Een radiaal hoofd breuk is een relatief zeldzame fractuur - goed voor ongeveer 3 procent van alle fracturen. De breuk treedt voornamelijk op als gevolg van een val op de uitgestrekte arm. Naast veel voorkomende fracturen zijn er ook complexe fracturen die soms bijkomende verwondingen opleveren.
Wat is een radiale kopfractuur?
Radial hoofd breuk is onderverdeeld in in totaal vijf typen. Type 1 is een niet-verplaatste fractuur; deze fractuur is soms de meest voorkomende vorm van deze zeldzame verwonding. In type 2 verwijst de medische professie naar een verplaatste fractuur, die onder andere ook wel een beitelfractuur wordt genoemd. Type 2 is wanneer er een stapformatie is die meer dan 2 mm is. Type 3 verwijst naar de verkleinde breuk. In type 4 verwijst de medische professie naar een niet-verplaatste radiaal nek fractuur en bij type 5 een verplaatste radiale nekfractuur. Typen 4 en 5 zijn ingedeeld volgens het speciale Bakalin-formulier.
Oorzaken
De meest voorkomende of enige oorzaak die een radiaal veroorzaakt hoofd breuk is een val op een uitgestrekte of licht gebogen arm. Dit betekent dat indirecte kracht altijd de trigger is van a radiale kopbreuk De val veroorzaakt een benige scheerbeurt, een rechte breuk of kan soms leiden tot een verkleinde breuk (of een verbrijzeling van de radiale kop). Er zijn geen andere bekende oorzaken die een hiermee samenhangende breuk kunnen veroorzaken voorwaarde.
Symptomen, klachten en tekenen
De patiënt klaagt over ernstig pijn Overwegend beschrijft de getroffen persoon de lokalisatie van de pijn op het gebied van de onderarm (nabij de straal) of nabij het ellebooggewricht. Veel patiënten klagen ook pijn in de hand; in dit geval kan worden aangenomen dat de pijn veroorzaakt door de radiale kopbreuk straalt uit in de hand. In het verdere verloop is er een ernstige beperking van de beweeglijkheid van het ellebooggewricht. De radiale kopbreuk veroorzaakt ook - in het gebied van de elleboog - een aanzienlijke zwelling, wat duidt op een blessure.
Diagnose en verloop van de ziekte
De arts beveelt een Röntgenstraal examen. Door middel van de beeldvormingsprocedure herkent hij of er een breuk aanwezig is en van welk type het is. Als de arts niet duidelijk kan zien of er sprake is van verplaatsing van het bot, kunnen verdere onderzoeksmethoden (magnetische resonantie therapie (MRI) of een computertomografie) kan informatie geven over de mate waarin de radiale kop gewond is geraakt. Die beeldvormingsmethoden zijn ook belangrijk omdat eventuele bijkomende verwondingen kunnen worden uitgesloten. eindelijk, de opperarmbeen of de ellepijp kan gewond raken. Afhankelijk van het type en de bijkomende verwondingen, beslist de arts of conservatieve of chirurgische behandeling of therapie zal worden uitgevoerd. De genezingstijd is ongeveer zes weken; complicaties zijn meestal niet te verwachten. Na therapiebeweging is niet beperkt; gevolgschade wordt niet verwacht.
