A miskraam or abortus is een ongewenste beëindiging van zwangerschap binnen de eerste 23 weken van de zwangerschap. De baby vertoont geen tekenen van leven, zoals navelstreng pols, hartslag of ademhaling, en het gewicht is minder dan 500 gram.
Wat is een miskraam?
Met regelmatige tussenpozen tijdens zwangerschap foetus wordt onderzocht op mogelijke ziekten en misvormingen. In de meeste gevallen kan dit een potentieel detecteren miskraam vroeg. EEN miskraam treedt op wanneer er een ongewenste beëindiging is van zwangerschap voor de foetus is levensvatbaar. Het wordt geclassificeerd op basis van de oorzaak of het tijdstip waarop het zich heeft voorgedaan. Spontaan dus abortus zou plaatsvinden wanneer de abortus een natuurlijke oorzaak heeft. Verder is er kunstmatig abortus, die wordt veroorzaakt door chemicaliën, drugsof abortus. Een vroege miskraam heeft meestal genetische schade als oorzaak en komt vaak samen met de verwachte voor menstruatie Soms weet de vrouw op dat moment niet eens dat ze zwanger is geweest. Ze vraagt zich alleen af of het uitgesteld is menstruatie en mogelijk verhoogd bloed stromen. Als de miskraam vóór de 12e week van de zwangerschap optreedt, wordt dit een vroege miskraam genoemd. Een miskraam na de 13e week van de zwangerschap wordt late abortus genoemd.
Oorzaken
De oorzaken van een miskraam kunnen talrijk zijn en zelden worden opgespoord. In principe zijn ze onderverdeeld in foetale, maternale en vaderlijke oorzaken. Typische foetale oorzaken van een miskraam zijn onder meer een mutatie van chromosomen, infecties van het ongeboren kind en blootstelling aan drugs of röntgenfoto's. Maternale oorzaken zijn onder meer misvorming van de baarmoeder, slechte ontwikkeling van de placentamechanisch trauma zoals een val, maternale infecties, tumoren, hormonale stoornissen, resus-incompatibiliteit, zwaar cafeïne inname en drugsgebruik. Een miskraam kan echter ook aan de vader te wijten zijn. Deze omvatten verschillende soorten sperma afwijkingen en genetische aandoeningen. Bovendien bestaan er naast de bovengenoemde oorzaken zwangerschapsspecifieke hormonale aandoeningen van de moeder of het kind die kunnen leiden tot endocriene miskraam. Over het algemeen kunnen de oorzaken dus in zes groepen worden verdeeld:
- Foetoplacentale oorzaken (Usrachen door de foetus): bijv. aandoeningen van het genoom, afwijkingen van de navelstreng, aandoeningen van de placenta.
- Oorzaken door de moeder: bijv. Baarmoederruptuur (uterusruptuur), vroegtijdige placenta-abruptie of cervicitis.
- Hormonale aandoeningen
- Trauma
- Infectieziekten: bijv. rubella
- Vergiftigingen: bijv leiden vergiftiging.
Symptomen, klachten en tekenen
Een miskraam wordt meestal aangegeven door zeer sterk en samentrekkend pijn De zwangere vrouw voelt zich sterker contracties in de buik, meestal krampen. In tegenstelling tot normaal contracties, die eerst zwak optreden en dan langzaam toenemen, beginnen de weeën die een miskraam veroorzaken, meestal heel plotseling en heftig. Als het zo sterk is contracties ook al is de uitgerekende datum nog niet bereikt, moet zo snel mogelijk een ziekenhuis worden bezocht of een spoedarts worden gewaarschuwd. Een ander teken van een naderende miskraam kan een bloeding zijn. Deze kunnen in ernst variëren. Niet alle bloedingen worden onmiddellijk geassocieerd met een miskraam, maar de symptomen moeten ook door een arts worden opgehelderd. Als de zwangerschap al voorbij de 15e tot 20e week is gevorderd, voelt de aanstaande moeder de bewegingen van het kind meestal al. Sterk veranderende bewegingen van de foetus kunnen ook een teken zijn van een naderende miskraam. In de meeste gevallen worden de bewegingen van de baby veel zwakker of stoppen ze helemaal. Gewoonlijk heeft de aanstaande moeder zelf een heel goed gevoel of het kind in haar baarmoeder alleen maar rust of slaapt, of dat er echt iets mis is. De toestand van de moeder volksgezondheid verandert meestal ook vóór een miskraam. Ze voelt zich slecht en ziek, vermoeid en vooral moe. In sommige gevallen, koorts is toegevoegd.
Diagnose
Als de miskraam in de eerste weken van de zwangerschap optreedt, merken sommige vrouwen het niet eens, omdat het lijkt op menstruatiebloedingen. Afhankelijk van de week van de zwangerschap gaat vaginale bloeding ook gepaard met het begin van de bevalling als teken van een miskraam. ultrageluid onderzoek kan de arts zien of de foetus nog in leven is of niet. Als het hart- geluiden zijn nog hoorbaar, een miskraam kan nog worden voorkomen met behulp van anti-bevalling drugs, magnesium en strikte bedrust. Lukt dit niet meer, dan wordt de bevalling zo snel mogelijk afgebroken met arbeidsbevorderende middelen en door het schrapen van de baarmoeder Met de hulp van een ander ultrageluid onderzoek kan de arts bepalen in hoeverre delen van de zwangerschap nog aanwezig zijn in de baarmoeder na de miskraam.
