De termen hypotrichose en “hypertrichosis'Worden vaak met elkaar geassocieerd en met elkaar verward, maar ze hebben allebei verschillende betekenissen: mensen die aan hypotrichose lijden, hebben een verminderde haar dan normaal (Grieks: hypo: minder) en dus vaak last van hebben haaruitval. Mensen met hypertrichosis in plaats daarvan hebben overdreven haar groei door een gen effect, daarom groeit het haar over het hele lichaam, vooral op het gezicht. Daarom worden ze vaak "wolvenmensen" genoemd.
Wat is hypotrichose?
Hypotrichose is het verminderde aantal haren, wat vaak merkbaar is aan haaruitval en kan resulteren in andere stoornissen zoals groeistoornissen, haarwisselingsstoornissen en ectoparasieten (bloed-zuigende antropoden zoals muggen, luizen of teken). Hypotrichose wordt vaak geassocieerd met alopecia, of haaruitval, maar het heeft de neiging om permanent haarverlies in een specifiek gebied te beschrijven, terwijl bij de ziekte hypotrichose de haargroei stopt in verschillende delen van het lichaam.
Oorzaken
De oorzaken van hypotrichose zijn vergelijkbaar met die van haaruitval: ze kunnen heel verschillend zijn, maar ze zijn meestal van de volgende oorsprong: genetische gevoeligheid, aandoeningen van het immuunsysteem, het nemen van medicijnen,
Infectieziekten, aangeboren veranderingen en schildklierdisfunctie. Genetisch haar wortelgevoeligheden komen vaak voor bij mannen als gevolg van een stoornis van het mannelijke geslachtshormoon testosteron: de groeifase van het haar, ook wel de anagene fase genoemd, begint korter te worden en de haarzakjes (structuren rondom het haar) beginnen te krimpen. Dit leidt tot de productie van slechts kleine, dunne wollige haartjes (vellusharen) die nauwelijks zichtbaar zijn. Er worden geen haren meer geproduceerd en de vellusharen kunnen blijven of ook uitvallen. Als het immuunsysteem wordt verstoord, vallen de eigen afweercellen van het lichaam de haarwortels aan, waarna de haargroei wordt gestopt en het haar uitvalt. Buiten de ziekte hypotrichose kunnen de haarwortels toch weer ontwaken en begint de haarproductie weer; dit wordt ook wel kiemrust genoemd. Medicijnen nemen en schildklierstoornissen kunnen dat wel leiden tot beschadiging van de haarwortels en volledige stopzetting van de haargroei: In hyperthyreoïdie (hyperthyreoïdie), de schildklier produceert een overmatige hoeveelheid van de hormonen thyroxine en trijoodthyronine, wat resulteert in schade aan de haarzakjes. Bij hypotrichose met juveniele maculaire dystrofie, een gen defect is de oorzaak: er zijn mutaties aanwezig in het gen CDH3, dat codeert voor een calcium-bindend eiwit. Dit leidt tot complexe heterozygotie, twee verschillende mutante allelen.
Symptomen, klachten en tekenen
Haaruitval manifesteert zich door een aantal verschillende symptomen en klachten. Aanvankelijk is hypotrichose te herkennen aan de dunner wordende plekken die schijnbaar van de ene op de andere dag op verschillende delen van het lichaam verschijnen. Sommige patiënten ervaren pijn op de hoofdhuid en andere delen van het lichaam die normaal gesproken zwaar behaard zijn. Langdurige hypotrichose kan ook emotioneel leed veroorzaken. Veel patiënten ontwikkelen in de loop van de ziekte psychische stoornissen, zoals sociale angst, depressieve stemmingen of minderwaardigheidscomplexen. Vooral mensen bij wie haarverlies plotseling optreedt, lijden onder de externe veranderingen en hebben de steun van een therapeut nodig. Afhankelijk van de oorzaak kan hypotrichose verdere symptomen en klachten veroorzaken. Als het haarverlies bijvoorbeeld het gevolg is van een auto-immuunziekte, kan er littekenvorming op de hoofdhuid optreden, wat vaak wordt geassocieerd met pijn en huid irritatie. Als een onbalans in de hormonale evenwicht is de oorzaak, kunnen verdere fysieke veranderingen en ziekten optreden. Als de klachten zijn gebaseerd op een aandoening van de hoofdhuid, symptomen van de huid kan gebeuren. Roodheid en jeuk van de hoofdhuid, roos en psoriasis zijn typisch. Bovendien kan hypotrichose afkomstig van de hoofdhuid buitensporig in verband worden gebracht droge huid.