Complicaties
Een radiale kopbreuk kan af en toe optreden leiden tot complicaties. Hier maken artsen onderscheid tussen vroege en latere gevolgen. Pseudartrose wordt beschouwd als een vrij zeldzaam effect van de radiale kopfractuur. Het wordt voornamelijk gezien in radiaal nek breuken die niet voldoende zijn verminderd. In de loop van conservatieve therapie is pijnlijke malunion mogelijk. Dit resulteert in een permanente verkeerde opstelling of stapvorming. Op middellange termijn bestaat er dus een risico op bewegingsbeperking bij het draaien van de onderarm en posttraumatisch artrose van de elleboog. In dergelijke gevallen chirurgisch maatregelen vereist. Een van de meest voorkomende complicaties van de radiale kopfractuur is een chronische bewegingsbeperking van het ellebooggewricht. Mogelijke redenen hiervoor zijn de breuk zelf of te lange immobilisatie. Bovendien, extensie tekorten in de onderarm zijn mogelijk, die worden veroorzaakt door capsulaire krimp of verklevingen. Als fysiotherapeutische behandeling geen verbetering oplevert, kan ook in dit geval een operatie uitkomst bieden. Mogelijke vroege gevolgen van een radiale kopfractuur zijn onder meer zenuwletsel, compartimentsyndroom of infectie. Latere complicaties kunnen een infectie of een verkeerde axiale uitlijning van de botten Een operatie voor een radiale kopfractuur brengt ook het risico op complicaties met zich mee, waardoor aangrenzende structuren tijdens de ingreep kunnen worden aangetast. Dit zijn meestal ligamenten en zenuwen in de elleboogregio. In het ergste geval kan dit leiden tot langdurige arbeidsongeschiktheid. Omdat met behulp van chirurgische ingrepen geen absoluut slagingspercentage kan worden behaald, bestaat er ook een risico op osteoartritis.
Wanneer moet je naar een dokter?
Bij het optreden van een radiale kopfractuur dient altijd onmiddellijk een arts te worden geraadpleegd. Er is geen zelfgenezing, dus de voorwaarde moet in ieder geval door een arts worden behandeld. Dit is de enige manier om complicaties te voorkomen en een goede versmelting na de breuk te garanderen. Een arts moet worden geraadpleegd voor een radiale kopfractuur als de patiënt lijdt aan zeer ernstige pijn in het gebied van de onderarm. Vooral na een val of na enig ander letsel in dit gebied moet onmiddellijk een arts worden geraadpleegd. In noodgevallen moet de spoedarts worden gebeld of moet het ziekenhuis worden bezocht. In dit geval kan de pijn zich ook over de hele arm verspreiden en een zeer negatief effect hebben op de kwaliteit van leven van de getroffen persoon. In de regel wordt de beweeglijkheid van de onderarm ook aanzienlijk beperkt door de radiale kopfractuur. Als de klachten langdurig aanhouden, moet een arts worden geraadpleegd. In de meeste gevallen kan een orthopedist de radiale kopfractuur goed behandelen.
Behandeling en therapie
Als de patiënt klaagt over hevige pijn of als er sprake is van ernstige effusie, kan de arts - gebruiken plaatselijke verdoving - voer een joint uit prik aan het begin van de behandeling. Dit verlicht of vermindert de pijn grotendeels. Nadat de zwelling is afgenomen en de eerste resultaten van de beeldvormingsprocedures beschikbaar zijn, beslist de arts of er wordt gekozen voor conservatieve of chirurgische therapie en behandeling. Als de arts besluit tot conservatieve therapie, wordt de arm eerst geïmmobiliseerd. Dit gebeurt door middel van een bovenarm gips spalk. De bovenarm of elleboog is geïmmobiliseerd onder een hoek van 90 graden. Als er geen verplaatste fractuur is, kunnen fysiotherapeutische oefeningen na enkele dagen worden gestart. Na een paar dagen krijgt de patiënt een spalk in plaats van een gips gipsverband, dat ongeveer drie weken moet worden gedragen. Na iets minder dan zes weken is de patiënt volledig genezen; de bewegingsvrijheid moet volledig worden hersteld - zoals het was vóór het ongeval. Fysiotherapeutische oefeningen worden aanbevolen. Door middel van deze oefeningen wordt de beweging van het gewricht bevorderd of hetzelfde bewegingsbereik als voordat het ongeval werd hersteld. Late effecten zijn niet te verwachten - zelfs als er geen fysiotherapeutische oefeningen worden gebruikt. Als er geen conservatieve therapie mogelijk is, zullen medische experts beslissen wat voor soort operatie moet worden uitgevoerd om een perfect resultaat te bereiken. Overwegend wordt een resectie van het radiale hoofd uitgevoerd. Deze chirurgische methode wordt bijvoorbeeld gebruikt bij verkleinde fracturen. Als er sprake is van een complexe of ernstige fractuur, kiest de arts voor een radiaalkopprothese. Bij deze procedure wordt de gewonde radiale kop vervangen door een prothese. Ook hier is de genezingstijd ongeveer zes weken; zelfs na de operatie is het voordelig als het een fysiotherapeutisch middel is maatregelen worden genomen zodat de volledige bewegingsvrijheid wordt hersteld. Er zijn - in de regel - geen complicaties.
