Een aminoglycoside is een antibioticum uit de oligosaccharidegroep (koolhydraten gemaakt van verschillende dezelfde of verschillende enkelvoudige suikers). Aminoglycoside antibiotica hebben een bacteriedodend effect.
Wat is een aminoglycoside?
Aminoglycosiden vertegenwoordigen een heterogene groep onder antibiotica, die zijn geclassificeerd als oligosacchariden. Ze worden gebruikt om bacteriële infecties te behandelen. Ze worden toegediend in de vorm van injectieszoals crèmes of als oog of oordruppels Een medicijn hiervan antibioticum groep wordt beheerd in de vorm van tablets. Aminoglycosiden vertegenwoordigen een combinatie van amino suiker en cyclohexaan bouwstenen en zijn oplosbaar in water De halfwaardetijd is ongeveer twee uur en de uitscheiding vindt voornamelijk plaats via de nieren. Het eerste aminoglycoside antibioticum ontdekt was streptomycine in 1944, en vervolgens werden steeds meer vergelijkbare agenten geïsoleerd. Verdeling in aminoglycosiden voor de behandeling van algemene infecties (bijv. amikacine, gentamicine, tobramycine) en voor de behandeling van specifieke gevallen (bijv. streptomycine, neomycine, paromomycine) heeft plaatsgevonden.
Farmacologische effecten op het lichaam en organen
Aminoglycosiden hebben een sterk bacteriedodend effect. Ze dringen binnen bacteriën, waar ze zich aan hechten ribosomen Dit zijn celorganen voor de vorming van eiwitten Door het ribosomen eiwitten worden verkeerd gevormd en verliezen daardoor hun functie. De bacteriën sterven als gevolg. Aminoglycosiden dringen de bacterie binnen, hetzij door de poriën van de celwanden, hetzij rechtstreeks door de celmembraan, wat de snelle verklaart begin van de actie. Echter alleen bacteriën dat vereisen zuurstof leven gevoelig reageren. Daarom zijn aminoglycosiden niet effectief tegen anaërobe bacteriën. Aminoglycosiden werken in de bacteriën en veroorzaken pathogenen om zelfs enkele uren daarna te sterven administratie, afhankelijk van concentratie van het actieve ingrediënt. Het effect neemt aanzienlijk af als een seconde dosis wordt te snel na de eerste dosis toegediend. Een hoge single dosis van aminoglycosiden geeft daarom een beter effect dan meerdere doses die snel achter elkaar worden gegeven. Ophoping van aminoglycosiden vindt voornamelijk plaats in de nieren en weefsels van het binnenoor. Het risico op vergiftiging neemt daarom toe met een langere toedieningsduur. Afvloeiing treedt alleen op als de concentratie is hoger dan in de bloed Daarom is het belangrijk dat de concentratie in de bloed wordt regelmatig gecontroleerd door de arts.
Medisch gebruik en gebruik voor behandeling en preventie.
Aminoglycosiden zorgen voor vernietiging van verschillende pathogenen Oraal ingenomen, werken ze in de dunne en dikke darm; in het geval van crèmes, handelen ze in beperkte mate op de huid en wanneer ze worden geïnjecteerd, werken ze in het hele organisme. Mondeling, neomycine en paronomycine worden gegeven, die moeten zorgen voor een kiemvrije darm. Ze worden gebruikt vóór operaties, in coma, in "vergiftiging" van de hersenen door lever mislukking, in leukemie of bij granulocytopenie. Framycetin, kanamycine en neomycine worden gebruikt voor uitwendige toepassing bij bacteriële infecties van de huid of ogen. Parenteraal administratie of amikacine, gentamicine, netilmicineof tobramycine is gebruikt voor pathogenen zoals Staphylococcus aureus or streptococcus type A. tbv tuberculose, parenteraal administratie of streptomycine wordt gebruikt en voor levensbedreigend bloed vergiftiging, amikacine, gentamycine, netilmycine, of tobramycine wordt toegediend in combinatie met bètalactam antibiotica Deze twee groepen antibiotica vullen elkaar aan in hun werking, maar mogen niet met elkaar worden gemengd in een infuus. De aminoglycosiden amikacine, gentamycineworden netilmycine en tobramycine gebruikt om te behandelen endocarditis (ontsteking van de binnenwand van de hart-) of ernstige infecties (bijv. veroorzaakt door Pseudomonas aeruginosa, listeria, enterokokken, mycobacteriën, enterobacteriën, stafylokokken Andere actieve ingrediënten zijn apramycine en hygromycine. Spectinomycine is een vergelijkbaar werkend middel dat alleen wordt gebruikt bij de behandeling van ongecompliceerde gonorroe if penicillines zijn niet effectief. Het moet parenteraal worden toegediend, vooral bij systemische infecties, omdat aminoglycosiden niet worden geabsorbeerd. Patiënten met een intolerantie voor de actieve ingrediënten mogen geen aminoglycosiden krijgen.
Risico's en bijwerkingen
Aminoglycosiden moeten voorzichtig worden gedoseerd vanwege hun beperkte therapeutische bereik. Het zijn daarom typische antibiotica voor gebruik op de intensive care. Aminoglycosiden hopen zich vooral op in de nier en binnenoor en hebben hier een nefrotoxisch (meestal omkeerbaar) en vestibulo- en ototoxisch (meestal onomkeerbaar) effect. Het effect van neuromusculair blokkerende stoffen wordt vaak verlengd door aminoglycosiden. Typische bijwerkingen zijn meestal misselijkheid en brakenslaperigheid en ataxie (stoornissen in de coördinatie van bewegingen). Langdurig gebruik (meer dan drie dagen), frequente toediening, hoge dosering, reeds bestaande nierziekte, hogere leeftijd en hoge bloedspiegels kunnen het risico op bijwerkingen verhogen.
