Pijn aan de voetzool

Oorzaken

Een aantal verschillende ziekten kan veroorzaken pijn in de voetzool. Slechts enkele ziekten komen echter uitsluitend tot uiting in pijn op de voetzool. Deze omvatten de zogenaamde Fasciitis plantaris en het achterste tarsaal tunnel syndroom.

Beide ziekten veroorzaken ernstig pijn bij de getroffen personen, wat merkbaar is aan de voetzool. Plantaire fasciitis is een relatief veel voorkomende ziekte die de peesplaat bij de hiel aantast. Bij plantaire fasciitis is deze peesplaat ontstoken door een overbelasting van de structuur en veroorzaakt pijn.

Diverse factoren, zoals te zwaar of ingekort been spieren, kan de ontwikkeling van een dergelijke ontsteking van de peesplaat bevorderen. De zogenaamde posterior tarsaal tunnelsyndroom is een compressie van een specifieke zenuw in het gebied van de voet: de scheenbeenzenuw. Vooral na blessures in de enkel gewrichtsgebied, kan een dergelijke compressie van de zenuw optreden.

In veel gevallen is er echter geen concrete oorzaak voor het syndroom te vinden. Door de beknelling van de zenuw, die onder meer verantwoordelijk is voor de gevoelige toevoer van de voetzool, veroorzaakt dit syndroom hevige pijn in het gebied van de voetzool en mogelijk ook gevoelige gebreken. Er zijn een aantal andere ziekten die pijn in de voetzool kunnen veroorzaken.

Meestal zijn er echter naast de pijn nog andere symptomen, die meestal de verschillende oorzaken kunnen beperken. Een hielspoor kan bijvoorbeeld hevige pijn veroorzaken wanneer het zich voordoet. Dit is het fenomeen van een nieuwe botvorming op de hielbeen, wat daar ernstige pijn kan veroorzaken.

Vitamine tekort kan ook pijn in de voetzool veroorzaken. Het klinische beeld van een zogenaamd Brandend-Feet Syndrome wordt veroorzaakt door een gebrek aan vitaminen, maar is bijna onbestaande in de ontwikkelde wereld. Vaker is een symptomatologie die wordt veroorzaakt door een verkeerde plaatsing van de voeten.

Vooral platte en gebogen voeten kunnen pijn veroorzaken. Als dergelijke verkeerde standen van de voeten in een vroeg stadium worden ontdekt, kan er meestal snel een remedie worden gevonden, zodat de symptomen van de pijnlijke voetzool relatief snel verdwijnen. Huidziekten kunnen ook pijn aan de voetzool veroorzaken.

Er moet bijvoorbeeld worden gekeken naar de huid van de voetzool wratten, omdat deze ook pijn kunnen veroorzaken. Zeldzame huidaandoeningen zoals erytromelalgie kunnen ook een brandend gevoel op de voetzool. Ten slotte natuurlijk ontstekingen, hetzij door een bacteriële infectie aan de voet, zoals vaak het geval is diabetische voet syndroom, of reumatische processen in de gewrichten van de voet, kan ook leiden tot pijn aan de voetzool.

Naast de hierboven beschreven oorzaken zijn er nog een aantal andere ziekten die ook klachten aan de voetzool kunnen veroorzaken. Deze zijn echter meestal zeldzaam of kunnen worden herleid tot een specifiek letsel. Bij kinderen en adolescenten kan pijn, die voornamelijk ter hoogte van de hiel zit, ook worden veroorzaakt door apofysitis calcanei.

Als de oorzaak niet banaal en voor de hand liggend is en de pijn na een paar dagen geen verbetering vertoont, dient in ieder geval een arts te worden geraadpleegd die de oorzaak kan achterhalen. Alleen met een juiste diagnose kan een therapie worden gestart die de pijn effectief kan bestrijden en tegelijkertijd de oorzaak van de ziekte kan behandelen. Slechts enkele ziekten manifesteren zich uitsluitend in pijn aan de voetzool.

In de meeste gevallen treden er andere symptomen op in het getroffen gebied, die een indicatie kunnen geven van de oorzaak van de onderliggende ziekte. De ervaren pijn kan ook sterk variëren van persoon tot persoon. Pijn is niet altijd hetzelfde.

Het is belangrijk om onderscheid te maken tussen de zogenaamde pijnkwaliteiten. Hierbij moet onderscheid worden gemaakt tussen steken, dof, drukken, licht of brandend pijn. De kwaliteit van de pijn kan de behandelende arts meestal een indicatie geven van het soort ziekte.

Het is ook belangrijk om te bespreken wanneer de pijn optreedt. Zo kan pijn die alleen waarneembaar is op het moment dat deze optreedt een aanwijzing zijn voor een wrat of hielspoor. Pijn, die ook in rust optreedt, spreekt weer voor andere ziekten. Ten slotte is het belangrijk om te bespreken of er andere symptomen optreden in de context van de ziekte.

