekte. Ook aanhoudende slaapstoornissen of psychische klachten die geen onderliggende oorzaak lijken te hebben, dienen tijdig door een arts te worden onderzocht. De arts kan een voorlopige diagnose stellen met behulp van beeldvormende technieken zoals CT, MRI en positronemissietomografie. Als het therapie proberen met levodopa succesvol is, duidt dit op de ziekte van Parkinson. De patiënt wordt vervolgens doorverwezen naar een specialist die de nodige medicatie kan voorschrijven. Als een parkinsonpatiënt spierstijfheid ervaart en zijn of haar pillen niet meer kan slikken, moeten familieleden 911 bellen. In geval van verwarring, waanvoorstellingen of hallucinaties, medisch advies is ook vereist. De huisarts of een neuroloog is verantwoordelijk. Daarnaast zijn fysiotherapeuten, chirurgen en, afhankelijk van het type en de ernst van de symptomen, alternatieve geneesheren betrokken bij de behandeling van de zenuw. voorwaarde.
Behandeling en therapie
De therapie voor Parkinson is voornamelijk gebaseerd op vroege detectie en behandeling. Omdat Parkinson op dit moment ongeneeslijk is, liggen de doelen van de behandeling vooral op het gebied van algemene verbetering van de kwaliteit van leven. Het doel is om de mentale, emotionele en motorische symptomen te verminderen. Er wordt naar gestreefd ervoor te zorgen dat de betrokkene zo lang mogelijk zijn of haar eigen onafhankelijkheid kan behouden. Therapieën op basis van medicatie en fysiotherapie worden gebruikt. Er is echter een verandering in dieet kan ook een ondersteunende werking hebben. Medicijnen (levodopa en dopamine-agonisten) worden gebruikt om het gebrek aan dopamine te compenseren. Verder diepe hersenstimulatie met radiofrequentie kan ook voor therapie worden gebruikt. Deze vrij nieuwe procedure is bedoeld om de aangetaste hersengebieden te stimuleren en te prikkelen zonder daarbij zenuwcellen te vernietigen. Het behandelt echter alleen de symptomen en geneest de eigenlijke ziekte van Parkinson niet. In de toekomst kunnen er echter therapiemethoden op zijn gebaseerd stamceltransplantatie (stamceltherapie), zodat de dode zenuwcellen worden vervangen door nieuwe en gekweekte cellen. Ondersteunend maatregelen omvatten een met laag vetgehalte dieet, veel drinken en voldoende bewegen, zoals wandelen en zwemmen.
Nazorg
De eigenaardigheid van de ziekte van Parkinson houdt in dat follow-up herhaling niet kan voorkomen. Dit doel is algemeen bekend bij tumoren. Parkinson is daarentegen niet te genezen. De symptomen vorderen eerder langzaam. Geplande onderzoeken na een diagnose zijn erop gericht complicaties te elimineren en de patiënt daartoe in staat te stellen leiden een symptoomvrij leven. Bijgevolg wordt een permanente behandeling noodzakelijk, waarvan de omvang afhangt van de respectievelijke klachten. De arts en de patiënt zijn het eens over de frequentie van onderzoeken. Nazorg omvat in eerste instantie een intensief gesprek over bestaande klachten. Dit wordt gevolgd door een gericht fysiek onderzoek Als de patiënt in een vergevorderd stadium is, zijn de typische symptomen vaak op het eerste gezicht herkenbaar. Sommige artsen bestellen van tijd tot tijd neuropsychologische onderzoeken. Het EEG en positronemissietomografie (PET) zijn ook informatief. De laatste procedure kan worden gebruikt om de metabolische activiteiten van de zenuwcellen in kaart te brengen. In aanvulling op, drugs spelen een belangrijke rol in therapie. Door ze in te nemen, voorkomen patiënten meestal een tekort aan dopamine. Nazorg omvat reguliere behandelingen met fysiotherapeuten, logopedisten en psychologen. De arts schrijft deze behandelingen voor voor zover bewegingsbeperkingen, ademhaling of articulatie, en mentaal herstel treedt op.
Vooruitzichten en prognose
Parkinson biedt nu een relatief goede prognose. Hoewel de ziekte progressief is, wat betekent dat de symptomen toenemen, kan deze goed worden behandeld met moderne medicijnen en therapieën. Therapievormen zoals hersengolfstimulatie of stamceltherapie kunnen de prognose in de toekomst verder verbeteren. Momenteel zijn Parkinson-patiënten afhankelijk van pijnstillers en andere medicijnen. Ze hebben ook ondersteuning nodig in het dagelijks leven en mogen niet langer verschillende activiteiten uitvoeren, zoals autorijden. Al deze dingen hebben invloed op de kwaliteit van leven. Er is geen uitzicht op een leven zonder symptomen. De getroffenen kunnen echter tientallen jaren met de ziekte leven. De prognose hangt af van het stadium waarin de ziekte wordt vastgesteld en van de constitutie van de patiënt. Jonge mensen kunnen zware therapieën snel overwinnen, maar ze moeten ook vele jaren met de ziekte leven en in de loop van hun leven steeds meer verliezen lijden. Kortom, een vroege start van de therapie is belangrijk. De prognose wordt gemaakt door de verantwoordelijke neuroloog of een andere specialist. Het moet regelmatig worden aangepast aan de huidige toestand van de patiënt volksgezondheid Bij de prognose krijgt de patiënt uitgebreide begeleiding en informatie over de huidige behandelmethoden.
Wat u zelf kunt doen
Zelfs kleine veranderingen in het dagelijks leven kunnen helpen om de kwaliteit van leven met Parkinson langdurig te behouden. Een veilige leefruimte vermindert het risico op vallen en verwondingen: klassieke struikelgevaren zijn tapijten, deurdrempels en losse kabels, en leuningen moeten op trappen worden geïnstalleerd. Handgrepen zijn vooral belangrijk in de badkamer naast bad, douche en toilet, en rubberen antislipmatten zorgen voor een veilige houvast. Douchekrukken, een verhoogd toilet en indien nodig een in hoogte verstelbare wastafel vereenvoudigen de dagelijkse persoonlijke hygiëne. Kleding met klittenband en ritsen is geschikter voor zelfstandig aan- en uitkleden dan kleding die dichtgeknoopt moet worden. Als het knopen van schoenen moeilijk is, zijn instappers een goed alternatief. Een lange schoenlepel maakt het gemakkelijker om ze aan te trekken. Voor huishoudelijk gebruik hebben winkeliers een breed scala aan andere AIDS zoals speciaal bestek, sluitopeners en drinkhulpmiddelen. Om zoveel mogelijk mobiliteit en coördinatie zoveel mogelijk moeten gymnastische oefeningen dagelijks worden uitgevoerd. Speciale oefeningen trainen gezichtsuitdrukkingen, gebaren en de fijne motoriek van de handen. Een gebalanceerd dieet voorziet het lichaam van alle noodzakelijke vitale stoffen en helpt het lichaamsgewicht op peil te houden. Parkinsonpatiënten moeten hun tijd nemen bij het eten en drinken, goed op hun voedsel kauwen en ervoor zorgen dat hun hoofd en lichaamshouding is rechtop. Grondig mondhygiëne voorkomt tandbeschadiging, slechte adem en ontsteking veroorzaakt door etensresten.
