De term zenuwinzinking is de informele naam voor een acute reactie van het lichaam op extreme psychologische aandoeningen spanning, gekenmerkt door plotselinge fysieke en emotionele overreacties van de getroffen persoon. De oorzaken van een zenuwinzinking kunnen variëren. Als het voorwaarde blijft bestaan, professionele hulp in de vorm van praten en gedragstherapie, die niet zelden ook wordt ondersteund door medicatie, wordt meestal noodzakelijk.
Wat is een zenuwinzinking?
De dagelijkse hectiek, spanning en innerlijke onrust, kan leiden tot een zenuwinzinking op de lange termijn. Een zenuwinzinking wordt veroorzaakt door een situatie die extreem psychologisch stressvol is voor de getroffen persoon. Dergelijke situaties kunnen gebeurtenissen zijn zoals ongevallen, ervaringen met geweld, het verlies van een dierbare of voortdurende spanning in de privé- of professionele omgeving. Deze gebeurtenissen, ook wel trauma's genoemd, vertegenwoordigen een acute of latente situatie voor de getroffen persoon waarin hij volledig overweldigd is en niet in staat is het hoofd te bieden. Het voortduren van de situatie leidt tot overbelasting van het lichaam en uiteindelijk tot een inzinking. Afhankelijk van het optreden van de zenuwinzinking en het aanhouden van de symptomen, wordt onderscheid gemaakt tussen acuut spanning stoornis (zenuwinzinking die op korte termijn optreedt en enkele uren tot enkele weken onmiddellijk na een gebeurtenis aanhoudt) en posttraumatische stressstoornis (psychologische of sociale beperking die langer dan vier weken duurt). De acute zenuwinzinking wordt niet als een aandoening beschouwd, maar geldt als een normale psychologische reactie op een buitengewone ervaring. Als er sprake is van een posttraumatische zenuwinzinking, wordt dit een ziekte genoemd die moet worden behandeld. Als er zelfs na drie maanden geen significante verbetering is, wordt de ziekte een chronische posttraumatische stressstoornis.
Oorzaken
Over het algemeen kan stress worden genoemd als de oorzaak van alle stressstoornissen. De verschillende soorten stress veroorzaken een enorme psychologische belasting en kunnen worden veroorzaakt door acute of chronische gebeurtenissen. Acute gebeurtenissen kunnen bijvoorbeeld een ongeval of een geweldsmisdrijf zijn. Natuurrampen en oorlogen vertegenwoordigen ook een acute stresssituatie. In dit geval kan de gebeurtenis een trauma worden en dus een stress-trigger, niet alleen voor de direct betrokkenen, maar ook voor getuigen of helpers. Het verlies van een dierbare kan ook traumatisch zijn. Voorbeelden van stress die niet acuut is, maar eerder constant, kunnen aanhoudende psychologische druk zijn in een privé- of professionele omgeving of aanhoudende Angst stoornissen (fobieën). In elk geval verhindert de aanhoudende stress voldoende fysiek en psychologisch herstel van het organisme. Of iemand als gevolg van dergelijke gebeurtenissen een zenuwinzinking krijgt, hangt in grote mate af van de persoonlijke copingstrategieën waarop ze kunnen terugvallen. Psychisch kwetsbare mensen die weinig sociale steun hebben, zijn bijvoorbeeld vatbaarder voor het ontwikkelen van een stressstoornis of zijn minder goed in staat om van deze aandoening te herstellen.