het voorkomen
Uiteindelijk is de fractuur van de radiale kop helemaal niet te voorkomen. Het is belangrijk dat de getroffen persoon vallen vermijdt, respectievelijk niet wil vangen met de uitgestrekte armen. Omdat dit echter een reflexactie is, is het bijna onmogelijk om - in de context van een val - jezelf niet met de handen te willen onderscheppen. Bij oudere mensen of mensen die lijden aan botziekten (bijv osteoporose), kunnen fracturen van de radiale kop vaker optreden als ze zichzelf proberen op te vangen met hun uitgestrekte armen tijdens een val. In dit geval neemt ook de kans op eventuele bijkomende verwondingen toe.
Nazorg
Het type en de intensiteit van de nazorg voor een radiale kopfractuur is afhankelijk van de toegepaste conservatieve of chirurgische therapie. Na conservatieve therapie met een spalk is het belangrijk om het ellebooggewricht zo snel mogelijk te remobiliseren. Dit om blijvende bewegingsbeperkingen te voorkomen en om na ongeveer zes weken weer volledig mobiel te zijn. Als dit lukt en er geen pijn optreedt, is er geen verdere nazorgbehandeling nodig. Bij chirurgische behandeling van de radiale kopfractuur begint de vervolgbehandeling al zeven tot tien dagen na immobilisatie van de elleboog met een spalk. De nazorg begint voorzichtig met passief stretching oefeningen, dwz zonder de eigen spier van de patiënt sterkte Het is belangrijk om geduldig te zijn, omdat de volledige extensie van de elleboog pas na vier weken bereikt mag worden. De daadwerkelijke krachttraining het herstel van de spieren begint pas acht tot twaalf weken nadat de hernia operatief is hersteld. Als de spiertraining te vroeg wordt gestart, neemt het risico op permanente beperking van de elleboogbeweging toe en moet dit worden vermeden. Zodra volledige bewegingsvrijheid en spierherstel is bereikt, is geen verdere vervolgbehandeling of follow-up nodig.
Wat u zelf kunt doen
Na een radiale kopfractuur, gelijktijdig maatregelen zoals rust en spaarzaamheid zijn van toepassing. Patiënten moeten elke zwelling of effusie koelen en de instructies van de arts met betrekking tot lichamelijke inspanning volgen. De patiënt zou dat moeten doen praten naar de dokter over natuurlijk pijnstillers ter ondersteuning van de medicamenteuze therapie Fysiotherapie, maar ook oefeningen van yoga or Pilates zijn goede manieren om herstel te ondersteunen. Getroffen personen mogen voorlopig geen lasten heffen en mogen de arm niet te veel strekken of buigen. Bovendien moet de voorgeschreven medicatie worden ingenomen. Andere maatregelen zijn gericht op het kalmeren van de breuk en het letten op ongebruikelijke symptomen. Omdat een breuk van de radiale kop gepaard gaat met een beperkte beweging van de arm, kunnen hulpmiddelen zoals krukken kan nodig zijn. Als de radiale komfractuur is opgetreden als onderdeel van een ongeval, kan therapie ook aangewezen zijn. Trauma's en psychische problemen moeten bijvoorbeeld worden opgehelderd voordat er ernstige psychische aandoeningen, zoals depressieve stemmingen of angstgevoelens, ontstaan. Als de bovengenoemde maatregelen constant worden uitgevoerd, zal het letsel snel verdwijnen. Als zich echter complicaties voordoen die niet kunnen worden verholpen door zelfhulpmaatregelen, moet de arts worden geraadpleegd.
