Therapie | ADHD

Therapie

De therapie van ADHD moet altijd individueel zijn afgestemd op de gebreken van het kind en, indien mogelijk, een holistische benadering volgen. Holistisch betekent dat therapeut, ouders en school samenwerken om door samenwerking de best mogelijke resultaten te bereiken. Verder moet zowel het sociaal-emotionele gebied als de psychomotorische en cognitieve gebieden worden aangepakt.

Het pedagogisch werk moet gebaseerd zijn op de leren niveau, de leeromstandigheden en de werkmogelijkheden van elk kind. Aan alle personen die bij de opvoeding van het kind zijn betrokken, moet duidelijk worden gemaakt dat een ADHD kind mag niet worden behandeld met beledigingen. Dit vereist vooral zelfdiscipline en zelfbeheersing van deze personen, want vaak maakt het gedrag iemand “van streek”.

Duidelijke regels en afspraken en vooral consistent gedrag van volwassenen zijn het uitgangspunt. Stap voor stap wordt dan samen met het kind gewerkt aan het naleven van afgesproken regels. Als… dan - consequenties moeten rustig worden uitgelegd en begrijpelijk gemaakt, maar ook geobserveerd.

Daarbij moeten ze ervoor zorgen dat de gevolgen van het overtreden van de regels altijd dezelfde zijn. Vermijd echter absoluut te harde straffen. Zelfs als dit negatief gedrag onderdrukt, zal het op een andere plaats terugkomen - misschien zelfs ernstiger - vanwege gevoelens van wraak of iets dergelijks.

Bovendien heeft het principe van positieve bekrachtiging zichzelf bewezen. Dit betekent: elk succes, elke naleving van regels enz. Moet worden geprezen.

Maar zorg ervoor dat het afkomstig is van de hart-. Kinderen, vooral ADHS - kinderen merken het verschil. Let op het volgende: Consequente educatieve interventie en alle bovengenoemde ondersteuning zullen u niet helpen om te genezen ADHD.

Ze helpen je alleen om die van het kind te verminderen spanningen en angsten en om je eigen energie te sparen. Kreten, huisarrest of zelfs mishandeling veroorzaken altijd een uitdagende reactie bij het kind. Als je je onrechtvaardig behandeld voelt - en dit is voor bijna alle mensen hetzelfde - zul je geen gedragsverandering teweegbrengen en elke wil om je in te spannen en regels te volgen teniet doen.

De educatieve maatregelen omvatten ook fijne motorische oefeningen, die nodig worden omdat met name hyperactieve kinderen problemen hebben met het bewegingsbereik. Fijnmotorische oefeningen kunnen altijd en overal worden uitgevoerd. Voorbeelden zijn: Kneden, snijden, kleuren, vlechten, kralen, kralen….

In principe zijn alle "gewone" oefeningen voor het trainen van hand en vinger behendigheid zijn positief. Elke prestatiedruk en elke vorm van evaluatie moeten echter worden vermeden. Zoals al meerdere keren vermeld, is er niet DE enige therapie die ADHD kan genezen en verhelpen.

Het moet op verschillende punten worden gestart. Dit betekent dat allereerst alle gebieden waarop het onderwijs wordt gegeven, moeten worden aangepakt. Naast het ouderlijk huis is dit allereerst het kleuterschool of school.

Maar ook alle andere contactpersonen moeten de basisaspecten van een therapie bijgebracht worden. Contraproductief werk, bijvoorbeeld door de grootouders, moet worden vermeden. Dit begint in de regel met het informeren van de ouders over ADHD, de symptomen en therapeutische mogelijkheden.

Het is belangrijk om de ouders duidelijk te maken dat het omgaan met hun eigen kind meer inspanning, energie en zenuwen dan in het “normale geval” het geval zou zijn. Dit heeft in de regel ook tot gevolg dat men loskomt van oude, mogelijk zelfs gekoesterde regels en gedragspatronen. Het leggen of herstellen van een positieve basis voor onderwijs moet centraal staan.

Psychologische begeleiding moet en kan in veel gevallen niet één keer plaatsvinden en is niet beperkt tot de opheldering en ontwikkeling van de ziekte. In veel gevallen is de ondersteuning tijdens een therapie net zo belangrijk, mogelijk zelfs belangrijker, omdat het veel van de ouders vraagt ​​in termen van hardheid en consistentie. Zoals reeds vermeld, vormen de ouders samen met alle andere kinderen die bij de opvoeding van het kind betrokken zijn een eenheid en dienen als zodanig ook algemeen geldende en consequent nageleefd regels te hebben.

Iedereen zou “samen” moeten werken. Naast het opleiden van de ouders is het daarom ook belangrijk dat alle andere groepen over de ziekte geïnformeerd worden. Naast het doorgeven van informatie is de therapie van ADHD minstens zo belangrijk: alleen als iedereen aandacht heeft voor het naleven van vastgestelde regels kan de therapie voor zichzelf een kans van slagen claimen.

Samenvattend kan worden gesteld dat de therapie van het kind op maat moet zijn. Dit betekent dat er geen specifieke ADHD-therapie is die voor elk kind even toepasbaar en haalbaar is. Hoe individueel het kind ook is, als individu moet elke therapie worden overwogen.

Dit betekent dat er rekening gehouden moet worden met de leeftijd en het verloop van de symptomen, de bijbehorende symptomen en de leefomgeving van het kind. Er moet speciale aandacht worden besteed aan de omgeving van het kind (zie hierboven), zodat (therapeutische / psychologische) begeleiding en ondersteuning van ouders en andere verzorgers net zo belangrijk kan zijn als de therapie van het kind zelf. Dienovereenkomstig moet een therapie gewoonlijk verschillende maatregelen omvatten en omvatten, die elkaar allemaal op de een of andere manier moeten aanvullen.

Deze worden hieronder weer kort opgesomd. Aangezien er eerst bepaalde randvoorwaarden moeten worden geschapen om een ​​therapie op een passende en noodzakelijke manier te kunnen uitvoeren, lijkt het logisch dat niet alle maatregelen tegelijkertijd worden gestart en uitgevoerd. Hiervoor wordt meestal een individueel therapieplan opgesteld.

Over het algemeen wordt de therapie gestart op die punten waar zich problemen voordoen. Omdat het gedrag dan altijd actio en reactio triggert, wordt snel duidelijk op welke punten verder gewerkt en behandeld moet worden. - Counseling en ondersteuning voor ouders

• Samenwerking tussen alle volwassenen die bij het onderwijs betrokken zijn (therapeuten - school / kleuterschool en ouderlijk huis)
• Indien nodig pedagogische begeleiding (duidelijke regels en structuren (rituelen))
• Passende diagnostiek in aanloop naar de therapie
• Gedragstherapie
• Indien nodig medicamenteuze behandeling
• Indien nodig (en op het juiste moment: therapie van de bijbehorende problemen (rekenproblemen, dyslexie, dyscalculie, dyslexie...)

Zodra een ADHD is gediagnosticeerd, moet worden overwogen om een ​​niet-medicamenteuze behandeling te starten of om toevlucht te nemen tot goed onderzochte en momenteel gebruikte medicijnen voor de ziekte.

Tegenwoordig de werkzame stof methylfenidaat wordt gebruikt in zowel de kinderpsychiatrie als de volwassenenpsychiatrie. Dit actieve ingrediënt is verkrijgbaar onder de handelsnaam Ritalin®. Het wordt in tabletvorm toegediend en verhoogt het concentratievermogen.

Ritalin® is een medicijn uit de groep van zogenaamde stimulantia. Waarom een ​​stimulerend middel het tegenovergestelde effect heeft, vooral bij ADHD-patiënten, en leidt tot een toename van de concentratie, is nog niet bekend. Ritalin wordt bij kinderen gebruikt in een dosis van 2.5 - 5 mg per dag en wordt over het algemeen goed verdragen.

De behandeling dient in eerste instantie gedurende meerdere maanden te worden gegeven. Als de symptomen onder Ritalin® aanzienlijk verminderen of zelfs verdwijnen, kan een poging worden ondernomen om ermee te stoppen. In de regel, en vooral bij kinderen en adolescenten, wordt het medicijn echter eerst gedurende ten minste een jaar na de diagnose gegeven om herhaling van de symptomen te voorkomen.

Naast het inmiddels oudere Ritalin® is er sinds enige tijd ook een nieuwer medicijn beschikbaar met de werkzame stof atomoxetine. De handelsnaam is Strattera®. Naast het verbeteren van de concentratie, vermindert het medicijn ook stemmingswisselingen en impulsiviteit.

Tot op heden is er met dit medicijn geen verslavend gedrag waargenomen. Het welzijn van het kind en de prognose van hun aandachtstekortstoornis hangt enorm af van hoe de ouders kunnen omgaan met ADHD. Opleiding van getroffen ouders is daarom een ​​elementair onderdeel van de ADHD-therapie.

Het creëert een basiskennis van de ziekte om het gedrag van het kind beter te begrijpen. ADHD maakt normaal leren moeilijk en beïnvloedt sociaal gedrag. Als deze kinderen worden behandeld zoals alle anderen, ervaren ze al vroeg afwijzing jeugd en lijden aan faalangst, wat de ontwikkeling van het kind verstoort en later in het leven tot problemen kan leiden.

Daarnaast heeft het gedrag van de ouders ook invloed op het beeld van het kind van zichzelf, zijn ziekte en zijn capaciteiten. Correct omgaan met ADHD is niet eenvoudig. Getroffen kinderen worden vaak als moeilijk op te voeden beschouwd en de ouders hebben moeite om bij hen door te dringen.

Ze moeten consistent zijn, maar tegelijkertijd emotioneel en empathisch, hoewel ze het gedrag van het kind niet altijd kunnen begrijpen. Lof in plaats van strafOplossingsgericht werken, geduldig zijn zijn uitdagingen voor de ouders, maar ze zijn de meest effectieve manier om kinderen met ADHD op te voeden.