Symptomen, klachten en tekenen
Symptomen tijdens de acute fase van een zenuwinzinking verschillen van symptomen en klachten tijdens de daaropvolgende verwerkingsfase. Een zenuwinzinking kan bijvoorbeeld worden aangekondigd door misselijkheidovermatig zweten, beven of hartkloppingen, en soms door perceptuele stoornissen. Het is niet ongebruikelijk dat de getroffenen het gevoel hebben buiten zichzelf te zijn en geen controle meer hebben over hun emotionele overdreven reacties en irrationele acties. Agressief of apathisch gedrag, zoals in schokken, kan ook worden waargenomen. Direct na de acute fase lijden veel getroffen personen aan een extreem gevoel van hulpeloosheid en leegte. Voor hen lijkt er op dit moment geen uitweg te zijn. Deze fase wordt vaak gekenmerkt door lusteloosheid, wanhoop en fysieke en mentale uitputting. In de verwerkingsfase die volgt, kunnen nachtmerries of flashbacks vaker voorkomen, en kunnen er depressieve stemmingen, slaapstoornissen, problemen met de spijsvertering, paniekaanvallen of zelfs herhaalde huilbuien. De symptomen nemen meestal af tijdens de verwerkingsfase en verdwijnen in het beste geval volledig. Als de stressstoornis zich ontwikkelt tot een posttraumatische of chronische fase, kunnen er ernstige psychische stoornissen ontstaan als deze niet of onjuist wordt behandeld. Het is dus niet ongebruikelijk dat getroffenen een persoonlijkheidsstoornis Met Depressie, soms agressief gedrag, het onvermogen om persoonlijke banden aan te gaan, en zelfs een verhoogde vatbaarheid voor zelfmoord.
Complicaties
Het zijn de laatstgenoemde klachten die ook de gevaarlijkste complicaties vertegenwoordigen die samenhangen met zenuwinzinkingen. Behandeling van deze bijkomende aandoeningen vereist eerst een zorgvuldige en gerichte behandeling van het veroorzaakte trauma als onderdeel van een professional therapie. Als dit therapie niet of op de verkeerde manier wordt uitgevoerd, of als repressie en een algemene verdedigende houding van de getroffen persoon de behandeling verhinderen, die soms voor langere tijd nodig is, een chronische manifestatie en verslechtering van de symptomatologie is te verwachten, waardoor het voor de patiënt soms onmogelijk is om door te gaan leiden een zelfbepaald leven.
Wanneer moet je naar een dokter?
Zoals eerder beschreven, kan een acute stressreactie variëren van enkele uren tot enkele weken. Als de getroffen persoon voldoende en geschikte strategieën heeft om zelfstandig met wat rust het hoofd te bieden aan de situatie, is vrije tijd vaak voldoende om het trauma te boven te komen. Het eerste aanspreekpunt voor allerhande klachten is de huisarts, die op basis van de symptomen in eerste instantie een ziektekostenrekening opstelt. Als de symptomen echter langer dan drie tot vier weken aanhouden, dient in overleg met de huisarts een specialist of psycholoog te worden geraadpleegd. In het algemeen en als preventieve maatregel moet dit ook worden overwogen zonder een daadwerkelijke zenuwinzinking in het geval van regelmatig voorkomende uitputting en depressieve stemmingen.
