Johannesbroodboom (ook Johannesbroodboom, Johannesbroodboom of Buckhornboom) behoort tot de vlinderbloemigenfamilie en komt voor in respectievelijk het Nabije Oosten en het Middellandse Zeegebied.
Voorkomen en teelt van de johannesbroodboom.
De zaden worden gebruikt voor johannesbroodpitmeel, wat zeer geschikt is als bakken hulp bij dieetdoeleinden. Johannesbroodboom is een groenblijvende boom en zeer hittebestendig. Hij kan tot wel 20 meter hoog worden en heeft een stevige stam en spreidende takken waardoor een halfronde kroon ontstaat. Zijn bast is bruin en ruw. Het gebladerte gaat weg groeien tot 20 centimeter lang en zijn onderverdeeld in bladschijf en bladsteel. Het blad bestaat uit twee tot vijf paar blaadjes waarvan het oppervlak glanzend donkergroen is. De johannesbroodboom bloeit tussen september en november en de bloeiwijzen zijn trosvormig en breken af van de twijgen, takken of stam. Ze hebben vijf tanden en bereiken een grootte van 6 tot 12 millimeter. Vooral de mannelijke bloemen geven een nogal onaangename geur af. De peulvruchten van de boom zijn chocolade bruin en ongeveer 10 tot 30 centimeter lang. Hun huid is leerachtig en er zitten ongeveer 15 zaden in elke vrucht. De boomkroon bereikt een diameter tot wel 15 meter. Johannesbroodboom heeft kalkrijke grond nodig voor zijn groei, maar hij stelt weinig eisen en gedijt goed zonder irrigatie. Het is echter gevoelig voor vorst, dus het wordt zelden boven de 500 meter hoogte aangetroffen. Het vruchtvlees wordt "johannesbrood" genoemd en is in het begin aromatisch zoet en zacht, maar wordt dan harder. In september wordt er geoogst, waarbij stokken worden gebruikt om het fruit van de bomen te slaan. Hierdoor valt het trosje fruit op de grond. De boom heeft een extreem lange levensduur en kan ongeveer 100 jaar peulen produceren. Mechanische middelen worden dan gebruikt om de zogenaamde "brokjes" van de pulp te scheiden. De plant bevat fructose, zetmeel, divers sporenelementen, vitamine B, magnesium, calcium, fosfor, tannine, pectine en tannines en slijm Volgens een legende at Johannes de Doper de vrucht in de woestijn en werd zo van de honger gered. Sindsdien worden de vruchten johannesbrood en johannesbroodboom genoemd. De wetenschappelijke naam van de boom is Ceratonia silqua, wat zich vertaalt als "geile peul". De wilde vorm van het geslacht is mogelijk afkomstig van het Arabische schiereiland. Van daaruit verspreidde het zich langs de Noord-Afrikaanse kust naar Spanje, Portugal en Frankrijk. Via emigranten bereikte de boom vervolgens in de 19e eeuw ook het zuiden van de VS en Australië. Omdat de zaden van de boom een constant gemiddeld gewicht hebben van ongeveer 200 milligram, werden ze in de oudheid ook gebruikt als een eenheid voor het wegen van diamanten. Zelfs vandaag de dag herinnert de aanduiding karaat ons hieraan.
Effect en toepassing
De vrucht van de johannesbroodboom kan vers of gedroogd worden geconsumeerd. Het wordt ook gebruikt om siroop of kaftan van te maken honing Vooral in Egypte is het sap dat wordt verkregen uit het verse vruchtvlees nog steeds erg populair. Verder johannesbrood poeder, wat erg lijkt op cacao poeder, kan ook worden geproduceerd uit de pulp. Johannesbrood poeder bevat geen cafeïne en is extreem laag in vet. De zaden worden gebruikt voor johannesbroodmeel, dat zeer geschikt is als bakken hulp bij dieetdoeleinden. De bloem wordt gebruikt om te maken gluten-vrije dieetproducten en om voedsel in te dikken. Soms alcohol wordt ook gewonnen uit de johannesbroodvrucht, of het wordt gebruikt als smaakstof voor tabak Geroosterd wordt het ook gebruikt als koffie plaatsvervanger. Van de zaadvacht worden ook producten gemaakt voor de chemische, textiel- en voedingsindustrie. Het endosperm heeft extreem goede verdikkings- en gelerende eigenschappen en wordt daarom ook gebruikt als stabilisator voor soepen, ijs of dressings. Het wordt ook gebruikt als geleermiddel voor pudding en als bindmiddel voor kaas of vleespastei. Bij culinair gebruik zijn het vooral de witte peulen van de boom die bekend zijn, terwijl de zwarte peulen vooral worden gebruikt voor de productie van chocolade.
Belang voor gezondheid, behandeling en preventie.
De geproduceerde dieetproducten kunnen vooral door mensen worden geconsumeerd coeliakie ziekte, colitis or diarreeDe ingrediënten zijn in staat grotere hoeveelheden te binden water in de darm en vorm gels van het. Johannesbrood is erg rijk aan vitamine B en vitamine D, het bevat ook veel magnesium, kalium en fosfor Bovendien verlaagt ook een stof die uit de pit is geïsoleerd cholesterol net zoals bloed suiker niveaus. Bovendien, aangezien het meel ook een zeer laag vetpercentage heeft, kan het worden gebruikt om af te slanken dieet. Met name in volksgezondheid voedselwinkels, naast de brood poeder worden nu ook aangeboden koekjes, repen of spreads. In de volksgeneeskunde wordt johannesbroodpitmeel ook gebruikt voor gierend hoesten, griep-achtige infecties en bronchiale catarre, respectievelijk. In het geval van infecties van het darmkanaal is vooral het gedroogde vruchtvlees nuttig, en het is ook aangetoond dat het zeer effectief is bij kinderen. Daarnaast kan ook de vorming van tumoren worden geremd. De cellen krijgen bescherming tegen zogenaamde vrije radicalen en de stoelgang kan worden gereguleerd. Daarnaast zijn de darmen en maag tot rust komen en de ingrediënten van johannesbrood helpen ook om het libido te verbeteren. Bovendien, johannesbroodveenbes sap heeft ook bewezen een tonic voor de nieren.
