Waterkop

Synoniemen

volkstaal = "hydrocephalus" meervoud = hydrocephalus

Definitie

Een hydrocephalus is een toenemende uitzetting van het hersenvocht (ventrikel) van de hersenen als gevolg van een verstoorde bloedsomloop, opname of productie van het hersenvocht.

Frequentieverdeling

50% van alle patiënten die getroffen zijn door het klinische beeld van "hydrocephalus / hydrocephalus" zijn zuigelingen en kleine kinderen, de andere helft zijn volwassenen, waarbij het voornamelijk mensen ouder dan 60 jaar zijn die aan hydrocephalus lijden. Op basis hiervan is 25% van de gevallen van hydrocephalus aangeboren of gecombineerd met een defect van de neurale buis (ontwikkelingsstadium van de centrale zenuwstelsel). De incidentie van deze aangeboren vormen (congenitale hydrocephalus) is 1 tot 4 per 1000 geboorten.

Symptomen bij volwassenen

De symptomen van hydrocephalus bij volwassenen worden veroorzaakt door de toename van de druk in de schedel. Bij volwassenen is de schedel bot vormt een gesloten ruimte, die niet kan worden uitgezet. Door de overproductie van hersenvocht of een afvoerobstructie kan de druk op de hersenen weefsel neemt toe.

De holtes in de hersenen, die het hersenvocht bevatten, zetten uit en drukken op gevoelige structuren in de hersenen. Deze toename van de druk leidt tot storingen die vergelijkbaar zijn met die bij beroertes. Getroffenen klagen over verminderd gezichtsvermogen, hoofdpijn en duizeligheid.

Bewegingsstoornissen, zoals een onzekere gang, zijn ook bekend. In sommige gevallen veranderen van karakter en geheugen aandoeningen zijn ook mogelijk. Bij een late diagnose zijn vernauwingen van de hersenen ook mogelijk.

De getroffen personen vallen flauw omdat delen van de hersenen vernauwd zijn en hun functie verminderd is. Dit omvat met name de hersenstam, die het circulatiecentrum en het ademhalingscentrum bevat. Dit voorwaarde is acuut levensbedreigend.

Om de diagnose "hydrocephalus" te kunnen stellen, is het allereerst noodzakelijk om een medische geschiedenis (anamnese). Dit wordt gevolgd door een neurologisch onderzoek waarbij speciale aandacht wordt besteed aan het typische symptomen van hydrocephalus. Verder worden beeldvormende procedures gebruikt, namelijk een computertomogram (cCT) of een hoofd MRI (cMRI, nucleaire spin).

Behalve in noodsituaties, hoofd MRI is meestal de voorkeursmethode voor het detecteren van hydrocephalus. Ook het vastleggen van hersengolven door middel van een EEG (elektro-encefalogram) kan belangrijke informatie opleveren over de aanwezigheid van hydrocephalus. Andere diagnostische opties zijn onder meer het meten van de druk van het hersenvocht of een scintigrafie.

De eerste wordt meestal niet meer gebruikt voor diagnose, de laatste dient om een ​​verstoorde opname van hersenvocht op te sporen met behulp van radioactieve stoffen. De omtrek van de hoofd regelmatig worden gemeten om een ​​toename van het volume van de schedel en dus een hydrocephalus in de tijd. Om een ​​bestaande ventrikelvergroting te verduidelijken, is de eerste stap een ultrageluid onderzoek (echografie) van het hoofd en de volgende stap is een CT of MRI van het hoofd.

Bovendien is een weerspiegeling van de oogfundus nuttig om bloedingen of congestie te detecteren papil als een indicatie van hydrocephalus. Magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) wordt ook gebruikt om hydrocephalus te detecteren. Hier vindt u alle onderwerpen van diagnostiek