Vesicorenaal reflux is de terugstroom van urine uit de blaas in de urineleiders of zelfs terug in de nierbekken. De reflux kan optreden wanneer de klepfunctie op het punt waar de urineleiders de blaas is verstoord. reflux van urine kan veroorzaken bacteriën om het nierbekken binnen te gaan en nierbekkenontstekingsziekte te veroorzaken. Chronische reflux van urine kan dit veroorzaken nier disfunctie.
Wat is vesicorenale reflux?
Schematisch diagram met de anatomie en structuur van de urinewegen blaas Klik om te vergroten. De twee urineleiders die uitkomen in de blaas vanuit de twee nierbekken in de ureteropening laten normaal gesproken urine alleen in de richting van de blaas passeren. De ureteropening vervult als het ware een klepfunctie om te voorkomen dat urine terugstroomt naar de nieren. Als de klepfunctie wordt verstoord, kan urine terugstromen (reflux) in de bovenste urineleiders of zelfs in de nierbekken De storing kan optreden bij een of beide bovenste urineleiders. De disfunctie op het punt waar de urineleiders de blaas binnenkomen, is meestal aangeboren, maar kan ook later worden verworven. Reflux wordt toegewezen aan een van de vijf klassen, variërend van Klasse I tot Klasse V, afhankelijk van de ernst. Reflux kan leiden op urineweginfecties en zelfs nierbekkenontstekingsziekte, en uiteindelijk - als de voorwaarde wordt niet behandeld - kan ernstig zijn nier schade of zelfs verlies van nierfunctie.
Oorzaken
Primaire vesicorenale reflux is aanwezig wanneer de reflux het gevolg is van een genetische afwijking, zoals in de meeste gevallen. Het houdt meestal in dat het eindverloop van de urineleiders in de blaaswand te kort is, zodat een opbouw van druk in de blaas niet resulteert in een volledige sluiting van de urineleiders, maar in plaats daarvan een deel van de urine terugduwt. Een andere vorm van genetische ontwikkelingsstoornis is wanneer a urineleider wordt gedupliceerd (ureter duplex), wat ook urinaire reflux kan veroorzaken. Secundaire of verworven vesicorenale reflux is wanneer reflux vervolgens optreedt als gevolg van externe omstandigheden. Het kan worden veroorzaakt door een Urineweginfectie of door directe schade, zoals kan optreden tijdens ureteroscopie met dilatatie van de urineleiders. Zenuwziekte (spina bifida) en aangeboren vernauwing van de urinebuis kan ook worden beschouwd als oorzaken van reflux.
Symptomen, klachten en tekenen
Vesicorenale reflux wordt alleen in de late fase geassocieerd met symptomen. Getroffen personen klagen dan over pijn als ze plassen. Reflux kan in verschillende mate van intensiteit voorkomen. Alle leeftijdsgroepen worden getroffen. Kinderen ervaren vaak herstel zonder medische tussenkomst. Patiënten melden regelmatig dat hun urine een vieze geur aanneemt. Er is ook een duidelijke toename van de drang om de blaas te legen. EEN brandend gevoel tijdens het plassen en krampen optreden. In veel gevallen wordt vesicorenale reflux geassocieerd met gevoeligheid voor infectie. Pijn over de hele flank komt voor. Buikpijn en diarree zijn ook mogelijke bijbehorende symptomen. Vesicorenale reflux maakt infectie van de nier waarschijnlijk. Als gevolg hiervan, nierbekken ontsteking Getroffen personen klagen dan over een verhoogde temperatuur. Rillingen zijn ook mogelijk. Erge, ernstige pijn in de nieren treedt op bij toiletbezoek. Als medische behandeling achterwege blijft, is nierfalen mogelijk. Gevolgen op lange termijn hebben invloed op het plassen. Incontinentie of oncontroleerbaar plassen begeleiden het dagelijks leven en vormen een psychologische last. 'S Nachts kan het bedplassen bekend van kinderen worden aangetroffen. Soms zelfs hoge bloeddruk ontwikkelt. Bij minderjarigen kunnen zelfs groeistoornissen optreden.
