A blaas breuk of bleke breuk wordt meestal veroorzaakt door een sterke externe kracht. In de meeste gevallen wordt een chirurgische behandeling uitgevoerd.
Wat is een blaasruptuur?
Schematisch diagram met de anatomie en structuur van de urinewegen blaas Klik om te vergroten. Blaas scheuring (blaasscheur) is een scheur van de urineblaas. In de meeste gevallen gaat blaasruptuur gepaard met pijn Als een ander symptoom van een blaasruptuur, rood bloed cellen (zichtbaar onder een microscoop) of kleine hoeveelheden bloed (zichtbaar met het blote oog) worden vaak in de urine aangetroffen. Boven de schaambeeneen uitstulping komt ook vaak voor bij een blaasruptuur; een dergelijke uitstulping wordt veroorzaakt door urine of door een hematoom (a blauwe plek) die zich heeft ontwikkeld. Naast een sterk drang om te plassenkan een blaasruptuur ook irritatie van de buikvlies In de geneeskunde wordt onderscheid gemaakt tussen zogenaamde extraperitoneale (buiten de buikholte) blaasruptuur, intraperitoneaal (binnen de buikholte) en spontane ruptuur. Extraperitoneale blaasruptuur is de meest voorkomende hiervan.
Oorzaken
De meest voorkomende oorzaak van blaasruptuur zijn breuken (breuken) van de bekkenring. Dergelijke bekkenfracturen zijn meestal het gevolg van sterke krachten en kunnen bijvoorbeeld optreden bij verkeersongevallen of vallen van zeer grote hoogte. Botfragmenten van het bekken kunnen na een bekken de blaaswand beschadigen breuk, waardoor de blaas scheurt. Een plotselinge, externe druk op de buik kan ook een blaasruptuur veroorzaken. Een dergelijke druk kan bijvoorbeeld worden uitgeoefend door veiligheidsgordels. In de zeldzame gevallen dat een blaasruptuur spontaan optreedt, was er meestal sprake van een langdurige spanning op de blaas in het verleden. Zogenaamde open blaasrupturen zijn meestal het gevolg van een schot of een steek wonden.
Symptomen, klachten en tekenen
Blaasruptuur manifesteert zich voornamelijk door pijn in de buik en pijn tijdens het plassen, die in intensiteit en duur toenemen als de voorwaarde vordert. Het urinegedrag is verstoord en de getroffen persoon urineert vaker of minder vaak dan voorheen (urineretentie Toch is er een constante drang om te plassen, die wordt geassocieerd met het karakteristieke gevoel van druk in het gebied van de blaas. In het verdere verloop veroorzaakt een blaasruptuur bloeding, die zich manifesteert als bloed in de urine. Af en toe vormen zich ook hematomen, die op hun beurt kunnen worden geassocieerd met pijn en druk in de onderbuik of in het gebied van de urinebuis. Indien nodig, buikvliesontsteking optreedt, wat gepaard gaat met misselijkheid en pijn in de buik, verlies van eetlust en koorts Sommige patiënten ervaren hartkloppingen en duizeligheid Er is ook een algemene zwakte die zich manifesteert in de vorm van 피로, uitputting en een algeheel verminderde fysieke en mentale prestatie. Externe symptomen van a gescheurde blaas omvatten bleekheid, toegenomen zweten en af en toe zwelling in de onderbuik. De arts kan de verwonding duidelijk diagnosticeren op basis van de bovenstaande symptomen en ongemak. Ultrageluid onderzoek kan andere afwijkingen aan het licht brengen, zoals de breuk zelf, evenals urineretentie en interne hematomen.
Diagnose en verloop
Een vermoedelijke diagnose van blaasruptuur is vaak mogelijk voor een behandelende arts op basis van de aanwezige symptomen en het verslag van een patiënt over zijn of haar verleden medische geschiedenis Als de symptomen van een patiënt onmiddellijk na een ongeval optreden, kan de geschiedenis van het ongeval verder bewijs leveren van een huidige blaasruptuur. Om de vermoedelijke diagnose van een blaasruptuur te bevestigen, moet een echografie (bijv ultrageluid onderzoek) wordt vaak in een volgende stap uitgevoerd. Met deze onderzoeksprocedure kan de weefselstructuur van de urineblaas worden gevisualiseerd. Om bijkomende verwondingen van een blaasruptuur na bijvoorbeeld ernstige ongevallen en / of bekkenfracturen uit te sluiten, computertomografie (CT; een andere beeldvormingsprocedure) kan worden gebruikt. Het verloop van een blaasruptuur verschilt van persoon tot persoon en is afhankelijk van de oorzaken en tijdigheid van medische behandeling. Als de behandeling vroegtijdig wordt gestart, is het verloop van een blaasruptuur in de meeste gevallen positief en kan het letsel aan de blaaswand worden genezen.