Complicaties
Een miskraam kan een aantal complicaties tot gevolg hebben. Acuut kunnen menstruele onregelmatigheden en ernstig lichamelijk ongemak optreden na een abortus. Tijdelijk, problemen met de spijsvertering en gastro-intestinale stoornissen kunnen ook voorkomen. Vaak treedt ook psychisch en emotioneel ongemak op als gevolg van het overlijden van het kind. Getroffen vrouwen lijden vaak jarenlang aan het verlies van het kind en hebben moeite om afscheid te nemen vanwege de procedure, die meestal snel wordt uitgevoerd. Ook al geboren kinderen hebben hier vaak last van. Rusteloosheid en verdriet, evenals slaapstoornissen behoren tot de typische gevolgen voor de directe familie. Daarnaast kunnen er ook lichamelijke klachten optreden. Bij het Asherman-syndroom zijn er verklevingen in de voorste en achterste wand van de baarmoeder, die kunnen leiden tot menstruatie krampen, voortijdige geboorte en secundaire steriliteit. Een miskraam verhoogt over het algemeen het risico op vroeggeboorte tijdens de volgende zwangerschap. Als er een onopgemerkte miskraam optreedt, kunnen problemen met de bloedsomloop en levensbedreigend zijn trombose kan voorkomen. Hoe langer de miskraam onopgemerkt blijft, hoe groter het risico op ernstige complicaties. Daarom moet zwangerschap en vooral miskraam altijd worden besproken met de gynaecoloog en ook met psychologische begeleiding.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Vrouwen realiseren zich vaak niet dat ze een miskraam hebben gehad. Maar als ze dat doen, is een bezoek aan de gynaecoloog aan te raden. Daarnaast dient bij een miskraam altijd een arts te worden geraadpleegd als de patiënt lijdt aan psychische klachten of Depressie De levenspartner of familieleden kunnen ook worden getroffen en dan ook behandeling nodig hebben. In dit geval is een bezoek aan een therapeut of een psycholoog bijzonder geschikt, hoewel gesprekken met andere vrouwen ook nuttig kunnen zijn. Directe behandeling van de miskraam kan echter niet plaatsvinden. Een arts moet ook worden geraadpleegd als de vrouw lijdt aan plotselinge vaginale werking bloeden tijdens de zwangerschap Dit gebeurt meestal onverwacht en is relatief zwaar. De klacht gaat gepaard met ernstig pijn in de buik of vagina. Dit pijn is evenzeer indicatief voor een miskraam. Een open hals kan ook wijzen op ongemak. Bij deze klachten moet in de regel direct een arts worden geraadpleegd. Als de pijn erg ernstig is, bel dan een spoedarts.
Behandeling en therapie
De behandeling van een miskraam hangt voornamelijk af van het stadium van de miskraam en van de mogelijkheid om de zwangerschap te behouden. Het is altijd raadzaam om medisch advies in te winnen. Een belangrijke medische therapie is het afschrapen van de vroegtijdig overleden foetus en de resterende placenta-resten. Na de 12e week van de zwangerschap moet de foetus meestal op natuurlijke wijze worden geboren, in aanwezigheid van een verloskundige of verpleegkundige. Deze natuurlijke bevalling is pijnlijker, maar heeft meestal de voorkeur boven een curettage om emotionele redenen. Beide behandelingsopties brengen lage risico's met zich mee. Welke optie wordt gekozen, is aan de vrouw. Naast medische behandeling kan psychotherapeutische begeleiding nuttig zijn. Dit kan ook de vorm aannemen van een zelfhulpgroep. Dit vergemakkelijkt het rouwproces en de verwerking van de traumatische ervaring. Als de vrouw verschillende ongewenste miskramen lijdt, menselijk genetische counseling kan de oplossing zijn. Daarbij worden de oorzaken onderzocht. Als het mogelijk is, moeten niet alleen beide ouders worden onderzocht, maar ook het dode kind van de miskraam.
