De term zenuwcompressiesyndroom wordt gebruikt om ziektesymptomen te beschrijven die resulteren in functionele beperkingen of totaal functieverlies als gevolg van chronische drukschade aan perifere zenuwen op specifieke inbrengplaatsen en knelpunten. Er zijn meer dan tien verschillende bekende knelpunten op het menselijk lichaam die dat kunnen leiden tot een overeenkomstig zenuwcompressiesyndroom met soms zeer pijnlijke en ernstige gevolgen. De functionele beperkingen zijn omkeerbaar zolang de chronische drukbelasting nog geen permanente anatomische veranderingen of laesies van de zenuw heeft veroorzaakt.
Wat is het zenuwcompressiesyndroom?
Zenuwcompressiesyndroom is een stoornis in de functie van een of meer perifere zenuwen die het gevolg is van aanhoudende fysieke druk op de zenuw. Het gaat meestal om natuurlijke vernauwingen tussen twee spieren of doorvoergroeven bij gewrichten en botten, Waar bloed schepen en pezen lopen meestal naast zenuwen Er zijn veel meer dan tien verschillende neuralgische locaties bekend waar het zenuwcompressiesyndroom kan optreden, met gevolgen voor sensorische en motorische stoornissen. De soms zeer pijnlijke functiestoornis of het totale functieverlies van de aangedane zenuw treedt op als gevolg van aanhoudende fysieke druk omdat het omringende weefsel opzwelt en ruimte inneemt als gevolg van ontstekingsprocessen of andere redenen. Zolang de zenuw niet permanent wordt beschadigd door de aanhoudende compressie, is een dergelijk zenuwcompressiesyndroom gedeeltelijk of volledig omkeerbaar. In principe, bloed schepen lopend parallel aan de zenuwen kunnen ook worden aangetast, zodat de geleiding van arterieel of veneus bloed kan worden verstoord.
Oorzaken
Er zijn verschillende oorzaken en complexen van oorzaken die kunnen leiden zenuwcompressiesyndroom. Op smalle, benige doorgangsplaatsen zoals de carpale tunnel op de kruising van de onderarm en de carpus aan de flexorzijde van de hand, kan overmatig gebruik ontstekingsreacties veroorzaken die zwelling van de omliggende structuur kunnen veroorzaken en de mediane zenuw Dit staat dan bekend als carpaal tunnel syndroom, wat vrij gebruikelijk is. In sommige gevallen kunnen degeneratie of weefselneoplasma's van de botstructuur, zoals zogenaamde ganglionen, ook druk uitoefenen op de zenuw als gevolg van ruimtelijke spanning Een zenuwcompressiesyndroom kan ook ontstaan als gevolg van een te snelle spieropbouw. Dit is het geval wanneer zenuwen in hun loop tussen spieren worden samengedrukt door het ruimtelijke spanning van spieren die snel toenemen sterkte Een overeenkomstige genetische aanleg kan tot op zekere hoogte ook de ontwikkeling van zenuwcompressie bevorderen. Dit is altijd het geval als er andere bekende gevallen van zenuwcompressie binnen de familie zijn.
Symptomen, klachten en tekenen
Bij een opkomend zenuwcompressiesyndroom dat nog in de kinderschoenen staat, is het sensorische systeem meestal het eerste dat wordt aangetast. Dit betekent dat gevoelloosheid en andere sensorische gebreken zich manifesteren, die gepaard kunnen gaan met tintelingen op de huid (formulering). Motorische stoornissen treden meestal pas op als de beknelling van de zenuwen ernstiger wordt. De sensorische en motorische stoornissen kunnen gepaard gaan met aanzienlijke pijn In extreme gevallen is er sprake van een volledig falen van de geïnnerveerde spierdelen omdat de motorische zenuwvezels geen samentrekkingssignalen meer aan de spiercellen kunnen afgeven. Symptomatisch voor motorische stoornissen zijn verlies van sterkte en snelle afbraak van spierweefsel. De resulterende bewegingsbeperkingen zijn afhankelijk van de locatie van het zenuwcompressiesyndroom.
Diagnose en ziekteprogressie
De meeste zenuwcompressiesyndromen kunnen al worden geïdentificeerd aan de hand van de beschreven symptomen van de patiënt (geschiedenis). Om de diagnose te bevestigen, spier sterkte testen en testen van aanrakingssensaties zoals scherp, dof, koud, hot en dergelijke zijn beschikbaar. In veel gevallen is het meten van de zenuwgeleidingssnelheid nuttig. Het beloop van een zenuwcompressiesyndroom hangt af van hoe de vernauwende structuren zich ontwikkelen. Als er ontstoken weefsel is dat de compressie veroorzaakt, kan het zenuwcompressiesyndroom vanzelf verdwijnen zodra het ontsteking In de meeste andere gevallen treedt, indien onbehandeld, onherstelbare schade aan de zenuwen op, resulterend in permanent falen en afbraak van de geïnnerveerde spiergebieden en blijvende sensorische stoornissen.
