Tibia fractuur
De breuk van de sterkere tibia op de lagere been komt relatief zelden voor in vergelijking met de breuk van de fibula. De tibia heeft zijn zwakste punt boven de enkel gewricht, daarom breekt dit bot ook het vaakst op het beschreven punt. De oorzaak is een extreme verdraaiing van de voet, eventueel gecombineerd met extern geweld of verkeers- en sportongevallen (voetbal, skiën, snowboarden, ..).
De spanning op de been wordt erg pijnlijk, en het is bijna onmogelijk om de voet te gebruiken. Het gebroken gebied zwelt op, mogelijk met hematoom vorming. Als de botuiteinden niet te ver weg zijn van hun punt van oorsprong, kan de been wordt in een gips cast ongeveer zes weken zodat de botten kunnen samen groeien zonder operatie. Hier is het belangrijk om de nieuwe vezels niet te vroeg te zwaar te belasten en het hele ding de tijd te geven om te regenereren. Desalniettemin moeten op het juiste moment specifieke stimuli worden toegepast om de nieuwe structuren voor te bereiden op hun latere vereisten.
Enkel fractuur
Ernstiger dan eenvoudige botbreuken, die meestal zonder operatie kunnen worden behandeld, zijn fracturen waarbij sprake is van gewrichten. In het gebied van de fibula- en tibiafracturen bestaat het risico dat de enkel gewricht zal worden aangetast. De enkel joint verbindt beide onderbeen botten met de voet en draagt het hele lichaamsgewicht tijdens het staan en lopen.
Omdat gewrichtsfracturen het risico lopen secundaire ziekten te ontwikkelen, zoals artrose, worden ze meestal operatief behandeld. Daarnaast de stabiliteit van het been na een enkel breuk is ernstig beperkt, aangezien andere stabiliserende structuren zoals omliggende ligamenten meestal ook gescheurd zijn. Deze worden ook weer aan elkaar gehecht tijdens de chirurgische ingreep. De botten worden weer met schroeven of plaatjes aan elkaar vastgemaakt. Ondanks een vroege functionele vervolgbehandeling moet het lichaam voldoende tijd krijgen om nieuwe bot- en weefselvezels te vormen.
Samengevat
De fibula is een lang, smal bot dat samen met het scheenbeen het onderbeen. Het bevindt zich aan de buitenkant van de onderbeen. Aan de bovenkant is het buiten onder de kniegewricht.
Aan de onderkant is het betrokken bij de constructie van de enkelgewricht samen met het scheenbeen en de voetbeenderen. Het sterke scheenbeen neemt het grootste deel van de belasting over, het kuitbeen ondersteunt het en dempt bewegingsbelastingen door zijn flexibelere structuur. Vanwege zijn slanke structuur wordt het vrij vaak blootgesteld aan verwondingen in vergelijking met het scheenbeen.
Externe kracht, die meestal atleten treft, kan ervoor zorgen dat het bot breekt. Afhankelijk van het verwondingsmechanisme bevindt de fractuurplaats zich net onder de hoofd van de fibula, dwz het bovenste uiteinde, in het midden van het bot (schacht) of net boven de enkelgewrichtDit is een relatief veel voorkomende vorm van fibulafractuur als gevolg van extreme buiging.Symptomatisch is er ernstig pijn en zwelling in het gebroken gebied, en het vermogen om onder stress en functie te werken is beperkt. In de regel wordt een fibulafractuur gedurende zes weken gepleisterd en vervolgens behandeld in fysiotherapie. Ernstige of gecompliceerde fracturen, vooral die waarbij sprake is van gewrichten, moet worden geopereerd.
