"Eet langzaam en kauw goed!" Waarschijnlijk kent elk kind het vermanende gezegde van hun moeder, maar waarom is 'goed kauwen' precies zo belangrijk voor het lichaam? Het antwoord is simpel: een goede spijsvertering begint in de mondAls amylasen actief worden.
Wat zijn amylasen?
Het woord "amylase"Komt van het Griekse woord amylon, wat" zetmeelmeel "betekent. Het behoort tot de hydrolasen, dit zijn enzymen die biochemische verbindingen oplossen door ermee te reageren water. amylase is een enzym dat belangrijke functies heeft in de stofwisseling van elk organisme - een onmisbare uitvinding van de natuur. Zoals alles enzymen, amylase is een eiwit dat wordt aangemaakt door de eigen klieren van het lichaam. De ontdekking ervan dateert uit 1833, toen de Franse chemicus Anselme Payen het ontdekte in een moutoplossing. In die tijd heette amylase nog diastase; het was het eerste enzym dat werd ontdekt.
Functie, actie en taken
In de oorspronkelijke, onverteerde vorm is het geleverde voedsel niet bruikbaar voor het lichaam. Tijdens het verteringsproces wordt het afgebroken tot de kleinste componenten, die vervolgens worden opgenomen in de bloed en dus in het metabolisme gebracht. De spijsvertering begint al in de mond Door een mechanisch proces dat 'kauwen' wordt genoemd, wordt het voedsel afgebroken met behulp van de tanden. Dit stimuleert de doorstroming van speeksel en maakt het voedsel gladder zodat het verder door de slokdarm in de maag zonder enig probleem. In de mond, het voedsel komt in contact met een belangrijk enzym uit de speeksel genaamd "amylase". Dit is verantwoordelijk voor het afbreken van complexe meervoudige suikers (polysacchariden) en zetmeel. Alleen op deze manier worden de voedingsstoffen in kleinere afzonderlijke delen afgebroken (in dit geval eerst moutrose, dan glucose en vervolgens complexe oligosacchariden) en bruikbaar gemaakt door het lichaam. Dit maakt het koolhydraten gemakkelijker te verteren. Slechts een fractie van de zetmeelrijke voedingsstof komt vrij in de bloed op deze manier. Deze energiebesparende methode van het organisme is belangrijk zodat de spijsvertering regelmatig en goed functioneert en ons voedsel zo wordt omgezet in energie. Er zijn vier verschillende soorten amylase:
- De isoamylasen: deze komt alleen voor in bacteriën en planten. Het splitst glycogeen (opslagvorm van koolhydraten) en amylopectine (natuurlijk zetmeel).
- De γ-amylase: het splitst glucose, maar komt alleen voor in schimmels.
- Het α-amylase: hierbij wordt het amylose (zetmeelmeel) en het amylopectine gehydrolyseerd. Het kan fungeren als het enige enzym in een zetmeelmolecuul. Om deze reden is het een endoenzym.
- Het β-amylase: dit enzym is een exoenzym, maar heeft dezelfde eigenschap als α-amylase. Het splitst er echter maar één maltose molecuul per keer in volgorde vanaf het ketenuiteinde. Dus hoe meer ketenuiteinden gecreëerd door de α-amylase, hoe beter de β-amylase kan werken.
Als een klein molecuul wordt α-amylase via de urine uitgescheiden door de nieren. bloed serum en urine is mogelijk.
Vorming, voorkomen, eigenschappen en optimale waarden.
Het α-amylase bestaat uit vijf zogenaamde ‘isovormen’. Twee van hen worden gevormd in de acinaire cellen van de pancreas (lat. Pancreas) en worden pancreasamylase genoemd. Van hieruit worden ze rechtstreeks in de darm afgegeven. De andere drie isovormen worden geproduceerd in de exocriene klieren van de mondholte Er zijn daar drie belangrijke speekselklieren:
- De parotis (parotisklier).
- De sublinguale klier (sublinguale klier)
- En de submandibulaire klier (submaxillaire speekselklier).
Bij het kauwen op voedsel worden ze actief en scheiden ze af speeksel doorspekt met het enzym. Zoals hierboven vermeld, kunt u de amylasespiegels in het bloed en de urine meten. urineonderzoek heeft de verzamelde urine van de patiënt nodig, die gedurende een periode van 24 uur moet worden verzameld. Omdat niet elk analyseapparaat even goed werkt, varieert de informatie over de optimale waarden. Als algemene regel geldt echter dat de amylasewaarden gemeten in bloedserum zo goed mogelijk tussen de 31-107 eenheden per liter (U / I) moeten liggen bij een volwassen mens, terwijl de waarden gemeten in spontane urine ongeveer tot 460 U / l moeten zijn. I en die in verzamelde urine zouden ongeveer 270 U / I moeten zijn. In de regel zijn te lage amylasespiegels niet van waarde voor de ziekte.
Ziekten en aandoeningen
Een verhoogd α-amylasegehalte kan een indicatie zijn van een pathologisch proces, maar het is geen bewijs. Ten eerste kan het te wijten zijn aan een acute ontsteking van de oorspeekselklier parotitis genoemd. Dit wordt veroorzaakt door virussen en bacteriën en gaat gepaard met ernstige pijn, een duidelijk zichtbare zwelling en intermitterend koorts Het kan onder andere worden veroorzaakt door frequent braken (zoals in boulimia Meestal is de jeugd ziekte de bof is hiervoor verantwoordelijk ontsteking Ook lopen mensen risico met onvoldoende vochtinname of verminderde kauwactiviteit. Als gevolg hiervan wordt de speekselproductie gesmoord en binnendringend bacteriën kan nu niet goed worden uitgespoeld. Evenzo zijn er bepaalde groepen medicijnen die de speekselproductie remmen, zoals diuretica or antidepressiva. Arm mondhygiëne, een licht ontstoken oraal slijmvlies en ondervoeding bevorderen ook de vorming van bacteriën. Een toegenomen concentratie van α-amylase in de bloedbeeld kan ook een teken zijn van pancreatitis De meest voorkomende oorzaak is een galwegaandoening.