Diagnose en verloop
Omdat de meeste gevallen van reflux aangeboren afwijkingen in de urinewegen zijn en niet extern zichtbaar zijn, bij zuigelingen en jonge kinderen, ondergewicht en bleekheid, koorts, en opnieuw bevochtigen, braken or diarree en pijn in de buik kan worden geïnterpreteerd als symptomen van de aanwezigheid van primaire vesicorenale reflux, vooral als er gevallen in de familie bekend zijn. Bij adolescenten en volwassenen, urinaire urgentie met brandend tijdens het plassen, onaangenaam ruikende urine, nier pijnen plassen geassocieerd met pijn kan duiden op reflux. De symptomen moeten in meer detail worden opgehelderd. De belangrijkste diagnostische procedures hiervoor zijn ultrageluid, urinestroommeting en een mictie-cystourethrogramma, dat kan worden gebruikt om het sluitvermogen van de urineleiders bij de entree naar de blaas. Afhankelijk van de ernst van de reflux, indien onbehandeld, verwijde urineleiders en chronisch nierbekken ontsteking en zelfs nierinsufficiëntie kan resulteren. In minder ernstige gevallen worden spontane genezingen ook gezien bij kinderen tot 10 jaar.
Complicaties
In veel gevallen zijn hier geen specifieke symptomen of complicaties aan verbonden voorwaarde, dus de ziekte wordt relatief laat ontdekt. De getroffenen lijden voornamelijk aan bedplassen. Dit kan ook een zeer negatief effect hebben op de psyche van de getroffen persoon en dus ook leiden tot pesten of plagen van de patiënt. Veel getroffen personen hebben er ook last van Depressie en een aanzienlijk verminderd gevoel van eigenwaarde of minderwaardigheidscomplexen. De kwaliteit van leven wordt aanzienlijk beperkt en verminderd door de ziekte. Verder nierinsufficiëntie treedt ook op als de ziekte niet wordt behandeld. In het ergste geval kunnen de getroffenen sterven. Ze zijn dan afhankelijk van een niertransplantatie or dialyse om niet dood te gaan. Vooral bij kinderen kan de ziekte ook leiden tot groeistoornissen, zodat complicaties ook op volwassen leeftijd kunnen optreden. Er is vaak pijn bij het urineren en de urine ruikt erg onaangenaam. Behandeling van de ziekte wordt meestal uitgevoerd door middel van een operatie. Complicaties komen niet voor. In de regel kunnen alle symptomen worden beperkt en verlicht. Of de ziekte een negatieve invloed heeft op de levensverwachting van de patiënt, hangt grotendeels af van het tijdstip van diagnose.
Wanneer moet je naar een dokter?
Onregelmatigheid bij het plassen, krampen in de buik of een brandend gevoel in het gebied van de blaas, nieren en urineleiders zijn tekenen van een bestaande ziekte. Een bezoek aan de dokter is noodzakelijk als de symptomen gedurende meerdere dagen aanhouden of toenemen. Diarree, een algemeen gevoel van malaise en een innerlijke prikkelbaarheid zijn andere symptomen van een aandoening. Als er een is verlies van eetlustabnormaal gedrag of innerlijke zwakte, de getroffen persoon heeft een arts nodig. Een algemeen gevoel van ziekte, flauwvallen, incontinentie of een verhoogde lichaamstemperatuur moet medisch worden onderzocht en behandeld. Zweten, rillingen, of afwijkingen van de cardiovasculair systeem moeten worden beoordeeld. Een bezoek aan de dokter is noodzakelijk als er een geurafwijking in de urine is, een bleek uiterlijk, pijn in de buik, of gebogen houding. Retractiegedrag, nachtelijke bevochtiging, braken en misselijkheid moet ook aan een arts worden voorgelegd. Als kinderen groeistoornissen vertonen, moeten de observaties met een arts worden besproken. Als er mentale afwijkingen, agressief gedrag of apathie zijn, heeft de getroffen persoon hulp nodig. Een aanhoudend verminderde kwaliteit van leven kan tot ernstige complicaties leiden. In het geval van een bijzonder ongunstig verloop van de ziekte, kan de vroegtijdige dood van de getroffen persoon optreden. Daarom moet bij de eerste onregelmatigheden en afwijkingen de samenwerking met een arts worden gezocht.
