Epilepsie is een kenmerk van meerdere hersenen ziekten. Het manifesteert zich in aanvallen, en de meest voorkomende vorm van deze aanvallen wordt een grand mal-aanval (grand mal-aanval) genoemd.
Wat is een grand mal-aanval?
Het woord "epilepsie"Komt uit het oude Grieks," epilepsis "betekent aanval of aanval. Dit illustreert hoe plotseling en onvoorspelbaar zo'n aanval plaatsvindt in de hersenen en zet lijders buiten werking. De wetenschap maakt onderscheid tussen verschillende vormen van aanvallen. Ze verschillen enerzijds waarin hersenen regio waar ze vandaan komen, en aan de andere kant in hun intensiteit. Er zijn convulsies met geen of zeer kort bewustzijnsverlies (petit mal-aanvallen), met en zonder spiertrekkingen van de extremiteiten, en tonic-klonische aanvallen met ernstig bewustzijnsverlies, convulsies en ernstige convulsies - grand mal-aanvallen.
Oorzaken
De oorzaken van epilepsie lopen sterk uiteen. Hersenschade bijvoorbeeld door gebrek aan zuurstof bij de geboorte, is net zo goed mogelijk als misvormingen van het hersenweefsel of schepen. Maar ook infectieziekten, ontstekingsprocessen in de hersenen, vergiftiging, medicijngebruik, elektrische schokken en verschillende stofwisselingsstoornissen kunnen epilepsie veroorzaken. Er zijn soms ook zeer banale triggers als er een overeenkomstige tendens is, bijvoorbeeld spiertrekkingen lichten in een disco, te harde geluiden. Opwinding, slaapdeprivatie or ademhaling te haastig. Soms vinden de behandelende artsen echter geen aanwijzingen voor de plotselinge ontladingen in de hersenen dat leiden tot aanvallen van verschillende gradaties.
Symptomen, klachten en tekenen
De grand mal-aanval verloopt in de regel als volgt: in de eerste fase voelen getroffen personen een soort voorgevoel, een bijzondere malaise. Experts noemen dit een aura. In de seconde, tonic fase verliezen ze de controle over zichzelf volledig, verstijven ze volledig en vallen flauw. Als ze niet meer kunnen gaan liggen, vallen veel patiënten en kunnen ze zichzelf aanzienlijk verwonden. In de daaropvolgende clonische fase, oncontroleerbaar spiertrekkingen van de armen en benen komt voor, en sommige patiënten bijten ook op hun lippen en tong bloedig. In de daaropvolgende herstelfase bevinden patiënten zich in een soort diepe slaap. De hele grand mal-aanval kan een paar seconden, een paar minuten of zelfs uren duren. Getroffen personen kunnen noch de aanval, noch de duur van de aanval op enigerlei wijze beïnvloeden. Familieleden, vrienden of mensen die toevallig aanwezig zijn, kunnen echter helpen tijdens een grand mal-aanval. De mogelijkheden voor hulp zijn beperkt. Helpers kunnen alleen proberen ervoor te zorgen dat de patiënt niet zwaar valt en tijdens de spiertrekkingen niet tegen obstakels en voorwerpen botst en zichzelf daarbij verwondt. Ze moeten er ook voor zorgen dat hij voldoende lucht krijgt tijdens de herstelfase. Daarom kan het nodig zijn om hem in de herstelpositie te plaatsen. Iedereen die een grand mal-aanval ervaart bij iemand die ze niet kennen, moet uit voorzorg ook altijd een spoedarts bellen. Familieleden kunnen beoordelen of dit nodig is of dat het voldoende is om te wachten tot de inbeslagname is beëindigd. Er zijn ook enkele noodmedicijnen die effectief zijn voor langdurige aanvallen en die familieleden aan de getroffen persoon kunnen toedienen als de behandelende arts hen daartoe heeft opgedragen. Lijders mogen onder geen beding alleen worden gelaten in deze volkomen hulpeloze situatie.
Diagnose
Om epilepsie te diagnosticeren, moet het aanvalsbeeld in detail worden geanalyseerd. De informatie die wordt verstrekt door getuigen die getuige zijn van de aanval is ook belangrijk, omdat de getroffen persoon de aanval meestal niet opmerkt. Bovendien een MRI (MRI) is vereist. Hierdoor kan de arts bepalen of er een structurele verandering in de hersenen is. Een computertomografie en een electroencephalography kan ook nodig zijn, en in speciale gevallen ook MRI, angiografie en cerebrospinale vloeistof prik.
