Introductie
In technische terminologie, haaruitval wordt alopecia genoemd. In principe is het volkomen normaal dat iedereen verliest haar en dit elke dag. Als het haaruitval een limiet van ongeveer 100 haren per dag overschrijdt, wordt dit pathologisch haarverlies genoemd.
Dit kan verschillende oorzaken hebben, voornamelijk op het gebied van: Synoniemen in bredere zin: effluviums, hypotrichia, atrichia, alopecia
- Hormonaal erfelijk haarverlies (Alopecia androgenetica),
- Diffuus haarverlies (Alopecia diffusa) en
- Circulair haaruitval (Alopecia areata).
met haar verlies is er een onbalans tussen natuurlijk afgestoten en teruggroeiend haar. Dit kan verschillende oorzaken hebben. Diffuus haar Er wordt onderscheid gemaakt tussen haar dat tijdens de groeifase uitvalt (anageen effluvium) en haar dat zich al in de rustfase bevindt (telogeen effluvium).
Anagene effluviums zijn zeldzaam en worden bijvoorbeeld veroorzaakt door röntgenstraling, chemotherapie of vergiftiging. Telogene effluviums komen vaker voor en kunnen verschillende oorzaken hebben, zoals zwangerschap, post-puberteit, leeftijd, infecties, diëten, medicatie (bètablokkers, lipidenverlagers, enz.), vitaminegebrek, zinktekortschildklierdisfunctie.
Afgezien van bepaalde ziekten die een specifieke behandeling vereisen, is 90% van alle haarverlies te wijten aan erfelijk haarverlies. Dit is te zien bij zowel mannen als vrouwen. Haaruitval wordt in de meeste erfelijke gevallen veroorzaakt door hormonale factoren en wordt daarom ook wel androgenetische alopecia genoemd.
Het haar wordt dunner en dunner, kleiner en kleiner en is uiteindelijk bijna onzichtbaar. Ongeveer elke tweede man ontwikkelt tijdens zijn leven androgeengerelateerd haarverlies. Het bijna voorkomen van haarverlies bij vrouwen neemt aanzienlijk toe na menopauze/ menopauze en treft 75% van de vrouwen op 65-jarige leeftijd.
Vanwege de androgeenhormoongevoeligheid van de haarzakjes op de hoofdhuid, worden de haargroeicycli steeds korter. Bij ongeveer 10% van de vrouwen is de genetische aanleg zo sterk dat ze rond de leeftijd van twintig tot dertig jaar zichtbaar dunner wordend haar ontwikkelen. Alopecia wordt verergerd door de hormonale veranderingen tijdens de menopauze.
Zogenaamd omschreven haarverlies is duidelijk gedefinieerde kale plekken. Circulair haarverlies (Alopecia areata) wordt veroorzaakt door een storing van de immuunsysteem. De haarzakjes worden aangevallen en het haar breekt af.
Andere redenen voor omgeschreven alopecia areata zijn het veelvuldig dragen van elastische banden in het haar, pruiken, het dragen van strakke kousen en strakke broeken en bedlegerigheid. Alopecia met littekens wordt veroorzaakt door infecties of huidaandoeningen. Mannen hebben over het algemeen vaker last van haaruitval dan vrouwen.
In de meeste gevallen zijn de bovengenoemde oorzaken de reden voor alopecia. Hormonaal erfelijk haarverlies (Alopecia androgenetica) treft vaak zeer jonge mannen. De haarwortels reageren bijzonder gevoelig op dihydrotestosteron (DHT), een mannelijk geslachtshormoon.
Hoewel het hormoon normaal en in fysiologische (gezonde) hoeveelheden wordt geproduceerd, zijn de haarwortels er bijzonder gevoelig voor. De DHT wordt geproduceerd door een enzym (5-alpha-reductase) van het mannelijke geslachtshormoon testosteron. De haarwortels van getroffen mensen hebben dit enzym ook en daarom wordt DHT in grote hoeveelheden geproduceerd.
Deze oorzaak is genetisch en wordt doorgegeven aan het nageslacht, niet noodzakelijk aan alle nakomelingen. Omdat het hormoon DHT inwerkt op de groeifase, sterft het haar eerder af. Geleidelijk aan worden de haren dunner en dunner totdat er uiteindelijk alleen een pluisje op de hoofd.
