Natural Killer-cellen
Natural killer-cellen of NK-cellen vervullen een vergelijkbare rol als de T-killer-cellen, maar in tegenstelling tot de andere lymfocyten behoren ze niet tot het adaptieve maar tot het aangeboren immuunsysteem. Dit betekent dat ze permanent functioneel zijn zonder dat ze vooraf geactiveerd hoeven te worden. Hun reactie is echter moeilijk te reguleren. Niettemin behoren ze tot de lymfocyten, aangezien ze uit dezelfde voorlopercellen ontstaan.
Standaardwaarden van lymfocyten
De concentratie lymfocyten fluctueert gedurende de dag en is afhankelijk van het tijdstip, stress, lichamelijke inspanning en andere factoren. Er is alleen sprake van een pathologische toename als de lymfocyten boven de grenswaarden komen. Om het aantal lymfocyten te bepalen, een differentiaal bloed count is vereist, dat deel uitmaakt van de large bloedbeeld.
Het aandeel lymfocyten in het totale aantal leukocyten (leukocyten = wit bloed cel) moet tussen 25 en 40% liggen, wat overeenkomt met een concentratie van 1-500. 5 / μl. Is de waarde hoger dan dit, dan spreekt men van lymfocytose, als deze lager is spreekt men van lymfocytopenie (ook wel lymfopenie). Bij kleine kinderen kan de concentratie leukocyten veel hoger zijn en het aandeel lymfocyten kan oplopen tot 000%.
Wat kan de oorzaak zijn als de lymfocyten verhoogd zijn?
In de meeste gevallen duidt een verhoogd aantal lymfocyten (= lymfocytose) op een virale infectie, aangezien lymfocyten bijzonder geschikt zijn om deze te bestrijden. In principe zijn alle virusinfecties geassocieerd met een ten minste licht verhoogde lymfocytconcentratie. Bovendien kunnen bepaalde bacteriële infecties zoals pertussis (kinkhoest hoesten, kinkhoest), tuberculose (consumptie), syphilis, tyfus koorts (enterische koorts, pariëtale koorts) of brucellose (Mediterraan koortsMalta-koorts) veroorzaken ook een kenmerkende toename van lymfocyten.
Het aantal lymfocyten blijft zelfs bij chronische, dwz langdurige kuren verhoogd. Andere parasieten zoals Toxoplasma gondii kunnen ook leiden tot een kortstondige toename van lymfocyten. Er zijn echter ook ontstekingsziekten zonder infectie die leiden tot een verhoogd aantal lymfocyten, zoals darmaandoeningen De ziekte van Crohn en colitis ulcerosa, evenals auto-immuunziekten zoals Ziekte van Graves, waarin de lymfocyten produceren antilichamen tegen schildkliercellen, waardoor ze overmatig worden geprikkeld, wat op zijn beurt de hormonale werking verstoort evenwicht.
Sarcoïdose (De ziekte van Boeck), een bijzondere vorm van ontsteking die vooral vaak de longen aantast, kan ook leiden tot een toename van het aantal lymfocyten. Echter, een gestoord evenwicht van de schildklier hormonen, als in hyperthyreoïdie or de ziekte van Addison (primaire bijnierinsufficiëntie), kan ook leiden tot een toename van het aantal lymfocyten. Dit kan ook interessant voor u zijn: de ziekte van Addison Een bijzonder ernstige lymfocytose kan optreden bij bepaalde maligniteiten, dwz kwaadaardige tumorcellen: bij chronische lymfatische aandoeningen. leukemie (ALL), het zijn de voorlopercellen van de lymfocyten die zich hebben ontwikkeld tot kanker cellen als gevolg van mutaties.
Dit is de meest voorkomende vorm van leukemie in de westerse wereld. Omdat het vooral rond de leeftijd van 50 jaar voorkomt, wordt het ook wel 'ouderdom' genoemd leukemie“. Acute lymfatische leukemie ontwikkelt zich ook uit lymfocytvoorlopercellen, maar gaat meestal gepaard met snelle degeneratie van de beenmerg, wat kan leiden tot bloedarmoede omdat de andere bloed cellen kunnen zich niet goed ontwikkelen.
Als gevolg hiervan kan in sommige gevallen geen verandering of zelfs een vermindering van het totale aantal leukocyten worden waargenomen. Het abnormaal verhoogde aantal lymfocyten wordt pas duidelijk in het differentieel bloedbeeld. Omdat de gemuteerde lymfocyten bij beide ziekten over het algemeen geen functie hebben, is een verminderde prestatie van de immuunsysteem kan worden aangenomen ondanks het toegenomen aantal. Bovendien kunnen andere kwaadaardige tumoren andere cellen van het lymfestelsel kan lymfocytose veroorzaken, zoals Hodgkin-lymfoom (Ziekte van Hodgkin, lymfogranulomatose, lymfogranuloom), maar ook bepaalde non-Hodgkin-lymfomen.