Complicaties
Zoals altijd wanneer ziekte of orgaanschade is opgetreden, is het voorkomen van verdere complicaties de eerste prioriteit. In het geval van blaasruptuur (ruptuur van de urineblaaswand door voornamelijk externe factoren) is dit niet anders. Deze diagnose kan betekenen dat als de behandeling wordt uitgesteld of weggelaten, buikvliesontsteking (ontsteking van de buikvlies), verstoring van de darmpassage (paralytische ileus) of bloed vergiftiging (urosepsis) kan gebeuren. Deze complicaties kunnen optreden omdat de inhoud van de blaas ofwel intraperitoneaal (in de buikholte) of extraperitoneaal (in het omringende weefsel) wordt geledigd. Hoe manifesteren de complicaties zich
De complicatie in de vorm van buikvliesontsteking is merkbaar door ernstig pijn in de buik en een toenemende defensieve spanning van de gehele buikspieren tot aan een stevige buikwand. Urosepsis zonder schokken kan een dodelijkheid (fataal verloop) hebben van 13 procent, met shock van 28 procent en met shock erna bloedvergiftiging van 43 procent. De complicaties mogen dus helemaal niet worden genegeerd. Onmiddellijke raadpleging van een specialist (uroloog) wordt sterk aanbevolen om te voorkomen dat de hier beschreven complicaties optreden of zich zelfs ontwikkelen.
Wanneer moet je naar een dokter?
A gescheurde blaas wordt vaak niet opgemerkt omdat de oorzaken meestal te wijten zijn aan andere omstandigheden of ongevallen. Meestal een blessure aan het bekken, vooral een breuk van de bekkenring, veroorzaakt een blaasscheuring omdat de blaaswand is beschadigd door botfragmenten. Hoewel patiënten in een dergelijke situatie sowieso altijd medische hulp krijgen, is het niet ongebruikelijk dat de arts zich concentreert op de meer ernstige verwondingen en de blaasruptuur over het hoofd ziet. Patiënten dienen daarom op eigen initiatief te wijzen op de mogelijkheid van een blaasruptuur als deze bestaat en als zij ook symptomen ervaren die kenmerkend zijn voor dit type letsel. De mogelijkheid van een blaasruptuur is altijd aanwezig als er kracht of sterke druk op de blaas is uitgeoefend. Het risico op letsel is vooral groot wanneer het orgel vol urine zit. Bij een noodstop kan zelfs de veiligheidsgordel in de auto een gescheurde blaas De behandelende arts moet beslist op de hoogte worden gebracht van dergelijke voorvallen. Dit geldt vooral als er aanvullende symptomen zijn, zoals een sterke drang om te plassen en pijn tijdens het plassen optreden. Dan dient het in ieder geval te worden verduidelijkt door middel van een ultrageluid onderzoek of de blaas is verwond door een ongeval.
Behandeling en therapie
Geschikt therapie voor aanhoudende blaasruptuur hangt af van de vorm van de ruptuur en ook van eventuele bijkomende verwondingen. Als een blaasruptuur gepaard gaat met ander lichamelijk letsel, dan is ook een passende behandeling nodig. In de meeste gevallen wordt een intraperitoneale blaasruptuur behandeld met behulp van chirurgische ingrepen. Hiervoor wordt eerst de gescheurde urineblaas blootgelegd zodat de opgetreden traan kan worden gehecht. Een op deze manier behandelde patiënt krijgt dan in de regel een permanente katheter (een katheter die voor langere tijd gedragen moet worden) die door de urinebuis Een dergelijke verblijfskatheter na een blaasruptuur dient om een continue lediging van de blaas te verzekeren. Als een patiënt een extraperitoneale blaasruptuur heeft, bepaalt de omvang van de ruptuur meestal de verdere medische procedure; in het geval van een zeer kleine blaasruptuur kan het af en toe mogelijk zijn om af te zien van chirurgische ingrepen en te beperken therapie tot het plaatsen van een verblijfskatheter. Als een blaasruptuur is veroorzaakt door een bekken breukdeze bijkomende fractuur kan bijvoorbeeld worden aangepakt met behulp van een procedure die osteosynthese wordt genoemd; dit is een chirurgische ingreep die de functionaliteit van het beschadigde bekkenbot herstelt.