| Tip: Naast de aloude telefonische afspraakboeking, kunnen doktersafspraken nu ook vrij eenvoudig online worden geboekt. Met behulp van Doctolib kan met een paar klikken en buiten de officiële kantooruren een afspraak gemaakt worden met een specialist. |
Diagnose
De afspraak met psychologen of psychotherapeuten is helaas, afhankelijk van de regio, relatief moeilijk. Voor acute gevallen zijn er echter noodnummers waar getrainde specialisten naar kunnen luisteren en op zijn minst de eerste aanwijzingen kunnen geven over hoe verder te gaan tot het punt waarop de situatie kan worden overwonnen. In veel gevallen zal het daarom in eerste instantie de huisarts zijn die het intakegesprek voert met een getroffene. Een gedetailleerde geschiedenis van de patiënt medische geschiedenis, symptomen en risicofactoren is een essentieel onderdeel van het examen. Indien nodig wordt een verwijzing naar een specialist geregeld. Vaak kan het raadzaam zijn om ook lichamelijke klachten te onderzoeken. De diagnose acute stressstoornis als gevolg van een trauma wordt meestal door een specialist gesteld als de volgende aandoeningen aanwezig zijn: De getroffen persoon is onlangs geconfronteerd met een gebeurtenis die, vanwege de ernst ervan, een buitengewone stress vormt. Dergelijke gebeurtenissen kunnen bijvoorbeeld de directe of indirecte (als ooggetuige of helper) overlijden zijn of een dreigend of feitelijk ernstig letsel. Sindsdien treden verschillende fysieke en psychische symptomen en klachten op die aan de gebeurtenis kunnen worden toegeschreven en die de betrokken persoon massaal treffen. Als deze of andere klachten, waaronder moeilijk in slaap vallen of in slaap blijven, concentratiestoornissen of verhoogde prikkelbaarheid en agressiviteit, blijven optreden binnen zes maanden na de gebeurtenis, verschuift de diagnose naar posttraumatische stressstoornis. De diagnose kan bemoeilijkt worden door het feit dat symptomen zowel direct na het ervaren van een trauma als met een vertraging van vele jaren tot decennia kunnen optreden. In extreme gevallen en een chronisch beloop gedurende meerdere jaren, kan een voortdurende persoonlijkheidsverandering na extreme stress worden gediagnosticeerd.
Behandeling en therapie
Acute zenuwinzinking:
Afhankelijk van de getroffen persoon en de mate waarin hij of zij individueel en onafhankelijk strategieën kan ophalen of ontwikkelen om het hoofd te bieden aan de uitzonderlijk stressvolle situatie, vereist acute stressstoornis vaak geen verdere therapie maatregelen Idealiter verdwijnen de symptomen en klachten na relatief korte tijd vanzelf.
Als de symptomen niet verdwijnen en er een risico op ernstig is geestesziektemoeten de arts en de patiënt het gezamenlijk eens worden over verdere behandelingsstappen. In extreme gevallen is de eerste stap om te voorkomen dat de patiënt zelfmoord pleegt door hem in het ziekenhuis op te nemen. Vervolgens, en ook in het geval van poliklinische therapieën, worden meestal verschillende benaderingen gemengd om de getroffen persoon de best mogelijke ondersteuning te bieden bij het omgaan met de traumatische gebeurtenissen door middel van een uitgebreide en complexe behandeling. Dus in veel gevallen cognitief gedragstherapie wordt gebruikt, waarbij confrontatie met de traumatische ervaring plaatsvindt in individuele of groepssessies. Er wordt gezocht naar een resultaatgerichte heroriëntatie en heroverweging van de situatie. Deze aanpak kan gepaard gaan met medicijnen therapie, die begeleidende symptomen kunnen verminderen, zoals slapeloosheid en hoofdpijn of een algemeen stemmingsverhogend effect hebben. Kruidenpreparaten zoals valeriaan en hop voor kalmerende of homeopathische producten kunnen soms ook snel succes boeken. Beweging en ontspanning technieken spelen vaak een belangrijke rol in de therapie. Lichaamsbeweging, meditatie or autogene training helpen zowel lichaam als geest om de stress beter te verminderen. Tegelijkertijd een gereguleerde en uitgebalanceerde dagelijkse routine, een gezonde dieet en vaste rusttijden helpen ook om het dagelijkse leven in een harmonieuze richting te sturen.