Vooruitzicht en prognose
Als schrapen niet wordt uitgevoerd, een chorioncarcinoom of blaas moedervlek kan zich indien nodig ontwikkelen. Verder een baarmoeder met restanten van de foetus en bloed is een ideale voedingsbodem voor bacteriën en kiemen. Een mogelijke ontsteking van de baarmoeder houdt hier ook verband mee. in het ergste geval zelfs de buikvlies kan worden beïnvloed. Zelfs bloedvergiftiging is in dit geval denkbaar. Verdere verklevingen en eventueel onvruchtbaarheid zijn dan het resultaat. Bij een miskraam overlijdt het ongeboren kind. Dit leidt tot emotionele en psychologische problemen voor de meeste moeders, maar ook voor toekomstige vaders. Afhankelijk van de persoonlijkheid van de ouders, wordt de miskraam vrij individueel verwerkt. Dienovereenkomstig moet de prognose ook worden beoordeeld op basis van de persoonlijke omstandigheden van de getroffenen. Er moet ook rekening worden gehouden met de voorgeschiedenis, de leeftijd van de ouders, de intensiteit van de kinderwens en de omstandigheden die tot de miskraam hebben geleid. Als de kinderwens niet erg uitgesproken is, is het vaak gemakkelijker om te verwerken wat er is gebeurd. Ouders die jarenlang alles hebben geprobeerd om kinderen te verwekken, hebben vaak meer moeite om optimistisch en zelfverzekerd naar toekomstige ontwikkelingen te kijken. Als de miskraam is opgetreden als gevolg van een ongeval, een val of het gebruik van externe kracht, moet de trigger tegelijkertijd worden verwerkt. Dit proces leidt meestal tot een verslechtering van het algemeen voorwaarde en verlengt het genezingsproces. De prognose verbetert als de steun van een therapeut wordt opgepakt en tegelijkertijd andere aspecten van het leven van de ouders belang krijgen. Als er niets is om een nieuwe zwangerschap voor te voorkomen volksgezondheid redenen, wordt een miskraam normaal gesproken beter behandeld. De situatie is ongunstig als de vrouw onvruchtbaar is na de miskraam en er een kinderwens is.
het voorkomen
Miskraam kan voornamelijk worden voorkomen door een gezonde levensstijl. Bovendien is de administratie of hormonen kan handig zijn. Bovendien verminderen stress tijdens de zwangerschap is belangrijk, en daarom ontspanning oefeningen worden geadviseerd. Af en toe is een miskraam echter niet te voorkomen, omdat sommige oorzaken niet te beïnvloeden zijn.
Nazorg
De nazorg bij een miskraam is afhankelijk van de vorm van de miskraam. Schrapen van de baarmoeder (curettage) is vaak niet nodig. Het wordt aanbevolen om enkele dagen te wachten voor een dergelijke ingreep. Hierdoor kan de patiënt de situatie vaak beter accepteren. Vaak is het weefsel werpen van nature. De voortgang van het afstoten moet medisch worden gecontroleerd. Zelfs nadat curettagemoet een controle-onderzoek worden uitgevoerd om te controleren of alle weefselresten zijn verwijderd en uitgescheiden. Over het algemeen tenminste één ultrageluid Hiervoor wordt ongeveer twee weken later onderzoek gedaan. Vaak wordt ook het hCG-niveau gecontroleerd, wat getroffen vrouwen zelf kunnen bepalen met behulp van een zwangerschaptest In ieder geval heeft de getroffen vrouw recht op de zorg van een verloskundige. Dit kan niet alleen het fysieke proces begeleiden, maar ook helpen om met het verdriet om te gaan. Het is nog steeds mogelijk en gebruikelijk om maanden na de miskraam een verloskundige te raadplegen. Veel van de getroffenen voelen de miskraam als een sterke psychologische last. Het is daarom soms aan te raden om psychologische hulp in te roepen. De volgende ovulatie na miskraam vindt plaats twee tot acht weken na de miskraam. Als de getroffen persoon zich niet klaar voelt voor een nieuwe zwangerschap, wordt aanbevolen om een geschikt anticonceptiemiddel te gebruiken maatregelen.
Wat u zelf kunt doen
Een miskraam (de abortus) is een ingrijpende ervaring in het leven van een vrouw. In veel gevallen is deze gebeurtenis niet te beïnvloeden. Desalniettemin zijn er enkele dingen die een vrouw in het dagelijks leven kan doen als onderdeel van zelfhulp om ofwel een miskraam te voorkomen of haar fysieke en psychische toestand terug te krijgen. sterkte zo snel mogelijk na een abortus. Het afwenden van een dreigende miskraam wordt vaak geassocieerd met rust en spaarzaamheid. Naast het zien van de huisarts bij de eerste tekenen en eventueel het slikken van medicijnen, kan de zwangere vrouw het beste een groot deel van de dag in liggende of zittende houding ontspannen. Lichamelijke inspanning zoals het dragen van zware voorwerpen, fietsen en ook seksueel contact moet worden vermeden. Warme baden en alcohol worden ook ontmoedigd. Genoeg drinken en een dieet rijk aan vezels bevordert de spijsvertering en voorkomt zwaar duwen bij gebruik van het toilet. Vrouwen kunnen na een miskraam vaak lichamelijk snel herstellen. Vanwege medisch advies kan het voorkomen dat een bad of geslachtsgemeenschap enkele dagen moet worden vermeden. Een abortus die gepaard ging met hevig bloeden kan leiden tot een aanzienlijke verslechtering van ijzer niveaus, dus een ijzerkuur is hier nuttig. Voldoende drinken helpt om het te stabiliseren circulatie Voor psychologische verwerking van de miskraam, kruiden sedativa, gesprekken met een therapeut of vertrouwenspersoon, gedoseerde lichaamsbeweging in de natuur of yoga zijn geschikt.