Complicaties
Complicaties als gevolg van zenuwcompressie zijn afhankelijk van de ernst van de compressie van de zenuw en de oorzakelijke factoren. Als de compressie van de aangetaste zenuw met of zonder behandeling verdwijnt en de zenuw niet al onomkeerbaar is beschadigd, kan het zenuwcompressiesyndroom volledig verdwijnen met herstel van de oorspronkelijke motorische en sensorische vermogens. Vaak, pezen of ligamenten lopen ook in de vernauwingen voor de fysieke doorgang van zenuwen en bloed schepen, die ontstoken kunnen raken en dan opzwellen. In sommige gevallen geldt dit ook voor de omliggende weefsels, zodat het oorspronkelijke knelpunt leidt tot compressie van de gevoelige zenuwen, wat typisch het zenuwcompressiesyndroom veroorzaakt. Indien onbehandeld, kan de motorische of sensorische zenuw onomkeerbaar worden beschadigd, zodat symptomen van beperkte sensorische sensatie, zoals gevoelloosheid en beperkte motorische functie, niet verdwijnen ondanks correctie van de zenuwcompressie. Uiteraard zijn er ongeveer tien verschillende bekende implementatielocaties - meestal in de buurt gewrichten - waaruit een zenuwcompressiesyndroom kan ontstaan. In geïsoleerde gevallen kunnen zenuwen ook worden samengedrukt buiten de bekende vernauwingsplaatsen. Bijvoorbeeld zenuwen die door twee of meer spiergebieden gaan van snel opgebouwde spieren massa, zoals gewenst is in sommige extreme vormen in bodybuilding, kan zodanig door de spieren worden samengedrukt dat het zenuwcompressiesyndroom kan ontstaan. Indien onbehandeld, bestaat het risico op onomkeerbare sensorische en motorische gebreken.
Wanneer moet je naar een dokter?
Gevoelloosheid of sensorische stoornissen zijn tekenen van een bestaande onregelmatigheid die door een arts moeten worden beoordeeld. Als er een gebrek aan gevoel, overgevoeligheid voor aanraking of tintelingen op de huidheeft de getroffen persoon medische opheldering van de symptomen nodig. Een afname van fysieke prestaties, een verminderd vermogen om ermee om te gaan spanningen beperkingen in mobiliteit moeten aan een arts worden voorgelegd. In sommige gevallen verspreiden de klachten zich verder of leiden tot een totaal verlies van functie. Er is een arts nodig zodat opheldering van de oorzaak kan plaatsvinden en een behandelplan kan worden opgesteld. Als er sprake is van een aantasting van het spierstelsel, is de ziekte al gevorderd. Pijn, stijfheid of een ontlastende houding van het bewegingsapparaat duiden op de noodzaak van medische zorg. Onjuiste houdingen, onjuiste belasting van het lichaam en zwelling moeten met een arts worden besproken. Als gewrichten kan niet meer worden uitgerekt of gebogen zoals gewoonlijk, er is reden tot bezorgdheid. Een arts is nodig om blijvende schade aan te voorkomen volksgezondheid of de ontwikkeling van secundaire ziekten. Als het lopen onvast is, het aantal kleine ongelukken of valpartijen toeneemt en emotionele afwijkingen duidelijk worden, moet een arts worden geraadpleegd. In geval van angst, stemmingswisselingen, snelle gedragsveranderingen of terugtrekking uit het sociale leven, zijn er vaak onderliggende aandoeningen waarvoor behandeling nodig is.
Behandeling en therapie
Een zenuwcompressiesyndroom is altijd gebaseerd op een primaire ziekte die is geïdentificeerd als de trigger van de symptomen. De behandeling is daarom primair gericht op het verhelpen van de oorzaken van de compressie. Mogelijke therapieën bestrijken een breed spectrum. Therapie kan een eenvoudige instructie betekenen om een gewoonte te veranderen of het kan een chirurgische ingreep vereisen. Het te strak dragen van een polshorloge kan bijvoorbeeld het zogenaamde Wartenbergsyndroom veroorzaken, een druklaesie van de radiale zenuw aan de extensorzijde van de pols Hoewel het probleem in dit geval kan worden verholpen door het horloge af te doen of een minder strakke armband te dragen, worden de aangetaste gewrichtsgebieden in veel gevallen geïmmobiliseerd door spalken of verband. Conventionele of minimaal invasieve chirurgische ingrepen worden als laatste redmiddel beschouwd als conservatieve behandelmethoden niet de gewenste verbeteringen hebben opgeleverd. Het primaire doel van chirurgische ingrepen is altijd om de drukbelasting op de corresponderende zenuw weg te nemen, zodat deze kan regenereren. Naarmate de zenuw regenereert door decompressie, verdwijnt ook het ongemak.