Vooruitzichten en prognose
De prognose na het ontstaan van een acute stressreactie is erg goed. Meestal verdwijnen de symptomen vanzelf binnen enkele dagen tot weken. Als de symptomen echter aanhouden en zich ontwikkelen tot post-traumatische stress-stoornis, de kans op snel herstel afneemt afhankelijk van het aanhouden van niet-behandeling. Dus als een aanhoudende stressreactie dreigt, moet zo snel mogelijk professionele hulp worden gezocht. Omdat zenuwinzinkingen een heel individueel verloop hebben, afhankelijk van de geschiedenis, de gebeurtenis die voorhanden is en de coping-strategieën die kunnen worden teruggevonden, zijn consistente zelfmotivatie, aanhoudende dagelijkse aanpassing en gedragsverandering de beste voorwaarden voor volledig herstel.
het voorkomen
Omdat traumatische gebeurtenissen meestal onvoorbereid plaatsvinden, zijn ze moeilijk of onmogelijk te beïnvloeden en dus te voorkomen. Preventie is hier slechts in beperkte mate mogelijk door bepaalde situaties van meet af aan te vermijden of door er extra op te letten. De situatie is anders in het geval van aanhoudende stress of Angst stoornissen Als dit gevaar bestaat, kan preventieve actie worden ondernomen door middel van gerichte gedragstraining of een verandering in levensomstandigheden.
Nazorg
Een zenuwinzinking vereist consistente nazorg om de optimale omstandigheden te creëren om terugval te voorkomen. Dit kan ontworpen worden in samenwerking met een psycholoog, maar ook met de huisarts. In deze context is het belangrijk om te weten hoe intens de zenuwinzinking was, of deze kan worden gekoppeld aan een specifieke ervaring of een uitdrukking is van een permanente stress, en of het de eerste keer is of vaker is opgetreden. Dit zijn allemaal factoren waarmee bij een geïndividualiseerd nazorgconcept rekening wordt gehouden. In het geval van een specifieke uitlokkende gebeurtenis voor de zenuwinzinking, helpen gesprekken met vrienden en familie vaak met betrekking tot duurzame verwerking. Als de oorzaak bijvoorbeeld blijvende stress op het werk of in het dagelijks leven is, omvat nazorg ook het verminderen hiervan stressfactoren zo goed mogelijk. De nazorg moet ook de nodige rust bieden voor het herstel en het vermogen van de patiënt om met stress om te gaan geleidelijk herstellen. Ontspanning oefeningen en sporten zijn vaak erg nuttig. Op sportief gebied, zachtaardig uithoudingsvermogen trainen zonder enige overbelasting is mogelijk, maar ook games zonder competitief karakter zijn ideaal. In de ontspanning gebied, PMR (progressieve spierontspanning) wordt aanbevolen, zoals het is autogene training Problemen met in slaap vallen kunnen worden verminderd met fantasiereizen of rustgevende muziek. Yoga brengt ook de geest, de geest en het lichaam in evenwicht door middel van fysieke en ademhalingsoefeningen, ontspanning en meditatie.
Hier is wat u zelf kunt doen
Luisteren naar je eigen psyche en aandacht schenken aan fysieke reacties en stemmingen is vooral belangrijk wanneer er een dreiging van overwerk is als gevolg van professionele of persoonlijke stress.Als het te voorzien is dat een stressvolle situatie langer zal duren, moet men proberen deze situatie te vermijden, Creëer retraite punten of gun jezelf in ieder geval voldoende rust. Het is erg belangrijk om voldoende te slapen; Vroeg naar bed gaan en ontspannen door te lezen bieden een aanzienlijke verbetering met relatief weinig inspanning. Een korte time-out vermindert vaak de stress aanzienlijk en helpt bij het vinden van nieuwe en nieuwe manieren sterkte Daarom zijn geplande rustpauzes door sport of een hobby erg belangrijk voor een positieve generaal voorwaarde In het geval van acute stressreacties, kruiden sedativa uit de apotheek kan ook worden gebruikt. Onder andere remedies met valeriaan or hop zijn goed geschikt. In ernstigere gevallen een recept kalmerend met een ontspannend en kalmerend effect kan ook op korte termijn helpen. Omdat de actieve ingrediënten op de lange termijn een afhankelijkheid veroorzaken, mag deze maatregel alleen worden gebruikt in individuele en absolute noodgevallen.
