Definitie
Een breuk van de blaas wordt gedefinieerd als het scheuren van de blaas, meestal gepaard gaande met het lekken van urine in de omliggende gebieden. De medische classificatie van een gescheurde blaas hangt af van de locatie van het letsel.
Oorzaken
In de meeste gevallen een breuk van de blaas komt voor in verband met een bekken breuk. Dergelijke bekkenfracturen treden meestal acuut op als gevolg van een ongeval. De reden voor het scheuren van de blaas is te wijten aan delen van het bot die de blaas binnendringen en een scheuring veroorzaken.
In andere gevallen echter bot trauma (bijvoorbeeld een auto-ongeluk veroorzaakt door de veiligheidsgordel of het stuur) of kneuzingen in de buikstreek kan ook een blaasbreuk veroorzaken. Een spontane blaasruptuur is relatief zeldzaam en kan optreden bij patiënten met een voorgeschiedenis van blaasruptuur als gevolg van andere aandoeningen in dat gebied. Bovendien scheurt de blaas wanneer verwondingen door messen of vuurwapens de onderbuik in het blaasgebied verwonden.
Een blaasbreuk komt vaker voor na een acuut letsel. Mensen die last hebben van een gescheurde blaas, klagen over zeer ernstige pijn. Er zijn ook een aantal procedures die de arts kan gebruiken om een gescheurde blaas te diagnosticeren.
Hiervoor worden beeldvormende technieken gebruikt, die ook “zachte” weefselstructuren goed kunnen laten zien. Om deze reden worden mensen waarvan wordt vermoed dat ze een gescheurde blaas hebben, meestal onderzocht en gediagnosticeerd met echografie (ultrageluid). In speciale gevallen kan ook een MRI-machine worden gebruikt om de diagnose te bevestigen, vooral als andere verwondingen niet kunnen worden uitgesloten.
Frequentieverdeling
In totaal kunnen drie verschillende vormen van gescheurde blaas worden onderscheiden. Hierbij wordt onderscheid gemaakt waar de scheur zich in de blaasspieren bevindt. De blaas wordt van bovenaf gescheiden door de buikvlies van de organen in de buikholte.
Ongeveer 25% van de blaasscheuren komt voor in dit gebied. Het wordt dan ook wel: intraperitoneale ruptuur van de blaas. Deze breuk wordt vaak veroorzaakt door een plotselinge drukverhoging in de onderpomp buikstreek als de blaas vol is.
In de meeste gevallen treedt de blaasruptuur echter onder dit gebied op. Als er een breuk optreedt in het deel van de blaas dat niet is bekleed buikvlies, de diagnose is een extraperitoneale ruptuur. Deze blessure is een veel voorkomende bijwerking van een bekken breuk en is verantwoordelijk voor ongeveer 70% van alle blaasrupturen.
Ten slotte onderscheiden deze blaasrupturen zich van de zogenaamde spontane ruptuur. Als de blaas al is beschadigd door andere ziekten, kan deze vorm van scheuren optreden. De frequentie van dit letsel is echter minder dan 5% van alle blaasrupturen.
Symptomen
Mensen met een gescheurde blaas klagen over het algemeen over ernstig pijn in de onderbuik, die ook kan uitstralen naar andere delen van het lichaam, vooral de buik. De scheur laat toe bloed cellen die de urine binnendringen, die bij het urineren in rode urine verschijnen. Het is ook typerend dat de getroffen persoon de urine niet meer kan vasthouden na een gescheurde blaas.
Gevoeligheid voor druk en pijn in de buikstreek zijn ook veel voorkomende symptomen van een gescheurde blaas. Typisch hier is de aanwezigheid van een zogenaamde “pijn van het loslaten”. Dit kan worden getest door de hand diep in de buik te drukken en deze vervolgens snel terug te trekken.
Tijdens de terugtrekkende beweging voelt de getroffen persoon een sterke pijn. Door de buik licht aan te raken, kan meestal ook worden vastgesteld dat de buik erg hard is, wat te maken heeft met een gespannen spierstelsel in dit gebied door het scheuren van de blaas. De therapie van een gescheurde blaas hangt af van waar de ruptuur zich bevindt.
Als er een intraperitoneale scheur is (aan de bovenkant van de blaas), wordt de scheur operatief behandeld. Zodra de diagnose is gesteld, wordt meestal een operatie voorbereid om de bestaande blaasruptuur te hechten. EEN blaaskatheter wordt vervolgens ingebracht, wat in eerste instantie de druk op de blaas zou moeten verlichten. Als er sprake is van een extraperitoneale (in het onderste deel van de blaas) ruptuur, hangt de therapie sterk af van de ernst van het letsel. Indien er sprake is van een ernstige blaasbreuk, moet deze ook geopereerd worden, terwijl bij een lichte breuk het inbrengen van een blaaskatheter is meestal voldoende om de blaas te ontlasten.
