Het doel van triggerpoint-therapie is het elimineren van spier-triggerpoints. Een spiertriggerpoint is een merkbaar verhard gebied in een gespannen spier, de fascia (spierhuid) of pees, waarin pijn wordt veroorzaakt door druk. Bovendien transmissie pijn kan ook voorkomen, waarbij een triggerpoint leidt tot pijn in totaal verschillende delen van het lichaam.
Diverse factoren zoals overbelasting, onjuist laden, te weinig beweging of zelfs een pijn-geïnduceerde verlichtende houding kan leiden tot verminderde bloed circulatie in het gebied van het triggerpunt. Het triggerpoint wordt daardoor onvoldoende van energie voorzien en trekt permanent samen. Als deze verharding blijvend is, bestaat het gevaar van een pijngeïnduceerde verlichtende houding, wat de ontwikkeling van verdere triggerpoints bevordert.
De meest voorkomende oorzaken van triggerpointvorming zijn gebrek aan beweging en onjuist laden. Onjuiste belasting is een belasting waarvoor het lichaam niet van nature is gemaakt. Denk hierbij aan urenlang zitten op de werkplek, maar ook aan het verlichten van houdingen die na blessures vaak onbewust worden ingenomen.
Aangeboren afwijkingen kunnen ook leiden tot onnatuurlijke belasting van het lichaam. Andere factoren die een rol spelen bij het ontstaan van triggerpoints zijn artrose en psychologische invloeden zoals stress. Vaak is de ontwikkeling van triggerpoints niet gebaseerd op slechts één beïnvloedende factor, maar op een interactie tussen meerdere.
Deze factoren leiden uiteindelijk tot reductie bloed bloedsomloop en daarmee een onderaanbod van zuurstof en energie aan de spier. Lokale veranderingen in de interactie van spiervezels, spierfasciae en pezen irritatie van zenuwuiteinden veroorzaken, resulterend in pijn. Ten slotte trekt de spier samen en verliest hij steeds meer het vermogen om te ontspannen.
Dit mondt op den duur uit in een verkorting van deze spiervezels, het zogenaamde myofasciaal syndroom. Het gevaar is het ontstaan van een vicieuze cirkel, omdat de pijn die door een triggerpoint wordt veroorzaakt, ertoe kan leiden dat de patiënt een verlichtende houding aanneemt. Deze verlichtende houding is echter een risicofactor voor de ontwikkeling van verdere triggerpoints.
