Duur van een vaginale schimmelinfectie
De duur van een vaginale mycose hangt af van het begin van de behandeling en de ernst en verspreiding van de infectie. Als het vaginale mycose wordt vroegtijdig en voldoende behandeld met zogenaamde antimycotica, de infectie mag niet langer duren dan een paar weken en genezen zonder gevolgen. De behandeling van een ongecompliceerde vaginale mycose duurt ongeveer twee tot zes dagen. Het vindt meestal plaats "lokaal", dwz direct op de infectieplaats met crèmes, zalven of zetpillen.
Als een vaginale mycose niet of onvoldoende wordt behandeld, kan er een chronische infectie ontstaan die dan langer aanhoudt. De behandeling van een chronische of zeer ernstige vaginale mycose duurt meestal enkele weken en moet worden uitgevoerd totdat de infectie volledig is genezen. In de meeste gevallen wordt het "systemisch" uitgevoerd, dwz met tabletten die door het hele lichaam werken.
Er zijn verschillende maatregelen die een vrouw kan nemen om de ontwikkeling van vaginale mycose minder waarschijnlijk te maken. Het is vooral belangrijk ervoor te zorgen dat de intieme hygiëne toereikend is, maar niet overdreven. Het gebruik van intieme sprays of vaginale spoelingen moet worden vermeden.
In plaats daarvan moet de vagina gewoon worden behandeld met helder water of een lotion met melkzuur. Andere belangrijke hygiënische maatregelen om een vaginale schimmelinfectie te voorkomen, zijn het correct reinigen na stoelgang, het gebruik van condooms tijdens geslachtsgemeenschap met een nieuwe partner, het gebruik van je eigen kleren of handdoeken, het uittrekken van natte badkleding. Zorg er ook voor dat je licht, 'ademend' ondergoed draagt, bij voorkeur gemaakt van katoen of zijde en niet van synthetisch materiaal, gebruik geen luchtdichte inlegkruisjes en gebruik helemaal geen tampons of alleen kleine tampons tijdens de laatste dagen van je menstruatie. .
Voor vrouwen die vatbaar zijn voor vaginale schimmelinfecties, kan het raadzaam zijn om langdurige medicatie met melkzuur (of Döderlein) te gebruiken. bacteriën ter ondersteuning van de natuurlijke vaginale flora. Ondanks dat u zich aan al deze regels houdt, kan niet worden uitgesloten dat u last heeft van een vaginale schimmelinfectie. De prognose van een vaginale schimmel is meestal erg goed.
Met een consistente behandeling is het beloop bijna altijd ongecompliceerd en geneest de infectie volledig. Slechts bij ongeveer 5% van alle getroffen patiënten treedt in de loop van hun leven een nieuwe infectie (recidief) op. Een andere trigger voor een infectie met een schimmel op de vagina kunnen hormonale schommelingen van de vrouw zijn.
Vooral verhoogde oestrogeenspiegels kunnen hiervoor verantwoordelijk zijn. Dit is typisch het geval tijdens zwangerschap. Dit komt doordat het oestrogeen de groei van gistschimmels bevordert.
Dit leidt tot een verhoogde vorming van een suiker die wordt opgeslagen in het slijmvlies van de vagina. De suiker dient als voedselbron voor de schimmel en kan zich daardoor sneller vermenigvuldigen. In de regel is de schimmelinfectie niet gevaarlijk voor de ongeboren baby.
Zelden kan het leiden tot voortijdige weeën. Het is echter belangrijk om de schimmel zo snel mogelijk te behandelen, zodat deze verdwenen is tegen de tijd dat de baby wordt geboren. Als de moeder kort voor of tijdens de geboorte een vaginale schimmel heeft, kan deze tijdens het geboorteproces op de baby worden overgedragen.
De baby's hebben vaker last van een schimmelinfectie in de mond en luiergebied. Voor premature en zieke baby's kan het onder bepaalde omstandigheden levensbedreigend zijn. Zwangere vrouwen die een vaginale schimmelinfectie vermoeden, dienen hun behandelend gynaecoloog te raadplegen en mogen ze niet alleen behandelen.
De arts beslist vervolgens over het type en de duur van de therapie. Het gebruik van antischimmelmiddelen is ook geschikt tijdens zwangerschap en is niet gevaarlijk voor de baby.
