De antibioticum ceftriaxone behoort tot de cefalosporinegroep van drugs Het doodt bacteriën door hun celwandsynthese te verstoren.
Wat is ceftriaxon?
Ceftriaxon is de naam die is gegeven aan een antibioticum dat een krachtige activiteit heeft. Het komt uit de 3e generatie cefalosporines en kan worden gebruikt tegen verschillende infecties veroorzaakt door bacteriën. Deze omvatten bijvoorbeeld hersenvliesontsteking or bloedvergiftiging. Ceftriaxon werd begin jaren tachtig ontwikkeld door het Zwitserse farmaceutische bedrijf Hoffmann-LaRoche. In 1980 werd de antibioticum kwam op de markt en werd verkocht als injectiepreparaat. Meerdere algemeen versies zijn ook beschikbaar.
Farmacologische werking
Vergeleken met 1e en 2e generatie cefalosporinesis het effect van ceftriaxon enigszins uitgebreid in het gramnegatieve bereik. Daarentegen is er een lichte verzwakking in het grampositieve bereik. Gram-negatief en gram-positief zijn de verschillende kleuringsreacties in laboratoriumtests. In een speciaal kleuringsproces, grampositief bacteriën krijgen een blauwe kleur, terwijl gramnegatieve bacteriën roodachtig worden, wat te wijten is aan de verschillende celstructuren van de kiemen Ceftriaxon is geclassificeerd als een bètalactam-antibioticum. Het medicijn heeft de eigenschap de constructie van de celwanden te remmen tijdens de groeiperiode van de bacteriën. In het proces, eiwitten die binden penicilline worden geblokkeerd, wat resulteert in de dood van de pathogenen Ceftriaxon is een beitbandcefalosporine. Dit betekent dat het geschikt is voor de behandeling van veel verschillende soorten bacteriën. Het antibioticum kan ook worden gebruikt tegen bacteriën die zijn begiftigd met het eiwit bèta-lactamase, dat de effectiviteit van andere cefalosporines Omdat ceftriaxon slecht door de darm wordt opgenomen, moet het via een infuus worden toegediend. Op deze manier komt het actieve ingrediënt rechtstreeks in de bloedbaan van de patiënt. Zodra ceftriaxon aan het plasma is gebonden eiwitten, wordt het door het hele lichaam verdeeld. Terwijl 60 procent van het medicijn via de urine het lichaam verlaat, vindt de resterende uitscheiding plaats via gal en ontlasting. Het duurt ongeveer zes tot acht uur voordat ongeveer 50 procent van de ceftriaxon het organisme heeft verlaten.
Medisch gebruik en toepassing
Ceftriaxon wordt gebruikt tegen verschillende bacteriële infecties. Deze omvatten ziekten van de centrale zenuwstelsel (CNS) zoals bacterieel hersenvliesontstekinguitgesproken oorinfecties, neus-en keel, buikinfecties, bloed vergiftiging, infecties van de drainerende urinewegen en de nieren, en een uitbraak van Lyme Evenzo is het antibioticum geschikt voor de behandeling van infecties van gewrichten en botten Zoals reeds vermeld, de administratie van ceftriaxon vindt plaats door toediening van een infuus. Het medicijn wordt ofwel intraveneus geïnjecteerd in een ader of intramusculair in een spier. De dosering van het medicijn hangt af van het type en de omvang van de ziekte en de leeftijd van de getroffen persoon. In het geval van nier zwakte, de dosis moet mogelijk worden verlaagd. Hoe lang ceftriaxon wordt toegediend, wordt op individuele basis bepaald door de behandelende arts.
Risico's en bijwerkingen
Het gebruik van ceftriaxon kan soms ongewenste bijwerkingen veroorzaken. In de meeste gevallen is dit het neerslaan van ceftriaxon calcium zouten in de galblaas en de vorming van galstenen Vooral kinderen worden getroffen. Andere vaak voorkomende bijwerkingen zijn: rillingen, medicijn koorts, gewrichtspijn, hoofdpijn, roodheid van de huidhuiduitslag, jeuk, oedeem (water retentie) in de weefsels, netelroos, ontsteking van de ader muur, blozen, misselijkheid en pijn op de injectieplaats. Het is ook niet ongebruikelijk om een toename van lever enzymen. Af en toe, verlies van eetlust, misselijkheid, braken, diarree, frequent urineren, ontsteking van de tong, ontsteking van de mondelinge slijmvlies, zachte ontlasting en schimmelinfecties in de mond of schaamstreek komen ook voor. Als ceftriaxon gedurende langere tijd wordt toegediend, kan de dikke darm kan worden binnengedrongen door resistente bacteriën. Evenzo is een schimmelinfectie van deze regio mogelijk, wat op zijn beurt resulteert in geassocieerde darmontsteking diarree Bovendien bestaat er een risico op superinfecties. Ceftriaxon mag niet worden gebruikt als de patiënt overgevoelig is voor de werkzame stof of andere bètalactam. antibiotica Als de patiënt aan andere allergieën lijdt, moet de arts worden geraadpleegd voordat het medicijn wordt ingenomen. Ceftriaxon kan de moeder passeren placenta gedurende zwangerschap en voer de vruchtwater Schade aan ongeboren kinderen is hierdoor echter nog niet geregistreerd. Desalniettemin wordt zwangere vrouwen geadviseerd om het antibioticum alleen in te nemen op uitdrukkelijk advies van een arts, vooral aan het begin van zwangerschap Voorzichtigheid is ook geboden tijdens het geven van borstvoeding. Kleine hoeveelheden van het actieve ingrediënt kunnen binnenkomen moedermelk en worden doorgegeven aan de baby. Hierdoor is er een risico van diarree of kolonisatie met | sporenschimmels, die darmontsteking veroorzaken. Soms treedt ook sensibilisatie voor ceftriaxon op, wat kan leiden tot verminderde werkzaamheid bij toediening op een later tijdstip. Baby's die gelijktijdig ontvangen calcium Er mag geen ceftriaxon worden behandeld. Dit brengt het risico met zich mee van chemische onverenigbaarheden met soms ernstige gevolgen. Interacties met andere drugs zijn ook mogelijk bij gebruik van ceftriaxon. Het effect van het medicijn wordt bijvoorbeeld verzwakt of teniet gedaan als de patiënt een groeiremmer gebruikt antibiotica tegelijkertijd. Om deze reden moeten patiënten afzien van inname erythromycine, chlooramfenicol, sulfonamidenof tetracyclines. Omgekeerd veroorzaakt ceftriaxon verzwakking van hormonale preparaten die worden gebruikt om te voorkomen zwangerschap.
