Definitie
Lymfocyten zijn een zeer gespecialiseerde subgroep van leukocyten, de witte bloed cellen die behoren tot de immuunsysteem, het eigen afweersysteem van het lichaam. Hun naam is afgeleid van het lymfestelsel, aangezien ze daar bijzonder vaak voorkomen. Hun belangrijkste taak is in de eerste plaats om het lichaam te verdedigen tegen ziekteverwekkers zoals virussen or bacteriën.
Voor dit doel zijn bepaalde cellen gespecialiseerd in slechts één pathogeen tegelijk, daarom worden ze ook de specifieke of adaptieve immuunsysteem. Maar ze helpen ook om gemuteerde lichaamscellen, zogenaamde tumorcellen, te elimineren, wat kan leiden tot kanker. Er wordt onderscheid gemaakt tussen B en T-lymfocyten, evenals natuurlijke killercellen, elk met verschillende functies.
Functie van lymfocyten
Wanneer een ziekteverwekker het lichaam binnendringt, wordt het eerst opgenomen en afgebroken door niet-specifieke afweercellen, zoals macrofagen ("gigantische eetcellen"). De macrofagen vertonen op hun beurt fragmenten van de ziekteverwekker, de zogenaamde antigenen, op hun oppervlak en activeren zo T-helpercellen, die als mediatoren dienen tussen de verschillende specifieke immuuncellen, de lymfocyten. De lymfocyten zorgen ervoor dat de immuunsysteem is zeer flexibel en kan op een fijn gereguleerde manier reageren op verschillende bedreigingen.
De humorale (= lichaamssappen) immuunrespons is gebaseerd op antilichamen, een specifieke vorm van eiwitten, die worden geproduceerd en uitgescheiden door plasmacellen. Het is voornamelijk ontworpen voor ziekteverwekkers die zich onafhankelijk kunnen vermenigvuldigen, bijv bacteriën, maar ook andere eencellige organismen. Antilichamen kunnen zich bijvoorbeeld hechten aan het oppervlak van bacteriën en klonteren ze samen vanwege hun speciale vorm (agglutinatie).
Dit maakt het op zijn beurt gemakkelijker voor niet-specifieke immuuncellen om de ziekteverwekkers te vinden en te elimineren. Antilichamen kan ook een aantal andere functies vervullen (zie B-lymfocyten). De cellulaire immuunrespons is voornamelijk gespecialiseerd in virussen, maar ook op bepaalde bacteriën, die niet zelfstandig kunnen leven en daarom lichaamscellen moeten aanvallen.
Als een cel wordt aangevallen, kan deze fragmenten van de parasiet vertonen op speciale receptoren op het oppervlak. T-killer-cellen vernietigen de aangevallen cellen en voorkomen zo de verdere verspreiding van de ziekteverwekker. evenals T-lymfocyten
