Een effectieve procedure voor de verlichting van pijn van verschillende klachten is neuraal therapie Het behoort tot de natuurlijke geneeswijzen en valt nog niet onder de wettelijke bepalingen volksgezondheid verzekering.
Wat is neurale therapie?
Neural therapie wordt in de natuurgeneeskunde gebruikt om functionele lichamelijke klachten te verlichten. Het omvat het injecteren van een lokaal werkend anestheticum in specifieke delen van het lichaam. Neuraal therapie wordt in de natuurgeneeskunde gebruikt om functionele lichamelijke klachten te verlichten. Hiervoor wordt een plaatselijk werkend anestheticum in bepaalde delen van het lichaam geïnjecteerd. In 1925 ontdekte arts Ferdinand Huneke dat het injecteren van een plaatselijke verdoving in een specifiek weefselgebied verdooft niet alleen pijn, maar kan het in feite permanent genezen. Samen met zijn broer Walter onderzocht hij dit werkingsmechanisme nader en ontdekte dat de remedie werkte via de autonome zenuwstelsel Neurale therapie is gebaseerd op twee aannames:
De interferentieveldtheorie gaat ervan uit dat pathologische gebeurtenissen in het lichaam (bijv. Ontstekingen, verwondingen en littekens) kunnen andere delen van het lichaam irriteren en beïnvloeden als interferentievelden of -haarden. Als deze stoorvelden op lange termijn niet worden behandeld, kan door de blijvende irritatie elders in het lichaam ongemak ontstaan. De segmententheorie is gebaseerd op zenuwverbindingen tussen de huid en de orgels. Volgens deze theorie veroorzaakt elk segment van het lichaam reacties in bepaalde delen van de huidZogenaamde hoofd zones. Dienovereenkomstig, als het huid reageert gevoelig in een bepaald gebied, dit kan duiden op een ziekte van het bijbehorende orgaan.
Functie, effect en doelen
De toepassingsgebieden van neurale therapie zijn zeer divers. Door artsen die neuraaltherapie toepassen, wordt het voornamelijk ingezet bij deze klachten:
- Pijn rond het bewegingsapparaat
- Spier- en zenuwpijn
- Reumatische klachten
- Hoofdpijn
- tinnitus
- Duizeligheid
Aan het begin van neurale therapie is een gedetailleerd medische geschiedenis en fysiek onderzoek Sommige neurale therapeuten gebruiken ook injecties voor diagnose. Als na zo'n injectie elders klachten direct verdwijnen, wordt dit een tweede fenomeen genoemd. De behandeling verloopt in de regel in twee stappen: lokale behandeling en sanering van het stoorveld. Voordat u de plaatselijke verdovingpalpeert de therapeut de huid met zijn vingers om pijnlijke plekken te identificeren. EEN plaatselijke verdoving wordt in deze delen van de huid geïnjecteerd. De behandeling moet soms worden herhaald totdat het ongemak volledig is verdwenen. Er zijn ook technieken voor diepe steken waarbij het verdovingsmiddel wordt geïnjecteerd in triggerpoints in de pijnlijke spieren. Interferentievelden, zoals littekens, worden behandeld door meerdere injecties rond het interferentieveld. Indien nodig kan de injectie ook naast wervellichamen of in het gebied van grotere zenuwkoorden worden geplaatst. Het zoeken naar interferentievelden is als speurwerk. Veel stoorvelden of chronische ontstekingshaarden bevinden zich in het gebied van sinussen, tanden, amandelen en oren, maar ook in het gebied van het bekken. Het effect van neurale therapie is nog niet voldoende onderzocht; er zijn maar een paar onderzoeken die positieve effecten hebben gevonden, maar vanwege het kleine aantal deelnemers kunnen ze geen algemeen geldige uitspraak doen. Zelfs medische experts zijn het niet eens over de effectiviteit, dus de kosten worden niet door het publiek gedekt volksgezondheid verzekering en moet privé worden betaald. De ontdekking van neurale therapie hebben we te danken aan een accidentele wanpraktijk die de arts Ferdinand Huneke (1891 - 1966) beging bij zijn zus. Hij wilde haar injecteren met de plaatselijke verdoving procaïne om haar te ontlasten hoofdpijn, maar raakte per ongeluk een ader in plaats van de spier. Haar hoofdpijn verdween in slechts een paar seconden daarna. Door verder te experimenteren ontdekte hij dat lokaal geïnjecteerd procaïne werkte ook. Hij injecteerde de plaatselijke verdoving in een litteken op het onderbeen van een patiënt been, waarop haar chronische schouder pijn verdween in seconden. Dit fenomeen is naar hem vernoemd als het ‘secondenfenomeen volgens Huneke’. Uit deze observaties concludeerde Huneke dat klachten in bepaalde delen van het lichaam behandeld konden worden injecties in andere gebieden.
Risico's, bijwerkingen en gevaren
Over het algemeen is neurale therapie een effectieve methode met weinig bijwerkingen. Als de injectienaald vakkundig wordt geplaatst, kunnen bijwerkingen zoals irritatie van zenuwen, orgels en bloed schepen zijn zeldzaam. Hooguit kan er een kleine zijn blauwe plek of een gevoel van spierpijn Als de naald echter niet correct is geplaatst, kan dit leiden tot zenuwschade, waaronder permanente zenuwbeschadiging en instorting van de bloedsomloop. Interne bloeding is ook mogelijk. Om deze reden mag het verdovingsmiddel alleen in de huid worden geïnjecteerd voor mensen die het nodig hebben bloedverdunnende medicijnen. Meestal de verdoving procaïne wordt gebruikt, maar het kan in het ergste geval allergische reacties veroorzaken anafylactische shock In dat geval moet een alternatief middel worden ingespoten. Milde bijwerkingen zoals duizeligheid, sommige duizeligheid en schommelingen in bloed druk en pols duren meestal maar een korte tijd. Neurale therapie mag niet worden gebruikt in gevallen van ernstig infectieziektenimmuunziekten, overeenkomstige allergieën (vooral voor het anestheticum zelf), huidontstekingen in het aangetaste huidgebied. Patiënten met een lage bloeddruk (hypotensie) en een neiging tot instorting van de bloedsomloop, moet vóór de behandeling de arts worden geraadpleegd. Degenen die op zoek zijn naar een goede neuraaltherapeut, moeten er absoluut zeker van zijn dat hij of zij een degelijke training heeft gevolgd, omdat artsen een gedegen anatomische kennis moeten hebben om het verdovingsmiddel op de juiste plaats te injecteren.
