De tarsaal tunnelsyndroom is een van de zenuwvernauwing zenuwcompressiesyndromen. Er wordt onderscheid gemaakt tussen anterieur en posterieur tarsaal tunnel syndroom. De anterieure tarsaal tunnelsyndroom beïnvloedt de N. fibularis profundus.
Bij het posterieure tarsaaltunnelsyndroom wordt de tibiale zenuw samengedrukt in de zogenaamde tarsaaltunnel. Beide zijn afkomstig uit de Ischiaszenuw ("Heupzenuw"). Het posterieure tarsaaltunnelsyndroom komt vaker voor.
De nervus tibialis loopt langs de achterkant lager been van de laterale voet tot aan de voetzool. Het voedt de motorische spieren van kuit en voet en is daarmee onder meer verantwoordelijk voor het lopen op de tenen. Het voedt een gevoelig deel van de kuit en de voetzool. Het kan in zijn loop achter de binnenkant worden versmald enkel Hier bevindt zich de zogenaamde tarsaltunnel, die wordt begrensd door botten van binnenuit en overspannen door een band van buitenaf, de Retinaculum flexorum of Ligamentum laciniatum.
Anterieur tarsaaltunnelsyndroom
Het anterieure tarsaaltunnelsyndroom is een zenuwvernauwingssyndroom dat de N. fibularis profundus (soms verouderd ook wel N. peroneus profundus genoemd) aantast. Een synoniem is daarom ook “fibularis syndroom”. De N. fibularis profundus is een zenuwtak van de N. fibularis communis, die op zijn beurt een zenuwdeel (fibularis deel) is van de N. ischiadicus.
Dit is verdeeld in 2 zenuwen boven de fossa poplitea: N. fibularis communis en N. tibialis. Naast de N. fibularis profundus geeft het fibularisdeel ook aanleiding tot de N. fibularis superficialis. De twee zenuwtakken scheiden zich in het gebied van de fibula hoofd, meer bepaald in de M. fibularis longus.
De belangrijkste symptomatische tak van de fibulaire zenuw is echter de N. fibularis profundus. De oorzaak van het anterieure tarsaaltunnelsyndroom wordt beschouwd als zenuwcompressie in het gebied van de enkel gewricht, aangezien de zenuw onder een ligamentstructuur doorloopt, het Retinaculum extensorum inferius (in de literatuur ook wel het Ligamentum cruciforme genoemd). Naast het retinaculum kan ook een spierstructuur, de M. extensor hallucis brevis, tot zenuwcompressie leiden.
De vernauwing kan worden veroorzaakt door het veelvuldig dragen van hoge schoenen. Skischoenen en bergschoenen kunnen de symptomen ook verergeren. Zoals bij veel andere zenuwvernauwingssyndromen, is een veel voorkomende reden de aanwezigheid van tendosynovitis, aangezien het aangetaste gebied opzwelt ten koste van de N. fibularis profundus.
Maar ook na blessures kan de aanwezigheid van een ganglion (= overleg, tumorweefselveranderingen in gewrichtskapsels of peesscheden) of suikerziekte mellitus kan het risico op het anterieure tarsaltunnelsyndroom enorm verhogen. Eindelijk, de staat van zwangerschap of een chronische circulatiestoornis kan ook de N. fibularis profundus samendrukken. Het anterieure tarsaaltunnelsyndroom kan conservatief worden behandeld lymfedrainage, lokale infiltratie van steroïden en lokale anesthetica, zalven en inlegzolen. Als de patiënt niet reageert op conservatieve behandeling, wordt meestal een operatie uitgevoerd.
Alle artikelen in deze serie:
