Profylaxe en risicofactoren | Pijn aan de voetzool

Profylaxe en risicofactoren

Afhankelijk van de onderliggende ziekte die verantwoordelijk is voor de pijn op de voetzool zijn er een aantal verschillende risicofactoren voor de ontwikkeling van voetpijn. Aangezien een aantal van de mogelijke ziektes die de symptomen kunnen veroorzaken, veroorzaakt kunnen worden door het overbelasten van verschillende structuren, overlappen de risicofactoren elkaar in dit opzicht. Te zwaar in het bijzonder is een belangrijke risicofactor voor de ontwikkeling van pijn.

Sinds te zwaar is ook een risicofactor voor een aantal andere ziekten die ook de voetzool kunnen aantasten, zoals suikerziekte mellitus type II, gewichtsvermindering helpt om verschillende ziekten te voorkomen. Maar ook bepaalde sporten, zoals basketbal, volleybal of handbal, die met snelle sprints en snelle stops worden gespeeld, belasten de structuur van de voet. De verkorting van de kuitspieren speelt ook een doorslaggevende rol bij het ontstaan ​​van sommige ziekten van de voetzool. Hier vaak stretching kan helpen om het optreden van pijn in de voetzool.

Prognose

Het aantal verschillende ziekten dat verantwoordelijk kan zijn voor tongpijn, maakt het onmogelijk om een ​​algemene prognose voor tongpijn te geven. Dus pijn veroorzaakt door wratten kan verdwijnen nadat de wratten zijn behandeld met verkoudheid, terwijl de behandeling voor diabetische voet syndroom kan weken duren. Niettemin is de prognose gunstig voor de meeste ziekten die pijn in de voetzool veroorzaken.

In de meeste gevallen duurt de volledige genezing en dus de periode van pijnvrijheid zonder medicatie enkele weken, maar in de meeste gevallen blijft er geen blijvende schade over. Pijn die langer dan 6 maanden aanhoudt en daarom als chronische pijn wordt geclassificeerd, heeft een slechtere prognose. Verschillende therapeutische benaderingen kunnen echter ook helpen om de pijn op zijn minst te verminderen. In ieder geval dient bij pijn in de voetzool een arts te worden geraadpleegd, zodat de therapie zo vroeg mogelijk kan worden gestart. In bijna alle gevallen geldt dat hoe eerder een diagnose wordt gesteld en de therapie wordt gestart, hoe beter de prognose voor volledige, symptoomvrije genezing.