Myotone dystrofie type 1 (Curschmann-Steinert-syndroom) is een autosomaal dominante erfelijke multisysteemaandoening met de belangrijkste symptomen van spierzwakte en lensvertroebeling (staar Er worden twee vormen van de ziekte onderscheiden: een aangeboren vorm, waarbij de pasgeborene al opvalt door spierzwakte ("slappe zuigeling") en een volwassen vorm, die zich pas in het 2e tot 3e levensdecennium manifesteert. Myotone dystrofie type 1 is niet te genezen en verkort, afhankelijk van de ernst en progressie, de levensverwachting.
Wat is myotone dystrofie type 1?
Myotone dystrofie type 1 is een van de zogenaamde trinucleotide-herhalende aandoeningen. In de genetische code op de lange arm van chromosoom 19 is een trinucleotide aanwezig die is gedupliceerd vanuit de nucleïnezuur bases cytosine, thymine en guanine. Hoewel dit basistriplet 5-35 keer wordt herhaald bij gezonde personen, zijn er bij getroffen personen met milde vormen van de ziekte ongeveer 50-200 herhalingen en in ernstige vormen zelfs meer dan 1000 herhalingen. De trinucleotide codeert niet direct voor een eiwit, maar beïnvloedt de synthese van andere eiwitten Een enzym dat nodig is in skelet- en hartspieren, dystrophia myotonica proteïnekinase (DMPK), wordt in verminderde hoeveelheden geproduceerd als gevolg van de gen defect. Maar andere eiwitten worden ook beïnvloed, bijvoorbeeld SIX5, wat tot uiting komt in de lens, of de insuline receptor. Daarom heeft myotone dystrofie type 1 invloed op heel veel verschillende orgaansystemen. Met een incidentie van ongeveer 1: 20000 is myotone dystrofie type 1 de meest voorkomende myotonie en ook de meest voorkomende spierdystrofie die voorkomen bij volwassenen. Door de overerving neemt het aantal trinucleotide-herhalingen van generatie op generatie toe, zodat de ziekte eerder en ernstiger optreedt bij het nageslacht. De aangeboren vorm wordt altijd van de moeder geërfd. Jongens hebben vaker last van myotone dystrofie type 1 dan meisjes.
Oorzaken
In de aangeboren vorm is het kind direct na de geboorte merkbaar voor gegeneraliseerde spierzwakte, een verhoogd bovenwerk lipen ademhalingsinsufficiëntie. Vanwege de ademhalingsproblemen zijn veel pasgeborenen afhankelijk van kunstmatig ventilatie en 25% -50% sterft binnen de eerste 18 maanden van hun leven. De baby's die langer overleven, hebben waarschijnlijk ontwikkelingsachterstanden en ernstige mentale problemen vertraging Hun levensverwachting is ongeveer 30-40 jaar. Als de ziekte pas op volwassen leeftijd uitbreekt, merken getroffen personen vaak eerst spierzwakte op in spieren die ver van de romp verwijderd zijn, vooral in de benen en in de nek en gezichtszones. De gezichtsspieren atrofie, waardoor patiënten een uitgemergeld uiterlijk krijgen. Ook spraak- en slikstoornissen zijn het gevolg. Spierzwakte gaat gepaard met een vertraagde spier ontspanning, waardoor het voor getroffen personen moeilijk wordt om bijvoorbeeld een handgreep los te laten. Andere symptomen zijn onder meer lensvertroebeling, perceptief gehoorverlies, een verhoogde behoefte aan slaap, cognitieve stoornissen en verminderde glucose tolerantie en zelfs suikerziekte mellitus. Vanwege het verstoorde hormoon evenwicht, ervaren mannen doorgaans testikelatrofie en een kaal voorhoofd, en vrouwen ervaren onregelmatige menstruaties. De effecten op de hart- spieren zijn bijzonder gevaarlijk: hartritmestoornissen komen vaak voor, soms zelfs hartstilstand Wanneer de spierzwakte de rompspieren bereikt, zijn ademhalingsstoornissen en verhoogde gevoeligheid van de longen voor infectie het gevolg. Myotone dystrofie type 1 is altijd progressief, maar de ernst en samenstelling van de symptomen zijn zeer variabel. De gemiddelde levensverwachting in de volwassen vorm van myotone dystrofie type 1 is ongeveer 50-60 jaar.