Vooruitzichten en prognose
De prognose van een blaasruptuur hangt af van de ernst van de voorwaarde, de vroegst mogelijke start van de behandeling en de toestand van de patiënt volksgezondheid Er is een goede kans op herstel zodra er geen reeds bestaande aandoeningen zijn en de getroffen persoon vroegtijdig medische zorg krijgt. Hoe groter de blaasruptuur, hoe groter de kans op orgaanfalen. In ernstige gevallen bloed vergiftiging kunnen optreden of andere ernstige complicaties kunnen optreden. Een fataal verloop van de ziekte zou dan mogelijk zijn. Zonder behandeling is herstel alleen mogelijk bij een lichte blaasruptuur. Het bestaande zelfherstellende vermogen zou dan voldoende kunnen zijn voor het herstel van de patiënt. Deze stap wordt niet aanbevolen, omdat het genezingsproces aanzienlijk wordt verlengd en het risico bestaat dat de blaasruptuur verergert. Daarnaast kunnen er verschillende complicaties optreden die een bedreiging vormen voor volksgezondheid De meeste patiënten kunnen na een paar weken behandeling als genezen worden ontslagen. Er wordt een chirurgische ingreep uitgevoerd om de breuk te corrigeren, zodat de blaas daarna weer volledig functioneel kan zijn. De operatie gaat gepaard met de gebruikelijke risico's en bijwerkingen. Ondanks genezing kan de blaasruptuur later in het leven terugkeren. Om herhaling te voorkomen, moeten de oorzaken van het optreden daarom worden opgehelderd en behandeld.
het voorkomen
Omdat ongevallen en andere plotselinge krachten als oorzaak van blaasruptuur meestal onverwacht optreden, is het moeilijk om het letsel te voorkomen. Een spontane blaasruptuur kan in beperkte mate worden tegengegaan door in een vroeg stadium een arts te bezoeken als er symptomen van de urineblaas optreden; op deze manier een langere termijn volksgezondheid belasting van de urineblaas kan vaak worden voorkomen.
Nazorg
Blaasruptuur is moeilijk te behandelen vanwege de locatie van het trauma en de wond kan opnieuw opengaan. Dit maakt een uitgebreide nazorg des te belangrijker. Nazorg omvat regelmatige onderzoeken in het ziekenhuis gedurende de eerste tien tot twaalf weken. Waaronder bloeddruk metingen, urinetesten en, afhankelijk van de situatie, beeldvormende controles. Als er een vermoeden bestaat nier functie is niet volledig hersteld of er treden andere complicaties op, een zogenaamde scintigrafie moet ook met tussenpozen worden uitgevoerd, waarbij de nier wordt gecontroleerd met behulp van moderne methoden. Begeleiden van de medische maatregelenmoet de getroffen persoon voor zichzelf blijven zorgen. Vooral lichamelijke inspanning uithoudingsvermogen sport of bodybuilding, moet worden vermeden. Zwemmen en lichte oefeningen van fysiotherapie or yoga kan worden toegestaan. De patiënt dient met de arts te overleggen welke maatregelen in detail zijn redelijk en brengen de blaas niet in gevaar. Bij ongebruikelijke klachten kunt u het beste de behandelende arts informeren. Hij of zij kan een nader onderzoek doen en eventueel een nieuwe operatie laten plaatsvinden. Als de nazorg wordt uitgevoerd volgens de instructies van de arts, treden meestal geen grote complicaties op en geneest de breuk volledig binnen drie tot zes maanden.
Hier is wat u zelf kunt doen
Bij een blaasbreuk moet je zeker naar een dokter. Bij de medische behandeling kunnen de symptomen van een breuk door verschillende symptomen worden verlicht huismiddeltjes en tips. Bijvoorbeeld, wilg schors thee, een extract van calendula of een kuur met de extracten of Duivels klauw helpen tegen de pijn tijdens het plassen. Typische geneeskrachtige kruiden en planten zoals verbenawortel, gentiaan or vlier, die ook kan worden gebruikt in de vorm van theesoorten or extracten, zijn ook effectief gebleken. Een geïrriteerde blaas kan worden behandeld met hete, vochtige kompressen. Even effectief zijn hot water flessen, kersenpitkussens of een warme douche. Dit laatste doe je met een pH-neutrale waslotion of een speciale intieme waslotion bij blaasaandoeningen. Bij blaasrupturen wordt over het algemeen een verhoogde intieme hygiëne aanbevolen. Voor kleine scheurtjes kan het dragen van een luier voor volwassenen geschikt zijn. Bovendien moet onderkleding met weinig irritatie worden gedragen om verdere irritatie van het intieme gebied en vooral de blaas te voorkomen. In het algemeen kunnen andere blaasaandoeningen zoals cystitis or urethritis moet worden vermeden. Deze en vroege medische opheldering kan een ernstig beloop en verdere complicaties bij blaasruptuur voorkomen.