Behandeling en therapie
Voor reflux met matige ernst, behandeling metdosis antibiotica wordt aanbevolen om te voorkomen ontsteking in de urinewegen. In aanwezigheid van een hogere ernst van reflux en risico op nierfunctiestoornissen, is chirurgische ingreep geïndiceerd. De urineleider wordt losgekoppeld van de blaas en opnieuw in de blaas geïmplanteerd in een verlengde sectie. Er zijn verschillende chirurgische methoden beschikbaar voor deze open chirurgische procedure, antirefluxieve ureterreimplantatie. De kans op succes van de procedure is hoog en wordt gerapporteerd als meer dan 90%. Er is ook de mogelijkheid om een medicijn onder de urineleider tijdens een cystoscopie in de blaaswand. Het medicijn is ontworpen om de urineleider te vernauwen en te voorkomen dat de urine terugvloeit. Deze minimaal invasieve procedure vermijdt de risico's van open chirurgie, maar heeft het nadeel van een lager slagingspercentage.
het voorkomen
Directe preventie om primaire reflux te voorkomen is niet mogelijk, maar als er gevallen van reflux in de familie bekend zijn, wordt geadviseerd om eventuele reflux uit te sluiten. Als er al reflux is vastgesteld, is het raadzaam om de blaas in minstens 2 fasen te ledigen en enkele minuten te wachten na de eerste lediging, omdat urine die uit de urineleiders is geduwd, dan terug in de blaas kan stromen en langs de weg kan worden uitgescheiden. ermee als de 2e lediging met zo min mogelijk druk gebeurt.
Follow-up
Nazorg is vereist wanneer vesicorenale reflux wordt behandeld door een operatie, die optreedt in jeugd In de meeste gevallen verloopt een operatie met succes. Als onderdeel van de nazorg blijft het geopereerde kind ontvangen antibiotica ter preventie, zelfs nadat hij / zij het ziekenhuis heeft verlaten. Dus de administratie of antibiotica moet gedurende een bepaalde tijd worden voortgezet. Ongeveer twee tot vier weken is het nodig dat het kind lichamelijk rust. Als daarentegen een endoscopische ostiuminjectie wordt uitgevoerd, is fysieke rust niet nodig. Een belangrijk onderdeel van de nazorg is de controle. Drie weken na de procedure, een ultrageluid onderzoek (echografie) en een onderzoek van de urine worden uitgevoerd. Verdere controles vinden plaats na drie maanden en na een jaar. Bij open chirurgie is het slagingspercentage bijzonder hoog. Daarom is in deze gevallen een aanvullende routinematige refluxtest in de vorm van een micturitiecysturethrogram (MCUG) niet nodig. In het geval van endoscopische ostiuminjectie wordt een MCUG alleen in uitzonderlijke gevallen drie maanden na de operatie uitgevoerd, wat uiteindelijk afhangt van de mate van reflux en het genezingsproces. Een bijzonder belangrijke vervolgmaatregel is de controle door middel van echografie, die wordt uitgevoerd met de speciale 4D ultrageluid techniek en dient om recidieven op te sporen. Het vindt drie tot zes maanden na de chirurgische ingreep plaats.
Hier is wat u zelf kunt doen
Vesicorenale reflux geneest in de meeste gevallen vanzelf. De belangrijkste zelfhulpmaatregel is het voorkomen van infectie door een gezonde levensstijl aan te houden. Als vesicorenale reflux aanhoudt, is een therapeutische behandeling noodzakelijk. Na de ingreep zijn rust en herstel aan de orde van de dag. Patiënten moeten ook veel drinken water om het wegspoelen van alle te bevorderen virussen De behandelende arts kan het exacte aangeven maatregelen genomen worden. Sluit in ieder geval medisch Grensverkeer is vereist in het geval van vesicorenale reflux. Het is belangrijk om de voorwaarde in een vroeg stadium opgehelderd. Als klachten zoals pijn of problemen met plassen optreden, moet de arts worden geïnformeerd. In aanvulling op pijnstillers voorgeschreven door een arts zijn er verschillende natuurlijke pijnstillers verkrijgbaar, zoals preparaten met Sint-janskruid or valeriaan Bovendien helpen verkoelende en verwarmende kompressen bij het herstel door pijn te verlichten en te bevorderen circulatie in het getroffen gebied. Omdat de urinewegen erg gevoelig zijn, is het gebruik irriterend huismiddeltjes of natuurlijke remedies moeten eerst worden besproken met de behandelende arts. Door deze te nemen maatregelenmoet vesicorenale reflux betrouwbaar genezen na een operatie.