Diagnose en verloop van de ziekte
De ziekte is vaak snel merkbaar, zelfs zonder speciaal onderzoek, vooral in gevallen van haarverlies in verschillende delen van het lichaam. Maar voor de diagnose wordt meestal een tirichogram gebruikt; Dit is een onderzoeksmethode die de huidige toestand van de haarwortel bepaalt. Hiervoor mag de patiënt het haar minstens vijf dagen voor het onderzoek niet wassen en mag het haar twee weken van tevoren niet geverfd worden. Haarmonsters worden uitgetrokken of geëpileerd en het trichogram geeft vervolgens informatie over het huidige groeigedrag van het haar, zodat de haarkenmerken snel kunnen worden bepaald. Als parasitaire besmetting ook wordt gevonden als gevolg van hypotrichose, huid Ook voor onderzoek worden schraapsel gebruikt: Monsters van zowel gezonde als zieke huid worden door een scalpel genomen en vervolgens onder een lichtmicroscoop onderzocht. Op deze manier kan de oorzaak van de ziekte beter worden vastgesteld. Hypotrichose kan ook optreden in combinatie met verschillende syndromen, zoals het Nicolaides-Baraitser-syndroom of juveniele maculaire dystrofie Het Nicolaides-Baraitser-syndroom is een aangeboren aandoening die niet alleen wordt geassocieerd met hypotrichose, maar ook met korte gestaltemisvormingen van de vingers en epileptische aandoeningen. Als het genoemde syndroom optreedt met hypotrichose, het haar groeistoornis is meestal aangeboren. Hypotrichosis bij juveniele maculaire dystrofie is een zeer zeldzaam genetisch defect, dat alleen erfelijk is. Het moet uiterlijk bij binnenkomst van het kind, sinds een begeleider, worden onderzocht visuele beperking kan optreden tijdens jeugd Voor het eerste onderzoek de zogenaamde oftalmoscopie wordt gebruikt: De zichtbare delen van het oog, zoals het netvlies en zichtbare slagaders, worden onderzocht.
Wanneer moet je naar een dokter?
Als haaruitval vrij plotseling optreedt en enkele weken aanhoudt, moet een arts worden geraadpleegd. Circulair haarverlies moet in ieder geval door een arts worden opgehelderd en behandeld, omdat de klachten vaak gebaseerd zijn op een volksgezondheid probleem. Als hypotrichose optreedt in de context van littekens op de hoofdhuid, zonder dat er letsel aan de hoofdhuid wordt opgemerkt, moet een arts worden geraadpleegd. Mogelijk is een auto-immuunziekte de oorzaak, die moet worden gediagnosticeerd en behandeld door een arts. Infectieziektenhormonale stoornissen en schildklierstoornissen zijn ook mogelijk oorzaken van haaruitval Degenen die tot de risicogroepen behoren, moeten altijd naar de dokter gaan met de tekenen van hypotrichose. Dit is vooral het geval als het haarverlies vrij plotseling optreedt of mentaal ongemak tijdens de cursus veroorzaakt. Als er minderwaardigheidscomplexen of depressieve stemmingen ontstaan als gevolg van het haarverlies, kunt u het beste een therapeut raadplegen. De behandeling van de feitelijke hypotrichose moet nauwlettend worden gevolgd door een arts om bijwerkingen te voorkomen of interacties van de voorgeschreven medicatie.