Symptomen, klachten en tekenen
Het belangrijkste kenmerk van myotone dystrofie type 1 is de vertraagde verslapping van de spieren na een spiercontractie. Door deze eigenschap kan de ziekte worden onderscheiden van andere spierdystrofieën. Vooral de spieren die het verst van de romp van het lichaam verwijderd zijn, zoals het gezicht, nek, onderarm, hand, lager been en voetspieren, zijn aangetast. Los van de spierklachten treden ook andere symptomen op. Bijvoorbeeld, hartritmestoornissen or hart- mislukking komt vaak voor. Vanwege hartbetrokkenheid komen anesthesie-incidenten vaak voor tijdens anesthesie Staar en kaalheid van het voorhoofd bij mannen worden vaak waargenomen. Testosteron niveaus zijn te laag, wat niet zelden leidt tot testikelatrofie Er is een verhoogd risico op ontwikkeling suikerziekte Spreken en slikken veroorzaken moeilijkheden bij patiënten. Bovendien is de patiënt overdag constant moe, wat kan leiden tot nachtelijk ademhaling pauzeert. Echter, slaap apneu is niet altijd aanwezig. Andere symptomen kunnen spijsverteringsstoornissen, galblaas of gehoorproblemen zijn. Hoewel het erfelijk is voorwaarde, ervaren veel patiënten pas na hun twintigste symptomen. Staar wordt vaak gediagnosticeerd als het eerste teken van de ziekte. Er is echter ook een vorm van de ziekte die vanaf de geboorte aanwezig is. Deze aangeboren vorm van spiermyotonie wordt gekenmerkt door een bijzonder ernstig beloop met levensbedreigende ademhalingsinsufficiëntie en mentale en fysieke ontwikkelingsstoornissen.
Diagnose en verloop
Wanneer myotone dystrofie type 1 wordt vermoed, worden zonder twijfel moleculair genetische methoden gebruikt om de ziekte te diagnosticeren. Deze helpen om differentiële diagnoses met vergelijkbare symptomen, zoals myotone dystrofie type 2, uit te sluiten. De diagnose kan worden ondersteund door elektromyografische (EMG) onderzoeken. Bij getroffen personen kunnen typische patronen van spontane activiteit worden gevonden, vooral in de spieren distaal van de romp. Een gedegen familiegeschiedenis is ook belangrijk, mede om het gezin verder te begeleiden.
Complicaties
Bij deze ziekte lijden getroffen personen voornamelijk aan ernstige spierzwakte en ongemak in de ogen. Staar en vertroebeling van de lens treden op, waardoor het zicht van de getroffen persoon aanzienlijk verslechtert. Evenzo, in het ergste geval, compleet blindheid kan voorkomen. De kwaliteit van leven is aanzienlijk verminderd. Vooral jongeren kunnen psychische klachten krijgen of Depressie bij plotselinge visuele klachten of blindheid. Voorts hart- Ook kunnen er klachten optreden, waardoor de patiënt kan overlijden aan een plotselinge hartdood. Het is niet ongebruikelijk dat getroffenen hier last van hebben suikerziekte De spierzwakte beperkt het dagelijks leven van de getroffenen aanzienlijk, zodat ze in sommige gevallen ook afhankelijk zijn van de hulp van andere mensen. Bepaalde activiteiten of sporten kunnen niet meer zonder problemen worden uitgevoerd. Kinderen worden door de ziekte aanzienlijk beperkt in hun ontwikkeling, waardoor complicaties kunnen optreden op volwassen leeftijd. Het is niet mogelijk om deze ziekte causaal te behandelen. Veel klachten kunnen echter worden beperkt en verlicht, zodat het dagelijks leven draaglijk wordt voor de getroffen persoon. Gewoonlijk treden er geen bijzondere complicaties op en wordt de levensverwachting van de patiënt niet beperkt door de ziekte.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
De noodzaak om een arts te raadplegen ontstaat zodra de getroffen persoon beperkingen ondervindt bij het omgaan met het dagelijkse leven. Zwakte in spieren sterkte, een afname van fysieke prestaties en krimp van weefsel zijn tekenen van a volksgezondheid wanorde. Als gewone sportactiviteiten slechts beperkt of helemaal niet kunnen worden uitgevoerd, dienen de observaties met een arts te worden besproken. Er moeten verschillende onderzoeken worden gestart zodat de oorzaak kan worden verhelderd en een behandelplan kan worden opgesteld. Vertraging in willekeurige spierspanning en verminderd gezichtsvermogen zijn een punt van zorg. Als wazig zicht of troebelheid van de lens optreedt, wordt een bezoek aan de arts geadviseerd. Een onregelmatigheid in de natuurlijke gripfunctie is een waarschuwingssignaal van het lichaam dat actie nodig is. Een verhoogd risico op ongevallen en valpartijen moet met een arts worden besproken, zodat tegenmaatregelen kunnen worden genomen. Stoornissen van het hartritme, hartkloppingen of slaaponderbrekingen dienen nader onderzocht te worden door een arts. Als concentratie of er zich een aandachtstekort ontwikkelt, of als een verminderde mentale prestatie wordt opgemerkt als gevolg van de beperkingen, is een bezoek aan de dokter noodzakelijk. Als mannen een verminderd seksueel verlangen hebben of een kaal voorhoofd ontwikkelen, moet een arts worden geraadpleegd. Als er ook emotionele of mentale spanningen zijn, loopt de betrokken persoon het risico secundaire symptomen te ontwikkelen. Ze moeten tijdig worden voorkomen.
