De radius periostale reflex is een intrinsieke reflex van het menselijk lichaam. Normaal gesproken veroorzaakt een slag op de arm een lichte buiging van de onderarm als de reflex afwezig is, kan dit duiden op een neurologische of spieraandoening.
Wat is de radiale periostale reflex?
De radius periostale reflex is een intrinsieke reflex van het menselijk lichaam. Normaal gesproken veroorzaakt een slag op de arm een lichte buiging van de onderarm De radiale periostale reflex of brachioradialis reflex is een intrinsieke reflex van de arm. De geneeskunde noemt een reflex een intrinsieke reflex wanneer stimulatie en reactie in hetzelfde orgaan plaatsvinden. De radius periostale reflex wordt veroorzaakt door een slag op de radius. De straal is een bot van de onderarm, ook wel de straal genoemd. De straal is een zogenaamd buisvormig bot: de medullaire holte van het bot vormt een uniforme buis aan de binnenkant, die de beenmerg Samen met de ellepijp (ellepijp) vormt de straal het skelet van de onderarm. Om de radius periostale reflex te activeren, moet de onderarm gebogen zijn ten opzichte van de bovenarm. Het mag niet naar buiten of naar binnen worden gedraaid. Een positie die naar buiten wordt gedraaid, wordt in de geneeskunde suspensie genoemd, terwijl de positie van de onderarm die naar binnen wordt gedraaid, wordt aangeduid als pronatie Een slag op de straal triggert de periostale reflex van de straal en veroorzaakt bijgevolg pronatie van de hand en onderarm.
Functie en taak
Onderliggend aan de radius periostale reflex is een eenvoudig neurologisch circuit. Receptoren op de onderarm registreren impact op het bot: de mechanische stimulatie zorgt ervoor dat het sensorische neuron vuurt, dwz een signaal produceert. Dit gebeurt door de elektrische lading van het neuron te veranderen. Veranderingen in het celmembraan verschuift de ionische verhouding tussen de binnenkant en de buitenkant van de cel, en het neuron depolariseert. Als een opgeteld elektrisch potentieel, zendt het neuron de stimulatie door zijn axon Aan het uiteinde van het neuron bevindt zich een interface tussen de eerste en een tweede cel. De natuurwetenschappen noemen deze interface de synaptische spleet Het signaal gaat over de synaptische spleet door eerst te worden vertaald in een chemische vorm: de elektrische spanning van de eerste zenuwcel veroorzaakt de afgifte van neurotransmitters. Neurotransmitters zijn boodschappersubstanties die de synaptische spleet en bereik de tweede zenuwcel aan het andere uiteinde. Daar binden de neurotransmitters zich aan gespecialiseerde receptoren, waarop ze passen als een sleutel in een slot. De bezette receptoren veroorzaken nu ook een verandering in de elektrische lading in de tweede zenuwcel door ionenkanalen in de celmembraan: Het tweede neuron depolariseert en de informatie over de stimulatie wordt met succes overgebracht naar het tweede neuron. In de radius periostale reflex is deze verbinding monosynaptisch: er is slechts één synaps betrokken bij de overdracht van het signaal van de receptor naar de spinal cord Biologie verwijst ook naar deze geleiding van signalen als afferent, van het Latijnse woord voor ‘dragen’ (‘affere’). Op het tegenovergestelde pad, de efferente ("uitvoerende") zenuwbaan, stuurt de motorneuron vervolgens het signaal voor spiercontractie. Dit signaal wordt naar de brachioradialis-spier gestuurd. De humerusradiusspier is een skeletspier die zich in de bovenarm bevindt en naar de met de duim gerichte zijde is gericht. Samentrekking van de spier van de humerusradius verkort de bijbehorende pees en buigt de onderarm. Neurologie verwijst naar de zenuwbanen die verantwoordelijk zijn voor de radiale periostale reflex als nummers C4 en C6. tevens de radiale zenuw neemt ook deel aan de neuronale overdracht van informatie. Zoals alle intrinsieke reflexen, de radiale periostale reflex treedt op zonder hersenen betrokkenheid; daarom kunnen mensen het niet bewust beheersen, onderdrukken of opzettelijk activeren.
Ziekten en klachten
Bij het controleren van de radiale periostale reflex vergelijken artsen of de respons aan beide kanten hetzelfde is. Deze vergelijking minimaliseert een verkeerde diagnose omdat het het onderzoek toelaat om rekening te houden met interindividuele verschillen in reactievermogen. De afwezigheid van de radiale periostale reflex kan duiden op radialisverlamming. Dit is een verlamming van de arm die de pols en vinger extensoren.Dit wordt veroorzaakt door schade aan de zenuwen van de bovenarm, in het bijzonder de radiale zenuw Radialisverlamming manifesteert zich in een kenmerk vinger houding: De relatief hoge spierspanning buigt lichtjes de spieren van de vingers en pols, waardoor de indruk wordt gewekt dat de getroffen persoon naar iets wil wijzen of de hand wil uitsteken voor een kus. Om deze reden noemt de volkstaal dit kussende houding ook wel hand laten vallen De oorzaak van radialisverlamming is vaak een breuk van de bovenarm of andere ernstige mechanische impact. Het kan bijvoorbeeld ook voorkomen wanneer de getroffen persoon lange tijd onbeweeglijk op zijn of haar zij ligt, zoals het geval is tijdens anesthesie of bij bedlegerige patiënten. In dit geval drukt het lichaamsgewicht op de radiale zenuw lange tijd mogelijk schade veroorzaken. De behandeling van radiale zenuwverlamming hangt af van de oorzaken in elk afzonderlijk geval; de beschadigde zenuw kan mogelijk worden gereconstrueerd of zichzelf regenereren met voldoende rust. De afwezigheid van de radiale periostale reflex vertegenwoordigt mogelijk ook het symptoom van een myotone ziekte. Dit is een groep van verschillende spieraandoeningen waarbij de spierspanning langdurig en vertraagd is ontspanning zijn typisch. Deze groep omvat verschillende syndromen van spierverspilling. Myotone dystrofie type 1 is bijvoorbeeld een genetische ziekte die wordt gekenmerkt door spierzwakte, hartritmestoornissen en hormonale afwijkingen. Bij het en bij soortgelijke ziekten ligt de belangrijkste focus op het behandelen van de symptomen.