Dit blijft of valt uiteindelijk uit en er kunnen geen haren meer worden gevormd. Circulair haarverlies (Alopecia areata) heeft nog grotendeels onontgonnen oorzaken. In de geneeskunde wordt aangenomen dat het een auto-immuunziekte is.
Het vormt ronde en ovale kale plekken, die zeer scherp afgetekend zijn. Geleidelijk aan kunnen deze gebieden groter worden en kunnen er steeds meer kale plekken verschijnen. Deze plekken zijn volledig haarloos en aan de randen zitten altijd korte, kapotte haren.
De voorkeursgebieden van Alopecia areata zijn aan de zijkanten en achterkant van de hoofd. Meestal worden jongeren en kinderen getroffen. Vaak groeit het haar weer terug, maar vaak komt het tot terugval.
Het verlies van de gehele hoofdhaar is ook mogelijk in het verdere verloop. Deze ziekte heeft meer mannen dan vrouwen. De derde, meest voorkomende oorzaak is diffuus haarverlies (Alopecia diffusa). Bij diffuus haarverlies, in tegenstelling tot circulair haarverlies, er zijn geen specifieke gebieden, maar het haar wordt over het algemeen dunner.
Er is echter geen hormonale oorzaak. Naast het dunner wordend haar, zie je ook het dof worden van het haar, of de afname van de haardiameter. Voor deze vorm van haaruitval zijn er verschillende mogelijkheden, zoals een normaal verouderingsproces, medicatie, chemotherapie, radiotherapie, ondervoeding, ontstoken hoofdhuid, hormonale veranderingen of zelfs stress.
Androgene alopecia komt veel minder vaak voor bij vrouwen dan bij mannen. Dit is meestal te zien aan bepaalde fysieke kenmerken dat vrouwen een hormonale aandoening hebben die het mannelijke geslachtshormoon aantast testosteronof dihydrotestosteron. Deze kenmerken, die de hormoonaandoening zichtbaar maken, worden meer haar op de bovenkant genoemd lip, kin, tepels en bikinilijn.
Bij vrouwen zijn de oorzaken van haarverlies over het algemeen vergelijkbaar met die van mannen (diffuus haarverlies, hormonaal en erfelijk haarverlies en circulair haarverlies), maar de oorzaken zijn vaak complex en niet duidelijk. Zoals eerder vermeld, is het bij vrouwen zeer zelden een hormonale aandoening die haaruitval veroorzaakt. Veel vaker is de oorzaak extreme stress, waaraan vrouwen vaak worden blootgesteld door de dubbele last van gezin en werk.
Daarnaast, ondervoeding of het verkeerde dieet is vaak de oorzaak. Gedurende zwangerschap en menopauze, sommige vrouwen hebben ook last van haaruitval omdat het lichaam verzuurt. Vanwege de maandelijkse bloeding, de zuur-base evenwicht kan heel goed in balans worden gehouden en veel gifstoffen in het lichaam kunnen met de bloed.
Als de maandelijkse bloeding stopt, moet het lichaam andere manieren vinden om zichzelf te helpen. Omdat het haar op de hoofd is niet erg belangrijk voor het lichaam, alleen dit gebied wordt "aangevallen". De voedingsbodem voor het haar wordt simpelweg oververzuurd en het haar krijgt te weinig basismineralen en valt dan uiteindelijk uit.
In het algemeen is het echter moeilijk om individuele oorzaken te noemen, aangezien er meestal meerdere factoren zijn die haaruitval beïnvloeden en veroorzaken. Net als bij mannen radiotherapie, chemotherapieeen ontstoken hoofdhuid, als gevolg van veroudering of hormonale veranderingen kan ook de oorzaak zijn van haaruitval. De locatie van haaruitval of dunner worden van het haar is bij vrouwen anders dan bij mannen.
In de meeste gevallen begint het haar uit te vallen en dunner te worden bij de kruin van het hoofd. Volledig kale plekken of zelfs een kaal hoofd komen nauwelijks voor bij vrouwen. Het fenomeen van circulair haarverlies is ook vrij zeldzaam.