Complicaties
Grand mal-aanval resulteert in een epileptische aanval Dit kan voor de patiënt extreme gevolgen en complicaties veroorzaken. Deze zijn daarbij sterk afhankelijk van de betreffende situatie en het welzijn van de patiënt. In de regel voelt de patiënt zich vóór de aanval onwel en blijft hij de controle verliezen. De getroffen persoon verstijft en kan in de meeste gevallen niet meer bewegen. Flauwvallen treedt kort daarna op. Bij het verliezen van het bewustzijn kan de patiënt vallen of een klap krijgen, met verschillende complicaties. Deze kunnen ook optreden als de getroffen persoon een voertuig bestuurt of aan een gevaarlijke machine werkt op het moment van de grand mal-aanval. De grand mal aanval zelf kan niet worden behandeld, dus de patiënt kan alleen in een stabiele positie worden geplaatst. Daarnaast kunnen medemensen de patiënt vasthouden tijdens de val zodat er geen blessures ontstaan. In de meeste gevallen zijn er geen complicaties. Bovendien zijn de epileptische aanvallen beperkt in de tijd, hoewel er geen exacte voorspelling kan worden gedaan wanneer de volgende aanval zal plaatsvinden.
Wanneer moet je naar een dokter?
Een grand mal-aanval is een epileptische aanval zodanig dat getroffen individuen de controle over hun eigen lichaam verliezen. Dit ziektebeeld kan echter in verschillende mate van ernst voorkomen, waardoor medische behandeling niet altijd direct nodig is. Milde en eerste aanvallen zijn meestal merkbaar door een simpele spiertrekkingen. Onmiddellijke behandeling door een arts is in dat geval niet nodig. Het ongecontroleerde spiertrekkingen moet verder worden gecontroleerd, zodat dit niet het geval is leiden tot verdere complicaties of ongemak. Als de epileptische aanvallen leiden tot een totaal verlies van controle, dan mag een bezoek aan de dokter niet worden uitgesteld. Medicamenteuze behandeling is in zo'n geval absoluut noodzakelijk, zodat er geen ernstige gevolgschade ontstaat. Bovendien kan alleen op deze manier een ernstige onderliggende ziekte worden gediagnosticeerd of uitgesloten. Dus: een grand mal-aanval is een ernstig ziektebeeld dat beslist door een arts moet worden behandeld. Alleen als de getroffen persoon zo snel mogelijk een arts bezoekt, kunnen mogelijke complicaties en verergeringen worden voorkomen.
Behandeling en therapie
Men kan eigenlijk niet spreken van een remedie voor epilepsie. Volgens diepgaande studies herwint tussen 50 en ongeveer 80 procent van alle patiënten echter volledige vrijheid van aanvallen, of op zijn minst jarenlange vrijheid. Of epilepsie weer verdwijnt, is niet met zekerheid te voorspellen, omdat er te weinig bekend is over de triggers. Niettemin kunnen zowel patiënten als hun artsen veel doen om de frequentie van epileptische aanvallen te verminderen en soms zelfs helemaal te laten verdwijnen. Zelfs onthouden van drugs en alcohol, genoeg slaap krijgen, leren ontspanning technieken, op een bepaalde manier eten en in het algemeen een gezonde levensstijl leiden, kunnen nuttig zijn. Artsen kunnen ook medicijnen starten therapie Er zijn tegenwoordig verschillende soorten zogenaamde epileptische blokkers beschikbaar. Hun effect is echter onnauwkeurig en ze hebben soms zeer onaangename bijwerkingen. Dergelijke medicatie moet daarom worden gegeven met een nauwkeurige risico / batenanalyse en de meest nauwkeurige dosering. In het geval van zeer frequente en langdurige aanvallen en een zeer ernstige verslechtering van de kwaliteit van leven, kan er ook de mogelijkheid zijn van elektrische stimulatie van de nervus vagus Het zendt excitaties naar de hersenen en kan zo bepaalde soorten aanvallen verminderen of op zijn minst de frequentie ervan verminderen. In sommige gevallen is er ook de mogelijkheid van chirurgische ingreep. Dit is echter alleen mogelijk als er hersen- of vaatbeschadiging is die nauwkeurig kan worden gelokaliseerd. Bovendien is zo'n operatie erg riskant.
