Dankzij de verscheidenheid aan vormen kan de stent wordt gebruikt in verschillende medische gebieden. Naast acute behandeling heeft ook preventieve geneeskunde baat bij het vaatstelsel stent.
Wat is een stent?
In de wetenschap is een stent is een buisvormig implantaat (een niet-natuurlijk materiaal dat in het lichaam wordt geplaatst) gemaakt van plastic of metaal. In de wetenschap is een stent een buisvormig implantaat (een niet-natuurlijk materiaal dat in het lichaam wordt geplaatst) dat is gemaakt van plastic of metaal. Een dergelijke stent wordt gebruikt in holle organen of schepen voor onder meer stabilisatiedoeleinden. De oorsprong van de term stent, die zich in het Duits vertaalt als vaatondersteuning, is niet definitief opgehelderd - de medische term verwijst mogelijk naar het Engelse woord 'stenting' ('versterken' of 'verstijven'). Als alternatief kan de naam van de stent teruggaan naar de Britse tandarts Charles Stent (19e eeuw), die een materiaal heeft uitgevonden waarvan soms vaatsteunen worden gemaakt.
Vormen, typen en stijlen
Vanwege de verschillende doeleinden van een stent bestaat er een grote verscheidenheid aan typen en vormen van de medische vasculaire stent. Bijvoorbeeld naast de eenvoudige metalen stent (ook bekend als kale metalen stent), die voornamelijk wordt ingebracht bloed schepenwordt in de praktijk ook een medicijnafgevende stent gebruikt. Een dergelijke stent levert gecontroleerde hoeveelheden van individueel vereiste actieve stoffen aan het organisme. Een momenteel ontwikkeld alternatief voor een metalen stent is de zogenaamde bioresorbeerbare stent: de vasculaire ondersteuning wordt na een bepaalde tijd door het organisme afgebroken. De stent, ook wel 'healing stent' genoemd, is een vasculaire ondersteuning die is voorzien van antilichamen - bij mesh-achtige stents resulteert dit in een snellere superpositie van de vasculaire ondersteuning met het eigen lichaamsweefsel. Last but not least wordt in geval van medische noodzaak ook de radioactieve stent gebruikt; de radioactiviteit is hier bedoeld om het opnieuw vernauwen van verwijde holtes te voorkomen.
Structuur en werkwijze
De structuur en het functioneren van een stent zijn onder meer afhankelijk van de aard ervan. Veel stents lijken in hun structuur op een buis in de vorm van een rooster. Met hun stabiliteit lijnen ze schepen of holle organen, waardoor weefselvernauwing in het gebied van het implantaat wordt voorkomen. In verschillende gevallen wordt een stent in het te behandelen vat geplaatst met behulp van een zogenaamde ballonkatheter - een overeenkomstige katheter kan vernauwde bloedvaten verwijden en zo het inbrengen van de stent mogelijk maken. Een stent in roostervorm wordt meestal in een slank ontwerp ingebracht in een te ondersteunen hol weefsel, waar de vaatsteun nu opengaat en zich op deze manier aanpast aan de corresponderende vaatvorm. Een medicijn-afgevende stent is ontworpen om het risico van weefselproliferatie door de tussenruimten van de stent te verminderen, waardoor een bottleneck ontstaat. De meeste van dergelijke middelen die door een stent worden afgegeven, remmen daarom de lokale weefselgroei. De functie van een stent gemaakt van biologisch resorbeerbaar materiaal is het ondersteunen van bloedvaten, wat slechts gedurende een bepaalde tijd nodig is. Het therapeutische doel hier is onafhankelijke vasculaire stabiliteit nadat de stent is verwijderd.
Medische en gezondheidsvoordelen
Net zo gevarieerd als de vormen en soorten stent zijn hun medische voordelen. De eenvoudige metalen stent en de medicijnafgevende vasculaire stent worden bijvoorbeeld voornamelijk gebruikt voor hart- en vaatziekten en na een hart- aanval, respectievelijk. Na dilatatie van een vernauwde bloed vat, neemt de stent de taak over om een nieuwe vernauwing te voorkomen. De stent heeft dus een significant preventief voordeel. Naast zijn functie als ondersteuning in bloed vaten, de stent dient ook verschillende vormen van kanker behandeling; het is bijvoorbeeld mogelijk dat kwaadaardige tumoren (omtrekproliferatie van weefsel) vernauwingen veroorzaken in holle organen zoals de luchtpijp of slokdarm, evenals in de gal leidingen. Na medisch herstel van de resulterende knelpunten, maakt de stent het ook mogelijk om nieuwe gezwellen in het aangetaste holle orgaan te voorkomen. Na letselgerelateerde vasoconstrictie kan de bioresorbeerbare stent er bijvoorbeeld voor zorgen dat het ondersteunde bloedvat na een bepaalde periode weer zelfstandig kan bewegen. van genezing en dus worden versterkt. Bovendien is het psychologische voordeel van deze vorm van stent te zien in de hogere acceptatie door patiënten.