Behandeling en therapie
In het geval van andro-genetische hypotrichose hebben vrouwen en mannen de mogelijkheid om preparaten te nemen die haaruitval kunnen stoppen. Minoxidil is een medicijn dat oorspronkelijk voor werd gebruikt hypertensieHet bleek echter dat bij het innemen van het medicijn het haar over het hele lichaam gestaag groeide. De doseringen van minoxidil zijn verschillend voor mannen en vrouwen. Als hypotrichose optreedt als gevolg van hyperthyreoïdiemoet de schildklieraandoening worden behandeld.
het voorkomen
Omdat hypotrichose een groot aantal verschillende oorzaken kan hebben, is preventie afhankelijk van de oorsprong. Als het nemen van medicijnen de reden is voor de ziekte, moeten ze worden stopgezet. In aanvulling op, hyperthyreoïdie moet worden behandeld als het haarverlies ermee gepaard gaat. De meest voorkomende oorzaak van hypotrichose is echter moeilijk te voorkomen: aangezien haaruitval in veel delen van het lichaam wordt veroorzaakt door een gen defect en het is daarom erfelijk, dus de ziekte kan niet volledig worden voorkomen; therapieën zoals medicatie of chemotherapie kan mogelijk helpen bij de preventie, maar garandeert op geen enkele manier volledig herstel.
Nazorg
Hypotrichose kan leiden tot psychisch ongemak naarmate de ziekte voortschrijdt. Daarom is psychotherapeutische behandeling zinvol tijdens de nazorg. Dit helpt tegen minderwaardigheidscomplexen en depressieve stemmingen, die vooral bij plotselinge haaruitval kunnen optreden. Verdere vervolgbehandeling is afhankelijk van de oorzaak van de ziekte en het bijbehorende verloop. In het geval van auto-immuundeficiëntie kan de hoofdhuid littekens veroorzaken, waardoor irritatie ontstaat en pijn Roodheid en roos zijn ook mogelijk. Deze klachten kunnen worden verlicht met behulp van zalven In overleg met de arts leren de getroffenen wat ze aan de problemen kunnen doen. In het geval van hormonale veranderingen en spanning als triggers kan een verandering in levensstijl helpen. Patiënten moeten samenwerken met hun arts of een voedingsdeskundige om een dieet Met deze reactie op de waarschuwingssignalen van het lichaam is het mogelijk om haarproblemen te verminderen. Een consistente follow-up richt zich op voedsel dat rijk is aan voedingsstoffen, zoals noten, groenten, vis en volle granen. Zich onthouden van alcohol en nicotine kan ook nuttig zijn. Voor het welzijn zijn er ook natuurlijke remedies die een positief effect hebben op de patiënt huid uiterlijk. Samen met voldoende beweging en sociale contacten neemt de kwaliteit van leven aanzienlijk toe.
Wat u zelf kunt doen
Naast medisch therapiehypotrichose kan door uzelf worden behandeld met behulp van verschillende huismiddeltjes en tips. Allereerst is het belangrijk om het veroorzakende haarverlies te stoppen. Meest voorkomend, spanning en hormonale veranderingen, maar ook een ongezonde levensstijl zijn verantwoordelijk voor de dunner wordende plekken op de hoofd Het wordt aanbevolen om op de signalen van het lichaam te letten en een geschikt uit te werken dieet samen met een voedingsdeskundige. Voedingsmiddelen zoals groenten, volle granen, gezonde oliën, noten en vissen bevatten belangrijke voedingsstoffen die de haargroei bevorderen. Nicotine en alcohol moet worden vermeden. Afhankelijk van de oorzaak is het ook mogelijk om de hoofdhuid te behandelen met natuurlijke middelen zoals fenegriek afkooksel, aloe vera of helende klei. Teunisbloem olie stimuleert ook de haargroei en vermindert zo ook hypotrichose. Een bewezen huismiddeltje is wrijven alcohol, die als spoeling in het haar wordt gemasseerd. Glycerine, klein hoefblad bloemen en azijn kan ook helpen bij hypotrichose. Massage bevordert bloed circulatie en stimuleert de haargroei. Als deze maatregelen hypotrichose niet verminderen, het gebrek aan haar moet worden geaccepteerd. Het gevoel van eigenwaarde, dat vaak wordt verminderd, kan door verschillende mensen worden hersteld maatregelen, bijvoorbeeld door te sporten of deel te nemen aan een zelfhulpgroep.