Vooruitzichten en prognose
De prognose van een grand mal-aanval hangt af van de omstandigheden en de omgeving waarin het zich voordoet. Daarom kunnen verschillende complicaties optreden, die in het ergste geval tot de dood kunnen leiden. Het risico op vallen met daaropvolgend ernstig lichamelijk letsel in de vorm van botbreuken wordt vergroot. Aanvallen tijdens zwangerschap zijn gevaarlijk voor zowel moeder als kind, en zeker anti-epileptica het risico op geboorteafwijkingen verhogen. Mensen met grand mal-aanvallen hebben meer kans op psychische problemen, zoals Depressie en angst. Deze problemen kunnen ook het gevolg zijn van complicaties die verband houden met de voorwaarde zelf en bijwerkingen van medicatie. De prognose is gunstiger naarmate de medische behandeling eerder wordt gestart. Hoe korter de duur tussen de eerste aanval en adequate medicamenteuze behandeling, hoe beter de prognose. De hier gemaakte indeling met zijn subgroepen is even doorslaggevend: kinderen tussen één en veertien jaar laten de meeste kans van slagen zien op een nagenoeg perfecte revalidatie. Ook hier is de indeling van de verschillende gradaties en de frequentie van de aanvallen van belang. Alleen mentale afwezigheid, afwezigheid genoemd, verdwijnt volledig naarmate het kind ouder wordt. Het terugvalpercentage bij kinderen met grand mal-aanvallen is ongeveer 12%, op voorwaarde dat ten minste het derde levensjaar is verstreken.
het voorkomen
Epilepsie, en vooral het optreden van grand mal-aanvallen, is ernstig voorwaarde en kan de kwaliteit van leven van de getroffenen aanzienlijk verminderen. Het is echter geen dodelijke ziekte en met de nodige kennis en ondersteuning en begrip van de omgeving kan men er relatief normaal mee leven.
Nazorg
Na de eerste grand mal aanval is in ieder geval intensieve nazorg verplicht. Zodra de eerste medische behandeling is voltooid en die van de betrokken persoon voorwaarde gestabiliseerd is, zijn eerst intensieve onderzoeken nodig voor nauwkeurige epilepsiediagnostiek. Deze kunnen soms meerdere dagen duren en gaan meestal gepaard met ziekenhuisopname. Levenslange follow-up is nodig om aan te passen aan een optimale medicamenteuze behandeling van de onderliggende vorm van epilepsie. In eerste instantie vinden vervolgonderzoeken meerdere keren per maand met zeer korte tussenpozen plaats. Na verloop van tijd komen ze meestal minder vaak voor, afhankelijk van het succes van het medicijn therapie Als er nog meer grand mal aanvallen of andere lichamelijke klachten optreden, is een nog intensievere follow-up noodzakelijk. In het algemeen is het raadzaam om alle vervolg- en controleonderzoeken bij te wonen. Daarnaast kunnen voor de zekerheid op verzoek van de patiënt nader onderzoek worden uitgevoerd. Als de patiënt langer aanvalsvrij blijft, kunnen de intervallen voor medische controles worden verkort. Het is echter essentieel om dit met de behandelende arts te verduidelijken. Voor getroffen personen met een bekende diagnose van epilepsie die voor de tweede keer een grand mal aanval krijgen, zijn verschillende medische controles ook aan te raden na de eerste medische behandeling.
Wat u zelf kunt doen
De verstoring van beide hersenhelften veroorzaakt gegeneraliseerde aanvallen bij epileptici. De ontwikkelingsfase gaat gepaard met voorlopers van een aanval. De patiënt is prikkelbaar, ontevreden en lijdt aan hoofdpijn Andere fysieke symptomen zijn tintelingen in de handen en benen en gehoorbeperking. Perceptie en classificatie van symptomen is belangrijk voor epileptici. Het uitlokken van een grand mal-aanval is individueel voor elke patiënt. ZelfbeslagGrensverkeer geeft patiënten informatie over hun eigen ziekteprogressie. Epileptici die actief met hun ziekte omgaan, leren epileptische situaties te vermijden. Spanning is bekend dat het een terugkerende aanvalstrigger is. Door het als een trigger te herkennen, is het mogelijk om effectieve tegenmaatregelen te nemen. Actief ontspanning oefeningen breken de progressie naar de aanval. Zelfbeheersing bij aanvallen kan worden aangeleerd en wordt over een langere periode uitgevoerd. De duur is afhankelijk van het ritme van de optredende aanvallen. Voorwaarde is een goed lichaamsbewustzijn. Zelf-Grensverkeer is een aanvullen tot medicamenteuze behandeling. Voor chronische epileptici is communicatie met de sociale omgeving belangrijk. Een grand mal-aanval is moeilijk in te schatten en beangstigend voor familieleden. Informatie over de fasen van een aanval en welke acties moeten worden ondernomen, zal de getroffenen helpen.