Vooruitzichten en prognose
Zenuwcompressiesyndromen kunnen operatief worden behandeld. Meestal herstelt de zenuw zich volledig, voor zover de schade niet te lang aanwezig is. De prognose is ook gebaseerd op het type zenuwcompressie. Carpaal tunnel syndroom kan effectief worden behandeld, zowel chirurgisch als door verschillende zelfhulp maatregelen Het Loge de Guyon-syndroom kan al worden behandeld door het te immobiliseren pols met behulp van een geschikte spalk. Medicatie kan de symptomen extra verlichten. De kwaliteit van leven is beperkt, vooral tijdens het acute pijn fase. Zodra het zenuwcompressiesyndroom operatief is hersteld, verdwijnen ook de klachten. In de meeste gevallen wordt volledig herstel van de zenuw bereikt. Pas na enkele weken is het weer volledig belasten. Tot die tijd kan de patiënt verschillende beperkingen ervaren. Als het zenuwcompressiesyndroom vroegtijdig wordt behandeld, is de prognose relatief goed. Als de zenuwen aanzienlijk beschadigd zijn, kunnen tekorten aanhouden. De patiënt kan dan levenslang beschadigd raken en last hebben van aanhoudende pijn, beperkte mobiliteit en zenuwstoornissen. De levensverwachting wordt niet beperkt door de voorwaarde De exacte diagnose moet worden gesteld door een specialist in zenuwaandoeningen of de verantwoordelijke chirurg.
het voorkomen
preventieve maatregelen Om het risico op het zenuwcompressiesyndroom te minimaliseren, verwijst u voornamelijk naar een kritische observatie van tijd tot tijd van iemands gewoonten die kunnen leiden tot zenuwcompressie. Deze omvatten bijvoorbeeld gewoonten zoals het steunen van de linkerelleboog tijdens lange autoritten of het constant laten rusten van de hand op de rand van de tafel bij het bedienen van de computermuis. Dergelijke overwegingen zijn vooral belangrijk bij het begin van de eerste tekenen, zodat veranderingen in ongunstige gewoonten snel genoeg kunnen worden doorgevoerd om verergering van het syndroom te voorkomen.
Follow-up
Nazorg voor het zenuwcompressiesyndroom is om twee redenen bijzonder belangrijk. Ten eerste is het belangrijk om de regeneratie van de gestreste zenuwen zo goed mogelijk te ondersteunen. Ten tweede moet het vermijden van een verkeerde houding voorkomen dat de gevoelige zenuwen opnieuw worden bekneld. Onjuiste belasting en houding als veelvoorkomende oorzaken zijn belangrijke onderwerpen in de context van efficiënte nazorg. Hierbij moet aandacht worden besteed aan ergonomie op de werkplek evenals aan gezonde houdings- en bewegingspatronen in het dagelijks leven. Naast de behandelend neuroloog, orthopeed of huisarts, de fysiotherapeut of revalidatiesporten instructeur kan ook hulp en advies geven. Beroeps volksgezondheid advies is ook vaak erg nuttig. Gespierd evenwicht in het lichaam en het verminderen van onevenwichtigheden spelen een belangrijke rol bij de nazorg. Het versterken van zwakke spieren (bijvoorbeeld in de buik of bovenrug) is hierbij net zo belangrijk als stretching verkorte spieren, die vaak de borst gebied of de achterkant van de dijen. Spanning kan ook worden verlicht met gerichte massages. Voor patiënten met gediagnosticeerd of behandeld zenuwcompressiesyndroom is een rugvriendelijke positie in bed ook belangrijk. Bij de aanschaf van een matras is het daarom belangrijk om deze precies af te stemmen op wat de cervicale, thoracale of lumbale wervelkolom van de patiënt nodig heeft om de patiënt op een zenuwenvriendelijke manier te ondersteunen.
Wat u zelf kunt doen
Het zenuwcompressiesyndroom is een aandoening die in veel gevallen vatbaar is voor zelfhulp door de getroffen patiënt. Omdat de vernauwing van de zenuwen in de wervelkanaal van de wervelkolom (lumbale, thoracale of cervicale wervelkolom) wordt niet zelden veroorzaakt door een slechte houding of overmatig gebruik, een passende gedragsverandering kan ook helpen om de pijn, tintelingen of gevoelloosheid te verlichten of zelfs te elimineren. Om ervoor te zorgen dat oefeningen of houdingen echt goed zijn voor de patiënt, moet zelfhulp in het dagelijks leven worden besproken met de behandelende arts of fysiotherapeut. Vaak worden de basisprincipes van gerichte training of gezonde houdingen ook geleerd tijdens revalidatie, fysiotherapie of een speciaal terug school Het zenuwcompressiesyndroom kan in het dagelijks leven in principe op twee manieren worden verlicht: enerzijds kan dit door af en toe een zachte houding aan te nemen om de getroffen gebieden te ontlasten. Een voorbeeld hiervan is de getrapte houding ten opzichte van de lumbale wervelkolom. De tweede manier is om zwakke spieren te versterken en verkorte spieren te strekken. Op deze manier, spieronevenwichtigheden worden gecorrigeerd en het lichaam wordt rechtgetrokken in zijn fysiologische houding. Dit is de houding waarin de druk op de tussenwervelschijven zoveel mogelijk wordt geminimaliseerd, zodat beklemming van zenuwen door schijfweefsel kan worden voorkomen.