Behandeling en therapie
Causale behandeling van myotone dystrofie type 1 is niet mogelijk. Therapie richt zich op symptoomverlichting, zoals chirurgische behandeling van de staar, medicatie voor hartritmestoornissenof technische ademhalingsondersteuning.Fysiotherapie ondersteuning kan de progressie van myotone dystrofie type 1 vertragen.
Vooruitzichten en prognose
De vooruitzichten voor een gediagnosticeerde myotone dystrofie type 1 zijn slecht. Zowel de levensverwachting als de kwaliteit van leven lijden. De meeste patiënten worden nog niet eens 60 jaar. Velen van hen overlijden eraan hartfalen of bezwijken aan infecties. Therapeutisch maatregelen kan de symptomen van de ziekte vaak slechts marginaal verlichten. Volgens de huidige wetenschappelijke kennis is het genetisch defect zelf niet te genezen. Veel getroffen personen vertonen tekenen van myotone dystrofie type 1 vóór de leeftijd van 20 jaar, terwijl anderen pas op hoge leeftijd bij de dokter verschijnen. Binnen families is er een verhoogd risico om de ziekte te erven. De voorwaarde stijgt continu omdat myotone dystrofie type 1 onverbiddelijk vordert in de loop van de jaren. De getroffenen vinden het door de spierzwakte steeds moeilijker om zelfstandig aan het dagelijkse leven om te gaan. Ze zijn afhankelijk van hulp. Het bewegingsapparaat valt stil. Na verloop van tijd kan een geleerd beroep niet meer worden uitgeoefend. De therapeutische benaderingen van medicatie en fysiotherapie worden in de loop van de tijd steeds ondoelmatiger. Niet zelden gaat de fysieke achteruitgang van myotone dystrofie type 1 gepaard met psychische problemen.
het voorkomen
Omdat myotone dystrofie type 1 een erfelijk genetisch defect is, is preventie niet mogelijk.
Nazorg
Myotone dystrofie type 1 is erfelijk. Volgens de huidige stand van het onderzoek is genezing niet mogelijk. De levensverwachting wordt door de ziekte met ongeveer 50 jaar verminderd. Nazorg is aan te raden om de progressie van de dystrofie te vertragen. Andere doelen van nazorg zijn onder meer symptoomverlichting en behoud van kwaliteit van leven. Nazorg omvat ook het controleren van de tolerantie van medicijnen, als deze aan de patiënt zijn toegediend. Nazorg betreft vooral lichamelijke klachten. De beweeglijkheid van de ledematen moet zo lang mogelijk worden gehandhaafd door middel van passende oefeningen. Begeleidend psychotherapie kan ook passend of zelfs noodzakelijk zijn. Een onvoldoende kwaliteit van leven als gevolg van de dystrofie kan de patiënt mentaal treffen. Het risico van Depressie is zeer hoog. Psychotherapie biedt de mogelijkheid om praten over negatieve gevoelens. In een vergevorderd stadium is soms een rolstoel nodig. Tijdens de nazorg leert de patiënt er dagelijks mee om te gaan. Myotone dystrofie heeft ook invloed op de hartfunctie. EEN gangmaker gaat het proces tegen. De nazorg wordt verleend door een cardioloog. Hij volgt het genezingsproces na de operatie. Monitoren wordt stopgezet wanneer de genezing is verlopen zoals verwacht.