Vooral symptomen zoals zwelling, roodheid of bijzonder warme huid op het getroffen gebied kunnen een aanwijzing zijn voor een ontstekingsproces. Pijn, samen met gevoelige of motorische gebreken van de voet, duidt meestal op een neurologisch probleem. Pijn in combinatie met verminderde gevoeligheid van de voet kan bijvoorbeeld een teken zijn van een posterieur tarsaal tunnel syndroom.

De therapie tegen pijn aan de voetzool is in principe afhankelijk van de onderliggende ziekte. Pijnstillers zoals NSAID's kunnen het symptoom van pijn verlichten, maar ze elimineren de ziekte die de pijn veroorzaakte meestal niet. Dus voordat met een therapie wordt begonnen, moet de juiste diagnose door een arts worden gesteld.

Nadat de diagnose is gesteld, worden de betreffende ziekten met een grote verscheidenheid aan methoden behandeld. Voor bijna alle ziekten die pijn in de voetzool veroorzaken, wordt aanbevolen om in eerste instantie het getroffen gebied te sparen. Zo is de eerste stap bij een bestaande Fasciitis plantaris het sparen van de aangedane voet.

Omdat de ziekte een reactie is op het overbelasten van de pees, mag deze in eerste instantie niet verder worden belast. Risicofactoren zoals het beoefenen van bepaalde sporten moeten worden vermeden en, indien nodig, moet worden gestreefd naar gewichtsvermindering op de lange termijn. Als de behandelende arts een posterieur bepaalt tarsaltunnelsyndroomwordt in eerste instantie een conservatieve therapie gestart.

In de meeste gevallen betekent dit de toepassing van orthopedische inlegzolen die beloven de symptomen te verbeteren. Als conservatieve therapie niet succesvol is, tarsaltunnelsyndroom kan ook operatief worden behandeld. Bij een pijnlijke hielspoor, afgezien van een voldoende pijntherapie met medicatie kunnen voetverlichting, koudetherapie en fysiotherapie helpen.

In sommige gevallen is het ook nodig om een ​​hielspoor te opereren en te verwijderen. Ontstekingsprocessen die naast pijn ook roodheid, zwelling en hitte in het getroffen gebied veroorzaken, moeten zo snel mogelijk adequaat worden behandeld. Bacteriële infecties moeten worden behandeld antibiotica, terwijl in het geval van degeneratieve ziekten geneesmiddelen zoals cortisone kan de symptomen verlichten.

Bij wratten, die vaak voorkomen op de voetzool, kan een zogenaamde icing van de wratten snel verbetering brengen. Verkeerde standen van de voeten kunnen worden behandeld met orthopedische inlegzolen, wat ook kan leiden tot een langdurige verbetering van de positie. In bijzonder ernstige gevallen kan het ook raadzaam zijn om een ​​operatie uit te voeren en de positie intraoperatief te corrigeren.

Individuele therapiemogelijkheden voor voetafwijkingen dienen met de behandelende orthopedisch specialist te worden besproken. Als er chronische pijn in de voetzool is, kunnen verschillende therapieconcepten worden overwogen. Het wordt aanbevolen om een ​​specialist te raadplegen die bekend is met de behandeling van chronische pijn.

Voor de behandeling van plantaire fasciitis kan het gebruik van een kinesiotape helpen. De elastische banden worden op de huid geplakt en zorgen voor spanning in de huid, pezen en spieren. Deze spanning bevordert bloed bloedsomloop en verhoogt zo het vermogen om te regenereren.

De tape vermindert ook pijn en spanning. De tapes kunnen dag en nacht en tijdens het sporten gedragen worden. Bovendien zorgen ze voor extra stabiliteit in de enkel gewricht.

De diagnose van pijn in de voetzool kan sterk variëren. Elke juiste diagnose begint echter met een bespreking van de geschiedenis van de patiënt, ook wel anamnese genoemd. Hierbij wordt speciale aandacht besteed aan de acute symptomen en hun kwaliteiten, evenals aan eventuele eerdere ziekten en de ingenomen medicatie.

Al tijdens de anamnese kunnen meestal een aantal ziekten worden uitgesloten, of kan een idee worden ontwikkeld welke ziekten de symptomen kunnen veroorzaken. Na de grondige anamnese volgt a fysiek onderzoek​ Tijdens dit onderzoek zal de behandelende arts het huidoppervlak van het getroffen gebied onderzoeken op onregelmatigheden, roodheid en zwelling.

Ook de beweeglijkheid van de voet kan een indicatie geven van de onderliggende ziekte. Om neurologische oorzaken uit te sluiten kan de gevoeligheid ook op de voetzool worden getest. Als het zo simpel is fysiek onderzoek samen met de geschiedenis van de patiënt kon nog geen duidelijke diagnose worden gesteld, meestal volgen moderne diagnostische instrumenten. Bijvoorbeeld beeldvormende procedures zoals een MRI, CT, Röntgenstraal or ultrageluid kan worden uitgevoerd afhankelijk van de individuele situatie van het individu. Om bijvoorbeeld een eenduidige diagnose van een calcaneale uitloper te kunnen stellen, wordt een Röntgenstraal moet uitgevoerd worden. Op de afbeelding die door deze procedure wordt geproduceerd, kan het botuitsteeksel meestal zonder twijfel worden geïdentificeerd.